First Love รักแรก

10.0

เขียนโดย HanaHana[ฮานาฮานะ]

วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 09.58 น.

  17 ตอน
  0 วิจารณ์
  19.20K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 11.39 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

11) เคยเป็นผู้หญิงของเขา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากที่โดนตบที่งานเลี้ยงรุ่นก็ทำให้ฉันรู้ว่า เทพบุตรสุดหล่อคือ 2 และผู้หญิงที่ตบฉันวันนั้นก็คือ1ในแฟนเก่าที่ตามราวี2กับแฟนใหม่ไม่เลิก แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ? ฉันไม่ใช่แฟน2สักหน่อย ดูดิ! โดนตบฟรีแถมต้องโกหกพ่อกับแม่อีกว่ามาค้างบ้านเพื่อน เพราะต้องทำรายงานส่งสุดสัปดาห์นี้ ความจริงแล้วเพราะหน้าฉันดันมีรอยฝ่ามือ 5 นิ้วปรากฏเด่นชัดยิ่งกว่าสักยันลายเสือโคร่ง

 

หนีมาอยู่หอยัยDได้ 3 วันแล้ว

ไอ้7 แฟนไอ้7 B และก็ไอ้2 (เปลี่ยนสรรพนามให้เพราะโดนตบ)แวะเวียนมาเยี่ยมฉันตลอด ไอ้7กับแฟนมันมาก็ไม่ค่อยเท่าไหร่  แต่พอBกับไอ้2มาเท่านั้นล่ะ เพื่อนข้างห้องเอย เพื่อนยัยDเอย ไม่ว่าจะชายหรือหญิงโผล่มาเต็ม ที่นี่มีต้นตะเคียนหรอ? หรือมีร่างทรง? จะมาขอหวยกันรึไง? วันหลังเอาแป้งกับผ้าสามสีมาด้วยนะ อย่าลืม!

 

ในวันที่ 4 และเป็นวันหยุด ไอ้2มาคนเดียว มันพาฉันไปกินข้าวใกล้ๆมหา’ลัย ระหว่างกินข้าวแกงอยู่นั้นสายเข้าสิคะ สายเข้ามันนะ ไม่ใช่ฉัน... มันรับโทรศัพท์คุยเสียงอ่อนเสียงหวานก่อนจะปิดท้ายด้วย “พี่—น่ารักจังเลย ขอบคุณพี่มากๆเลยนะครับ” มันยังเหมือนเดิมไม่มีผิด ก็คงไม่พ้น...ชมคนอื่นไปทั่ว และคาดว่าคนๆนั้นให้ความช่วยเหลือมันอะไรสักอย่าง

 

นั้นไง! ฉันเดาถูกด้วย...

 

แต่ไม่รู้เพราะอะไรฉันเลยกล้าถามมันไปตรงๆ ว่า...

“ทำไมแกไม่ชมฉันบ้าง?” มันทำหน้างงๆ ก่อนจะถึงบ้างอ้อ คำตอบของมันก็ทำเอาฉันอึ้งไปเหมือนกัน “แกเคยให้ฉันลอกการบ้านมั้ย?” คำตอบคือ ไม่!

“แล้วเคยให้ยืมของอะไรบ้างรึเปล่า?” คำตอบคือ ไม่! ก็แกไม่มายืมเองนี่หว่า

“แล้วแกเคยได้แบ่งการ์ด ขนม อะไรให้ฉันบ้างมั้ย?” คำตอบคือ ไม่! เรื่องอะไรฉันต้องแบ่งของกินให้แกด้วย

“และที่สำคัญ...” ฉันตั้งใจฟังมันมาก “...แกไม่ได้น่ารักหรือสวยนี่หว่า ทำไมฉันต้องชมแกด้วยวะ?”

 

กระโดดเตะปากมันได้มั้ยเนี่ย? ข้าวเขิ้งไม่ต้องกินมันแล้ว เลิกๆๆๆ ฉันทำหน้ามุ้ยอารมณ์เสียสุดTEEN ก่อนจะหลุดประโยคเมื่อหลายปีก่อนออกมา “ทำไมฉันถึงชอบคนอย่างแกไปได้วะเนี่ย?” แม่เจ้า~ ฉันพูดอะไรออกไป หวังว่ามันคงไม่ได้ยินนะ นั้นไง... มันได้ยินเต็มๆสองรูหูเลย 

 

นั่น...จ้องหน้าหาบุพการีแกรึไง? จ้องมากๆเดี๋ยวท้องนะเว้ย! ไม่ใช่มันที่ไปไม่เป็น แต่เป็นฉันที่ทำอะไรไม่ถูก แต่ได้ก้มหน้าก้มตากินข้าวแกงตรงหน้าต่อไปเงียบๆ และเงียบตลอดทางที่มันมาส่งถึงหอพักยัยD

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านเรื่องสั้นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา