[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

Sasuke talk

  ผม....สมควรไม่มีโอกาสอีกเพราะผมมันแย่ ตอนนี้ผมงงกับตัวเองมากผมต้องการอะไรกันแน่ผมไม่เคยร้องไห้ให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยนะเธอคือคนแรกที่ทำผมร้องไห้ ไว้ค่อยคิดตอนนี้ต้องรีบไปคุยกับอิทาจิมัน

  "ซาสึเกะนาย.."

  "ฉัน.....ไม่มีอะไรต้องพูดอีกแล้ว ขอตัวก่อนนะ"

  "เดี๋ยวก่อน.."

  "คุณนารูโตะคะ ฉันว่าให้คุณซาสึเกะได้อยู่คนเดียวก่อนเถอะค่ะ"เสียงหวานๆของฮินาตะทำให้นารูโตะหยุดพูด

  "อืม..อย่างนั้นก็ได้"

  ผมขึ้นลิฟท์ไปชั้น20ไปหาพี่บ้า แล้วมันอยู่ห้องไหน?

  "นายอยู่ห้องไหน?"ผมโทรหามัน

(1043...มีไร?)

  "ไว้คุยที่ห้อง"หลังจากที่มันตอบผมก็เดินไปถึงหน้าห้องพอดี

  "อิทาจิ!"ผมเรียกอิทาจิ

  "เข้ามา อย่ายืนให้รากยึดเลย"ดูมันตอบกลับมา

  "มีเรื่องอะไรล่ะถึงมาหาฉันได้?"

  "ฉันอยากรู้เรื่องที่มาเนตรวงแหวนข้างซ้ายของคาคาชิ"ผมนั่งลงแล้วถามมัน

  "....ที่มาถึงนี่ก็แค่อยากรู้เรื่องนี้เนี่ยนะ?"

  "เล่ามาเหอะอยากรู้"

  "ก็ได้...เมื่อ6-7ปีก่อนคาคาชิอายุ15เท่านายอย่างที่รู้ว่าอยู่ปี1คาคาชิมีเพื่อนสนิทอยู่2คนชื่อ  อุจิวะ โอบิโตะ กับเพื่อนผู้หญิง โนฮาระ ริน ตอนนั้นคาคาชิได้เข้าเรียนปี1ใหม่ๆครูของคาคาชิได้ให้ของขวัญเป็นการแสดงความยินดีเช่นเดียวกับริน เออใช่ ครูที่สอนคาคาชิ โอบิโตะกับรินประจำคือ นามิคาเสะ มินาโตะหรือพ่อไอนารูโตะมันแต่โอบิโตะยังไม่ได้ให้ของขวัญเพราะไม่รู้ว่าคาคาชิชอบอะไร วันนึงโอบิโตะไปมีเรื่องกับนักเรียนต่างถิ่นว่าง่ายๆนักเลง พวกมันลักพาตัวรินไป โอบิโตะเองก็เป็นแฟนรินก็เลยไปหาคาคาชิให้ไปช่วยด้วย หลังจากได้เรียกคาคาชิให้ไปช่วย โอบิโตะกับคาคาชิได้จัดการพวกนั้นแต่มันก็ไม่ได้ยุบลงเลยคาคาชิถ่วงเวลาพวกนี้ให้โอบิโตะไปพารินกลับระหว่างที่โอบิโตะประคองริน นักเรียนคนนึงชักมีดออกมาแล้วจะวิ่งไปแทงโอบิโตะ คาคาชิหันมาเห็นก็รีบวิ่งไปผลักโอบิโตะแต่มีดก็ดันไปโดนตาข้างซ้ายของคาคาชิทำให้คาคาชิล้มลงโอบิโตะเห็นก็เกิดความแค้นทำให้เบิกเนตรวงแหวนครั้งแรกพวกนักเรียนต่างถิ่นเห็นเนตรวงแหวนก็เกิดระแวงและกลัว บางคนก็วิ่งหนีบางคนก็วิ่งไปจะทำร้ายโอบิโตะแต่ก็ถูกโอบิโตะยำเละกันทุกคน โอบิโตะเห็นคาคาชิร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวดก็ถามอะไรบางอย่าง"คาคาชิตาของนาย...ฉันรู้แล้วล่ะว่าฉันจะเอาอะไรให้นายฉันจะให้ตาข้างขวาของฉันให้นาย"คาคาชิพยายามตอบกลับโอบิโตะ"ไม่ต้องหรอก..โอบิโตะเพราะตาของนายมันมีประโยชน์กับตัวนายเองมากกว่า ฉัน..ขอให้มันเป็นอย่างนี้ดีกว่า.."หลังจากฟังคำตอบก็รีบพาไปโรงพยาบาล หมอบอกว่าตาของคาคาชิบอดไปแล้วเนื่องจากความคมของมีดไปโดนตาดำและไปทำลายเลนส์ตากับโฟเวียของตาทำให้มองไม่เห็นตลอด โอบิโตะพยายามคุยกับหมอให้ผ่าตัดตาของตัวเองให้คาคาชิแต่หมอก็ปฏิเสธการผ่าตัดเพราะตาของคาคาชิต้องใช้ตาของคนที่ตายที่ยังมีเซลล์อยู่แต่ถ้าเอาตาของโอบิโตะไปโอบิโตะจะใช้อะไรล่ะอีกอย่างหมอก็ไม่กล้าเสี่ยงหรอก"หมอครับ..ผมขอร้องล่ะ ผมอยากให้เพื่อนของผมได้ของขวัญที่ดีที่สุดในครั้งนี้เพื่อนคนนี้เขาช่วยผมกับแฟนของผมเอาไว้เขาถึงเป็นอย่างนี้ส่วนตาของศพมาใช้กับผมแทนเถอะ ขอร้องเถอะครับ ผ่าตัดตาของผมให้เขาด้วย"หมอเองก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไงอีกก็ต้องทำตามอย่างที่ขอหลังจากผ่าตัดตาขวาของโอบิโตะออกแล้ว2วันต่อมาคาคาชิฟื้นตัวก็จับตาข้างซ้ายที่มีผ้าพันอยู่ก็ไม่ได้เอะใจเพราะตาของตัวเองก็บอดไปแล้วคาคาชิหันไปมองขวามือของตัวเองก็เห็นโอบิโตะมีผ้าพันตาข้างขวาทำให้รู้ว่าโอบิโตะได้มอบตาเป็นของขวัญ...ทุกอย่างก็จบนายอยากรู้อะไรอีก"

  "แล้วเรื่องทายาทบ้าอะไรนั่นมีอะไรอีกหรือเปล่าล่ะ?"ที่ถามเพราะยังไงก็สงสัยอยู่ดีว่าทำไมต้องส่งไปเรียนนอกด้วยแต่ที่รู้ๆไม่ใช่แค่การศึกษาแน่ๆ!

  "อ่อ...ฉันเองก็กะจะพูดเหมือนกันน่ะคือพ่อ..."

  "พ่ออะไร?"

  "พ่อจะฉีกสัญญาหุ้นส่วนของตระกูลฮาตาเคะอ้อมๆน่ะ"

  "แล้วมันเกี่ยวด้วยหรอว่าฉันต้องเรียนต่อเมืองนอกแต่เท่าที่ฉันรู้ตอนนี้คือไม่ใช่แค่การศึกษา!"

  "ก็กำลังจะบอกอยู่นี่ไง! ที่พ่อส่งแกเรียนก็เพราะผลประโยชน์ของธุรกิจบลาๆ...พ่อเลยส่งแกเรียนอีกอย่างยัยผมแดงนั่นก็ไปเรียนที่เดียวกับนาย.."

  "เห้ย!! ฉันไม่อยากคบยัยคารินบังหน้าแล้วนะทำอะไรก็ไม่เหมือนซากุระซักนิดอีกอย่างยัยนี่ก็ชอบแต่งตัววาบหวิวทำให้ฉันทนไม่ไหวพอซากุระมาเห็นก็ง้อยากอีกต่างหาก!!!นายก็น่าจะรู้ว่าซากุระมีเหตุผลมากมายก่ายกองทำให้ฉันเถียงไม่ค่อยได้อ่ะ!" อิทาจิไปเปิดตู้เย็นแล้วมองหาอะไรซักอย่าง

  "เฮ้ย! ฟังก่อนค่อยโวยวายได้มะ? พ่อให้นายแต่งงานกับอุสึมากิเพราะตระกูนี้มีธุรกิจที่คล้ายๆกับตระกูลฮารุโนะแล้วเป็นคู่แข่งกันด้วยถ้านายเลือกฮารุโนะ นายก็จะได้บริหารธุรกิจใหญ่ๆในเขตของตัวเองพัฒนาตระกูลได้ดีและได้คนรัก!แต่ถ้านายเลือกอุสึมากินายก็ได้บริหารธุรกิจระดับต่างประเทศตระกูลมีหน้ามีตาชื่อเสียงโด่งดังแต่นายจะไม่ได้คนรัก!แต่ถ้านายคัดคร้านจะไม่แต่งงานกับอุสึมากิก็ต้องไปเอาฮารุโนะกลับมา ซึ่งให้นายเลือกระหว่างซากุระสุดที่รักของนายกับคารินเน็ตไอดอลสุด...เอ่อ..อะไรก็ว่าไป"หาน้ำเย็นมาใส่แก้วนี่เองหาซะนานเลยเนอะ

  "แล้วตระกูลฮาตาเคะไม่บ้ารึไง?ที่มีคู่แข่งระดับอุจิวะ"

  "ใครมันแอบเอาสาเกมาใส่ในตู้เย็นกูเนี่ย? ไอ้เพน!มึงไม่รอดกูแน่มึง!เกือบแยกไม่ออกว่าอันไหนคือน้ำเปล่า"อิทาจิไม่ค่อยชอบกินสาเกเพราะกินกี่ครั้งมันก็น็อคคนแรกตลอดพวกคออ่อนชัดๆ

  "ตอบก่อนได้มั้ย?"ผมหันไปหาอิทาจิที่ยืนบ่นคนเดียว

  "เออน่า! ไม่หรอก ความจริงอำนาจมันก็เท่ากันแหละอุจิวะกับฮาตาเคะน่ะเพราะอุจิวะมีสายตำรวจ58%กับทางธุรกิจ42%แต่ฮาตาะเคะแบ่งเป็น50ต่อ50เท่าๆกันอย่างฉันก็พวกบริหารธุระกิจกับตำรวจปนๆกันส่วนนายก็เป็นพวกธุรกิจโดยตรง"

  "ถ้า..."

  "ไม่ต้องถาม เพราะถ้านายแต่งงานกับคารินเท่ากับอุจิวะกับอุสึมากิเป็นพันธมิตรกันส่วนฮาตาเคะกับฮารุโนะคือศัตรูคู่แข่งแล้วนายก็ไม่มีวันที่จะพบซากุระที่นายอยากเจออีกแน่นอนแต่ถ้าทิ้งคารินไปอุจิวะกับฮาตาเคะก็ระแวงกันเองแล้วก็ต่างคนต่างชิงฮารุโนะถ้าให้คาคาชิไปเอาคารินมาก็คงเป็นไปไม่ได้เพราะ2คนนี้ไม่สนิทอะไรกันเลยแต่ได้ข่าวนะว่าคารินไปยั่วคาคาชิแต่คาคาชิไม่สนใจเพราะคิดว่าคารินคือคนที่คิดจะแกล้งซากุระตลอดเพราะฉะนั้น....นายต้องเลือก!"มันรู้ได้ไงว่าจะถามเรื่องนี้ไอตาสับปะรด!รู้ทุกเรื่องเนอะ

  "ขอบใจที่บอกนะ ฉันขอกลับห้องตัวเองก่อนล่ะ ดูท่างทางนายน่าจะเผลอกินสาเกที่เพนลักมากินกับพวกนายน่ะ"

  "เออๆ ไปไหนก็ไปเหอะเริ่มง่วงละ"เดี๋ยวนะนี่มันเพิ่ง4โมงครึ่ง..อ๋อรู้แล้วๆกินสาเกไปคออ่อนเลยเหรอเนี่ย!!!!อย่างที่พูดมันหลับไปแล้ว

   "มีเวลาแค่2อาทิตย์สุดท้ายจะทำอะไรได้เนี่ย?!ความหวังเราไม่มีแล้วนี่จะรออะไรอีกเตรียมตัวเก็บของได้เลย"

 Naruto talk

  "ชิกามารุ โทรหาซาสึเกะหน่อยดิมันเงียบเลยว่ะ"

  "ไม่อ่ะ ทางที่ดีกว่านี้คือไปบุกห้องมัน"

  "ความคิดที่ดีนี่หว่า สมญานามไอคิว200"คิบะพูดกับชิกามารุ

  "หึ ง่ายกว่าปลอกกล้วยเข้าปากด้วยซ้ำเรื่องแค่นี้"

  "รีบไปเหอะ"พวกผมไม่รอช้ารีบวิ่งไปหน้าลิฟท์

  "ฉิบหาย!ลิฟท์ขัดข้องตัวนึง ฉันรีบว่ะไปก่อนนะ"ลิฟท์ดันพังอะไรตอนนี้เนี่ย!ผมเลยต้องวิ่งขึ้นบันได

  "รีบอะไรขนาดนั้น! ใจเย็นไอแมวซาสึเกะมันไม่ได้จะฆ่าตัวตายนะ"คิบะพูดกับผมที่วิ่งขึ้นบันไดสุดท้ายทุกคนก็วิ่งขึ้นมา

  "นั่นแหละที่กูกลัว"กลัวมันทำใจเรื่องโอกาสไม่ได้เลยคิดสั้นนี่ไงถึงรีบ ประมาณ10-15นาทีนี่แหละถึงชั้น15

  "โครตเหนื่อยเลย!"(-_-ll)

  "นี่กะจะไปโอลิมปิกรึไงวิ่งจากชั้น1ไปชั้น15เนี่ยแค่15นาทีเอง"ปากหมาขึ้นเรื่อยๆละไอ้ไอคิว200

  "ช่างเหอะ ถึงแล้วด้วยซ้ำ"คิบะพูดแทน

  "ซาสึเกะ! ซาสึเกะได้ยินมั้ย?!"

  "มีไร?....."มันเปิดประตูแล้วพูดอย่างเย็นชาสภาพมันตอนนี้เหมือนคนไม่สบายสุดๆ

  "ไหวป่ะเนี่ย?!"

  "มีอะไร!"มันขึ้นเสียงนิดนึงก็ทำให้พอรู้ว่ามันยังปกติอยู่

  "ฉันอยากคุยกับนาย"

  "เรื่อง?...."

  "ให้พวกกูเข้าห้องเหอะ เมื่อยจะตายละ"

  "อืม..."ตอบห้วนเกินไป้!

  "เรื่องไปอเมริกามึงไปกี่ปี?"

  "ประมาณ3-4ปีน่าจะ4ปีมากกว่าเพราะถ้า3ปีก็เพิ่งจบม.6กัน"

  "แล้วกลับวันไหน?"

  "ปีใหม่ที่ขึ้นปี1กันนั่นแหละ"

  "ซากุระรู้เรื่องรึยัง"

  "มึงมาสัมภาษณ์กันรึไง? กูไม่ใช่นักโทษหรือคนดังนะเว่ยยืนล้อมกูเหมือนจะรุมประชาทัณฑ์กูกันอะ!"ซาสึเกะเลิกตอบสั้นๆห้วนๆแล้วบอกเพื่อนที่ยืนล้อมกันอยู่

  "เออน่ะ ตอบมา!"

  "ซากุระยังไม่รู้รวมถึงพวกผู้หญิงด้วย"

  "งั้นฉันจะไปบอกเธอ"

  "บ้ารึไง?! ซากุระไม่ได้ให้โอกาสกูแล้วจะไปบอกทำไมถึงบอกไปก็ไม่มา"

  "รู้ได้ไง?"

  "อย่างวันนี้ซากุระยังไม่มาหาฉันเลย บอกซากุระจริงป่ะเนี่ย?"

  "กูบอกแต่ไม่ได้บอกว่าอยู่ที่ไหนแต่เท่าที่กูเห็นซากุระเดินออกมาจากห้องน้ำแต่ไม่ได้คุยกับเพื่อนหรืออะไรเลยเพราะพวกนั้นไม่รู้อยู่ไหน ซากุระเดินไปเองต่างหาก!"

  "นั่นไงถึงบอกไงว่าไม่มีโอกาส!"

  "อยากโดนอีกรอบมั้ย?"ผมกำหมัดขึ้นมาให้มันดู

  "มึงมาอีกหมัดกูสวนกลับอะ2ครั้งด้วย!"

  "พอเหอะจะเอายังไงต่อล่ะ"ชิกามารุยืนดูผมกับซาสึเกะทะเลาะกันจนทนไม่ไหวเลยต้องห้ามไว้

  "ก็ไม่ได้จะเอาอะไร แค่ไปธรรมดาเพราะกลับมา2คนนั้นอาจจะหมั้นกันแล้วด้วยซ้ำ"

  "ผมว่าไม่ขนาดนั้นนะเพราะคุณซากุระเองก็ยังดูเหมือนมีใจให้คุณซาสึเกะอยู่อาจจะเป็นแค่แฟนกันมากกว่าเพราะทั้งคู่ต่างมีเหตุผลคงไม่รีบกันขนาดนั้นหรอกครับถ้ากลับมาภายใน4ปีก็ยังทัน"ซาอิออกความคิดเห็น

  "ฉันเห็นด้วยกับซาอินะแต่สำหรับฉันฉันว่าคาคาชิยังบริหารธุรกิจเองได้อีกยาวเพราะคาคาชิน่ะมีความสามารถเรื่องธุระกิจเป็นหลักและเหตุผลก็พอๆกับฮารุโนะส่วนซากุระมีแววเป็นหมอไม่ก็นักธุรกิจหญิงคนแรกของเมืองนะเพราะที่ผ่านๆมามีแต่นักธุรกิจลงทุนซื้อฮารุโนะมาเป็นหุ้นส่วนมากสุดเลยทำให้ซากุระถูกจองตัวอย่างล้นหลามเพราะแค่เป็นหญิงเท่านั้น ฮารุโนะเห็นดูอ่อนแอแต่ด้านโต้วาทีนี่ที่1ขนาดตระกูลอุสึมากิยังแค่ที่2แต่ด้านการค้าดีทำให้กระจายสาขาเร็วกว่า เพราะฉะนั้นการแต่งงานเป็นไปได้ยากที่จะเกิดขึ้นนะ"

  "จริงอย่างที่นายพูด ซากุระถูกคนจ้องมองเป็นเจ้าของทั้งนั้นแล้วถ้า2คนนั้นเขารักเพราะความรักแต่ไม่ใช่เพราะทายาทธุรกิจอะไรนั่นงานแต่งก็อาจจะเกิดขึ้น"ผมออกความคิดเห็นด้วย

  "พ่อคงต้องการจะให้ฉันไปอยู่ที่ต่างประเทศมีเวลาให้คารินแล้วความสัมพันธ์ก็เพิ่มเป็นแฟนแล้วเขาก็จะปล่อยฉันให้ฉันลืมซากุระ"

  "เชื่อฉันดิ"ผมพูดเป็นวลีให้ซาสึเกะ

  "เชื่ออะไรของนาย?"

  "เชื่อว่าฉันจะทำให้นายได้เจอซากุระก่อนไปอเมริกา"

  "จะให้ฉันเอาอะไรไปเชื่อ?"

  "ใจนายไง อย่าทำให้ฉันต้องโง่กว่านี้เลย"

  "ไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไหร่แต่จะเสี่ยงเชื่อนายดู"

  "ขอบใจที่เสี่ยง ไปก่อนนะเว่ย"

  "อือ..."

  "ชิกามารุ!!"

  "อีกแล้วหรอ?!!!" ชิกามารุตกใจกับเสียงของผมที่เรียกมันดัง

  "เออน่าช่วยหน่อย!"

  "ก็ได้ๆ~"

 

 10นาทีผ่านไป

 

  "หาว!!~ เรื่องแค่นี้แหละง่ายๆแค่นายไปบอกซากุระ"

  "ง่ายเกินไปปะ?"

  "โอ้ย!~ปลอกกล้วยเข้าปากทำไม่ได้ฉันขอให้นายโดนฮินาตะทิ้งเลย"แช่งเลยหรอ?เพิ่งจีบติดเองนะเว่ยใจร้ายเกินไปแล้ว(-0-!!)

   "เออๆก็ได้ๆทำไมต้องแช่งด้วยอ่ะ จิตใจทำด้วยอะไรวะ?!"

  "มันคือส่วนหนึ่งของร่างกายแล้วมันก็สำคัญมากด้วย เอาล่ะฉันจะไม่กวนนายแล้วไปได้แล้ว ซึ่งฉันก็ต้องไปบอก...เทมาริด้วย"

  "อันแนะๆ ชอบเทมาริอะดิขอเป็นแฟนได้ยัง?หรือยังไม่จีบ?"หมอนี่หน้าแดงด้วยแสดงว่าใช่ด้วยปากที่ไวของผมทำให้พูดกวนประสาทมัน

  "เออกูแค่จีบ! ทุกคนตามแผนที่วางไว้พวกที่มีแฟนกับเพื่อนซากุระบอกพวกเธอด้วยว่า เราต้องช่วยกันแล้วก็บอกแผนไว้ด้วยที่สำคัญเตรียมเหตุผลไว้ด้วย"

  "เตรียมไว้ทำไมวะ"

  "เตรียมรับมือเท้าปากไม่ใช่โรคนะแต่มันคือสิ่งที่เราโดนแล้วติดสตั้น"

  "กี่วิ?"

  "แล้วแต่คนโดนว่ะเรื่องนี้ โห้ย!ไอบ้า! ไปบอกกันได้แล้วไป!"

 

 Writer talk

  ทุกคนต่างแยกย้ายไปบอกแฟนสาวแต่จะรอดก็อีกเรื่องนึงนะ

  "คุณนารูโตะ ไปไหนมาหรอคะ?"ฮินาตะเห็นนารูโตะเปิดประตูก็ถาม ทั้งคู่เป็นแฟนกันแล้วหลังจากที่ซากุระได้บอกเธอว่านารูโตะชอบเธอ เธอก็ได้เล่นเกมกับนารูโตะและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานและนารูโตะก็ขอเธอเป็นแฟน

  (ง่ายป้ะล่ะ?:writer)

  "ห๊ะ?อ๋อไปคุยกับพวกชิกามารุน่ะ"

  "ค่ะ งั้นก็รีบๆไปอาบน้ำเถอะค่ะเหนียวตัวน่าดู"

  "ก่อนจะไปเธอช่วยฟังอะไรหน่อยได้มั้ย?"นารูโตะพูด กล้าๆกลัวๆเพราะกลัวว่าฮินาตะจะโกรธ

  "ได้สิคะ"ฮินาตะยิ้มตอบกลับ

  "ซาสึเกะจะไปอเมริกาสิ้นเดือนนี้"

  ".....แล้วทำไมหรอคะ?"ฮินาตะทำหน้าเฉยๆ

  "ฉันอยากจะวานอะไรเธอหน่อยน่ะ"

  "วานอะไรหรอคะ?"

  "ช่วยฉันหน่อยนะฮินาตะ ซาสึเกะมันไปตั้ง4ปีฉันอยากให้มันเจอซากุระจังหมอนี่มันรักซากุระจนไม่อยากให้ใครแตะเลยนะ"

  "แล้วยังไงคะ?! รักสำหรับเขามันคือการลักพาตัวไปทำมิดีมิร้ายน่ะหรอคะ!! ขอโทษนะคะคุณนารูโตะฉันคงทำไม่ได้ค่ะ"ฮินาตะมีเส้นเลือดขึ้นขมับและขึ้นเสียงเล็กน้อย

  "ฮินาตะขอร้องล่ะนะ ฉันน่ะอยากให้เธอช่วยจริงๆนะเรื่องที่ซาสึเกะมันทำมันแค่อารมณ์ชั่ววูบ ที่คบคารินเพราะเป็นคำสั่งของพ่อ"

  "ฉันขอคิดดูอีกทีนะคะ เพราะคุณซากุระเขาคือเพื่อนของฉันและเขาก็คงจะสนิทสนมกับอาจารย์คาคาชิมากซะด้วย!"ฮินาตะพูดแล้วลุกจากโซฟาแล้วไปนอนที่เตียง เธอโกรธกับสิ่งที่นารูโตะขอมากเพราะเธอไม่เคยที่จะไม่ให้โอกาสใคร เธอให้โอกาสทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นใครแต่เธอไม่อยากให้โอกาสกับนารูโตะเลยในครั้งนี้แล้วเธอก็นอนคิด

  "ฮินาตะ...คำพูดของฉันมันทำเธอลำบากมากเลยล่ะสินะ?เธอไม่ทำก็ได้นะ...ฉันคง.."นารูโตะงัดไม้ตายขึ้นมาแล้ว

  'หือ...อีกใจนึงก็อยากให้ซากุระได้ดีได้อยู่กับอาจารย์คาคาชิด้วยล่ะสิอีกใจก็สงสารคุณซาสึเกะด้วย...งั้น..'

  "เดี๋ยวค่ะ!! ฉันจะช่วยคุณนารูโตะก็ได้ค่ะ อย่างน้อยฉันจะพยายามคุยกับพวกฉันให้นะคะ!!!"ฮินาตะตอบอย่างรีบร้อน

 นารูโตะแสยะยิ้มด้วยความดีใจลับหลังฮินาตะแล้วหันหน้ามาหาเธอเขาวิ่งไปกอดเธอแล้วพูดว่า

  "ขอบคุณมากนะฮินาตะเธอใจดีกับฉันมากเลย การขอครั้งนี้ทำให้ฉันไม่อยากขออะไรเธออีกเลย...แต่เรื่องเพื่อนของเธอไม่ต้องเป็นห่วงอะไรมากหรอกนะ..."

  "เอ๋? เมื่อกี้พูดอะไรนะคะ?"

  "อ๋อ..เปล่า แค่บอกว่าขอบคุณมากๆที่ยอมช่วยซาสึเกะมัน"

  "ค่ะ..ไม่เป็นไรค่ะที่ฉันช่วยฉันช่วยคุณนารูโตะต่างหาก"

  "งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"

 

  ตัดไปที่ชิกามารุ

 

  คนที่ลำบากที่สุดคือชิกามารุ,ซาอิและเนจิเพราะทั้ง3คนเจอศึกใหญ่แฟนสาวแต่ละคนเหมืิอนจะรักเพื่อนเป็นพิเศษด้วยทั้ง3คนเดินบ่นตลอดทั้งทางแล้วแยกทางไปหาแฟน

  "เทมาริ?"

  "อะไรของนาย? ฉันกำลังเตรียมเสื้อสำหรับพรุ่งนี้อยู่นะ"

  "ฉัน...เอ่อ..มีเรื่ิองจะขอร้อง"

  "คนอย่างนายนี่นะจะมาขอร้องฉัน?สมองนายก็พึ่งพาได้สบายอยู่แล้วนิ"

  "ช่วยหน่อยเหอะตอนนี้ต้องการเธอจริงๆนะ"

  "หรอ?..แล้วเรื่องอะไรล่ะ?"

  "ซาสึเกะมันจะไปอเมริกาสิ้นเดือนนี้..."

  "ไปได้ก็ดีเกะกะ..."

  "ฉันอยากจะให้เธอเปิดโอกาสให้ซากุระไปเจอกับซาสึเกะได้มั้ย?"

  "ฉันไม่มีวันให้ไอเลวนั่นมายุ่งกับซากุระแน่ๆ!เพราะมันลักพาตัวเธอไปทำอะไรมิดีมิร้าย! แล้วนายจะให้ฉันเปิดโอกาสรับคนเลวมาหาซากุระน่ะหรอ?!"

  "...."

  "ฉันเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นฉันทำให้ซากุระยิ้มไม่ได้ฉันทำให้ซากุระเจอแต่เรื่องไม่ดี!"

  "อย่าโทษตัวเองอีกเลยเทมาริ ถ้าเธอไม่ลองให้ซาสึเกะเจอกับซากุระเธอคิดว่าเธอจะทำให้คนยิ้มไม่ได้ถึง2คนเลยนะ แต่ถ้าเธอลองเสี่ยงให้มันเจอซากุระทุกอย่างอาจจะเปลี่ยนกันก็ได้นะ"....

  "แต่มันทำซากุระอย่างนั้น!-.."

  "เธอก็น่าจะรู้ว่าตระกูลอุจิวะมีเนตรวงแหวนน่ะ"

  "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับซากุระ?!"

  "เกี่ยวเพราะถ้าซาสึเกะสติหลุดชั่วคราวเนตรนี้จะครอบงำอัตโนมัติทำให้ซาสึเกะควบคึมสติไม่ได้ทำให้เกิดอะไรอย่างนั้น"

  "ฉันจะเชื่อนายได้ยังไง?"

  "ก็แค่อย่างนี้ไง"ชิกามารุกอดเทมาริ ผู้ชายอย่างชิกามารุทำเรื่องอย่างนี้เพราะเขาแทบไม่สนใจเรื่องรักได้แต่สนใจเรื่องอิสระและเรื่องวางแผนทางการต่างๆ แต่ครั้งนี้เขาต้องกลับทำอะไรที่ดูน่าอายที่สุดในชีวิตของเขา

  "นี่นาย!! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!"

  "ไม่ จนกว่าเธอจะเสี่ยงไปกับฉัน!"ชิกามารุงัดไพ่ใบสุดท้ายมาสู้กับเธอ

  "นายรู้บ้างมั้ย?...ว่าคำถามที่ฉันต้องเก็บงำมาตลอดมันทำให้ฉันรู้แล้วว่าคำตอบของคนอย่างนายก็ยังมีหัวใจ"เธอก้มหน้าลงแล้วพูด

  "หืม? อะไรนะ?"

  "นายก็ยังทำแบบนี้ได้แค่บางคนเท่านั้นแหละ"

  "อืม..ใช่"ชิกามารุดูมือตัวเองที่กอดเทมาริเขาเป็นคนที่ไม่โรเมนติกกับใครแต่สำหรับเทมาริคือสิ่งที่ดีและรักในตัวเขามากที่สุด

  "แค่ลองเปิดโอกาสเท่านั้นเทมาริ..."

  "ฉัน...ยอมก็ได้ เอามือของนายออกไปจากเอวฉันได้แล้ว"

  "อะ...อืม"ทั้งคู่ตอบเหมืิอนรู้ใจกันว่าอีกฝ่ายคิดยังไงและต้องการอะไร

  2รายที่เกือบโดนแฟนสาวยำเละแต่กลับรอดมาได้ เหลืออีก2คนที่ต้องหาไม้ตายสำหรับตัวเองเพราะ2คนนี้คงไม่ได้ให้ความอำนวยมากมายนักเพราะพวกเธอรักเพื่อนมากกว่าแฟนหลายเท่า

 

 

 

 

 Writerมาแล้นขอบอกก่อนนะคะเรื่องที่writerแต่งส่วนใหญ่จะเป็นของนารูโตะนะเพราะwriterชอบอนิเมะเรื่องนี้มากแล้วยังติดอยู่นะคะ(เป็นติ่งนารูโตะ) สำหรับเรื่องนี้นะคะสรุปเป็นนิยายนะเพราะมันเกิน5ตอน ตอนแรกwriterคิดว่าน่าจะแค่5-6ตอนคงจบ!เปล่าเลย!!!มันไม่ใช่ วางบทตอนนี้ยาวมากจะจบตอนไหนก็ติดตามเอานะจ๊ะ ฝากกดติดตาม กดแชร์ กดโหวต comment ให้ด้วยนะEp.นี้ไปก่อนนะคะ บ๊ายบาย จุ๊บๆ ♡♡  ::>_<:!!