Keedkean ขีดเขียนวิทยาคม
เขียนโดย 
sakuhap
วันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 19.52 น.
แก้ไขเมื่อ 10 มกราคม พ.ศ. 2559 21.04 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
3) เรื่องเล่า...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ทำไมถึงมีเสื้อผ้าด้วยล่ะเนี่ย"ข้าน้อยพูดขึ้น
"พี่ก็ไม่รู้สิ..."พี่แว่นพูดตอบแล้วขนของต่อ
"เดี๋ยวกลับไปถามที่ชมรมดีกว่า"ข้าน้อยพูดแล้วรีบโยนกองขยะทันที
'ตุบ'เสียงกองขยะกระทบกับพื้น
"ร่วง!!"พี่แว่นตะโกน
"อ่าว..."ข้าน้อยเงิยแล้วรีบมาเก็บเศษขยะทันทีแต่...
"นี่มันรูปอะไรเนี่ย.."ข้าน้อยดันไปสะดุดตากับรูปๆหนึ่งที่หล่นออกมา
"รูปอะไรเนี่ยไม่เห็นเหมือนชุดรร.เราเลย นี่มันอะไรเนี่ย"พี่แว่นเองก็อดสงสัยไม่ได้
"แต่นี่มันห้องชมรมเราเลยนะ"ข้าน้อยชี้ไปที่รูป
"นั่นสิ..ป่ะ!กลับไปถามคนที่ชมรมกัน"พี่แว่นพูดแล้ววิ่งนำข้าน้อยไป
"รอด้วย!!"ข้าน้อยเองก็วิ่งตามไปเช่นกัน
ณ ห้องชมรม
"กลับมาแล้--ว้าก!"
'ตู้ม!'ชนไรเนี่ย
"โอย...เจ็บๆๆ"ข้าน้อยลื่นล้มเพราะ...สะดุดคุณเนโกะ
"คุณเนโกะมานอนไรตรงเน้!! มันเจ็บน้าาา--โอว มร่ายยย"พี่แว่นที่เดนตามมาก็...ล้มเช่นกัน
'ตู้ม'
"อ๋อย..ชนไรเนี่ย"พี่แว่นอุทาน
"เรื่องนั้นช่างมันพี่แอนจ๋าาา"ข้าน้อยพุ่งเข้าไปที่พี่แอนซึ่งกำลังกลิ้งเล่น
"อะไร?"พี่แอนหันขวับมาแต่ก็โดนล้มทับ
'ตู้ม'
"โอ๊ยๆ"พี่แอนอุทานขึ้นมาเพราะความเจ็บปวด ก่อนที่ข้าน้อยจะยื่นรูปให้พี่แอน
"นี่รูปอะไรน่ะ?"พี่แอนซักถามขึ้นมาแล้วมองรูปภาพนั้นด้วยความมึนงง
"เห็นในกองขยะชมรมอ่ะ"ข้าน้อยตอบแล้วลุกขึ้นปัดฝุ่น
"อืม...แอนเอง..ก็ไม่รู้อ่ะ"พี่แอนเดินไปที่โต๊ะถือรูปแกว่งไปแกว่งมา
"กลับมาชมรมได้แล้ว...."เสียงเหน็บเหนื่อยเจ็บปวดของพี่บิ้น ซึ่งสภาพนั้นเป็นเยี่ยงไรก็บ่ทราบ
"ไง..."พี่บิ้นลากเสียง แต่...
"อันนี้อาจจะเป็นของคนอื่นก็ได้"พี่แอนพูด
"ไม่หรอกน่าาา ข้างหลังเนี่ยกำแพงชมรมเลย"ข้าน้อยตอบกลับ
"ดูอะไรกัน"พี่บิ้นเดินตรงดิ่งมาดู
"ปริศนาลึกลับแห่งชมรมขีดเขียน"ข้าน้อยพูด
"ดูอะไรกันน่ะครับ"พี่ชินซึ่งพึ่งจะหาอะไรกิน เดินมาดู
"ปริศนาลึกลับแห่งชมรมขีดเขียน"ข้าน้อยพูดซ้ำ พี่แอนเดินไปในห้องเก็บของซึ่ง...ของเต็มเลย
"ทำไมมันรกขนาดนั้นล่ะ=="พี่บิ้นพูดขึ้น
"แอนเห็นว่ามันน่าจะสำคัญเลยเก็บไว้"พี่แอนพูดตอบ
"มีแต่ชุดเก่าๆขาดๆนี่นา"พี่รากิพูด พลางหยิบผ้านั้นนี้มาดู
"ทางนี้ก็มีแต่ขยะ=="พี่ชินพูด
"แต่ทางนี้...เจอจดหมายล่ะ!!!"พี่แว่นตะโกน ทุกๆคนต่างวิ่งมาดูที่พี่แว่น
"จดหมายอะไรน่ะ"พี่แอนพูด
"ไม่รู้สิ ลองเปิดก่อน"พี่แว่นตอบกลับ ซองกระดาษสีน้ำตาลเก่าๆ ข้างในมีกระดาษเขียนมากมาย
"ทำอะไรกันน่ะ?"คุณเนโกะที่สลบกับพื้นไปเมื่อกี้เพิ่งฟื้นเดินมาถาม
"ปริศนาตื้นลับแห่งชมนมขีดเขียง"ข้าน้อยตอบ แต่ก็...โดนซัดและรุมประชาทืบ
"ตื้นลับ! นี่ตื้นลับ!"คุณเนโกะซึ่งเตรียมจะลงบาทาให้ดูสวยงาม(?)บนเสื้อของข้าน้อยพูดออกมา
แต่ก็หยุดชะงักแล้วรีบวิ่งไปดูจดหมาย รอดตายแล้ว แอร้----
"วันนี้...ที่ชมรมเล็กๆ..."พี่แว่นเริ่มอ่านข้อความในจดหมาย ในขณะที่คนในชมรมและคุณเนโกะ
กำลังดูของอื่นๆต่อ
"ฉันและมายด์นั่งเล่นในชมรม..."พี่แว่นอ่านต่อไปเรื่อยๆ แต่แล้วก็หยุดชะงัก...
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"เสียงพี่รากิกรีดร้อง(?) เอ๊ะ? แหม่งๆแหะ
"กะ เกิด..เกิดอะไรขึ้น???"พี่ม่อน(amonchawin)ที่โผล่มาจากไหนไม่ทราบ เขาเป็นใครไม่
ทราบ
"อะไรอ่ะลูก"คุณเนโกะที่วิ่งมาตามเสียงของท่านพ่อรากิ(?)ถามแล้วโอบกอดด้วยความเอ็นดูว์ ใน
ขณะที่สายตาอาฆาตของพี่แอนนั้นน่ากลัวเสียกระไร คุณเนโกะและพี่แอนเปิดศึกสายตาสักพัก
ก็จบลงเพราะคำถามเดียวกันคือ..... พี่ม่อน ท่านมาจากไหน ทุกคนส่งสายตาสงสัยและเล็งไปที่
พี่ม่อน
"นะ..นี่! ทุกคนไม่รู้รึไง ผมเป็น1ในกรรมการนักเรียนนะ!!!!"พี่ม่อนตะโกน เมื่อทุกคนรู้คำตอบก็
หันไปมองพี่รากิทันทีทันด่วน
"นะ นั่น...นั่นมัน! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"น้องอายที่กล้าหาญเดินไปดูหลัง
กองกล่องกระดาษมหึมากรีดร้องเสียงดังก่อนจะทรุดเข่าลงแล้วรีบคลานออกมาอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่ทุกคนพยายามจะถามน้องอายและพ่อจ๋ารากินั้น ข้าน้อยก็แอบย่องไปดูก็พบ.....
ศพ
ข้าน้อยเดินออกมาด้วยสภาพที่ดูเหมือนไร้วิญญาณยิ่งนัก อ้า.....ลาก่อน ถุย!! ยังไม่ตายแค่ตกใจ
หลังจากนั้นไม่นานผู้กล้าอีก2คนคือพี่แว่นและพี่แอนก็เดินเข้าไปและ......
"อ่า....โลกนี้สดใสจังเลย..."
"อะ อะ อะ มะ ไม่"
พี่แว่นและพี่แอนที่ออกมาพูดตามลำดับด้วยสภาพเช่นเดียวกับข้าน้อย ที่จริงแล้วเราไม่ได้กลัวศพ
กันหรอกแต่ที่เรากลัวและตกใจคือ....
"เปิดมันซึ่งๆหน้านี่แหละ!!"พี่ชินดันกล่องออกเป็น2ทางก่อนจะรีบปิดมันทันทีที่เขาเห็น
"เราอย่าไปดูเลยนะ"พี่ชินพูดก่อนจะไปนั่งกอดเข่าแล้วกลิ้งๆอยู่ พี่บิ้นกับพี่ม่อนสบตากันก็จะถีบ
กล่องกระดาษออกก็พบ.......
บ่องูและตัวเงินตัวทองที่มากันเป็นเมืองซึ่งงูปนทั้งงูพิษและไม่มีพิษ โอ๊ะ!! ลืมบอกไปมี.....จระเข้
ด้วย เข้ไม่น้อย3ตัว ซึ่งบ่อดูเล็กและตื้นมากแค่ยื่นมือลงไปหรือถ้ามีอะไรอยู่ก็สามารถปีนมาได้ คือ
พูดง่ายๆหลุดออกมาได้แหละ อ้าาาาาา!!!! เราเลยรีบออกมาไงก่อนที่อาจจะโดนงาบ พี่บิ้นและพี่
ม่อนรีบบเอากล่องปิดทันทีแล้วโทรหาพี่จุ๊บแจงทันด่วน
ผ่านไป5ล้านปี(5นาทีค่ะ)
"ทุกคนหลบ!!!"พี่จุ๊บตะโกนสั่งดังลั่น ก่อนที่จะทำการเคลียร์กล่องกระดาษ
"ฝากหน่อยนะคะ ฝ่ายความปฐมพยาบาลและฝ่ายจับสัตว์!!!!"พี่จุ๊บขอความกรุณาจาก2ในหลายๆ
ฝ่ายของสภา
"กรุณาออกห่างหน่อยนะครับ"พี่เคน(Kendo_Jirawut)บอกทุกคน ก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน
แล้วตรวจสอบดู เดินเข้าไปหาไอเข้อย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะจับมัน
"อ่าา..ว่าละทำไมไม่ขยับ"พี่เคนตีจระเข้ไปเต็มแรง ในขณะที่คนดูหน้าซีดจะตายแล้ว
"โมเดลพลาสติกนี่ทำดูเนียนเนอะ"พี่เคนหัวเราะ ในขณะที่คนดูเงิบรับประทาน
ทุกๆอย่างเป็นโมเดลพลาสติกหมดเลย พวกสภาต่างเอาโมเดลนั้นออกไป และห้องก็กลับมาสงบ
สุขอีกครั้ง........(ตัดจบมันยังงี้เลยหร๊อ!!!!!)
เม้น แชร์ โหวต ด้วยนะค้าาาาา><
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
