หญิงชุดดำ

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาเมื่อ 1 ปีก่อนที่ฉันจะเข้ามาทำงานในตัวเมืองซึ่งตอนนี้ฉันไม่พบเธอคนนั้นอีกเลยจะเป็นเพราะฉันนั้นย้ายออกมาจากบ้านหลังนั้นหรือเพราะอะไรก็ไม่ทราบแต่ภาพความน่ากลัวของหญิงชุดดำคนนั้นยังคงติดตาฉันมาจนถึงทุกวันนี้

ฉันขอแนะนำตัวเองก่อนนะคะ ฉันชื่อ”สา”ก่อนย้ายมาทำงานในเมืองฉันอยู่ที่บ้านกับครอบครัวที่มีพี่น้องร่วมกันอยู่ 2 คนโดยที่ฉันเป็นพี่คนโตบ้านของเราทำอาชีพการเกษตรธรรมดาทั่วไปปลูกข้าวปลูกข้าวโพดตอนนั้นฉันอายุได้ 18 ปีกำลังเรียนอยู่ปวส. ปี 2

เรื่องมันเริ่มขึ้นในคืนวันพระจันทร์เต็มดวงในตอนนั้นฝนเพิ่งตกใหม่ๆและบรรยากาศก็หนาวเย็นจนจับใจ ฉันกำลังง่วนอยู่กับการทำรายงานส่งอาจารย์ในวันพรุ่งนี้ ฉันทำรายงานไปจนเวลาล่วงเลยถึงดึกดื่นประมาณเที่ยงคืนได้

ฉันที่อยู่ชั้นสองของบ้านครึ่งปูนครึ่งไม้ ขณะกำลังง่วงใก้ลหลับก็มีเสียงหนึ่งดังขึ่น ฉันรีบหันไปดูเลยรู้ว่าเปิดหน้าต่างทิ้งไว้ลมคงพัดมันกระแทกเปิดหน้าต่าง

ฉันลุกออกไปปิดหน้าต่างแล้วสายตาก็มองลงไปที่ถนนหน้าบ้าน

เมื่อลองมองไปที่ถนนในซอยหน้าบ้านสายตาเจ้ากรรมเห็นในสิ่งที่ไมควรเห็นคือฉันเห็นชายคนหนึ่งกำลังลากถุงขยะใบใหญ่สีดำเพื่อใส่รถกระบะ เหมือนกับเขารู้ว่าฉันมองเขาอยู่เขาหันมองขึ้นมาที่ฉันทันทีฉันตกใจมากก้มหลบสายตาคู่นั้นภายในภายในทันทีเสียงหัวใจของฉันเต้นรัวไม่ยอมหยุดไม่นานก็มีเสียงขับรถกระบะออกไปด้วยความเร็ว

ฉันนี่ปิดไฟนอนแล้วเก็บความสงสัยเอาไว้จนเช้าวันรุ่งขึ้นจึงได้รู้ว่ามีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นที่บ้านถัดไปอีก 5 หลังซึ่งฉันก็รู้ว่าคือใครที่ตายพี่นุ้ยนั้นเองเธอเป็นสาวสวยที่ใครๆก็ชอบวันวันที่บ้านของเธอนั้นมีแต่ผู้ชายเปลี่ยนพัดมาหาไม่ซ้ำหน้าอาจเป็นเพราะเธออยู่คนเดียวภายในบ้านสวนพ่อแม่ของพี่นุ้ยไปทำงานที่กรุงเทพทำให้เธอทำอะไรตามใจตัวเองอย่างไม่แคร์ใคร

หลายวันผ่านไปข่าวของพี่น้อยไม่มีอะไรคืบหน้าตำรวจตามหาตัวคนร้ายไม่ได้แม้แต่ศพของเธอก็ยังหาไม่เจอและยังมีเรื่องเล่าสยองขวัญเกิดขึ้นเมื่อทุกวันโกนหรือก่อนถึงวันพระนั้นมักจะมีคนเห็นหญิงสาวในชุดสีดำเดินไปมาตามถนนตลอดเวลา

ชุดสีดำเป็นชุดที่เธอใส่ก่อนตายฉันนั้นก็ไม่เคยจะเจอหรอกนะจนวันหนึ่ง….

วันนั้นอากาศคล้ายๆกับวันที่ฉันเห็นผู้ชายลากถุงขยะขนาดใหญ่และก็เช่นเคยฉันแอบดูซีรีย์เกาหลีจากมือถือบนห้องนอนจนดึกดื่นจนถึงตี 1 ตอนที่ฉันกำลังจะนอนหลับเสียงหมาเห่าหอนดังมาตามซอยจากท้ายซอยจนใกล้เข้ามาที่บ้านฉันทุกทีและเสียงของหมาเหล่านั้นก็หยุดอยู่ที่บ้านของฉันไม่ไปไหนด้วยความสงสัยฉันแอบแง้มหน้าต่างออกไปดู

ภาพที่เห็นทำให้ฉันหัวใจแทบหยุดเต้นหญิงสาวในชุดดำกำลังก้มหน้าเดินไปมา ตรงจุดที่ใช้ลากถุงดำขึ้นรถกระบะภาพนั้นออกจากลางๆ ไปสักหน่อยแต่ที่ทำให้ตกใจยิ่งกว่าก็คือฉันเห็นขาของเธอนั้นไม่ได้แตะพื้นเลยสักนิดเธอลอยวนเวียนไปมาอยู่สักพักแล้วเธอก็หยุดอยู่กับที่ค่อยๆเงยหน้าขึ้นด้วยความกลัวฉันรีบหลบลงแล้วคลุมโปงนอนในที่นอนทันที

ทั้งคืนนั้นฉันหลับไม่ลงจริงๆใจก็อยากโทรไปหาคนทางบ้านเพราะวันนี้ฉันกลับอยู่คนเดียวชะได้ ตอนเช้าฉันเล่าทุกอย่างให้คนในครอบครัวฟังทุกคนแต่ทุกคนไม่เชื่อ และหลังจากนั้นเหมือนภาพเก่าที่ฉายแล้วซ้ำไปซ้ำมาภาพหญิงสาวที่เดินก้มหน้าอยู่ตรงนั้นปรากฏให้เห็นอยู่บ่อยๆซึ่งฉันก็เริ่มจะชินชามันไปทุกที

เมื่อฉันเริ่มออกจากบ้านฉันรู้สึกว่ามีใครคอยตามฉันตลอดเวลาแต่เมื่อกลับเข้าบ้านความรู้สึกนั้นก็หายไปตลอดเวลา 1 เดือนหลังจากที่เห็นหญิงชุดดำฉันทำอะไรไม่ถูกรู้สึกระแวงไปหมดใบหน้าเริ่มดำคล้ำและขอบตาดำเพื่อนๆต่างถามว่าฉันเป็นอะไรฉัน ไม่กล้าบอกแม่จะบอกแล้วก็คงไม่มีใครเชื่อ

จนเวลาผ่านไปที่บ้านสังเกตความผิดปกติของฉันแล้วพาฉันไปที่วัดในหมู่บ้านท่านมองหน้าฉันแล้วไม่พูดอะไรสักพักท่านก็นำน้ำมนต์มาพรมใส่ฉันทันทีที่โดนน้ำมนต์ตัวฉันรู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก และเมื่อฉันตื่นขึ้นทุกคนในบ้านที่เฝ้าใกล้เตียงนอนของฉันมองหน้าฉันแปลกๆแล้วพ่อก็เริ่มเล่าให้ฟังว่าหลังพระพรมน้ำมนต์มันเกิดอะไรขึ้น

พ่อบอกว่าพอพระพรมน้ำมนต์เสร็จฉันชักเกร็งและสติหลุดไปกลายเป็นใครก็ไม่รู้พูดเสียงดังและร้องไห้ไม่หยุดแถมยังบอกว่าเธอชื่อยุ้ยและต้องการให้ทุกคนพบศพของเธอให้เจอเธอเธอบอกว่าศพของเธอนั้นถูกฝังไว้ที่สุสานคนจีนท้ายหมู่บ้านตรงใต้ต้นไผ่สีทอง

เมื่อชาวบ้านทุกคนได้ยินเช่นนั้นก็ต่างพากันไปขุดที่ใต้ต้นไผ่สีทองกันและก็พบศพของเธอจริงๆเธอถูกฝังตรงนั้นมานานแล้วด้วยฝีมือของใครสักคนหลังจากนั้นฉันก็รู้สึกว่าไม่มีใครตามฉันอีกเลยจนถึงปัจจุบัน