Love the most รักที่สุดนายเคียวย์

#2 น้องชาย Brother

          เช้าวันเสาร์อันสดใสแสงแดดได้ส่องมาให้เห็นหน้าของหญิงสาวที่นอนอยู่ที่เตียงหญิงสาวลืมตาขึ้นมารับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ วันนี้เป็นวันที่อากาศดี น้ำขิงที่ยัง งัวเงียอยู่ก็ต้องตาตื่นด้วยเสียงโทรศัพท์ น้ำขิงเอามือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครเป็นคนโทรมา ปรากฎว่าคนที่โทรมา ก็คือแม่ของเธอ เธอจึงรีบรับอย่างรวดเร็ว

"ฮัลโหลคะแม่" ฉันพูดด้วยเสียงปรกติ หวานๆเหมือนเดิมจ้า

"ขอโทษนะลูกมีช่วงนี้แม่ไม่อยู่บ้าน พอดีงานมันยุ่ง แม่ก็จะต้องไปดูงานที่ต่างประเทศกับพ่อ ดูแลน้องด้วยนะ ดูแลตัวเองให้ดีๆนะลูก" แม่พูดด้วยความเป็นห่วง เสียงของแม่ก็ดูเหมือนจะร้องไห้เลย

"คะแม่"

"เดี๋ยวแม่ไปก่อนนะ เครื่องจะขึ้นแล้ว"

"คะ ไปดีมาดีนะคะแม่" ฉันวางสาย แม่ไประหว่างที่ฉันกำลังจะวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม เสียงโทรศัพท์ฺก็ดังอีกรอบฉันจึงหยิบมาดูก็พบว่า แม่ของเคียวย์!!! ฉันรีบรับโทรศัพท์

"สวัสดีคะ ป้าน่อย"

"หนูขิงจ้ะ พอดีว่าป้าก็จะต้องไปต่างประเทศเหมือนแม่หนูนะจ้ะ" 

"คะ"

"พอดีว่าก่อนที่ป้าจะออกจากบ้านป้าไปดูเคียวย์ที่นอนอยู่ให้ดูเหมือนจะตัวร้อน ป้าก็เลยจะวานไปดูมันนะจ้ะ" เสียงของป้าน่อยพูดด้วยความเป็นห่วง พอป้าน่อยบอกว่าเคียวย์ดูเหมือนจะไม่สบาย ฉันก็นึกถึงเรื่องเมื่อวาน วันที่ฝนตก มันอาจจะเป็นความผิดของฉันก็ได้ ทั้งที่เคียวย์ก็เปียกเหมือนกันแต่กับเอาเสื้อกันหนาวมาให้ฉัน

"หนูขิง ได้ไหมจ้ะ" ป้าน่อยเรียกคำตอบกับฉัน

"ค..คะ"

"ขอบคุณมากนะจ้ะ" ป้าน่อยก็วางสายไป ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียง เก็บผ้าห่ม ฉันเดินไปที่ห้องของน้องชายสุดที่เลิฟของฉันที่ชื่อว่า ที ที่แปลว่า น้ำชา ในภาษาอังกฤษ  ฉันเดินไปเพื่อไปปลุกน้องฉันเปิดประตูเข้าไปก็เห็นทีกำลังนั่งเปิดทีวีดูอยู่และหันมามองฉันด้วยสีหน้าที่ งง งวย

"อ้าวเจ้มีอะไรเหรอ" ที ยิ้มให้ฉันเพราะดูเหมือนจะคำตอบอยู่แล้วว่าฉันจะต้องพูดว่าอะไร

"เปล่าพี่ว่าจะมาปลุกน่ะ ตื่นนานยัง" 

"ก็สักพักแล้วล่ะ เจ้ตื่นสายทุกครั้งเลยนะ" 

"นายน่ะล่ะจะตื่นเร็วไปไหน พี่ตื่นปรกติ 6:00 อยู่แล้ว แต่นายไปตืื่นตั้งตีห้า จะแหกตาตื่นมาทำไม" ฉันพูดเสียงดังใส่ที เพราะทีจะตื่นนอนไม่เหมือนคนอื่น มันจะไปตีห้าทุกวัน ไม่รู้เหมือนกันว่าสมองมันทำด้วยอะไร

"อ้าว..จะไปรู้ไหมก็สมองมันสั่งเอง" ทีพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

ฉันก็เดินออกจากห้องที ไปทำธุระส่วนแล้วก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อมาทำอาหาร เมนูอาหารวันนี้ก็คือปลานิลทอด ฉันทอดเสร็จก็เอามาวางที่โต๊ะ

"ทีมากินข้าว" ฉันตะโกนเรียนทีให้ลงมากินข้าว ทีเดินลงมาข้างล่าง

"เดี๋ยวกินไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวพี่ไปข้างนอกแปปนึงนะ" ทีฉันพยักหน้าอย่างว่าง่าย ฉันก็หยิบเสื้อกันหนาวของเคียวย์ที่อยู่ที่ราว และก็รีบวิ่งออกไปข้างนอกบ้านแล้วก็รีบปั่นจักรยานไปที่บ้านของเคียวย์

ทันที

    ทุกคนคงจะสงสัยกันใช่ไหมคะว่าฉันรู้จักกับแม่ของเคียวย์ได้ยังก็คือว่า ป้าน่อนสนิทกับแม่ของฉันนั้นก็ทำให้ฉันรู้จักเคียวย์ลูกของป้าน่อย เราก็เลยกลายเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก แต่พอประถมฉันก็อยู่คนละโรงเรียนกับเคียวย์ นั้นก็ทำให้ฉันเริ่มไม่ค่อยสนิทกััน แต่พออยู่มัธยม เราก็มาอยู่โรงเรียนเดียวกัน