[Zēnø.§] เรื่องในวันนั้น.

เช้านี้...ทุกอย่างดูปกติดีจัง ปกติเกินไปจนน่าเบื่อ ในตอนเช้าทุกคนต่างพากันเร่งรีบที่จะไปทำธุระของแต่ละคน

กระตือรือร้นกันดีจังน้า...

7:30น.

        ปิ้น ปิ้นนนนน!!

           ในวันนี้นักเรียนทุกคนต่างพากันรีบไปโรงเรียน บางคนที่พึ่งตื่นก็ต้องรีบไปแบบไม่ต้องทานข้าว ลืมทำสิ่งสำคัญแบบนั้นได้ยังไงกันนะ แต่ก็ใช่ว่าพวกเขาจะไม่ไปหากินข้างหน้า ... ยุ่งยากจัง ชีวิตคนเราเนี่ย เวลานี้รถในกรุงจะติดมากมีเสียงรถมากมาย เสียงบีบแตร เสียงเครื่องยนต์ เสียงคนพูดคุย...มันช่างน่ารำคานเสียจริง

ปัง!!!

         "คีย์!!แกจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวสิจะไปมั้ยห๊ะไอ้โรงเรียนเนี่ย!!"นี่คืออีกเสียงที่ผมจะต้องได้ยินเกือบทุกเช้า หลายๆคนอาจจะคิดว่าดีที่มีคนคอยปลุกคอยบ่นทุกเช้าแต่สำหรับผมมันไม่เลย การได้ยินอะไรที่เสียงดังในตอนเช้าทุกๆวัน เป็นอะไรที่เสียสุขภาพจิตผมมาก

         "ผมไม่ค่อยสบาย วันนี้ขอหยุด"พูดเสร็จผมก็รีบดึงผ้าห่มมาคลุมโปรงทันที ผมรู้สึกถึงฝีเท้าของแม่ที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆและ

พรึบ!!

          "ทำไมแกถึงเป็นเด็กที่ไม่ได้เรื่องเลยนะ!!! ลุกขึ้นไปอาบน้ำเดี่ยวนี้ แล้วรีบลงมากินข้าวและกินยาซะ!"

ปัง!!

          ผมลุกขึ้นมาเป็นกึ่งนั่งกึ่งนอนแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง อากาศดีสุดๆผิดกับอารมณ์ผมในตอนนี้จัง รู้สึกแย่ ประมาณนี้ล่ะมั้ง ผมเชื่อว่าทุกคนต่างมีงานอดิเรกที่ต่างกันออกไป ขึ้นชื่อว่างานอดิเรกแสดงว่าต้องทำเป็นประจำแต่ก็คงไม่ได้ทำทุกวัน งานอดิเรกของผมก็มีนะ แต่จะแตกต่างจากคนสมัยนี้ไปนิดหน่อย ผมจะทำมันในตอนตื่นนอนทุกๆเช้า คือ การตื่นมาคิดว่าผมใช้ชีวิตทุกวันนี้เพื่ออะไรกัน? คำตอบที่ผมได้ยังคงเป็นความว่างเปล่าที่ไม่มีอะไรเลย 

       ผมเคยถามใครหลายๆคนแต่คำตอบที่ผมได้มักจะเป็นคำตอบที่ไม่ตรงกับคำถามผมเสมอ

      เพราะแกเอาแต่ถามคำถามบ้าๆแบบนี้ไงชีวิตแกถึงได้เอื่อยเฉื่อยแบบนี้!หัดตั้งคำถามที่มันดีกว่านี้หน่อยสิ_แม่

จะไปรู้หรอวะ แต่ฉันรู้แค่ว่าจะต้องมีชีวิตต่อไปเพื่อพ่อแม่แหละ_เพื่อนคนที่1

มีชีวิตเพื่อทดแทนบุญคุญพ่อและแม่สิ_เพื่อนคนที่2

     ใช้ชีวิตเพื่อคนอื่น พ่อแม่ ลุงป้าน้าอา แล้วสุดท้ายจะมีใครมาใช้ชีวิตเพื่อเรามั้ย?ลูกของเราหรอ หืม...จริงหรอที่ทุกคนใช้ชีวิตเพื่อคนอื่น ถ้าหากมีเครื่องบินลำหนึ่งน้ำหนักเกินและต้องการทิ้งคน1คนออกไปเพื่อให้รอด ในช้อยที่ต้องถูกโยนดันมีเราอยู่ด้วยแต่เราก็ต้องเลือก ในช้อยมี เราและแม่ ในตอนนั้นผมเชื่อว่าหลายๆคนคิดจะอกตัญญูเพื่อความอยู่รอดแน่ๆ หรือจะเลือกตัวเองเหมือนในเรื่องซุปเปอร์ฮีโร่ต่างๆล่ะ .... ก็คงมี 

         ในชีวิตนี้ไม่มีใครอยากตายหรอกครับ แต่ คำพูดที่ว่า ใช้ชีวิตเพื่อคนอื่น มันเป็นคำที่ฟังดูแล้วน่าตลกสำหรับผมมาก ตั้งแต่วันนั้นที่ผมได้เห็นลูกของป้าคนหนึ่งที่พึ่งตื่นลืมตามองโลกได้สักพักก็หลับตาลงคล้ายจะนอน แต่ไม่คิดว่าจะนอนยาวไปเลย ทุกคนต่างพากันเสียใจ แต่พอเวลาผ่านไปได้สักพักทุกอย่างก็อยู่ในโหมดปกติ

            มีอะไรที่ยังคงเป็นแบบนั้นได้ตลอดอีกมั้ย...นอกจากการตื่น แล้ว นอน ของสัตว์บนโลกรวมถึงสัตว์ประเสริฐอย่างเรามั้ยครับ?

:;เรื่องนี้ไม่มีสาระแต่งมาด้วยเนื้อความที่มั่วกันไปหมดโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ))