บทเพลงอาถรรพ์ 'วันอาทิตย์ที่แสนเศร้า'

เสียงเพลงเบาๆค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆ เป็นผลให้คนที่กำลังนั่งขีดๆเขียนๆบนกระดาษเงยหน้าขึ้นมามองอย่างสงสัย เพลงช้าๆความหมายซึ้งๆทำให้คนฟังเคลิบเคลิ่มไปกับมันอย่างประหลาด 'ญาวา' ค่อยๆกวาดตาอ่านชื่อเพลงที่ปรากฏตรงหน้าด้วยความรู้สึกสนใจเพราะเธอมักจะกดฟังเพลงไปเรื่อยๆเสมอ

 "เพลงอะไรวา" มิวที่กำลังพับกระดาษเอ่ยถาม ดวงตาสีดำสนิทมีประกายนิดๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น 

 "วันอาทิตย์ที่แสนเศร้า" ญาวาเอ่ยตอบก่อนจะหลับลงและตั้งใจฟังมัน

 ทำนองช้าๆกับเสียงคนร้องที่มีเสน่ห์อย่างประหลาดทำให้ทั้งมิวเเละญาวาตั้งใจฟัง...

Sunday is gloomy, my hours are slumberless
Dearest the shadows I live with are numberless
Little white flowers will never awaken you
Not where the black coach of sorrow has taken you
Angels have no thought of ever returning you
Would they be angry if I thought of joining you?

Gloomy Sunday

Gloomy is Sunday, with shadows I spend it all
My heart and I have decided to end it all
Soon there’ll be candles and prayers that are sad I know
Let them not weep let them know that I’m glad to go
Death is no dream for in death I’m caressing you
With the last breath of my soul I’ll be blessing you

Gloomy Sunday

Dreaming, I was only dreaming
I wake and I find you asleep in the deep of my heart, here
Darling, I hope that my dream never haunted you
My heart is telling you how much I wanted you

Gloomy Sunday

วันอาทิตย์ที่แสนเศร้า
วันอาทิตย์นี้ช่างแสนเศร้า ฉันไม่สามารถจะล้มตัวลงนอนได้
ต้องใช้ชีวิตอยู่กับความมืดที่ไม่มีวันจบสิ้น
ดอกไม้ขาวหล่าวนั้น จะไม่ช่วยให้เธอฟื้นขึ้นมาได้
ไม่แม้กระทั้งที่ที่รถสีดำคันนั้นพาเธอไป
เหล่าเทวดาทั้งหลายจะไม่มีวันคืนเธอกลับมาหาฉันได้
พวกเค้าจะโกรธมั๊ยถ้าฉันจะไปหาเธอแทน

วันอาทิตย์ที่แสนเศร้า
วันอาทิตย์นี้ช่างแสนเศร้า ฉันอยู่แต่ในความมืดมานานพอแล้ว
ฉันและหัวใจของฉันได้ตัดสินใจที่จะจบทุกอย่างแล้ว
อีกไม่นานฉันก็จะห้อมล้อมไปด้วยธูปเทียนและคำภาวนา ฉันรู้ว่ามันเศร้า
แต่อย่าร้องไห้ไปเลย เพราะว่านี่เป็นสิ่งที่ฉันต้องการทำ
ความตายสำหรับฉันไม่ใช่ความฝัน เพราะว่าฉันจะได้สัมผัสเธออีกครั้ง
ด้วยลมหายใจสุดท้ายของฉัน ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ
วันอาทิตย์ที่แสนเศร้า

  เสียงของทำนองเพลงค่อยๆเงียบลงอย่างช้าๆ ญาวาและมิวจึงหันมามองตากัน ดวงตาสีนำ้ตาลอ่อนของญาวาที่มีนำ้ตาคลอเล็กน้อยทำให้มิวอมยิ้มนิดๆ

 "ร้องไห้ซะล่ะ" มิวเบะปากออกก่อนจะก้มลงพับกระดาษต่อด้วยท่าทีที่ปกติ

 "โหลดๆ" ญาวายกมือขึ้นมาเช็ดนำ้ตาของตัวเองก่อนจะกดเข้าไปโหลดเพลงทันที

 "ตั้งเป็นเสียงรอสายเลย" 

 "เนาะๆ" เมื่อได้ยินดังนั้นญาวาจึงจัดการตั้งเป็นเสียงเรียกเข้าของตัวเองที

 "ฉันว่าน่าจะกลับได้แล้วนะ" มิวเอ่ยบอกหลังรู้สึกว่าบัดนี้แสงอาทิตน์เริ่มเลือนลางลงทีล่ะน้อยเเล้ว

 "เอางั้นหรอ" ญาวาเม้มปากนิดๆก่อนจะลงมือเก็บของ

 "วาเพลงที่เธอโหลดนี่แปลกๆนะ" มิวเอ่ยแสดงความคิดเห็นเมื่อนึกย้อนไปถึงตอนที่ฟัง

 "ก็เฉยๆนะ"

 "เศร้าๆยังไงไม่รู้"

 "งั้นหรอแต่วาชอบนะ" ญาวาเอ่ยยิ้มๆ

 "เอาที่เธอสบายใจล่ะกันนะ 55" 

 "งั้นแยกกันตรงนี้นะตอนกลางคืนอย่าลืมมาเอากระดาษล่ะ" ญาวาเอ่ยบอกก่อนจะเดินเข้าบ้านไป...

 20.15 น.

 Sunday is gloomy,  my house are slumberless

 เสียงเพลงเบาๆค่อยดังขึ้นพร้อมกับเสียงสั่นของโทรศัพท์ทำให้ญาวาที่กำลังนอนอยู่หยิบมันขึ้นมาดูอย่างสงสัย

 dearest the shadow I live with are numberless

 ดวงตาสีนำ้ตาลอ่อนไหววูบเล็กน้อยความรู้สึกบางอย่างเข้ามาเกาะกุมจิตใจของญาวาช้าๆ 

 little white flowers will never awaken you

 เสียงค่อยๆบาดลึกเข้าไปในหัวใจของเธออย่างเชื่องช้า นำ้ตาค่อยๆไหลรินลงมา

 not where the black coaeh of sorrow has taken you 

 แคว็ก!!!!!!

....

 สายลมเอื่อยๆพัดเข้ามาปะทะหน้าของมิวเป็นระยะทำให้ผมของเจ้าตัวปลิวไสว

 "ทำไมไม่รับสายกันนะ" มิวพึมพำออกมาเบาๆเมื่อญาวาไม่ยอมรับสายเธอสักที

 "อ้าวหนูมิวมาทำอะไรหรอจ๊ะ" แม่ของญาวาเอ่ยถามหลังจากได้ยินเสียงของมิว

 "มาหาวาค่ะ"

 "อ้อขึ้นไปหาเลยจ๊ะน่าจะยังไม่นอนนะ" 

 "ขอบคุณค่ะ" มิวเอ่ยขอบคุณก่อนเดินขึ้นบันไดเพื่อไปหาญาวา

 "วาอยู่ป่ะเนี่ย"

 "..."

 "ญาวา" มิวลองเอ่ยเรียกอีกครั้ง

 "..." แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาอีกตามเคย

 "ฉันเข้าไปนะ"

 "..."

 พลั่ก...แอดดดดด

 "กรี๊ดดดดดดด!!!!" มิวกรี๊ดออกมาทันทีเมื่อพบเห็นบางอย่างที่ญาวากำลัง เธอเเขวนคอ!!!

 มิวรีบตั้งสติก่อนจะหากรรไกรที่อยู่บนโต๊ะดวงตาสีดำสนิทพร่าเบลอไปด้วยนำ้ตาที่ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย 

 "จะ..เจอเเล้ว" มิวรีบเดินเข้าไปหาญาวาทันที ร่างน้อยของญาวายังดิ้นอยู่ทำให้มิวใจชื้นขึ้นมา ก่อนที่เธอจะเอื้อมมือไปจับเชือกที่เเขวนอยู่

 Sunday is gloomy,  my house are slumberless

 เสียงเรียกเข้าที่ดังขึ้นทำให้มิวค่อยละมือจากเชือกที่เเขวนอยู่ก่อนจะลดมือลงมายังชายเสื้อของญาวา แล้วลงมือตัดทันที!!!

 dearest the shadow I live with are numberless

 เสียงเพลงดังขึ้นเรื่อยๆราวกับเร่งให้คนผู้ที่ได้ยินบทเพลงกระทำบางอย่าง

 มิวฉีกชายเสื้อของญาวาออกก่อนจะนำไปผูกกับประตูห้องเธอค่อยๆสอดหัวเข้าไปก่อนจะทิ้งตัวลงมา....

 จบเเล้วจ้า....

 *ชื่อเพลง glommy Sunday