คุณพี่ชาย

   ตู๊ด !!

   ผมกดวางสายหลังจากพูดสิ่งที่อยากจะพูดกับคนปลายสายเสร็จ นี่ก็ผ่านมาเกือบจะ 3 เดือนแล้วซินะ หลังจากวันนั้น

    ในวันนั้น ระหว่างทางที่ผมรีบเดินลงมาจากอาคารเรียน

      ตุ้บ !! โอ้ย ผู้หญิงคนนึงวิ่งเข้ามาชนกับผมอย่างแรง ผมจึงรีบคว้าตัวเธอไว้เพื่อไม่ให้เธอล้ม

   " ขอโทษค่ะ " พอตั้งสติได้เธอก็เงยหน้าขึ้นมาพูดกับผม แต่ เอ๊ะ! เธอกำลังร้องไห้อย่างนั้นหรอภาพที่ผมเห็นคือใบหน้าของเด็กหญิงที่น้ำใสๆกำลังพลั่งพลูออกจากดวงตากลมเล็กของเธอ  เธอเป็นอะไรรึเปล่านะ และด้วยความสงสัยผมจึงถาม

   " น้องเจ็บตรงไหนรึเปล่าครับ " ผมมองสำรวจร่างกายเธอแต่ก็ไม่มีแผลที่ไหน

   " ไม่เป็นไรค่ะ " เธอตอบผมแล้ววิ่งหนีไป

เธอเป็นใครกันนะ ร่างกายเล็กที่บอบบางน่าทะนุถนอม ใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ใครกันนะที่ทำให้เธอร้องไห้ อยู่ๆผมรู้สึกอยากเข้าไปปกป้องเธอขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ

     2 เดือนต่อมา 

   " แก อย่าวิ่งมาทางนี้ "  โครม !!!

    โอ้ยเจ็บชะมัดเลย ผมล้มลงมาบนพื้นจากแรงชนของน้องๆที่วื่งเล่นกันอยู่ในสนาม แต่รู้สึกว่าน้องคนนึงจะนั่งบนตัวผมอยู่แหะ เมื่อเธอตั้งสติได้จึงลุกขึ้นแล้วหันมาขอโทษ ผมที่ลุกขึ้นตามมาจึงได้เห็นหน้าเธอชัดๆแต่ เอ๊ะ นี่มันน้องผู้หญิงคนนั้นนี่หน่า 

    " ขะ ขะ ขอโทษค่ะพี่ " 

  3 ชั่งโมงหลังจากนั้น

ชั่วโมงนี้เป็นชั่วโมงคณิต ผมเดินเข้าไปนั้งที่โต๊ะประจำของตัวเองที่อยู่หลังสุด ในขณะที่เลื่อนเก้าอี้กำลังจะนั่งเท้าก็ไปเตะกับสมุดที่ตกอยู่บนพื้น ผมจึงก้มลงไปหยิบขิ้นมาดู นางสาวศิริวรรณ ม.4/1 ใครกันนะ

  " เออ คือ หนูลืมสมุดไว้มีใครเก็บได้มั้ยค่ะ " เสียงเด็กคนหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของผม  ผมจึงชูสมุดนั้นขึ้นแล้วพูดว่า

   " ใช่เล่มนี้รึเปล่าครับ " ผมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเธอ แล้วก็ต้องตกใจ เธอคนนี้อีกแล้ว  ผมรู้สึกตกใจแต่ก็เดินเอาสมุดไปให้เธอที่หน้าห้อง บังเอิญไปมั้ยเนี่ย แต่ก็เพราะความบังเอิญนี่แหละมั่งที่ทำให้ผมเริ่มสนใจในตัวเธอ

   แต่ในใจก็ยังคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมาอยู่ ผมไม่อยากเจอเหตุการณ์แบบนั้นอีกแล้ว หลังจากวันนั้นสภาพผมแย่จริงๆกว่าจะทำใจได้ก็นาน ผมกลัวที่จะโดนบอกเลิกอีก กลัวพ่อแม่ของผู้หญิงจะกีดกันเพราะเธอเด็กเกิน แต่มันก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีใคร ผมอยากเริ่มใหม่กับใครซักคน คนที่จะไม่ทิ้งผมไปไหน ซึ่งดูเหมือนว่าผมก็เจอแล้ว ผมจะลองเสี่ยงดูอีกซักครั้ง กับเธอคนนี้ 

   พักกลางวันที่โรงอาหาร 

  " มองอยู่ได้ ชอบก็เข้าไปจีบเลยดิ " ไอ่เพื่อนตัวแสบพูดขึ้น หลังจากผมบอกมันว่าชอบน้องเค้า ผมแนะนำถ้าแอบชอบใครอย่าบอกเพื่อนเพราะมันจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป จริงๆนะครับ ผมขอเตือน

  " อะไรของแก " ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ตีหน้านิ่ง

  " น้องเค้า ชื่อ นินิว เข้าไปทักเลย " นี่ถึงขนาดไปสืบมาให้แล้วช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริ๊งๆ พวกมันไม่พูดอย่างเดียวแต่ช่วยกันถีบผมออกมาด้วยแล้วผมจะทำไรได้ล่ะได้แต่เดินตรงเข้าไปหาน้องเค้า เพราะผมก็อยากรู้จักน้องเค้าจริงๆอ่ะแหละ 

    ผมมาหยุดยืนอยู่ตรงโต๊ะของพวกน้องเค้าทุกคนหันมามองผม ผมจึงรวบรวมความกล้าแล้วกัดฟันพูด

     " เอ่อ น้องนิวครับ "