คุณพี่ชาย

   นั้นมันพี่ชายคนนั้น    ฉันยืนอึ้งค้างอยู่อย่างนั้นเพราะตกใจกับคนที่ถือสมุดยืนอยู่ข้างหน้า

ทำหน้าไม่ถูกไม่รู้ว่าจะยิ้มหรืออะไรดี

   " น้องครับ ใช่เล่มนี้รึเปล่า น้องชื่อ ศิริวรรณรึเปล่า " พี่ชายคนนั้นถามฉันด้วยท่าทีเป็นกันเอง

   " ใช่ค่ะ " พอได้ยินอย่างนั้นฉันจึงรีบตอบ แล้วยืนก้มหน้าไม่กล้าสบตาพี่เขา

   " อ่ะ นี่ครับพี่เห็นมันตกอยู่ใต้โต๊ะหน่ะ " พี่เขาเดินเอาสมุดมาให้ฉันที่หน้าห้องพร้อมกับคลียิ้มอ่อนโยน 

   " คราวหลังเก็บสมุดไว้ให้ดีๆล่ะ ถ้าหายจะแย่เอานะ " พี่เขาพูดเตือน

   " ค่ะ " ฉันรับปาก แต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับพี่เขา แล้วยื่นมือไปหยิบสมุดที่มือพี่เขาแล้วรีบเดินออกมาทันที  

    " เฮ้ย เพื่อนเรามันร้ายนี่หว่า ฮิ้วๆ " ระหว่างเดินลงบันไดมาก็ได้ยินเสียงเพื่อนในห้องพี่เค้าร้องแซวกันใหญ่  ฉันได้แต่อมยิ้มแล้วเดินกลับไปห้องที่ตัวเองเรียน แต่ เอ๊ะ!!ฉันยิ้มงั้นหรอ นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย 

    พอเดินมาถึงห้องเรียนก็เห็นเพื่อนๆนั่งจับกลุ่มคุยกัน อาจารย์คงไม่อยู่สินะ ว่าแล้วก็มองหากลุ่มเพื่อนของฉันยัยพวกนั้นกำลังคุยอะไรกันนะ ท่าทางจะสนุก

    " จริงๆนะ ฝีมือฉันเองแหละ " ยัยเฟรนพูดกับเพื่อนด้วยสีหน้าโอ้อวดในความสามารถของตัวเอง ว่าแต่มันเรื่องอะไรกัน

    " แกทำอะไรงั้นหรอยัยเฟรน " พอฉันเข้าไปถามอยู่ๆความเงียบก็เข้ามาปกคลุมทั้งกลุ่ม ราวกับฉันถามอะไรผิดไป

    " เฮ้ย มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย " ยัยนัทตี้เอ่ยปากถามเพื่อทำลายความเงียบ

    " ตกลงมีเรื่องไรกันหรอ " 

    " ไม่มีไรหรอกก็ยัยเฟรนเป็นคนมาจองโต๊ะเรียนให้แกไง เกือบไม่มีที่นั่งแล้วนะแก" ยัยพายตอบแทน

    " งั้นหรอ " ฉันพยักหน้ารับ พวกนี้ท่าทางแปลกๆแหะ น่าสงสัยจริงๆ

    " แล้วไปเอาสมุดมาได้ป่ะ " ยัยเฟรนถาม 

    " ก็ได้นะ แต่ " ฉันพูดค้างไว้อย่างนั้นเพื่อครุ่นคิดว่าจะเล่าให้ฟังดีมั้ย

    " แต่อะไร " เพื่อนทั้ง 4 เอ่ยปากถามพร้อมกัน

     " ก็เจอพี่ชายคนเมื่อเช้าด้วยอ่ะ " ฉันได้แต่ก้มหน้าแล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง

     " โอ้ย พูดเพราะ น่ารักอ่ะ " ยัยนัทตี้โอดครวญหลังจากฟังเรื่องที่ฉันเล่าจบ หน้าตาบ่งบอกความเสียดายอย่างเห็นได้ชัด

     " แกก็ไปจีบดิ " ฉันพูดด้วยน้ำเสียงปนหงุดหงิดนิดๆ แต่ฉันหงุดหงิดทำไมนะ

     " ไม่เอาอ่ะ ก็แกชอบไม่ใช่หรอ " ยัยนัทตี้พูดขึ้นมาทันทีทันใด

     " ฉันเนี่ยหรอชอบพี่เขาตอนไหน เมื่อไหร่ แกเอาอะไรมาวัด  " ฉันได้แต่เถียงออกไปอย่างบ้าคลั่ง ในใจได้แต่คิดว่าฉันชอบพี่เขาจริงๆนะหรอ ไม่ใช่แน่ๆ แต่อาการที่ผ่านมาคืออะไรกันนะ หัวใจเต้นโครมครามเมื่อเจอ ยิ้มแบบไม่มีเหตุผล หงุดหงิดใส่ยัยนัทตี้เมื่อกี้อีก หรือว่า เป็นไปไม่ได้ฉันพึ่งเห็นหน้าพี่เขาวันนี้วันแรกเองนะ ชื่อยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ นี่ฉันชอบพี่เขาจริงๆนะหรอ ฉันส่ายหัวเพื่อสะบัดความคิดนั้นทิ้งแล้วเดินออกมาจากห้องมา

     " นิว จะไปไหน " ยัยเมลตะโกนถาม

     " ไปเข้าห้องน้ำ " ฉันตอบยัยเมลแล้วหยิบรองเท้าใส่ลงอาคารเรียนไปทันที