บันทึกเส้นทางในภพโลก
เขียนโดย 
เจ้าหญิงเกย์
วันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.19 น.
แก้ไขเมื่อ 10 เมษายน พ.ศ. 2563 04.32 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
4) ตอนที่4 วัยเรียน(3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความท้อง
เรา ท้อง ... เราจะแท้งดีไหม มันคิดอยู่ในหัวเรา วนเวียนตลอดเวลา ครอบครัวของเราไม่รู้เรื่องนี้ จะบอกเขาไปดีไหม?
เวลา 21.00 น. วันศุกร์
“มอส ตอนนี้เลยหรอ”
มอสเป็นแฟนของเรา พวกเราอยู่หอพักของมอส ตอนนี้เรากำลังนอนบนเตียงด้วยกันทั้งคู่ ครอบครัวของเรายอมรับมอส และเราโกหก...ครอบครัว...
“เราพร้อมแล้วนะเธอพร้อมยัง”
“มอส”
มอสเอาแขนโอบกอดเราไว้ หันมาพูดต่อหน้า
“เราดูแลได้เธอไม่ต้องเป็นห่วง”
มอสถอดเสื้อของเรา แล้วถอดกระโปรงเรา และเราโดนจูบอย่างดูดดื่ม และได้ทำลงไป เลือดไหลลงในกางเกงในของเรา เเต่ไม่ทันเห็น
เวลา 10.00 น. เช้ารุ่งขึ้น วันเสาร์
เราตื่นมามองหามอสแต่ไม่เจอแต่ได้ยินเสียงน้ำ เราคิดว่า มอสอาบน้ำอยู่ เราได้ยินเสียงโทรศัพท์สั่นอยู่ เราเลยหยิบโทรศัพท์เป็นโทรศัพท์ของมอส เบอร์น้องลี่ เราได้ยินเสียงประตูกำลังเปิดจากห้องอาบน้ำ เลยรีบวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม มอสหันมาหาเรา แล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์มา แล้วเดินมาหาเรา แล้วมอสถาม
“เห็นรึเปล่า?”
เราส่ายหน้า มอสทำหน้ารุกรี้รุกรน แล้วเดินมานั่งบนเตียง จับมือของเราไว้
“เราเลิกกันเถอะ”
เราช็อกไป ทำไมมันกระทันหันขนาดนี้ เราปล่อยมือของมอสที่จับเราสลัดอย่างแรง มอสก็หันข้างแล้วกุมมือตัวเอง เราเลยถาม
“ทำไม? มอส”
“เราคบกับน้องลี่ มา สามปี แล้ว”
“มอสโกหกทำไมไหนมอสบอกว่าเลิกกับน้องลี่แล้ว มอสที่เราคบกันไม่ใช่คบกันจริงๆหรอ อ่ะ เธอมันเหี้ย”
เราร้องไห้ลุกออกจากเตียงใส่เสื้อผ้าเดินออกจากห้องมอสไป เรากลับบ้านแต่เราจะไม่บอกครอบครัว ครอบครัวของเรายอมรับ มอสมันไม่สำนึกเลยใช่ไหม เราไม่สามารถเชื่อใจใครได้เลย โดนหลอกอีกแล้ว
อดีตของหงส์
11.50 น. พักเที่ยง
เพื่อนของเรานั่งกินข้าวกันที่โรงอาหาร ไปเจอผู้ชายคนหนึ่งที่หล่อ เราก็นั่งกินข้าวอยู่ไม่ได้มองไปตามกับเพื่อน เพื่อนก็เมาท์ปากเปรี้ยวกันอย่างเมามันส์
“มึงคนนั้นไง มอส หล่อจังว่ะ”
มอสที่กำลังกินข้าวเสร็จ แล้วกำลังไปเดินเก็บจาน เดินผ่านกลุ่มของเรา เพื่อน แล้วมีผู้หญิง เดินมาด้วยกันสวยมากๆ เพื่อนของเรา มองกันแบบอิจฉาตาร้อนกัน แต่เราก็มองนะแต่ไม่ได้คิดอะไร นั่งกินข้าวปกติ
“มึงคนเดินข้างๆกับมอสใครว่ะ”
“น้องลี่ ป่าวว่ะ สวยนั้นนะ อีเหี้ยมึงหล่อสวยประจบกันลงตัว อดแดก”
เราก็นั่งฟังเพื่อนๆ เพื่อนเริ่มคอกจานที่กินข้าวอย่างอิจฉา เพื่อนเราชื่อ ส้ม จี้ จ้า ส้มเป็นคนที่พูดคนแรกก่อนที่จ้าจะดูต่อ แล้วจี้พูด
“พวกมึงๆ ดูแปลกๆป่าวว่ะ มอสกับน้องลี่ คบกันตอนไหนว่ะทำไมกูไม่รู้ ข่าวไม่ดังได้ไง”
“โอ๊ยไปแล้วนั้น เมาท์ซะเขาไม่รู้เลยนะมึง”
“เออ หงส์ มึงจะกินข้าวไม่เมาท์กับพวกกูเลยนะ”
“กูก็ฟังอยู่”
เราไม่เอ๊ะใจอะไรหรอก มันเป็นเรื่องของความรักของสองคนเท่านั้น
ส้มที่กินข้าวเสร็จก่อนเรา ทำหน้าเซ็ง เป็นเป็ด นั่งรอพวกเราเลยถาม
“พวกมึงกินข้าวไปซื้อขนมต่อกันเถอะ”
จ้าได้ตอบกลับขนาดที่กินข้าวไม่หมดครึ่งจานเลย
“เออๆ กูอิ่มละไปซื้อขนมกินดีกว่า”
เราที่กินข้าวยังไม่หมดก็นั่งกินข้าวต่อกับ จี้ แล้วส้มกับจ้าเดินไปเก็บจานแล้วไปร้านขนมกิน สองคนนั้นไป มีเพื่อนของมอสได้เดินมาหาเรา(ตอนนั้นไม่รู้จักเพื่อนมอส ชื่อ ต๊อด) แล้วหยิบกระดาษจากกระเป๋าออกมาให้เรา
“มีคนฝากมาให้ ไปละ”
ต๊อดเดินไป จี้ก็สงสัยเขียนอะไรบนกระดาษ จี้เลยหยิบกระดาษที่เราได้มาอย่างเร็วแล้ว เปิดกระดาษออก เป็นเบอร์ของใครก็ไม่รู้ แล้วก็นัดพบที่หน้าโรงเรียน ตอนกลับบ้านซะด้วย จี้ทำหน้าสะเอียน
“มึงน่ากลัวว่ะ อย่าไปนะมึง”
“เออๆ ไม่ไปหรอก”
“เพื่อนเรามากันละ ไปเรียนต่อกันเถอะ”
“อืมๆ”
16.00 น. เลิกเรียน
“พวกมึงกูมีเรื่องจะเล่าเกี่ยวกับไอหงส์เนี่ย”
จี้พูดขึ้นตอนที่เรากำลังจะลุกขึ้นกลับบ้านกลับกับเพื่อนๆ และสุดท้ายก็มานั่งคุยกันหลังเลิกเรียน
“เล่ามาสิเพื่อนจี้ เรารออยู่”
“เอิ่ม ไอหงส์มีผู้ชายเดินมาหาโว๊ย แล้วให้กระดาษมาแจกเบอร์แรงมากมึง นัดเจอด้วยนะหลังเลิกเรียน”
“ไอหงส์มึง อันตรายกลับบ้านกันเถอะมึง”
“เออจริงกลับๆ ไปๆ”
“อืม”
พวกเราเดินออกจากโรงเรียน เราเห็นมอสที่ยืนรอใครอยู่ก็ไม่รู้ เราคิดว่าน่าจะรอน้องลี่อยู่ เราไปสงสัยเขาทำไมไม่รู้ เราเดินผ่านไปและกลับบ้านกับเพื่อนๆ แวะซื้อของกินนู้นนี้ไปหมด
วันรุ่งขึ้น 8.00 น. เคารพธงชาติ
เราเป็นคนตื่นสายและที่สำคัญเข้าแถวสายตลอดไม่เคยมาทันเข้าแถวเลย เซ็ง เห้อ เหนื่อยใจกับตัวเอง - -, ทุกๆครั้งที่โดน พึ่งสังเกตเป็นครั้งแรกที่ มอสเข้าแถวสายเหมือนกัน ฉันหันไปมองมอส มอสมองกลับมา เราคิดไปเองรึว่ามอสอาจจะชอบว่ะ ตอนนี้เรากำลังรอคนที่เข้าแถวไปเรียนก่อนแล้วคนที่เข้าแถวสายรอโดนทำโทษ อย่าแอบหนีอยู่นะ เห้อ รอ..
เราก็นั่งเฉยๆ แอบเล่นโทรศัพท์ เข้าไปดูที่ เฟสบุ๊ค เห็นมีคนแอดมาเราเข้าไปดู เฟสของมอสนิ เราจะรับดีไหม เราหันไปมองมอส มอสกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่นี้ แอดมาสดๆเลยหรอ ไว้ใจได้ไหมนะ เรากดรับแอดเลย เราคิดว่านะจะอยากเป็นเพื่อนมั่ง
พอกดรับแล้วเท่านั้นละ ทักแชทมาเร็วมาก เรานี้สะดุ้งเลยเพราะเราไม่ได้ปิดเสียงไว้ จนครูประจำเวรเดินมา เรารีบปิดโทรศัพท์ พอดีเลย คนเข้าแถวทันปล่อยแล้ว ครูประจำเวรบอกให้เราลุกขึ้นแล้วกอดคอกัน ยี่สิบที...
12.00 น. โรงอาหาร
เรากับเพื่อนๆก็มากินข้าวตามเดิม
“ปวดขาง่ะ ฮื้อๆ”
เราคิดว่า จะชินกับลุกนั่งแต่รอต้องรอให้พร้อมกัน ก็ปาไป ห้าสิบ ที ปวดเลย
“ไปซื้อข้าวไว้ไหมนิมึง สายทุกวัน” จ้าพูดขณะที่กำลังยืนจะไปอาช้อนมา
“บ้านอยู่แค่นี้ มึงยังสายอีกนะหงส์” ส้มพูดต่ออีกที
“กูนอนเพลินไปหน่อยน่ะ” เราพูดโกหกไปงั้นละ เราเตรียมของกับข้าวกับแม่อยู่ไม่อย่าบอกเดี่ยวดราม่าอีก
“เออๆ แล้วจะแดกไรเอาตังมาเดะไปซื้อให้” จี้พูดต่อ
“ไม่กินเพื่อนขอบใจ กูขอนั่งพักก่อน” เราเดินไหวอยู่หรอกแต่ปวดหนักไปหน่อย เห้อ ..
“เออพวกกูไปละ” ส้ม จี้ จ้า ลุกจากที่นั่งแล้วเดินไปซื้อของกิน
“อืม”
เราพูดไปเราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แชท สามสิบ ตึ้ง ดีนะปิดเสียงไว้ทัน เราเปิดดู ไม่เอ๊ะใจหรอกว่ามอสจะทักมา ดูแชทมอส
แชทมอส
[ทัก เราชื่อ มอส]
[เราเห็นเธอเมื่อวานนะ]
[เธอไม่รอเราเลยนะ เราอุตส่าส่งกระดาษให้เพื่อน]
เราเปิดอ่านแล้ว มอสออนอยู่ด้วยจะตอบกลับดีไหมว่ะเนี่ย หงุดหงิดแต่ได้ยินว่ามอสมีแฟนแล้วนิ ตัดสินใจได้ละ ไม่ตอบกลับดีกว่าเดี่ยวเป็นเรื่อง เราปิดแอพเฟสไป เล่น ไอจี ต่อ ก็เห็นมอส ฟอล ไอจีมาอีก เราเข้าไปส่องไอจีดู เปิดสาธารณะ ไว้ ทำไมไม่เห็นมีรูปน้องลี่เลย เราเลยเลื่อนลงไปดูอีก เจอรูปแล้ว น้องลี่สวยจังเลย ไปดูที่โพสไว้ คบมาได้ หนึ่งปีแล้วนี้ มอสเป็นคนอันตรายนะเนี่ย ถ้าเราเปิดแอพ ไลน์ น่าจะแอดมาแน่เลย เห้อ ปิดดีกว่า ไม่อย่าดูต่อละ เราก็นั่งเพื่อนๆมา มันรู้สึกว่าเพื่อนมานานมากเลย มองไปรอบๆ เจอมอสจ้องมาที่เรา หน้าไม่ยิ้มแล้วดูเหมือนจะน้อยใจ (มโนไม่มีสิ้นสุด) มอสนั่งอยู่กับเพื่อนๆ กำลังนั่งคุยกันอยู่ด้วย เราควรเลิกมองเขา ได้แล้ว เราก็มาเปิดเฟสบุ๊คอีก เจอแชทเด้งมา เปิดดูเท่านั้นละ มอสทักมา
แชทมอส
[เราเห็นเธอมองเรานะ ตอบเราซะที่สิ]
เราอ่านแชทมอสแต่เราไม่ตอบกลับไป นิ่งๆไว้ดีกว่าเดี่ยวจะหนัก และเพื่อนๆก็มา มานั่งกินข้าวกันจนเสร็จสับกันหมดละ เราไปหาไรขนมกินกับจี้ด กำลังเดินเข้าไปร้านขนม เจอมอสพอดี บังเอิญเกิน มอสทักเรา
“ไง”
จี้หันไปมอง ทักตอบกลับจ้า แหม่ ไม่เบาเลยเพื่อนเรา
“ไงจ้ะ”
“ไปละครับ ตอบแชทด้วยนะ”
มอสมองเรา มอสเดินกลับห้องแล้ว เวลาพักเที่ยงใกล้จะหมดแล้ว เราสายชิวก็ชิวๆไป จี้หันมาเราทำหน้าสงสัย
“ตอบแชทใครว่ะ”
จี้จับกระโปรงเราเพื่อจะหยิบโทรศัพท์เรา
“ทำอะไรเพื่อน”
“เอาโทรศัพท์มาสิ”
“ปล่อยก่อนจับกระโปรงจะเปิดแล้วนั้น”
เราหยิบโทรศัพท์ให้จี้ จี้เปิดดู แชทมอสดู กริ้ดจ้า
“กริ๊ดๆ มอสทักมาหาหรอ”
“ชู่วๆ เงียบหน่อยสิ จี้ กลับๆไม่ซื้อแล้ว”
เราอยากกินขนมแต่ก็ไม่ได้กินต้องเดินกลับไปขึ้นห้องเรียนต่อ
16.00 น. เลิกเรียน
“มึงมีเรื่องจะเมาท์อีกแล้ว เรื่องเดิมจ้า”
จี้เป็นคนพูดเริ่มเรื่องอีก หลังจากเพื่อนๆคนอื่นกลับหมดแล้ว เพื่อนมานั่งกันเป็นวงเหมือนเดิม
“มึงเรื่องมอสหรอว่ะ มีเยอะจริง” ส้มพูดต่อ
“มอสชอบไอหงส์หรอว่ะมึง”จ้าพูดต่อ
“โอ้ยๆ พวกมึงเข้าใจกันผิดละพวกมึง มันทักแชทกูมา แถมฟอลไอจีมาด้วย จบนะ กูไม่ได้คิดอะไร”
เราโมโหนิดหน่อย เพื่อนก็ทำหน้านอยๆเราจี้ก็หันมามอง
“อีกอย่าง อีจี้กริ๊ดลั่นร้านเลย หยิบโทรศัพท์กูไปดู เอาซะกูไม่กล้าซื้อเลย”
“เอาแชทมาดูบ้างสิ”
เราหยิบโทรศัพท์ให้เพื่อนดู
“อ่ะ ดูซะ กูอ่านไว้แต่ไม่ตอบกูไม่อย่าตอบ อีกอย่างนะ มอสมีแฟนแล้วอีสัสน้องลี่ มึงลืมแล้วรึไง”
“พวกกูจำได้ กูว่าอีมอสเนี่ย เจ้าชู้แน่ๆมึง” จี้พูด
“แล้วมึงกริ๊ดซะ กูอายเลย”
“กูขอโทษ”
ส้มหยิบโทรศัพท์ ไปพิมตอบกับมอส เรากระชากเอาโทรศัพท์มา มือไปโดนส่ง มอสออนพอดีด้วย
แชทมอส
[เราชอบเธอนะ] ส้มเขียนไปมือเรากดโดนส่ง ซวยของซวย เราก็ลบข้อความไปทันพอดีที่มอสกำลังพิมตอบมา น่าจะอ่านไม่ทัน เราถามส้ม
“ส้มทำไมทำงี้ กูไม่ได้ชอบมอส มึงไม่ฟังที่กูพูดเลยไอสัส ดีนะที่กูลบไป”
“กูขอโทษ”
ส้มบอกขอโทษเราก็ให้อภัยอยู่หรอก
“เห้ยมึง มอสตอบกลับมา” เพื่อนมุมมาดู
แชทมอส
[เราก็เหมือนกัน เรารออยู่หน้าโรงเรียนนานแล้วนะ]
เรากับไปมองหาเพื่อนๆ เหงื่อตกเลย
“เอาไงดีว่ะ”
“มึงก็บอก กลับไปก่อนเถอะเรากลับกับเพื่อน ” ส้มพูด
แชทมอส
เรา : [กลับก่อนเถอะมอส เรากลับกับเพื่อนนะ]
[อืมเรามีเรื่องจะคุยนะ]
“มีเรื่องอะไรจะคุยว่ะ”
ส้มพูดแล้วหยิบกระเป๋า เดินไปหน้าโรงเรียน (ทางกลับบ้านนั้นละ) เรา จี้ จ้า เดินไปเหมือนกัน แต่ส้มเดินนำหน้าไปก่อน
พอถึงหน้าโรงเรียน เห็นมอสยืนคุยกับส้มอยู่
“มีเรื่องอะไรจะคุยกับเพื่อนเราหรอ”
“เราจะคุยกับเพื่อนเธอ เธอรอก่อนได้ไหม”
“ทำไมบอกเราไม่ได้หรอ”
เราเดินไปถึง กับจี้ จ้า ส้มยืนอยู่
“มีเรื่องอะไรจะคุยกับเราหรอมอส”
“หงส์ เราคิดถึงจังเลยไม่เจอกันนานเลยนะ”
“เราพึ่งรู้จักกันนะ เราไม่รู้จักแกเลย”
“จำเราไม่ได้หรอตอนประถมอ่ะ มอสอ้วน”
เรานึกได้เลยว่า มอสอ้วน แต่ไม่ใช่แบบนี้สิ มอสจะอ้วนมากๆ แต่ไม่ใช่แบบนี้สิ ทำไมผอมหล่อ ฉันตะลึง
“อ่อเพื่อนของหงส์หรอ แต่ทำไมแชทมากกว่าเพื่อนละ”
“อืมเราก็แค่ทักเฉยๆไม่ได้มากกว่าเพื่อนนะ”
“อ่อหรอ ป่ะกลับบ้านเพื่อนๆ”
ส้มลากพวกเราเดินกลับบ้าน เดินผ่านหน้ามอสไปต่อหน้าต่อตา เราก็ไม่ได้มองกลับไปหามอสเราคงจะคิดว่า หน้ามอสน่าจะโกรธ หรือเศร้า และเราก็แวะไปซื้อขนมกินตอนเดินกลับบ้าน
“เพื่อนก็เพื่อนเถอะ หงส์ เพื่อนตอนประถมป่ะว่ะ หรือมากกว่าเพื่อน”
จี้ ถาม
“เดะเราให้ฟังพรุ้งนี้ละกัน ถึงบ้านเราละ”
“โอเค ถ้าไม่เล่านะ เจอดีแน่เพื่อน’’
“จ้า บั๊ยบาย”
ณ บ้าน
แม่เตรียมกับข้าวไว้เรียบร้อย พ่อก็นั่งรอกินข้าว
“กลับมาแล้วคะ”
“มาครบกันแล้วมานั่งกินข้าวกัน มาๆ”
หลังจากกลับบ้าน แม่เตรียมกับข้าวให้ เราก็นั่งกินข้าว กินเสร็จทำการบ้าน อาบน้ำนอน ตื่นเช้ามา ไปโรงเรียนตามปกติ จนผ่านไปหลายวัน ไม่มีการตอบรับถึงแชทมอส จนมาวันนี้ มอสได้ทักมา ขณะที่กำลังเรียนอยู่
แชทมอส
[ดีหงส์ เรามีไรจะบอก]
มอสทักมาเหมือนรู้สึกจะมีปัญหา แต่เราอ่านไว้ ไม่ตอบกลับ เราต้องปรึษาเพื่อน
พักเที่ยง
“เอาไงดีว่ะ เพื่อน มอสทักแชทมา”
“มึงก็ตอบเขาไปสิ เขามีปัญหาไม่ใช่หรอ” จี้พูดขึ้นมา
“เออลองตอบ มึงเล่าให้พวกกูฟังแล้วนิว่าเขาคนดี” ส้มพูด
“ก็ได้ๆ”
แชทมอส
[ดีหงส์ เรามีไรจะบอก]
เรา: [มีไรหรอ]
อ่านไวจริง มอสได้อ่านข้อความแล้วกำลังพิม เพื่อนเราจ้องดูโทรศัพท์พร้อมกัน
[น้องลี่เลิกกับเราแล้ว ทำไงดี]
“มาบอกไมว่ะ” ส้มถาม
“เออนั้นนะสิ” จี้ถาม
“เอาไงต่อละ หงส์” จ้าถาม
“เออนั้นนะสิ งง ลองตอบว่าทำไมละกัน”
เรา:[ทำไมน้องลี่ถึงเลิกละ]
[เรากับน้องเขา เข้ากันไม่ได้]
[เราเศร้าว่ะ ไม่อย่าไปโรงเรียน]
“เรื่องมันทำให้เสียการเรียนได้หรอว่ะ” จี้ถาม
“อกหักมันอยู่ที่จิตใจไหมละมึง มันก็หดหู่จะไปเรียนไหมละ” ส้มตอบ
เราก็ตอบกับมอสไป
เรา:[ไม่ได้เดี่ยวเสียการเรียนนะ]
[ตอนนี้เราอยู่บ้าน ยังไม่ไปโรงเรียนเลย]
เรา:[สู้ๆนะ]
เสียงอ๊อด ดัง เข้าเรียน เราไม่ได้ตอบกลับมอสไป เรารีบเก็บจาน ไปเรียนต่อ
หลังเลิกเรียน เก็บของใส่กระเป๋ากลับบ้าน เราเปิดโทรศัพท์ดูอีกที เสียงแชทมอส มาประมาณ 10 แชทที่เด้ง
ที่พิมบอกว่า
[เราเศร้าว่ะ ทำไงดี]
[เราไม่อย่าไปโรงเรียน]
[ส่งรูปร้องไห้มา]
ห้องนอน
ตอนดึกๆ เราใกล้เข้านอน แล้วเปิดดูโทรศัพท์อีกที ส่งมาเยอะขนาดนี้เป็นหนักแน่เลย ทำไงดีว่ะเนี่ยตัวเรา ต้องทักถามซะแล้วแต่มอสก็เพื่อนตอนประถมนะ ปรึษาเพื่อนก่อนดีกว่า
แชทกลุ่มเพื่อน
เรา: [เพื่อนๆ ทำไงดีมอสทักมากวนกู]
[มึงก็บอกไปเลยว่า รำคาญ] (ส้ม)
[มึงมอสกำลังเศร้ารึป่าว ] (จ้า)
เรา: [เห้ย มึงใจเย็นสิ]
เรา: [เออกำลังเศร้ารึป่าว]
[เขาอยากให้มึงไปปลอบเขานั้นละ มึงก็ไปทักดีๆ] (จี้)
เรา: [เดะลองทักไป]
เราเลื่อนไปหาแชทมอส เห็นแชทมอสไม่ออนมา 6 ชม. เราต้องตอบเขาไปก่อนดีกว่า เราคิดว่ามอสน่าจะเข้านอนแล้ว เดี่ยวตอนเช้ามอสต้องอ่านแน่นอน
แชทมอส
เรา: [ใจเย็นก่อนนะมอส]
เราปิดแชทและก็โทรศัพท์ นอน แต่เราก็กังวลเรื่องมอสแล้วหลับยาวไปเลย
แชทเด้งขึ้นมา ตึ้ง
ตอนเช้า วันหยุด
เราตื่นมาช่วยแม่ขายกับข้าวตอนเช้า เราแทบไม่ได้หยิบโทรศัพท์ จนเวลาปานไปเที่ยง เราไปเข้าห้องน้ำ แม่เรียกเราให้ไปหาด่วน เราก็ไป เห็นมอสยืนอยู่หน้าร้าน มอสเห็นเราแล้ว มอสหันไปบอกแม่เรา อะไรซักอย่าง แม่เรายิ้มก็พยักหน้าไป เราเดินไปหามอส มอสยิ้มใส่เรา ก่อนที่จะพูดกับเรา
“แม่เธอ อนุญาติเราแล้ว ไปเที่ยวกับเราหน่อยสิ”
“ห้ะ ตอนนี้อ่ะนะ”
“ใช่ เราแชทนัดเธอไปแล้วนะ เธอไม่อ่านเอง”
“อ้าว หรอ กำ แล้วจะไปไหน”
“ห้างๆ กินไรยังละ มันมีคาเฟ่น่ารัก เปิดใหม่ ชวนเพื่อนผู้ชายไปมันก็แปลกน่ะสิ”
“เดี่ยวคนอื่นเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนกันนะ”
“คิดมากไม่หรอก ไปๆ แต่งตัวสวยๆนะ”
เราไม่คิดว่าจะกระทันหัน อ่ะๆตามมาถึงที่ ขนาดนี้ อ่ะไปๆล่ะกัน เราไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ลงมา มอสนั่งรอ มอสมองมา ยิ้มใส่เรา
“ไม่เคยเห็นรึไง มอส”
“ไม่เคยเห็นนานมากแล้ว ไปกันเถอะ ขึ้นรถ”
“มีใบขับขี่ยังอ่ะ”
“มีแล้ว มาๆ”
“ไหน”
“อ้ะๆ ไม่เชื่อเอานี่ดู”
เขายืนใบขับขี่มาให้ ดู
“ป่ะๆ”
เรานั่งรถมอสไป มอสหันหน้ามามองเราแล้วยิ้มขำๆ พอมาถึง ห้าง เราเข้าไปร้านคาเฟ่ มอสกับเรานั่งลง วิวที่สวยมาก แล้วพนักงานมา เราหันไป เป็นน้องลี่ เราหันกลับไปหน้ามอส เราว่าแล้ว สงสัยว่าพามาทำไม
“พวกพี่จะรับอะไรดีคะ?”
“ผมรับเป็นอเมริกาโน่ละกัน”
เราหันไปมองมอส รู้สึกโกรธ น้องลี่กำลังจดรายการ มือสั่นไปด้วย แล้วหันมาหาเรา
“พี่จะรับอะไรดีคะ?”
“ชานมปั่นจ้ะ”
“ทวนรายการออเดอร์นะคะ บลาๆ รับอะไรเพิ่มอีกมั้ยคะ”
“รอสักครู่นะคะ”
น้องลี่ได้เดินไปที่เคาเตอร์ เราหันมามองมอส มอสยิ้มใส่ เหนื่อยตก
“แกอยากคืนดีกับน้องลี่ใช่มั้ย?”
มอสหน้านิ่งไป น้องลี่มาเสริฟน้ำพอดี ขณะที่น้องกำลังเสริฟ เราลุกไป เดินออกจากร้าน มอสลุกขึ้นมา จ่ายตังแล้ว หยิบน้ำ มอสเรียกเรา
“หงส์ ใจเย็นๆก่อน”
เราวิ่งหนีๆ จนยามมาวิ่งตาม เราเห็นทางออกห้างแล้ว วิ่งสุดชีวิต วิ่งอกมาจากห้างได้แล้ว เราขึ้นสะพาน ไปนั่งรถเมย์ฝั่งตรงข้าม แล้วก็ไม่เจอกัน ถึงจะเจอกันเราก็หลบหน้านี้
หลายอาทิตย์ผ่านไป ใกล้จบการศึกษา
จนมาถึงวันจันทร์ หลังเลิกเรียน
เรากำลังกลับบ้าน ใกล้ถึงบ้านเรา เราเห็นมอสกำลังนั่งอยู่ตรงหน้าร้าน เรารีบเดินเข้าร้าน (บ้านปิด) มอสรีบจับมือเรา พาเดินออกไปข้างนอก
“หงส์ฟังเรานะ”
“เราขอโทษ วันนั้นเราบอกเลิกน้องลี่ น้องลี่เขาทำใจแล้ว แล้วเขาบอกว่ามีคนใหม่ ต่างคนต่างแยกกัน”
“เราอยากได้โอกาสเราจะทักไปหานะ”
เราสะบัดมือออกจากมอส เราไม่พูด รีบเดินเปิดหน้าบ้าน เข้าบ้านไป เราเข้าห้องนอนลงไปนอนบนเตียง ปิดเครื่องโทรศัทพ์แล้วเราก็หลับไป
ความฝัน
เราอยู่ที่ไหนกันนะ พื้นที่ขาวไปหมด ทันใดนั้นมีคนมาสะกิดจากข้างหลังเรา เราหันไป ใครนะ หน้าตาหล่อใส่สูท เขายิ้มให้เรา
“สวัสดีครับ เลือกทางไหนดีครับ?”
“ทางอะไร? เราไม่เห็นรู้เลยค่ะ”
“คุณดูสภาพตอนนี้สิ”
เรามองดูตัวเอง เลือดออกทางขามาก ไหลลงพื้น
“เห็นแล้วสินะครับ”
“เราตายแล้วหรอคะ”
“ยังไม่ถึงเวลาครับ ยังมีเวลาให้คุณคิดเยอะเลยละ แล้วเจอกันใหม่”
เขาเดินหันหลังไป ฉันเดินไปจับตัวเขาไม่ทัน สะดุ้ง ตื่น นาฬิกา ดังพอดี เรารุ้สึกหงุดหงิด เราลุกไปเปิดโทรศัพท์ แชทเด้งมัน 20ข้อความ เราเปิดข้อความดู มอสแชทมาหมดเลย แชทสุดท้าย
[เราชอบเธอ เราจะจีบเธอให้ติด]
เราเลยพิมตอบกลับไปว่า
[เป็นได้แค่เพื่อนเถอะ]
เราพิมตอบไป มอสอ่านแล้ว กำลังพิมพ์
[มาท้ากันไป ตั้งแต่วันจันทร์ ถึงวันศุกร์ ถ้าเราจีบเธอติดเราจะมีอะไรกัน และรักตลอดไป เธอตอนเด็กท้าเราบ่อยตาเราท้าบ้าง]
นั้นมันตอนเด็กน่ะสิ
[เล่นบ้าอะไร โตๆล่ะ]
[ไม่ปฏิเสธแปลว่า ตกลง โอเค]
[ยังไม่พิมพ์อะไรเลยนะ]
[เราอยู่หน้าบ้านเธอละ รีบลงมา เดี่ยวไปสาย]
เรา หื้ออ เดินไปดูที่หน้าต่าง รถจอดรอเลยจ้า แหม่ เร็วมาก แม่เปิดร้านพอดี เจอมอส มอสสวัสดีแม่ แม่ตะโกนเรียกเรา
“มอสมารับแล้วลูกเร็วๆ”
เราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยทุกอย่าง เดินลงมา มอสมองมาที่เรา แม่ทำหน้าหงุดหงิดใส่เรา
“มอสรอนานล่ะ ลูก”
“แม่ หนูมีขาเดินแปปเดียวก็ถึงโรงเรียนแล้ว หนูไปละ”
“แม่จ้าง 500 บาท ไปกับมอสซะ”
ร้อยวันพันปีแม่ไม่เคยเสนออะไรแบบนี้ขอยากมาก เราหยิบเงินมา ขึ้นรถมอสทันที เราใจง่ายอะไรขณะนี้ >< มอสหันหน้ามาหาเรา แล้วยิ้มหวานใส่
“ยิ้มอะไร”
มอสไม่ได้พูดอะไร ขับรถไปโรงเรียน มีที่จอดรถสำหรับนักเรียนอยู่ ซึ่งมันก็สะดวกต่อการเดินทางมา มาถึงโรงเรียน จอดรถเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราลงจากรถพร้อมมอส มอสกำลังพูดบางอย่าง
“นี้พึ่งแค่เริ่มนะ”
“ถ้าแม่ไม่ให้ตังก็ไม่มาด้วยหรอก จะบอกให้”
เราไม่ได้หน้าเงินเลยจริงๆ รีบไปเรียนดีกว่า เราเดินเข้าโรงเรียน มอสเดินตามหลัง เรารู้สึกรำคาญ
“เลิกเดินตามหลังได้แล้ว ทางมีเยอะแยะ”
มอสเดินเข้าใกล้ๆกระซิบข้างหู
“เลิกเรียน รออยู่ที่จอดรถ ถ้าไม่มาจะไปตามถึงบ้านเลยนะ”
“นี้มอสขู่เราหรอ”
“แล้วแต่จะคิดนะ ที่รัก”
เรารีบเดิน ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ทำให้เรารู้สึกอายมาก ใจเต้นไม่หยุดเลย ทำแบบนี้กับเรา จนวันที่จีบเราติด
“นี้หงส์ เราจีบติดแล้วเป็นแฟนกันนะ”
เราไม่ได้ตอบอะไร เราพยักหน้า ตั้งแต่นั้นเราก็คบกัน เพื่อนรู้ และรู้สึกกังวลใจ อย่างมาก จนมาถึงวันที่...
เวลา 21.00 น. วันศุกร์
“มอส ตอนนี้เลยหรอ”
มอสเป็นแฟนของเรา พวกเราอยู่หอพักของมอส ตอนนี้เรากำลังนอนบนเตียงด้วยกันทั้งคู่ ครอบครัวของเรายอมรับมอส และเราโกหก...ครอบครัว...
“เราพร้อมแล้วนะเธอพร้อมยัง”
“มอส”
มอสเอาแขนโอบกอดเราไว้ หันมาพูดต่อหน้า
“เราดูแลได้เธอไม่ต้องเป็นห่วง”
มอสถอดเสื้อของเรา แล้วถอดกระโปรงเรา และเราโดนจูบอย่างดูดดื่ม และได้ทำลงไป เลือดไหลลงในกางเกงในของเรา เเต่ไม่ทันเห็น
เวลา 10.00 น. เช้ารุ่งขึ้น วันเสาร์
เราตื่นมามองหามอสแต่ไม่เจอแต่ได้ยินเสียงน้ำ เราคิดว่า มอสอาบน้ำอยู่ เราได้ยินเสียงโทรศัพท์สั่นอยู่ เราเลยหยิบโทรศัพท์เป็นโทรศัพท์ของมอส เบอร์น้องลี่ เราได้ยินเสียงประตูกำลังเปิดจากห้องอาบน้ำ เลยรีบวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม มอสหันมาหาเรา แล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์มา แล้วเดินมาหาเรา แล้วมอสถาม
“เห็นรึเปล่า?”
เราส่ายหน้า มอสทำหน้ารุกรี้รุกรน แล้วเดินมานั่งบนเตียง จับมือของเราไว้
“เราเลิกกันเถอะ”
เราช็อกไป ทำไมมันกระทันหันขนาดนี้ เราปล่อยมือของมอสที่จับเราสลัดอย่างแรง มอสก็หันข้างแล้วกุมมือตัวเอง เราเลยถาม
“ทำไม? มอส”
“เราคบกับน้องลี่ มา สามปี แล้ว”
“มอสโกหกทำไมไหนมอสบอกว่าเลิกกับน้องลี่แล้ว มอสที่เราคบกันไม่ใช่คบกันจริงๆหรอ อ่ะ เธอมันเหี้ย นี้เราก็จบม.6 กันแล้วด้วย พิธีจบไปเมื่อวาน เราว่าเธอหายไม่ยอมไปถ่ายรูป เราเห็นเธอไปหาน้องลี่แต่เราไม่สงสัยอะไรมากก็เลยคิดว่าบอกลาไปแล้วด้วย แล้วไหนมหาลัยที่เราจะเข้าด้วยกันมันไม่ก็จะ... ไม่เกิดขึ้นอีกเลย ลาก่อนมอสมันจบแล้ว อย่ามาบ้านเราอีก”
เราร้องไห้ลุกออกจากเตียงใส่เสื้อผ้าเดินออกจากห้องมอสไป เรากลับบ้านแต่เราจะไม่บอกครอบครัว ครอบครัวของเรายอมรับ มอสมันไม่สำนึกเลยใช่ไหม เราไม่สามารถเชื่อใจใครได้เลย โดนหลอกอีกแล้ว
เรากลับบ้าน แม่สงสัยว่าไปไหนมาทั้งคืน เลยถาม
“ไปไหนมาทำไมไม่กลับบ้าน ไปนอนบ้านมอสแล้วสินะ ดีๆ มหาลัยนอนหอกับมอสไหม ”
เราไม่พูดอะไร ขึ้นห้องไป ร้องไห้ เราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา บล็อกเฟส ไลน์ทัหอย่างที่เกี่ยวกับมอส เริ่มลบรูป แม่มาเคาะประตู ถาม
“มีอะไรไหมลูก บอกแม่มาได้นะ หนูร้องไห้อยู่ใช่ไหม แม่รู้นะ”
เรารีบไปเปิดประตู เราห้องไห้ กอดแม่ แม่รับโอบกอดไว้อย่างแน่ แล้วเราก็ไปนั่งเก้าอี้ที่โต๊ะกับข้าว ตอนนั้นพ่อออกไปทำงานอยู่ยังไม่กลับ แม่ถามเราเรื่องร้องไห้
“ทำไมหนูถึงร้องไห้”
“แม่คือ...”
“เรื่องมอสหรอลูก”
เราพยักหน้า แม่ทำหน้าท่าทีเป็นห่วง เลยจับมือของเราไว้
“เล่าให้แม่ฟังได้ว่าเกิดอะไรขึ้น”
เรามองมาหาแม่ แล้วเราเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้แม่ฟังแล้ว แม่เข้าใจสิ่งที่เราพูดไปทั้งหมด แล้วเขาพร้อมที่จะให้เราไม่ยุ่งเกี่ยวกับมอสอีกเลย
จน 2 เดือน
เดือนแรกเราสงสัย ทำไมประจำเดือนไม่มานะ เราคิดน่าจะไข่ตกช้า ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ปิดเทอมตอนรับเข้ามหาลัย ช่วงนี้เป็นช่วงที่หาเงินเพื่อไปจ่ายค่าเทอม เลยช่วยแม่ขายกับข้าว หน้าบ้าน ตลอดเลยไม่ได้คิดถึงประจำเดือนเลย จนถึงเดือนที่ 2 เราถามแม่ว่า
“แม่ ประจำเดือนหนูมารึยัง”
“นี้ลืมประจำเดือนตัวเองหรอลูก ยังไม่มานะ มาช้ารึป่าว”
เราเชื่อที่แม่พูดไปก็ไม่ เอ๊ะใจอะไรหรอก จนเลิกขายกับข้าว เราออกไปแวะร้านขายยา พบหมอที่ร้านขายยา เราบอกหมอ
“หนูมาซื้อที่...ตรวจครรภ์ ค่ะ”
“หนู ป้องกันรึป่าว”
“คือ....”
“ลองไปตรวจดูนะ 140 บาท ตรวจที่นี้ละ”
“ค่ะ”
หมอคนนี้ใจดี ให้เราตรวจที่นี้เลย เราไม่กล้าไปตรวจที่บ้านเลยกลัวแม่จะเห็น พอเข้าไปตัวสักพัก ผลออกมาเป็น 2 ขีด เป็นบวก แล้วใจหาย ว๊าบ ร้องไห้ออกมา เราไปบอกหมอ
“หมอค่ะ ผลเป็นบวกค่ะ”
“แล้วจะทำยังไงต่อ ประจำเดือนไม่มากี่เดือน”
“2 เดือนค่ะ”
“หนูรับมันได้ไหมสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับหนู”
“หนูคิดว่าจะเอาออกค่ะ”
“หนูจ้ะลองกลับไปคิดก่อนนะ ถ้าหนูเอาออก กับ เก็บไว้ สมมุตินะ มีคู่รักคู่นึง เขาแต่งงานกัน แล้วเมียเขาท้อง แล้ววันนึงผัวหนีไปหาชู้ เมียใจสลายคิดว่าจะทำแท้งดีไหม คำตอบของเขาคือ ไม่ เพราะอะไรนะถึงตอบไม่ หนูกับลองไปคิดดูนะ”
เราถึงบ้านเรายังกำลังช็อกอยู่แต่ก็ไม่มีทางเลือก เรานอนลงไปบนเตียง หลับตาลง ตึ่ง ....
เราลืมตาขึ้นมา พื้นที่สีขาวอีกแล้ว มีคนยืนอยู่ข้างหน้าคนเดิมใช่มั้ยนะ เราเดินเข้าไปหา
“เธอกลับมาอีกแล้วสินะ ท้องกลมด้วย”
เราก้มมองดู ท้องกลมจริงๆ เริ่มมีเลือดลงมาจากขา เราเงยหน้า หาคนนั้น ถาม
“ทำไมเลือดออกจากขาหรอค่ะ เรายังไม่เอาออกเลยนะ”
“อีกไม่ช้าเธอจะเอาออก ลองกลับไปคิดดู”
เขาผลักเรา เราสะดุ้งตื่น นาฬิกาโทรศัพท์ปลุก เราลุกขึ้นอาบน้ำ เราช่วยแม่ขายกับข้าวเหมือนเดิม จนเลิกขายเรากลับไปหาร้านขายยา หมอกำลังนั่งอ่านหนังสือบางอย่างอยู่ เราเข้าไปทักหมอ
“สวัสดีค่ะ”
หมอปิดหนังสือที่อ่านไป มองหน้าเรา แล้วยิ้ม
“สรุปแล้วจะเอายังไงครับ เอาออกหรือเก็บ”
“เอาออกค่ะ”
“ทำไมล่ะ เธอยังไม่พร้อมใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ หนูกำลังเข้ามหาลัย หนูยังไม่บอกกับครอบครัว”
“โอเคครับ”
หมอเดินไปหยิบ ยาสอด Cytotec กับ ยาบำรุงครรภ์ ให้เรา
“ไม่คิดตังเดี่ยวจ่ายเองค่าขาย หนูเอาไปสองตัวเลย มีวิธีบอกทั้งคู่”
เราไหว้ขอบคุณเขาไป เราไม่พูดอะไรเดินออกจากร้าน กำลังเดินกลับบ้าน เราหันกลับไปหาหมอ หมอคุยกับใครก็ไม่รู้คล้ายๆผู้ชายในฝัน และตอนเราก็ไม่มีใครอยู่ด้วย เขามาตอนไหนนะ คนนั้นหันมามองเรา เขามองแบบตกใจ หมอก็มองมาตกใจเหมือนกัน เราเลยหันกลับ รีบเดินกลับบ้าน
บ้าน
แม่นั่งรออยู่ที่โต๊ะกับข้าว เรียกเรามากินข้าว เราหยิบถุงยาเอาซ่อนไว้ในกระเป๋ากางเกง เดินไปกินข้าว พ่อกลับบ้านมาพอดีเลย นั่งกินข้าวด้วยกันสามคน พ่อรู้เรื่องแล้วที่เราเลิกกับมอส แม่ไปบอกพ่ออีกที พ่อก็ยอมรับแล้วไม่อยากเราเจอมอสอีก แต่อีกเรื่องที่พวกเขาไม่รู้ว่าเรา.. .ท้อง แม่กำลังตักกับข้าว
“ลูกเลิกขายของไปไหนมาหรอลูก?”
เราไม่ได้บอกแม่เลย บอกแค่ไปดูอะไรบ้างอย่าง ทั้งที่จริง เราไปร้านขายยา เรากินข้าวเงียบๆ ไม่ตอบแม่
“ลูกไปเที่ยวของมันนั้นละ ตามประสาวัยรุ่นมันละ”
พ่อแก้ต่างให้ทั้งที่ไม่รู้เราไปไหนเหมือนกัน จากนั้นกินข้าวเสร็จ พ่อแม่ไปนอน เราลงมาเข้าห้องน้ำ หยิบยาสอด Cytotec
เราอ่านด้านหลังกล่องเกี่ยวกับวิธีทำ เรามองไปที่กระจก เราร้องไห้ขึ้นมา ร้องหนัก ร้องๆ จนเรา...
เข้ามหาลัย ปี 1 กำลังขึ้น ปี2 หลังเลิกเรียน
“สร้อยฟ้าแม่มาแล้วลูก ไปพร้อมกับตานะ”
“แม่ค่ะ หนูมารับแล้วค่ะ กับตา” ยิ้ม J
End.
กลับมาอัพนิยายอีกครั้งแล้วค่ะ ขอโทษที่หายไปนานเลยค่ะ
ขอบคุณทีเข้ามาอ่านนะคะ
ฝากติดตามผลงานไว้ด้วยค่ะ
เราลงผลงานไว้ที่ธัญวลัยด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
