Love me please ! รักฉันทีเถอะให้ตาย นายคุณชายหน้าน

Dream

 ..ความฝัน..

          ร้อนนนน ร้อนโว้ยยยยย สาบานเหอะว่านี่มันหน้าหนาว ทำไมมันร้อนขนาดนี้วะเนี้ย !!

          “บูม นี่แกไปอาบน้ำมาเหรอ? เปียกโชกเชียว” นานาที่เพิ่งถ่ายโปสเตอร์มหาลัยเสร็จเดินมาทักฉันที่นั่งเฉาตายอยู่

          “ก็ถ้าคณะเลือกถ่ายในสตูฯแทนสวนสาธารณะที่แดดเปรี้ยงขนาดนี้มันก็จะดีอยู่หรอก”

          “เอาน่าๆ อีกสักพักก็จะเสร็จแล้ว” นี่ยังไม่เสร็จอีกเหรอ? ฉันเริ่มบ่นในใจ

          ฉันไม่ผิดนะที่จะบ่นอ่ะ ฉันไม่ได้มีเอี่ยวกับงานของมหาลัยเลยสักนิด บอกเลย! แต่ที่ต้องมาตากแดดตากลมก็เพราะยัยเพื่อนที่แสนดีของฉันดันเป็นนักเรียนดีที่มีหน้าตาเด่นเสียด้วยสิ แล้วฉันจะทำยังไงได้ล่ะ ก็ต้องมาไง ใครจะไปทนสายตาอ้อนวอนและขอเสนอที่ยั่วน้ำลายแบบนั้นได้ล่ะ

          อ๊ะ!? ตากล้องคนใหม่เหรอ? ทำไมฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ดูจากด้านหลังก็พอใช้ได้อ่ะนะ ส่วนน่าจะประมาณ 180 ผมสั้นสีดำซอยสไลด์ ไหล่กว้าง ผิวขาว แต่เสียดายที่มีรอยสักเยอะชะมัด ไม่รู้รึไงว่ามันสกปกน่ะ ฉันล่ะไม่ชอบเลยจริงๆ ให้ตายเหอะ

          “โอเคครับ เสร็จแล้ว ขอบคุณทุกคนนะ” พี่คนหนึ่งที่ถ้าฉันจำไม่ผิดน่าจะเป็นเจ้าของงานนี้พูดเหมือนให้เลิกกองได้ จบแล้วสินะ การรอคอยของฉัน !!

          “ไปกันเถอะบูม เสร็จแล้ว” ยิ่งกว่าทำข้อสอบได้เต็มร้อยคะแนน นี่แหละคำที่ฉันอยากได้ยิน

          “ไปกันสิ ฉันหิวจะแย่แล้ว”

          “^^”

          “เดี๋ยวครับน้องนานา พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อย” ผู้ชายคนที่เคยเป็นตากล้องเรียกเพื่อนฉันเอาไว้และฉันก็เผลอไปสบตาคู่สวยนั้นแค่เสียวหนึ่ง ดวงตายาวรีคมกริบ จมูกเป็นสัน ใบหน้าคมคายราวกับพระเอกในนิยายที่ฉันเคยอ่าน ริมฝีปากสวยเป็นกระจับ กรี้ดดดดด หล่ออออออ >///<

          “งั้นเดี๋ยวฉันมาบูม”

          “อ่ะ..อือ”

          นานาเดินไปคุยกับพี่ๆทีมงานสักสักก่อนจะเดินกลับมาและพวกเราก็ไปทานอาหารตามที่นานสัญญากับฉันเอาไว้ เพราะงั้น พักเรื่องผู้ชายไว้ก่อน เรื่องกินสำคัญกว่า !!

          “วันนี้แกแปลกๆนะบูม”

          “หือ? แปลก? ยังไง?” นานาพูดเรื่องอะไรของมัน

          “ก็ปกติฉันเห็นแกกินแต่เนื้อๆๆ หมูๆๆ วันนี้มีแต่ปลา แต่ผัก นึกอยากจะเป็นสาวรักสุขภาพอะไรมาตอนนี้

          ” พอนานาบอกแบบนั้นเหมือนฉันมีสติแล้วก้มดูสิ่งที่อยู่ต่อหน้าตัวเอง โอ๊ะโอ? จริงๆด้วยแฮะ ทำไมฉันถึงสั่งอะไรแบบนี้มาล่ะ นี่มันใช่ฉันจริงๆเหรอเนี้ยยย ต้องเป็นเพราะพ่อรูปหล่อนั่นแน่ๆเลย เพราะนายนั่นคนเดียว

          “ฉันแค่อยากจะตามเทรนด์บ้าง ไม่ได้ไง?”

           “ฉันก็แค่ถามดูเอง อย่างอนเลยน้าาา แต่ฉันก็เพิ่งเคยเห็นหน้าพี่แนตจริงๆก็วันนี้แหละ ได้ยินข่าวลือมาว่าหล่อ ไม่คิดว่าจะหล่อขนาดนี้อ่ะ ถ้าไม่ติดว่าไม่ใช่สเป็คนะ ป่านนี้ฉันจีบไปล่ะ”

          “ให้มันน้อยๆเหอะ สเป็คที่แกบอกคงไม่ได้หมายถึงยัยนมโตแว่นหนาที่ชอบเดินมาคณะเราบ่อยๆหรอกนะ”

          “เค้าชื่อต้นเกตุยะ ต้น-เกตุ”

          “อั๊ยย่ะ แอบไปรู้ชื่อมาตอนไหนล่ะนั่น”

          “เออน่า ว่าแต่แกเหอะ ไม่สนใจพี่แนตหน่อยเหรอ? พี่เค้าหล่อมากเลยนะแก”

          “หล่อมากแล้วไงล่ะ” ฉันอยากจะกระโดดเข้าไปซบอกกว้างๆนั่นจะแย่อยู่แล้ว

          “เห็นเค้าบอกว่าแกน่ารักด้วยนะ”

          “เหอะ ผู้ชายแบบนั้นจะพูดอะไรก็พูดได้” จริงเหรอเนี้ย ฉันน่ารักจริงๆเหรอ เขินนนน

          “สรุปแกชอบเค้าใช่ไหม?”

          “ใช่! เอ้ย !? ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ๆๆนะ” ทำไมจิตใต้สำนึกของฉันมันถึงเร็วนักนนะ 70%