S3.Re-สอร์ท ทวงแค้น

...พวกเราแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเองโดยมีจุดมุ่งหมายคือ คนร้าย ทนายโทรมาบอกฉันว่า'ผมจัดการเรื่องที่ขอมาแล้วนะคับ น่าจะเสร็จสิ้นตอนบ่ายๆ' ''อ่อ ค่ะ'' ฉันตอบไป ถึงตอนบ่าย ญาติๆ ทั้งหมดเริ่มทะยอยมาทีละคน2คน จนถึงคนที่เรารอคอยก็มาถึง นายใหญ่ลูกชายคนโตของท่านประธาน มาโดยเรือยอร์ชส่วนตัวลำใหญ่ พอจอดเรือเทียบท่า นายน้อยกับทนายเดินไปทักทายพร้อมทั้งเชิญไปที่ห้องรับรอง ด่านล่างชั้น1 ของตัวรีสอร์ท ซึ่งเป็นห้องใช้จัดงานเป็นห้องรับแขก

...จนเวลาผ่านไปถึงช่วงเย็น เจ้าหน้าที่จำนวนหลายคนเดินเข้ามายังพื้นที่ห้องรับรอง เพื่อสรุปคดีที่เกิดขึ้น ทันไดนั้น ท้องฟ้าเริ่มมืดมิด พร้อมกับเสียงลม ไม่นานนักฝนก็ตกลงมา เสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยง กระจกหน้าต่างห้องรับรองแตกกระจาย ทุกๆคนต่างกันพากันหลบ เศษกระจก หลังจากนั้นเสียงประตูห้องรับรอง ดังปัง ดังสนั่น กลิ่นเหม็นคลุ้ง เริ่มอบอวน กลางห้องปรากฎร่างหญิงปริศนายืน ตาขาวโพลนด้วยความเคียดแค้น ทุกๆคนต่างผวากับสิ่งที่ได้เห็นพากันวิ่งหลบไปในที่ต่างๆของบริเวณห้องรับรอง ..เสียงพูดดังขึ้น 'มึง วันนี้กูจะเอาชีวิตมึง ไอ้สารเลวมึงต้องตาย' เจ้าหน้าที่พยายามเข้าไปห้ามแต่กลับโดนสะบัดด้วยลมปลิวไปคนละทิศ แล้วพุ่งตรงเข้าไปหานายใหญ่ด้วยความแค้น พร้อมทั้งบีบคอ นายใหญ่โดนบีบคอมันค่อยๆแน่น จนหายใจไม่ออก วินาทีนั้น นายใหญ่ได้ร่ายคาถา ทำให้ หญิงปริศนานั้นร่างปลิวไปไกล แรงมนต์ดำทำให้เธอหมดแรง ทันไดนั้นเธอได้พุ่งเข้าใส่ หญิงคนหนึ่ง ซึ่งไม่ไช่ใคร ยัยออสก้า ที่ปลอมตัวมาเป็นเด็กเสริฟน้ำ ทันทีที่เข้าสิง หญิงนิรนามในร่างยัยออสก้า ชี้หน้านายใหญ่ขึ้นมาในทันที ดวงตาจากสีดำเปลี่ยนเป็นสีขาว ใบหน้าคล้ำ 'มึงไม่มีวันได้อะไรถ้ากูยังอยู่ที่นี่' พร้อมทั้งส่งเสียงดังคำรามจนทุกๆสิ่งปลิวไปคนละทิศก่อนวิ่งหนีขึ้นบันไดไป นายใหญ่วิ่งตามมาพร้อมกับบอกทุกๆคนในงานว่า 'เดี๋ยวผมจัดการวิญญาณนี้เอง ไม่ต้องกลัวไปคับ' พร้อมทั้งวิ่งตามขึ้นมา ปากร่ายคาถาค้นหาวิญญาณ ผีที่รังควาน ตัวเอง จนมาถึงห้อง404

...นายใหญ่เดินเข้าไปในห้อง มองเห็นกระจกลงอาคมแตกละเอียด ห้องสะกดวิญญาณถูกเปิดออก ประตูถูกปิดเสียงดังสนั่น ปั๊งทันทีพร้อมทั้งปรากฎร่างวิญญาณปริศนานั้นปรากฎตัวขึ้น 'นี่คือที่ตายขอมมึง' พร้อมทั้งชูบางสิ่งที่มือขวาของเธอขึ้นมา แล้วพูดว่า 'มึงจำได้มั้ยว่านี่อะไร กุญแจห้องมึงงัย602ที่กูดึงไว้ได้ตอนมึงผลักกูตกตึกลงทะเลตายในวันนั้น'นายใหญ่ตอบกลับมาว่า 'กูจำไม่ได้ว่ะ' วิญญาณในร่างยัยออสก้า ชี้ไปยังห้องที่ถูกเปิดขึ้นมาไม่นาน 'แล้วมึงเห็นนั่นมั้ย หีบที่มึงขังลูกกูไว้'อะไรของมึง ตายแล้วยังมาสร้างปัญหาให้กูอีก 'มึงทำแบบนี้มึงต้องการอะไร' วิญญาณปริศนาถาม กูจะบอกมึงให้ก็ได้ ถือว่าเอาบุญ 'อย่างงัยก็ไม่มีใครเข้ามารบกวนการตายรอบที่2ของมึงกับลูกมึงอยู่แล้วนิ หลักฐานมึงก็ไม่มีสักอย่าง มึงมันแค่วิญญาณใครจะไปเชื่อมึง' วันนั้นหลังจากกูกลับมาจากประชุมกูกำลังจะเดินเข้าไปยังห้องกู602 กูได้ยินเสียงทั้ง3กำลังประชุมกันอยู่ กูได้ยินอะไรรู้มั้ย สิ่งที่กูได้ยินมันทำให้กูโมโหที่สุด พ่อ จะยกรีสอร์ทที่กูหวังเอาไว้ให้กับน้องกูเพื่อเป็นของขวัญให้กับ ลูกที่กำลังจะเกิดของมึง กูแค้นมากแต่ทำอะไรไม่ได้ กูเลยวางแผนเอาลูกมึงออกมา แต่มึงดันถึงฆาต กูกะจะโยนความผิดทั้งหมดให้กับไอ้น้องชายกู แต่มันดวงแข็งที่พ่อดันโทรเรียกมันออกไปก่อน กูเลยเปลี่ยนแผน เป็นสะกดวิญญาณลูกมึงแทน ให้มึงแค้นและทำให้ที่นี่วอดวาย แต่มันก็ช้าไป พ่อดันทำพินัยกรรมเอาไว้แล้ว พอเปิดมาพ่อยกให้น้องกู กูยิ่งโมโห หมดเวลาของมึงแล้วมึงเตรียมตัวไปนรกได้แล้ว 

...มึงคิดว่ากูไม่รู้หรอ ว่ามึงฆ่าท่านประธานกับกรรมการ ทั้ง2คน ถึงกูจะเข้ามาในรีสอร์ทไม่ได้ แต่กูก็มองเห็นทุกอย่างที่มึงทำ มึงฆ่าท่านประธานและยิงกรรมการอีกคน ส่วนอีกคนมึงตามมาแล้วผลักไอ้คนนั้นตกลงมาตาย อะไรของมึง มีหลักฐานมั้ยละว่ากูทำจริงๆ ถ้ากูทำจริงๆมึงจะทำอะไรได้ว่ะ อีผี มึงไปลงนรกได้แล้วพร้อมทั้งร่ายคาถาสะกดวิญญาณ ทันไดนั้นร่างวิญญาณก็หลุดออกจากร่างของยัย ออสก้าเข้าไปในหีบ นายใหญ่ เอาผ้ายันต์สีแดงที่ลงอัขระสำดำห่อในทันทีพร้อมทั้งพูดว่า 'แค่วิญญาณมึงยังไม่ถึงขั้นจะทำอะไรกูได้หรอ ที่นี่อย่างงัยก็ต้องเป็นของกูมึงจำไว้เลยนะ' พร้อมทั้งวิ่งเข้ามาประคอง ยัยออสก้า ที่เพิ่งโดนผีสิง พร้อมทั้งพูดว่า 'หนูๆเป็นอะไรมากมั้ย ลุกไหวมั้ย' ...พอไหวค่ะ ฉันตอบกลับไปว่า "เกิดอะไรขึ้นหรอค่ะ พอลุกไหวอยู่ค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะที่มาช่วย" นายใหญ่ประคองยัยออสก้าพร้อมเดินถือหีบสะกดวิญญาณลงมาจากห้อง404 เดินลงมาด่านล่างห้อง รับรอง พร้อมทั้งพูดว่าปลอดภัยแล้วคับ วิญญาณไม่มารบกวนเราแล้ว พร้อมทั้งวางตัวยัยออสก้าลงนอนกับพื้น

...ทุกๆหันหันมามองหน้า นายใหญ่คิดในใจ เป็นไปตามคาดไว้ แต่สายตาทุกๆคนที่มองกลับให้ความรู้สึกสงสัย จึงถามไปว่า 'เกิดอะไรขึ้นหรอ มีอะไรข้างล่างนี้หรอ หรือมีวิญญาณมารบกวนอีก' ป่าวโยม' น้องนายใหญ่ตอบ สายตาทุกคู่มองไปยังที่หนึ่งซึ่งทำทำให้นายใหญ่สงสัย นายใหญ่ค่อยๆหันหลังไปมอง พบจอมอนิเตอร์ที่ฉายภาพบางอย่างเอาไว้ เป็นภาพการพูดคุยในห้อง 404 เมื่อกี้ นายใหญ่หันกลับมาพูดทันที 'มันไม่ไช่เรื่องจริง อีผีนั่นสร้้างเรื่องขึ้นมา'

...ฉันลุกขึ้นยืน พร้อมทั้งถามว่า 'คุณฆ่าท่านประธานกับกรรมการทั้ง2ไช่มั้ย' ไม่ได้ฆ่าสักหน่อยผมบริสุทธิ์ ทนายเดินเอาของบางสิ่งมาวางใว้บนโต๊ะข้างๆฉัน พร้อมทั้งถามว่า จำของ2สิ่งนี้ได้มั้ย

มันทีที่เห็นนายใหญ่บอกทันทีว่าไม่ไช่ของผม

...ฉันเริ่มป้อนคำถามออกมา วันเกิดเหตุนายใหญ่ได้นำแผนการปรับปรุงรีสอร์ทเป็นคาสิโนให้นายใหญ่ดูไช่มั้ย เกิดอะไรขึ้นพอบอกได้มั้ยค่ะ

- ผมเคยเอาไปให้นายใหญ่ดูแต่ท่านไม่ชอบเท่าไรผมเลยยกเลิกความคิดนี้ไป

*แล้วคุณฆ่ากรรมการด้วยปืนหรือเปล่า

-ผมป่าวนะ คุณไม่มีหลักฐานแบบนี้มาโทษผม ผมฟ้องหมิ่นประมาทได้นะคับ

*ปืนนี้ไม่มีรอยนิ้วมือคุณก็จริงแต่รู้มั้ย ลูกกระสุนข้างในนะ มีแต่ลายนิ้วมือคุณทั้งนั้น แล้วกรรมการอีกคนมาเห็นคุณเลยวิ่งตามไปและจัดฉากว่าตกตึกมาตาย

-เป็นไปไม่ได้หรอกคับ พอผมคุยเสร็จผมก็ขอตัวขึ้นห้องผมที่อยู่ด้านหลัง อาจมีคนมาทำร้ายท่านพ่อกับกรรมการก็เป็นได้ ส่วนปืนคงมีใครแอบเอาของผมมาเพราะผมซ่อนเอาไว้ที่ห้องทำงานในรีสอร์ท

*แล้วอันนี้ละ แบบแปลนพิมพ์เขียว ที่ยัยยู่ยี่ในห้องของคุณ602มันมีรอยยับ รอยยัยพอค่อยๆพับดูเป็นรอยกำมือเราไปตรวจดูแล้วเป็นของท่านประธาน เห็นบอกว่าคุยกันเฉยๆแล้วกลับขึ้นห้องไม่ใช่หรอค่ะ

-ท่านไม่ชอบที่ผมจะเอารีสอร์ทไปทำเป็นคาสิโนเลยขยำทิ้ง

*แล้วคุณรู้มั้ยว่าท่านประธานตายอย่างไร ท่านกำมือทั้ง2ข้างเอาไว้ ถ้าลองเทียบดู มันเหมือนกำร่องรอยนิ้วมือที่เจอนะ พร้อมทั้งนำรูปภาพประกอบ

-มันอาจเป็นเหตุบังเอิญก็เป็นได้

*คุณขึ้นไปคุณไม่ได้ยินเสียงปืนเลยหรอ ห้องก็อยู่ไม่ห่างกันเท่าไร

-ผมคงเพลียมากไปนะ ยิ่งเถียงกับท่านด้วย

*งั้นหรอ งั้นขอถามต่อนะค่ะ คุณจงใจใช้คาถามนต์ดำเพื่อทำการผูกมัดบางสิ่งของคนอื่นไว้ไช่มั้ย เพราะในห้องนั้น อักขระสีแดงทั้งหมดเกิดจาดการที่คุณเอานิ้วเขียนซึ่งเป็นรอยนิ้วคุณทั้งนั้น

-เรื่องนั้นเพราะว่าผมเอาไว้ป้องกันภัย

*จากอะไรหรอ จากคนที่คุณฆ่าไช่มั้ย หลักฐานป้ายห้องของคุณก็ยังอยู่ที่ศพในวันที่เอาขึ้นมา

-ผมไม่ได้ฆ่า เธอนะคับ แล้วป้ายผมก็คงทำหล่นบริเวณนั้น เธอคงเก็บได้ก่อนนะเกิดเรื่องก็เป็นได้

*คุณเคยบอกกับทนายว่าขอกุญแจสำรองที่หล่นบริเวณด้านหลังรีสอร์ทไม่ไช่หรอ

**ทนายตอบไช่ครับ นายใหญ่บอกผมแบบนั้น

*ถ้างั้นทำไมวิญญาณนั้นจ้องเล่นงานคุณละ

-เอ่อ คงเป็นเพราะผมอาจเป็นคนเดียวที่จัดการเค้าได้

*งั้นคงเป็นคนเดียวที่สามารถฆ่าและสะกดวิญญาณได้ด้วยไช่มั้ย

...ทุกๆคนหันมามองหน้านายใหญ่ พร้อมทั้งซุบซิบ

-พวกคุณเชื่อยัยคนนี้หรอมันเพิ่งถูกผีสิงนะ

...โยมพี่ มีอะไรก็ยอมรับเถอะนะ เรื่องจะได้ไม่บานปลาย

เจ้าหน้าที่ทั้งหมดเริ่มค่อยๆกระจายตัวไปตามจุดต่างๆ นายใหญ่เห็นท่าไม่ดี ถ้าอยู่ต่อคงโดนจับได้

นายใหญ่ตัดสินใจ วิ่งเข้าหาตัวหลวงพี่น้องชายแท้แท้แล้วควักปืนมาจ่อหัว พร้อมทั้งบอกกับทุกคนว่า กูไม่ได้ทำ พวกมึงรวมหัวกันใส่ร้ายกู

...งั้นโยมมีข้อแก้ตัวทุกข้อกล่าวหามั้ยละ เรื่องทั้งภาพห้อง404 ที่โยมเป็นคนพูดทั้งหมดเอง

ทันทีนั้นเกิดลมพัดพาฝุ่นจำนวนมากทำให้นายใหญ่ยกมือขึ้นปิดตา เจ้าหน้าที่จึงยิงสะกัด จนหลวงพี่หลุดออกมา ก่อนเกิดการยิงกันขึ้น ทุกๆคนต่างหาที่หลบกันแทบไม่ทัน กระสุนยิงเข้าร่างของนายใหญ่ประมาณ4นัด ตัวฝุบลงกับพื้นนอนแน่นิ่งไป

...ทุกๆคนต่างคาดไม่ถึงกับเรื่องราวต่างๆที่ได้รับรู้ แต่ในวินาทีถัดมา เสียงหัวเราะดังขึ้น พวกมึงฆ่ากูไม่ได้หรอก วิชากู ปืนยิงไม่เข้าหรอก พร้อมทั้งหิ้วหีบ วิ่งหนีออกไป หน้ารีสอร์ท เป้าหมายคือเรือยอร์ช เพื่อใช้ในการหลบหนี

ย้อนไปตอนเช้า......

***นี่พวกแกนี่คือแผนที่เรารวบรวมมาได้ มีอยู่6ขั้นด้วยกันคือ

1.หลอกล่อให้ได้ว่านายใหญ่มีอาคมและวิชา

2.ล่อให้มายังห้องเป้าหมาย404 แล้วทำให้เหมือนว่าไม่มีใครรับรู้

3.ทำอย่างงัยก็ได้ให้คายข้อมูลที่ไม่มีหลักฐาน

4.ทำเลที่รับรองใช้ต้องเป็นห้องขวางทางออกเช่นห้องรับรองใหญ่

5.ต้อนด้วยหลักฐานที่มีทั้งหมด กดดันใช้หลักจิตวิทยา

6.ถ้าเกิดการต่อสู้หรือหลบหนีใช้แผน2

***ส่วนยัยอีฟมานี่(กระซิบ) แกจงเข้ามาโดยทำอะไรก็ได้ อาจมีคนบาดเจ็บบ้างไม่เป็นไรเล่นให้สมจริง ล่อให้มันใช้วิชาอาคม จนมันใช้มึงทำเป็นอ่อนแรง มึงเข้ามาสิงกูแล้วทำตามแผนข้อ2 ถ้าไม่สำเร็จแผน2เป็นของมึง จำเอาไว้มึงมีโอกาศครั้งเดียวถ้ามึงพลาด มันจะรอดไปได้แล้วมึงจะไม่มีโอกาสแก้ตัวแล้วเพราะหลังจากนั้นจะมีพิธีส่งวิญญาณมึง เข้าใจมั้ย

***ในเช้าวันนั้น สิ่งที่หนูจะขอให้ช่วยมีดังนี้ ช่วยนำหลักฐานที่มือยัยอีฟไปตรวจสอบที่ห้องนายใหญ่ และรอยนิ้วมือที่ห้อง404 รวมทั้งอาวุธปืนที่ใช้สังหาร ตรวจสอบลายนิ้วมือที่ลูกกระสุนปืนที่ยิงท่านกรรมการด้วย ส่วนหนูจะเป็นคนซักถามคนร้ายเอง เรื่องทั้งหมดต้องเก็บเป็นความลับ แล้วเจ้าหน้าที่ขอให้เป็นตำรวจนอกเครื่องแบบ แล้วพยายามไม่ให้ใครเข้าไปหรือเข้าใกล้ห้องที่หนูจะใช้ด้วย เพราะหลักฐานอ่อนมากต้องใช้คำสารภาพจากปาก .และคุณทนายหนูยังต้องการ กล้องที่พกพาติดที่เหมือนกระดุม เพื่อหนูจะใช้ออนไลน์ภาพมายังจอมอนิเตอร์ที่เพื่อนๆหนูจะเตรียมไว้ และหนูจะเริ่มเข้าแผนการทั้งหมดเมื่อถึงเวลา 'มันเสียงมากเลยนะหนู'ทนายพูด หนูสัญญาแล้วนิค่ะ ว่าจะช่วยเธอ ได้เดี๋ยวผมกับนายน้อยจัดการให้

...นายใหญ่วิ่งมายังเรือยอร์ชรีบขึ้นแล้วขับออกไปกลางทะเล พร้อมตะโกน พวกมึงไม่มีวันจับกูได้หรอก พวกมึงจำเอาไว้กูจะมาล้างแค้นพวกมึง

...เสียงลมกรรโชกเริ่มเเรง ฝนเริ่มตกพรำๆ มึงแน่ใจหรอว่าจะมีโอกาสได้แก้แค้น  มึงโดนสะกดไปแล้วนิมึงออกมาได้งัย นายใหญ่พูดขึ้น มึงมันโง่เอง ยัยออสก้าวางแผน2เอาไว้ให้กู

***แผน2ของแกเราต้องทำการหลอกให้มันสะกดวิญญาณแกอีกครั้งในหีบใบนั้น ผ้ายันต์เดี๋ยวจะทำขึ้นมาใหม่ ซึ่งไม่มีอาคมไดๆมึงแค่เล่นให้เนียน แล้วเมื่อถึงเวลาถ้ามันหนีไปได้ มันต้องนำมึงออกมาด้วย มึงก็ออกมาจัดการ กูวางแผนสุดๆแล้วนะเนี้ย จงจำไว้ โอกาสมีครั้งเดียว

...ไอ้สัตว์กูไปพลาดเอาง่ายๆ แต่มึงไม่มีวันทำอะไรกูได้หรอกจงตายไปเถอะ พร้อมทั้งร่ายคาถา ทันทีที่ร่าย วิญญาณเด็กน้อยกระโดดขึ้นมาขี่คอพร้อมทั้งเอามือปิดปากทำให้ร่ายคาถาไม่ได้

.กูอาจทำอะไรมึงไม่ได้ มึงมีคาถา มียันต์ฟันแทงไม่เข้า แต่มึงรู้มั้ย มึงไม่สามารถหายใจในน้ำได้

ถึงกูจะตกนรกร้อยชาติ ไม่ได้เกิดอีกเลย กูยอม ขอแค่กูลากมึงลงไปด้วย ทันที่จนจบ คลื่นเริ่มก่อตัวด้านหลังใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้นจนสูงเสียดฟ้า เสียงลมโหยหวนพัดเสียดสีกับหยดคลื่น คลื่นค่อยๆครอบคลุมถล่มลงมาทับเรือยอร์ช นายใหญ่ร้องขึ้น ไม่ . . .ไม่ แล้วเรือก็จมดิ่งสู่ก้นมหาสมุทร

...ทุกคนที่ชายฝั่งมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่นานร่างหญิงนิรนามกับลูก ก็ขึ้นมายังฝั่ง

โยมรู้มั้ยมับบาปหนักนะที่ทำแบบนี้ พลวงพี่พูด

ดิฉันยอมเจ้าค่ะ เธอตอบกลับมา

ถึงเวลาที่โยมต้องไปแล้วละสิ เราไม่เจอกันนานมากเลยนะ พร้อมทั้งวางของบางสิ่งไว้ที่พื้น

..โยมออสก้า นำของสิ่งนี้ไปให้โยมอีฟที

ฉันเอื้อมไปหยิบแล้วส่งให้ยัยอีฟ

ยัยอีฟ รับของ2สิ่งนั้นแล้วถาม อะไรหรอหลวงพี่

...วันนั้นวันที่หลวงพี่ไปเพื่อตกลงรับช่วงกิจการรีสอร์ทนั้น ท่านพ่อได้ให้ของบางสิ่งมากับหลวงพี่ เป็นแหวนประจำตระกูล กับสร้อยข้อเท้ารับขวัญหลาน ไม่นึกเลยว่าอาตมามาช้าไป

...ร่างของอีฟและลูกชายเปลี่ยนสภาพจากน่าหวาดกลัวเป็นสาวสวยกับเด็กน่ารัก น้ำตาไหลพร้อมบอกว่า 'หนูรอพี่และลูกหวังว่าเรา3คนจะได้อยู่ด้วยกัน'

...ถึงเวลาแล้วละ โยมทั้ง2ตั้งใจฟังอาตมานะ ไม่ว่าชาติหน้าฉันได ขอให้เจ้ากับลูกเกิดและเจอกับอาตมา อาตมาดีใจที่มีโยม จงไปสู่ภพภูมิเพื่อชดใช้ในสิ่งที่เจ้าทำ และขอขอบคุณมากๆที่ทำให้เรื่องนี้คลีคลายลง พร้อมทั้งร่ายคาถา ร่างของทั้งค่อยจางลงพร้อมทั้งหันหน้ามาทางพวกเรา

ขอบใจพวกแกมากๆนะ ขอบคุณคับ พวกพี่ๆ ก่อนร่างนั้นจะหายไป

...จบเรื่องสักที ทนายกับหลวงพี่ หันมาบอกกับพวกเราว่า 'พวกโยมน่ากลัวมากรู้มั้ย วางแผนได้ขนาดนี้' หลวงพี่รู้มั้ยเล่นซะพวกเราไม่ได้นอน 'พรุ่งนี้พวกเราก็จะกลับแล้วนะค่ะหลวงพี่'

...เฮ้ย เล่นน้ำกันมั้ยมายังไม่ได้เล่นเลย ...เอาสิพวกมึง วันนี้ ขอหน่อยแล้วกัน พร้อมทั้งกระโดดร้องเย่ กอดแขนกันลงทะเล ยัยแหม่มพูดขึ้น 'นี่พวกมึงคราวหน้าไปเที่ยวบ้านกูมั้ย'ทีไหนหรอพวกเราถาม 'อยู่บนยอดดอยอากาสดีมากๆ' พวกเรามองหน้ากันก่อนถาม 'เอ่อ ข้างบ้านมึงมีป่าช้า ด้านหลังเป็นหุบเขา ป่าวว่ะ' ยัยแหม่มตอบ 'เอ่อว่ะ พวกมึงรู้ได้งัย'..ทุกคนพูดพร้อมๆกัน 'อีเหี้ย มึงไปไกลๆเลย'

...หลังจากนั้นกรรมการชุดใหม่ที่ซื้อรีสอร์ทไป ได้ทำการคืนสัญญาเพราะว่า หุ่นส่วนมีส่วนในการฆาตรกรรม เพราะไม่อยากไปเกี่ยวข้องกับคดีต่างๆ กรรมสิทธิ์จึงกลับมาสู่ นายน้อย แต่นายน้อยได้ยกกิจการทั้งหมดรวมทั้งที่ดินรีสอร์ท ให้พวกๆญาติทั้งหมดดูแล เพราะนี่เป็นสิ่งที่ท่านประธานต้องการ ส่วนนายน้อย ไม่สิหลวงพี่ ท่านบอกว่า อาตมามีความสุขแล้วที่ได้อยู่พร้อมหน้ากัน3คนพ่อแม่ลูก อาตมาขอเดินตามทางแห่งแสงพระธรรม เผื่อบุญกุศลจะได้แผ่ไปลดทอนบาปกรรมที่โยมอีฟได้ทำไว้

...................................................................จบบริบูรณ์

ปล.ตอนนี้อาจเยอะหน่อยนะบทนี้ ขอบคุณมากๆคับที่อ่านมาถึงตรงนี้ จบแล้วสำหรับ เซทแรกs1-3 เอาไว้รอดูอ่านเซท2นะคับ T1-3 อีกสักพัก

T1. three day 3วันกับการลืมเธอ

                                                                              ๑กัสจัง๑