กว่าจะรู้ก็เกือบสาย
เขียนโดย 
ลูกหว้า
วันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 15.56 น.
แก้ไขเมื่อ 18 กันยายน พ.ศ. 2558 10.31 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“พะ พี่นุ๊กค่ะ เฟียชอบพี่ค่ะ เป็นแฟนกับหนูได้ไมค่ะ”
“น้อง คือพี่มีคนที่ชอบอยู่แล้ว พี่คงเป็นแฟนกันน้องไม่ได้หรอก ขอโทษนะ”
“แล้วคนๆ คือใครค่ะบอกหนูได้ไม”
“มันเป็นเพื่อนพี่นะ แต่มันมีแฟนแล้ว”
“ทำไมพี่ถึงชอบเข้าอะ ทั้งๆที่รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว”
“ก็เราห้ามความรู้สึกไม่ได้นิ”
“ใช้ค่ะ ขนาดหนูก็รู้อยู่แล้วว่าต้องโดนปฏิเสธก็ยังชอบพี่ แต่ตอนนี้หนูคงไม่ชอบพี่แบบแฟนแล้วละ เรายังพอเป็นพี่น้องกันได้ไมค่ะ”
“ได้สิ พี่จะได้มีน้องน่ารักๆอย่างน้องเฟียไง น่ารักๆแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆนะเนี้ย”
“ค่ะ งันหนูไปก่อนนะค่ะ เพื่อนหนูคงรอนานแล้ว”
หลังจากเฟียจาน้องเฟียเดินออกไปก็ย้อนนึกถึงตัวเอง รู้ถังรู้ว่าชอบมันแต่มันคงไม่ชอบเราหรอก มันมีแฟนแล้วนิ
~~~~~ตืด~~~~~
“ฮัลโหล”
“ไอ้นุ๊กวันนี้มึงไม่ต้องรอกลับพร้อมกูนะ น้องอิงนัดว่ะ ไม่รู้มีอะไรรึปล่าว ไวเจอกันพรุ่งนี้นะ”
“เฮ้ยๆๆๆ มึงไม่กลับกับกูจริงๆหลอ”
“ก็เออดิว่ะ”
“มึงไม่กลัวมีใครมาฉุดกูหลอ”
“ไม่มีคัยมาฉุดทอมอย่างมึงหลอกน่า”
“โฮ่กุออกจะสวย”
“นี้หลอเรียกว่าสวย มึงติด 1ใน3 หนุ่มหล่อของโรงเรียนทั้งที่มึงเปนทอม จะมีใครมาฉุดมึง ดีนะที่กูหล่อกว่ามึง”
“เออ กูกลับคนดียวก็ได้”
“งั้น แค่นี้นะ กูไปหาน้องอิงละ”
“อือ ไปเฮอะ”
เรามันไม่สวยนี้นะเอกมันจะมาเป็นห่วงเราไปทำไม ที่เอกพูดมันก็จริงเราดันเกิดมาหล่อทั้งๆ ที่เป็นผู้หญิงแล้ววันๆก็มีผู้หญิงมาสารภาพรักอย่างน้องเฟียเป็นต้น เราทั้งสูง(178 ซม) หน้าตาก็หล่อ(เวอร์) การแต่งตัวก็ผู้ช๊ายผู้ชาย แล้วผมก็ยังตัดทรงรากไทรอีกต่างหาก
“กลับมาแล้ว”
“กลับมาแล้วหลอนุ๊ก” พี่แนนพี่สาวของนุ๊ก
“อือ”
“นุ๊กช่วยอะไรพี่หน่อยได้ไม”
“อะไรละ”
“ช่วยเป็นนางแบบถ่ายรูปอัพ IG ขายเสื้อผ้าให้พี่หน่อยดิ”
“ไม่ ไม่มีวัน”
“นะๆๆๆ”
“ไม่”
“เลี้ยงข้าว 3 มื้อ”
“ตกลง แล้วจะให้ทำไรมั้งอะ ห้ามเบี้ยวละ”
“จ้าๆๆๆ น้องเราไม่ค่อยเห็นแก่กินเลยเนอะ”
“พี่แนน”
“จ๋า”
“จะให้ช่วยไม”
“ช่วยจ้ะ ช่วย”
“ไหนอะชุด”
“นี้จ้ะ” พี่แนนหยิบชุดมาประมาณ 4-5 ชุด
“พี่นี้มันมีแต่ชุดผู้หญิงจ๋ากระโปงพลิ้ว ทั้งนั้นเลย”
“ใช้ชุดพวกนี้แหละที่ให้นุ๊กใส่”
“เค้าไม่ถ่ายแล้ว”
“ไม่ได้ เราตกลงกันไวแล้วนะ”
“แต่ว่า....”
“เราตกลงกันไวแล้วนะ”
“ก็ได้”ในเมื่อเถียงไปก็ไม่ชนะก็รีบๆทำไปให้มันเสร็จไปก็แล้วกัน
“นุ๊กเปลี่ยนเสร็จยังทำไมนานจัง”
“เส็จแล้วๆ”
“โฮ๋ สอนรูปเหมือนกันนะเนี้ย มาๆเดียวแต่งหน้ากับใส่วิกให้”
“อืมๆ เร็วๆด้วย ชุอะไรก็ไม่รู้อึดอัดชะมัด”
~~~หลังจากนั้น ครึ้งชัวโมง~~~
“ว้าว น้องพี่ก็สวยเหมือนกันนิแค่ใสวิกกับแต่งหน้านิดหน่อย ก็สวยเหมือนพี่มันแล้ว”
“พีก็ชมกันเกินไป-///-“
“จริงๆนะ พอแต่งชายก็หล่อ แต่งหญิงก็สวย”
“มันก็ไม่เห็นต่างจากเดิมเลยนิแค่ผมยาวขึ้นเท่านั้นเอง”หันซ้าย หันขวา น่ากระจก
“เออๆ แล้วแต่แกจะคิดเถอะ ไปๆ ถ่ายรูปกัน”
~~~ถ่ายรูปเสร็จ~~~
“เสร็จแล้ว”
“เค้าไปเปลี่ยนชุดนะ แล้วพาเค้าไปเรียงข้าวด้วย”
“ไม่ต้องเปลี่ยน ไปทั้งชุดเนี้ยแหละจะได้รู้ว่าแกสวยไม่สวย”
“ไม่อะ”
“ถ้าแกไปเปลี่ยนฉันก็ไม่เลี้ยง”
“งั้นไปกันเลย”
~~~ณ ห้างแห่งหนึ่ง~~~
“พี่ๆร้านนี้”
“บุฟเฟ่ต์เนี้ยนะ”
“ใช้ นะๆๆๆๆๆๆ”
“งั้นก็ได้”
“แย่ๆๆๆ”
“เอ๊ะ นุ๊กๆ นั้นใช้น้องอิงแฟนเอกไม่ใช้หลอ ไม่ได้มากับเอกนิแล้วผู้ชายคนนั้นใคร”
“ใช้ๆน้องอิงจริงด้วย อ่าวแต่วันนี้น้องอิงนัดไว้เอกไม่ใช้หลอ แล้วทำไมไม่ได้อยู่ด้วยกันละ”
“แล้วพี่จะรู้ไมเนี้ย”
“ชั่งมันเถอะไปหาไรกินกันดีกว่าเนอะ”
“จ้าๆๆๆ”
เช้าวันต่อมา ณ โรงเรียน
“ไง ไอ้นุ๊ก” เอกทักนุ๊กตามปกติ
“ไงเอก”
“เมื่อวานน้องอิงนัดไปทำไรว่ะ”
“นัดไปบอกเลิกพร้องกับพาแฟนใหม่มาแนะนำด้วย”
“อ่าว แล้วทำไมมึงดูไม่เศร้าเลยวะ”
“ไม่รู้ดิ กุคงไม่ได้ชอบน้องเข้าละมั้ง”
“เออๆ แล้วแต่มึงเถอะ”
“นี้ๆเมื่อวานกุเจอผู้หญิงคนนึงแม่งโคตรสวยเลย เดินมากับพี่มึงอะ”
“ละๆหลอ”
“โคตรสวยเลยรู้ปะว่าใคร”
“ไม่รู้ ไม่รู้โว้ย”
“แล้วจะตะโกนทำไม”
“ไม่รู้ ไปซื้อข้าวกินดีกว่า”
“อ่าวเฮ้ย มึงไม่รู้จริงๆหลอ”
“ไม่รู้”
เองเห็นเราๆๆๆ ตอนเราแต่งชุดผู้หญิงด้วย ดีนะที่จำไม่ได้แต่ที่มันบอกว่าสวยมั้นพูดจริงๆใช่ไหม
“ไอ้นุ๊กรอด้วยกูไปด้วย แม่งเดินเร็วชิบ”
“ก็ตามมาดิ”
“นุ๊กเดินดูทางด้วยเดียวก็หกล้มหลอก”
เอกพูดไม่ทันขาดคำ นุ๊กก็สะดุดขาล้มตกบันได แต่เอกก็มาช่วยดึงไว แต่มันไม่ได้ผลทำให้ทั้งคู้ตกลงมา โยนุ๊กนอนทับเอกอยู่
“ตึกตักๆๆๆๆ”เอก: ทำไมใจเราเต้นแรงอย่างนี้นะ รู้สึกหวิวๆยังไงไม่รู้
“ตึกตักๆๆๆๆ”น๊ก: ใกล้ไปแล้ว ใกล้เกินไปแล้ว เราต้องทำอะไรสักอย่าง แล้วทำอะไรละ ทำอะไรไม่ถูกเลยทำไงๆๆ
พอได้สตินุ๊กรีบกระเด้งตัวลุกออกจากตัวเอกทันที ต่างฝ่ายต่างก็ไม่กล้ามองหน้ากัน
“นี้พวกเธอเป็นอะไรมากรึปล่าว”
“ไม่เป็ยไรค่ะ/ครับ”
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว คราวน่าก็เดินระวังๆกันหน่อยนะ”
“ค่ะ/ครับ”
“เออขะๆขอโทษนะเอกที่ทำให้ต้องเจ็บตัวไปด้วย”
“ไม่เป็นไร”
“เดียวเลี้ยงข้าวเที้ยงเป็นการไทโทษนะ”
“”อืม”
~~~พักเที่ยง ณ โรงอาหาร~~~
“อะตังจะซื้ออะไรก็ซื้อ เจอกันที่โต๊ะนะ”
โต๊ะอาการ
“พี่นุ๊กค่ะนี้ลูกชิ้นปลาที่พี่นุ๊กชอบค่ะ เดียวเฟียป้อนค่ะ”
“จ้าๆอร่อยนะน้องเฟียก็กินด้วยกันสิ เอาแต่ป้อนพี่เฟียไม่หิวหลอ”เอก: น้องคนนั้นใครหรือว่าเป็นแฟนนุ๊ก
“นุ๊กมึงกินข้าวกับอะไรว่ะ”
“คะน้าหมูกรอบ มึงอะ”
“กระเพราไก่ไข่ดาวเหมือนเดิม”
“ไม่เบื่อบ้างหลอ”
“ไม่อะ มึงไม่เบื่อบ้างหลอ คะน้าหมูกรอบเนี้ย”
“ไม่อะ”
“อืม แล้วน้องคนนี้ใครหลอ”
“ชื่อน้องเฟียนะ”
“อ่ออืม” เอก: หงุดหงิดว่ะ ทำไมต้องนั่งติดกันขนาดนี้ด้วยฟะ
“รีบกินข้าวเฮอะ จะได้เวลาขึ้นเรียนคาบบ่ายแล่ว”
ตอนเย็น
“นุ๊กกลับบ้านกัน”เอกเรียก
“ไม่อะ วันนี้จะไปส่งน้องเฟีย มึงกลับบ้านคนเดียวละกัน”
“อือ”ทำไมต้องไปส่งกันด้วย
วันเสาร์
“ฮัลโหล”
“นุ๊กวันนี้มาเล่นเกมที่บ้านกูดิ พึ่งซื้อเกมมาใหม่”
“ไม่ว่างว่ะ วันนี้นัดติวคณิตให้น้องเฟีย”
“หลอ อือแค่นี้นะ”
วันอาทิตย์
ติ๊งต่องๆ(เสียงออดน่าบ้านนุ๊ก)
“ไอ้นุ๊กไปเตะบอลกัน”
“ไม่ว่างว่ะ กุนัดน้องเฟียไปเที่ยว”
“หลออือๆ เดียวกูไปช่วนคนอืนก็ได้”
อะไรว่ะ อะไรๆก็น้องเฟียแล้วกูจะไปหงุดหงิดทำไมว่ะเราไม่ได้ชอบมันสักหน่อย เอ๊ะ ชะๆชอบ เป็นไปไม่ได้เราไม่ได้ชอบมัน มันเป็นทอมแล้วมันก็หล่อ(แต่ดีนะที่หล่อกว่า)ไม่มีความสวยเลยสักนิด เราไม่ได้ชอบมันท้องไวเราไม่ได้ชอบมัน
อาทิตย์ต่อมา
ติ๊งต่องๆๆๆ(เสียงออดน่าบ้านนุ๊ก)
“นุ๊กไปเทียวกัน”
“ไม่ว่างอะวันนี้มีติวให้น้องเฟีย”ทำไมช่วงนี้นุ๊กกับน้องเฟียตัวติดกันจังเลยว่ะแม่งหงิดหงิดโว้ย
“นุ๊กทำไมมึงไม่สนใจกูเหมือนเมื่อก่อนเลยว่ะ อะไรๆก็น้องเฟียๆทำไมวะ”
“เอออะๆเอก”
“ทำไมบอกมาสิ ทำไมบอกมา”
“เอก กูเหนื่อยไง”
“ทำไม”
“กูชอบมึงไงเอกกูชอบมึงนานแล้วด้วย เข้าใจไม กุทนเจ็บอยู่คนเดียวไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ได้ยินมึงบองบอกว่ามีแฟน นัดแฟนไปเดต ไปดูหนัง ไปรับไปส่ง มึงรู้ไมว่ากูเจ็บทุกครั้งที่ได้ยินได้รับรู้ ละตอกย้ำว่ามึงมีแฟนแล้ว กูไม่มีสิทธิที่จะเข้าไปยุ้ง ส่วนน้องเฟียนะกูคิดแค่น้อง มึงจะไปไหนก็ไปเถอะ กูเหนื่อยว่ะ”พอนุ๊กพูดเสร็จก็วิ้งเข้าบ้านไป
ทำไมว่ะ ทำไมกูถึงรู้ตัวช้าอย่างนี้ ทำไมเราไม่รูมาก่อนเลยว่านุ๊กชอบเราไม่คิดเลยว่าเราจะทำให้นุ๊กเจ็บแล้วเมื่อกี้ก็ทำให้นุ๊กร้องไห้อีก ทำไมกูโง่อย่างนี้ทั้งๆที่นุ๊กดูแลเอาใจใส่เราอย่างดีแต่กลับมองข้าม ไอ้โง่เอ้ย ไอ้ควายเอก: เอก
พูดออกไปแล้วจะทำไงดีจะมองน่ากันติดไม เราจะทำตัวอย่างไงเราจะยังเป็นเพื่อนอยู่ไม่ เฮอ เครียจโว้ย ออกไปเดินเดินเล่นที่ห้างดีกว่า เอ๊ะ แต่งชุดผู้หญิงไปดีกว่าเอกจะได้จำไม่ได้ด้วย เดียวต้องโทรไปยกเลิกนัดติวหนังสือกับน้องเฟียก่อนดีกว่าไม่มีอารมติว
“ฮัลโหล น้องเฟียคือวันนี้พี่ไม่ว่างไปติวให้นะถ้าวันไหนว่างเดียวไปติวให้นะ จ๋าๆแค่นี้นะบาย” ไปเที่ยวดีกว่า
~~~ณ ห้างแห่งหนึ่ง~~~
จะไปไหนดีน้า ไปเกมเซ็นเตอร์ดีกว่าจะได้คลายเครียดด้วย
“อะ ขอโทษค่ะเป็นอะไรรึปล่าว”นุ๊กรีบพูดขอโทษโดยที่ไม่ทันได้มอง
“ไม่เป็นไรครับ คุณเป็นอะไรรึปล่าว”ฝ่ายถูกชนถาม
“ไม่เป็นระ อะๆเอก”เสียงที่เปร่งออกมาค่อยๆเบาลง
“เออคุณรู้ชื่อผมได้ไงครับ เราเคยเจอกันมาก่อนหรือปล่าวครับผมรู้สึกว่าคุ้นหน้าคุณจัง”เอกพูดขึ้นและเพ่งพิจารณาคนตรงหน้าอย่างละเอียด
“ไม่ค่ะเราไม่เคยเจอกัน ไปละค่ะนุ๊กเตรียมตัวหันหลังเดินหนีเอก
“นุ๊ก นุ๊กจริงๆด้วย ทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้”
“ฉันไม่ใช่นุ๊กอะไรของคุณหลอก คุณทักคนผิดแล้วละ ฉันไปละ”
“ใช้ เธอคือนุ๊กอย่ามาโกหกฉัน ฉันไม่มีวันจำคนที่ชอบผิดหลอก”
“นานพะๆพูดว่าอะไรนะ”
“นุ๊กฉันชอบเธอ ฉันชอบเธอได้ยินไมว่าฉันชอบเธอ”
“....”
“เป็นแฟนกับฉันนะ”
“ไม่
“ทำไมอะ ทำไม ที่ผ่านมาฉันขอโทด”
“ไม่ปฏิเสธ”
“เราขอโทด อ๊ะๆอะไรนะไม่ปฏิเสธ แปลว่าตกลงสินะ เธอเป็นแผนฉันแล้วนะ”
“อือ”
“แย่ๆๆๆ”
“นี้กลับกันเหอะ คนมุงกันเต็มแล้ว”
“อื คลาวน่าอย่าแต่งตัวอย่างนี้ไปไหนมาไหนคนเดียวนะจะแต่งได้ต่อเมื่อไปกับคนในครอบครัวแล้วก็เค้าเท่านั้นนะ”
“ทำไมอะ”
“เค้าหวง ห่วงด้วย”
“จ้าๆๆๆ”
--------------------------------------------------------
มีขอผิพลาด ก็คอมเม้นติชมได้เลย ค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
