Dance of Love

       ความรักบางครั้งมันก็มักไม่มีเหตุผล และเราก็ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลของมัน เพียงแค่เราถามใจตัวเองให้ดี ว่า "รัก" หรือ "ไม่รัก"

     จะไม่แนะนำตัวก็เกรงว่าจะไม่ได้รู้จักกัน ฉันชื่อเล่น ชื่อข้าว รู้ว่าชื่อข้าวพอเนาะ เรื่องราวความรักที่ไร้เหตุผลของฉันเกิดขึ้นเมื่อไม่นานนี้เองคะ ฉันเจอกับเค้า  เค้าคนนั้นชื่อ แกงส้ม  เราเรียนโรงเรียนสอนเต้นที่เดียวกัน แต่ฉัยก็เพิ่งได้ทำความรู้จักกันอย่างจริงจังก็แค่เมื่อวานนี้เองคะ ก็เพราะว่าเค้าเพิ่งมาเรียนที่นี่ครั้งแรก  เค้าเป็นคนที่ไม่ใช่สเปกนะ  แต่แค่เห็นแว๊บแรกที่ใบน่าของเค้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ใจของฉันก็ลอยไปไกล ฉันไม่รู้คนอื่นเค้าคิดยังไงนะ แต่ฉันชอบบบบ

     "มาแต่วันเลยนะข้าว"

     "สวัสดีคะครู...พอดีวันนี้ที่โรงเรียนเลิกเร็วอ้ะคะก็เลยรีมานิดหนึ่ง"

     "จร้า  ยังไงก็วอมๆ  รอเพื่อนไปก่อนนะ เดี๋ยวครูกลับมา"   พูดจบครูหน่อยก็ก้มหน้าและยิ้มกับมือถือเบาๆ และเดินออกไป   

      และระหว่างที่รอฉันก็วอมของฉันไปสักพัก 

    "อ้าว...ข้าวมาก่อนชาวบ้านชาวเมืองเลยนะ" 

    "แกงส้ม"  ฉันอึ่งไปสักนิด "นายเองก็มาก่อนเวลาเหมือนกันและ" ฉันถามต่อแบบยิ้มๆ 

    "เออนี่ ข้าวน้ำหวานแฟนฉัน   น้ำหวานนี่ข้าวเพื่อนที่เรียนเต้นที่นี่ด้วยกันนี่แระ"

    "ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"

    "เช่นกันคะ  ว่าแต่น้ำหวานจะมาเต้นกับพวกเราด้วยใช่ไหม"

    "คงไม่หรอกคะ  น้ำหวานแค่แวะมาเป็นกำลังใจให้แกงส้มเฉยๆ นะคะ น้ำหวานเต้นไม่เป็น"

    และนี่คือสาเหตุที่ทำให้ฉันอึ่งไปชั่วขนะ โห่มีแฟนแล้ว น่าเสียดายจัง

     2 วันแล้วสินะที่ฉันเองก็ยังรู้สึกกับเค้าเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแม้ว่าเค้าจะมีเจ้าของแล้วก็ตาม ใจฉันมันก็ยังเถียงฉันตลอดว่า "รัก" ทั้งที่ฉันจะพยายามคิดกับเค้าแค่เพื่อน 

   "เอาละนักเรียน ครูหน่อยมีข่าวดีจะบอก อีก 2 อาทิตย์ข้างหน้าจะมีการประกวด Dance Of Love ที่เปิดโอกาศให้คนที่รักการเต้นได้โชว์ฝีมือกัน เอาล่ะทุกคนหลังจากนี้ตั้งใจซ้อมนะ  สุ้ๆ ทุกคน"

   "สู้ๆ คะ " ทุกคนตอบรับพร้อมกันอย่างดีอกดีใจที่จะได้ทำการแสดงออกสู่สายตาประชาชน  และการแสดงที่ครูหน่อยเลือกคือการแสดงการเต้นที่บ่งบอกเรื่องราวของคู่รักแค่นั้นก็ธรรมดาไปเพราะว่าคู่รักที่เรานำมาแสดงในครั้งนี้จะเป็นตัวการ์ตูนต่างๆ ของ ดีสนี่โดยการเต้นเป็นคู่ๆ และฉันก็ได้บท Cinderella และฉันก็ไม่สนว่าใครจะได้บท เจ้าชาย คู่กับฉัน ฉันรู้แค่ว่าฉันจะต้องทำให้เต็มที่

    "แกงส้ม เป็นเจ้าชายเฮนรี่ คู่กับ ข้าวแล้วกันนะ"

    "ครับ" พอครูหน่อยประกาศชื่อเจ้าชายของฉัน  ฉันก็หันไปสบตากับเจ้าชายของฉันพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ ความจริงก้ดีใจนะที่เค้าได้บทเจ้าชายคู่กับฉันแต่มันจะประโยชน์อะไรในเมื่อชีวิตจริงมันไม่ใช่

    ตลอดระยะเวลาในการซ้อมเพื่อลงแข่งครั้งนี้ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับฉันเลยละเพราะฉันคิดว่าแค่ระยะเวลาที่เราได้ใกล้ชิดกัน ถึงมันจะเป็นระยะเวลาเพียงสั้นๆ แต่ฉันก็มีความสุขนะที่ได้มีโอกาศอยู่ในช่วงเวลานั้นกับเค้า

     และวันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงคือวันที่เราจะต้องลงแข่ง ทุกคนก็ทำหน้าที่ของตัวเองในครั้งนี้อย่างเต็มที่ และหลังจบการแข่งขันในครั้งนี้ผลคือ พวกเราได้รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 ถึงจะไม่ได้ที่ 1 แต่ฉันก็คิดนะว่าทุกคนก็พอใจกับรางวัลที่ได้รับ อย่างนี้ต้องฉลอง

     ที่โรงเรียนสอนเต้นครูหน่อยเป็นเจ้ามือในการเลี้ยงฉลองชัยชนะในครั้งนี้

     "อะฉันให้...." ฉันหันมาพร้อมกับสีน่างงๆ เมื่อแกงส้มยื่นกล่องใบเล็กๆ สีขาว ผูกโบว์สีแดงให้ฉัน

     "ให้ฉันเหรอ"

     "เป็นรางวัลเล็กๆ น้อยๆ ในการแข่งขันครั้งนี้"

     "โห่....งี่ก็มีให้ทุกคนเลยสิ แต่ฉันไม่มีอะไรจะให้หรอกนะ"

     "ป่าว...ฉันมีให้เธอคนเดียว"

     "อะไรเนี่ยห๊!!!" ฉันพูดก่อนรีบขว้ากล่องนั้นแล้วรีบแกะดูทันที ก็มันอยากรู้นี่หนาหรือไม่อยากรู้กันหะ

      เมื่อเปิดกล่องฉันก็พบกับกระดาษใบเล็กๆ เขียนไว้ว่า "ฉันชอบเธอ" และอาการของฉันก็อึ่งๆ ปนเขิล

      "น้ำหวานล่ะ  นายเป็นแฟนกับน้ำหวานหนิ เจ้าชู้เหรอเราอ้ะ"

      "ป่าว  ความจริงฉันกับน้ำหวานเลิกกันตั้งแต่วันที่ฉันพามาให้เธอรู้จักแล้วและ"

      "อ้าว!!!  ทำไมอ้ะหรือเพราะ..."

      "ป่าวๆๆ น้ำหวานเค้ามีแฟนอยู่แล้วแระที่ผ่านมาฉันก็แค่หลอกตัวเอง หลอกว่าเรายังรักกันทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่ และตั้งแต่ที่ฉันเจอเธอฉันก็คิดว่าฉันต้องยอมมรับความจริงและทำอะไรสักอย่าง ฉันดีใจนะที่ได้รู้จักเธอ"

      "ฉันก็ดีใจนะที่ฉันได้รู้จักนาย" 

          และเรา 2 คนก็ยิ้มให้กันแบบเขิลๆ

   เราไม่จำเป็นต้องเอาเวลาไปหาเหตุผลว่าทำไม่เราต้องรู้สึกรัก  เพียงแค่เรารัก รักทั้งที่มันอาจจะผิดหวัง หรือ สมหวังก็ขอให้เราได้ "รัก" ที่เหลือก็ปล่อยให้มันดำเนินของมันไปตามกาลเวลา