YAOI R18 มีนายกับฉัน เท่านั้นก็พอแล้ว
เขียนโดย Kaori_Chan
วันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.52 น.
แก้ไขเมื่อ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2558 10.05 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ต่อจากตอนที่แล้ว
ยูมะ:ทาดาชิ!! ระวัง หมอนั่น มีมีด
??:ตายซะเถอะ มึง!!
ทาดาชินั้นได้หลบมีดทันแต่ได้ไปเฉือนโดนแขน
ทาดาชิ:อึ๊ก!!//ล้ม
ยูมะ:ทาดาชิ!!//วิ่งเข้าไปหา
ทาดาชิ:อย่าเข้ามา นายอาจจะโดนลูกหลงได้!
??:หึๆๆ ทีนี้นายก็ตายได้แล้ว//วิ่งเข้าไปหา
"อ๊ากกก" เสียงของ ผช คนนั้นได้สลบลงไปกับพื้น เพราะยูมะได้เอาไม้ยาวไปตีที่หัว
ยูมะ:แฮ่กๆ//ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม ทาดาชิ คุง
ทาดาชิ:ยูมะ.......
หลังจากนั้น ทางตำรวจก็ได้จับกุมคนร้าย ผช คนนั้น ยูมะก็ได้ปฐมพยาบาลให้ทาดาชิอยู่
ทาดาชิ:โอ๊ย! เจ็บ
ยูมะ:อดทนหน่อยนะ//พันแผลไปเรื่อยๆ
ทาดาชิ:โอ้ยๆๆ!! ซู๊ดดดด(เสียงเวลาแสบ ผมรู้คุณก็เคยทำ)
ยูมะ:อ่ะ เสร็จแล้ว แต่ก็ดีนะที่แผลไม่ลึกไปมาก นี่ถ้าแผลลึกมากนะมีหวังนายคง....
ทาดาชิ:ชั้นรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าจะต้องแสบโครตๆๆ!!
ยูมะ:55//แต่ก็ขอบใจนะที่มาช่วยชั้นไวั ถ้าไม่มีนายป่านนี้ชั้นคงจะ...
ทาดาชิ:ลูกหัว//ไม่ต้องคิดมากหรอก เพราะชั้นรักนายมากนี่น่า//ยิ้ม
ยูมะ:หน้าแดง//อะ...เอิ่ม ชั้นก็..
ทาดาชิ:หืม อะไรหรอ
ยูมะ:ชั้นก็รักนาย!!//เข้าไปกอด(อย่างแน่นหนา)
ทาดาชิ:อ๊าก ยูมะ กอดแน่นไปแล้วหายใจ...ไม่...อ..ออกเฟ้ย
ยูมะ:อ่ะ ขอโทษ ชั้นดีใจมากๆเลย แต่ยังไงก็ต้องขอโทษเรื่องตอนหลังเลิกเรียนนะ ที่ชั้นพูดอะไรไม่เข้าท่าน่ะ
ทาดาชิ:ชั้นต่างหากล่ะ ที่ต้องขอโทษนายมากกว่าที่ไม่บอกนายไว้ล่วงหน้า
ยูมะ:ชั้นต่างหากล่ะ ที่ต้องขอโทษ!!
ทาดาชิ:ไม่ ชั้นต่างหากล่ะ ที่ต้องขอโทษ!!
ยูมะ:ชั้นต่างหากล่ะ ที่ต้องขอโทษ!!!
ทาดาชิ:พอๆ นายนี่ดื้อจริง จะว่าไปชั้นมีของมาให้นายด้วยล่ะ//ยื่นกล่องของขวัญเล็กๆ
ยูมะ:เอ๋? ข้างในนี้มีอะไรหรอ//ทำหน้างง
ทาดาชิ:ลองเปิดดูเองสิ
พอยูมะได้เปิดดูสิ่งที่อยู่ข้างในนั้นคือ
ยูมะ:มอง//กำไลมือ?!
ทาดาชิ:ช่าย ชั้นทำเองกับมือเลยนะ นี่ ที่ข้อมือชั้นก็มี//ยิ้ม//ชอบรึเปล่า
ยูมะ:ชอบสิ ของที่นายทำเองชั้นชอบหมดแหล่ะ แต่นี่หรอคือเหตุผลที่นายต้องหอมแก้ม ผญ คนนั้น
ทาดาชิ:ไม่ใช่อย่างงั้น ที่ชั้นหอมแก้มเพราะว่า ผญ คนนั้น ก็ไม่เชิง ผญ หรอก เขาเป็นชายแต่งหญิงน่ะ
ยูมะ:ห๊ะ WTF OMFG อุ๊บส์ เดี๋ยวนะแสดงว่า เขาเป็น...
ทาดาชิ:ใช่ เขาเป็นสาวดุ้น พอดีว่าเขารู้วิธีการทำกำไลข้อมือน่ะ ชั้นก็เลยฝากให้เขาซื้อและสอนชั้นน่ะ
ยูมะ:กอดอก//ยังไงก็ไม่เก็ตอยู่ดีนั่นแหละ
ทาดาชิ:จริง! แหมชั้นก็ไม่ใช่คนหลายใจอะไรขนาดนั้นหรอก ที่จะไปหอมแก้มใครง่ายๆ แถมหมอนั่นเป็นเพื่อนสนิทของชั้นอีกด้วยแหล่ะ//จับมือยูมะ//เชื่อชั้นสิ
ยูมะ:ก็ได้ แต่เเค่ครั้งเดียวเท่านั้นนะ แต่ขืนมีแบบนี้แถมยังไม่บอกชั้นอีกละก็ ชั้นจะไม่ยอมให้อภัยนายแน่ ต้องสัญญานะ//ยื่นนิ้วก้อย+หันหน้าหนี
ทาดาชิ:เกี่ยวก้อย+จุ๊บมือ//อื้ม สัญญา//ยิ้ม
ยูมะ:หน้าแดง//อื้อ //ยิ้มม
โปรดติดตามตอนต่อไป(รูปสวยมว้ากกก>\\<)
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ