YAOI R18 มีนายกับฉัน เท่านั้นก็พอแล้ว

                เช้าแจ่มใสที่มีนกร้อง จ๊วบๆ เอ้ย จิ๊บๆ ณ โรงเรียน ม.ปลาย เคียวคุเซย์
ยูมะ:เฮ้อ วันนี้เหนื่อยจัง จะเรียนไหวไหมเนี่ย//หน้าตาง่วงนอน(เป็นเอามาก)//ไม่ได้ๆ วันนี้เราต้องเรียนให้ได้ เก็บความรู้ใส่สมองก่อน//กำมือสู้
เพื่อนๆ:ยูมะ วันนี้พวกเราจะไปคาราโอเกะกันจะไปด้วยกันไหม?
ยูมะ:จริงๆชั้นก็อยากไปอยู่หรอก แต่ไม่ได้หรอกชั้นต้องทำงาน จดเลคเชอร์อีก โทษที่นะ
เพื่อนๆ:อืม น่าเสียดายจัง เอาไว้วันหลังละกัน//กระซิบข้างหูยูมะ//วันนี้มีสาวๆน่าอกตู้มมมม! เลยนะ ฮิฮิ
ยูมะ:หืม? จ่ะ เที่ยวให้สนุกน้าา~
ช่วงพักกลางวัน
ยูมะ:เห้อ เหนื่อยแทบตาย//มองนาฬิกา//เห้ย ฉิ_หายแล้วอีก 10 นาที ก็จะเริ่มคาบบ่ายแล้วหรอเนี่ย//วิ่งอย่างเร็วเหมือน fast furious 7 //ไม่ใช่แหล่ะ =_=
     ขณะวิ่งอยู่ ยูมะ ได้ไปชนกับผู้ชายคนนึงหนังสือเรียนที่ผู้ชายคนนั้นถืออยู่หล่นเต็มไปหมด
ยูมะ:อ่ะ ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆครับ//รีบไปเก็บหนังสือของผู้ชายคนนั้น//ลนลานๆ
??:มอง//ยืนเหมือนจะโมโหอยู่
ยูมะ:ผมต้องขอโทษจริงๆครับที่ผมซุ่มซ่ามไปชนโดนคุณ//เก็บหนังสือ//ท้องร้องโครกกกครากก//หน้าแดง//หมอนั่นต้องได้ยินเสียงท้องร้องของชั้นแน่เลย(คิดในใจ)//อึก! อีก 5 นาทีเอง สงสัยชั้นคงต้องอดข้าวกลางวันไปแน่ๆ(คิดในใจ)//น้ำตาซึม
??:ท้องร้องโครกครากเลยนะนาย//อ่ะ ข้าวปั้น//ยื่นให้ยูมะ//กินสิจะได้รองท้องไปก่อน
ยูมะ:อ่ะ โครกครากก~//รับข้าวปั้น//ขอบใจนะ//เออ จะว่าไปนายชื่ออะไรหรอ//ยิ้ม
??:ไม่บอกหรอก ชั้นจะบอกให้นายรู้ง่ายๆได้ไง
ยูมะ:เอ๋ ก็แค่ชื่อเองนะ(･･;)
??:ไม่มีทางบอกหรอก แบร่//เดินจากไป
ยูมะ:หน๋อย//อ่ะ เดี๋ยวก่อนสิ//โครกกครากก~//อึ๋ย ชั้นคงต้องกินก่อนแล้วล่ะ
     หลังเลิกเรียนทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน
ยูมะ:เอ๋ หมอนั่นเป็นใครนะ ชั้นจะต้องรู้จักหมอนัานให้ได้//พึมพำๆ//แต่ หน้าตาเขาก็หล่อดีนะ
??:อ่าว บังเอิญ จังเลยนะ ที่เจอกันอีก
ยูมะ:เอ๋!! (เมื้อกี้นี้เค้าได้ยินที่เราพูดหรือป่าวนะ ถ้าเขารู้ขึ้นมาละก็....)//ฮึ่ม เจอนายอีกแล้วนะ //ถูก??ลูบหัว//หน้าแดง
??:555 เมื่อช่วงกลางวันได้กินข้าวไปหรือยัง เจ้าเตี้ย//ลูบหัว
ยูมะ:หน๋อยเมื่อกี้นายพูดว่าไรนะ!!
เพื่อนๆของ??:อ่าวทาดาชิอยู่นี่เอง ทำอะไรอยู่กลับกันดีกว่าเพื่อน
ทาดาชิ:อ้อ งั้นชั้นกลับก่อนล่ะ บายนะเจ้าเตี้ย//เดินจากไป
ยูมะ:นี่ เดี๋ยวก่อนสิ//อ้อ ชั้นรู้แล้วเขาชื่อ ทาดาชิ ครั้งนี้ชั้นจะต้องคุยกับเขาให้ได้

     โปรดติดตามตอนต่อไป

.

.

.          .          .          .          .          .          .          .          .          .          .

ตอนแรกอาจจะสั้นไปหน่อยนะคะ แต่จะพยายามทำให้ยาวขึ้นค่ะ ขอฝากผลงานชิ้นแรกด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ