[ชีวิตจริง] ชีวิตวัยเรียน มันก็ประมาณนี้แหละ!!

==========================================
‣แม้ว่าการเข้าแถวหน้าเสาธงจะมีมาตั้งแต่สมัยอนุบาลแต่ด้วยความเป็นวัยรุ่น
ทำให้เรารู้สึกมีปัญหากับสังคมรอบเสาได้ง่ายขึ้น
==========================================
‣การต่อต้านการเข้าแถวหน้าเสาธงส่วนจะเกิดกับพวกที่ทำการบ้านไม่เสร็จ
ประมาณว่าเข้าแถว8โมงเช้าเวลาประมาณ 7.50น. โรงเรียนของพวกๆเราก็จะ
เริ่มเปิดเพลงมาร์ชโรงเรียนหรือเพลงปลุกใจเพื่อให้นักเรียนลงมาเข้าแถว
อย่างฮึกเหิมแต่ไอ้พวกที่ทำการบ้านไม่เสร็จมันจะฮึกเหิมกว่าเพื่อน เพราะ
เวลามันน้อยลงทุกที โอ้"ยังลอกไม่เสร็จเลยคร้าบ"(แล้วพวกมันเหล่านี้็จะเริ่ม
ตั้งคำถามว่า ด้วยเหตุอันใดชาวไทยจึงจักต้องมีพิธีกรรมหน้าเสาธงด้วยฤาท่าน)
แต่เสร็จไม่เสร็จยังไงก็ต้องจำใจไปเข้าแถวอยู่ดีแหละบางรายก็แก้ปัญหา
เฉพาะหน้าด้วยการเอาไปปั่นต่อกลางแถว(มีความมุ่งมั่นดีมากจ๊อจ)
==========================================
‣ส่วนเหล่าแก๊งค์เด็กก้าวหน้า กับ กบฏโรงเรียนก็จะมีแฟชั่นไม่ลงไปเข้าแถว
แอบๆ กันอยู่บนห้อง และคอยหลบอาจารย์ที่อาจจะเดินลาดตระเวนมาตรวจห้อง
(ต้องใช้ทักษะการวางแผนสูงน่าดู)ส่วนใหญ่ที่ผมไม่ลงไปก็ไม่ใช่เพราะหัวก้าวหน้าหรอกนะแต่การบ้าน กู ไม่เสร็จครับเข้าใจด้วย ในช่วงนั้นทุกวินาทีที่ผ่านไปขณะสวนมนต์
กับเพลงชาติและเพลงปลุกใจต่างๆนั้นล้วนลุ้นระทึกกลัวจู่ๆ ครู เดินมาเห็น
แต่ถ้าผ่านไปได้จะรู้สึกว่า กู เท่ห์มากๆที่รอดมาได้ เป็นไงเราไม่ลงไปเข้าแถว
แถมรอดด้วย(เป็นการอวดความชั่วของตัวเอง)
==========================================
‣วันไหนถ้าไม่ซ่ามากก็จะเดินหน้าเศร้าๆไปเข้าแถวตามปกติครับ
==========================================
‣สิ่งแรกที่ต้องพบเลยคือเสียงของนักร้องประจำโรงเรียน คือฟังทุกวี่ทุกวันจนอยากให้มันไป
ลงแข่งAF หรือ THE Star จริงๆไปแข่งด้วยเพลงโรงเรียนกะเพลงชาตินี่แหละเอาไปประกวดเลย
เข้าเรื่องกันต่อสิ่งต่อมาคือ บทสวดมนต์ที่จะทำให้เราได้บรรลุธรรมกันทุกวัน
(ยิ่งวันไหนมีสวดมนต์ยาวนี่ ตรัสรู้เลยครับ)
==========================================
‣สุดท้าย อันนี้จุดพีค อาจารย์สักคนจะต้องขึ้นมาพูดหน้าเสาธงสิ่งที่แกจะพูดก็
เรื่องปัญหาในโรงเรียนนี่แหละ และถ้าวันไหนไม่มีอะไรจะพูด ก็จะเนียนๆโดย
การกล่าวสุนทรพจน์ด่านักเรียน ต่อไปเราไม่มีทางรู้ว่า อ. จะพูดอะไรแต่มันต้องยาวแน่ๆ
วินาทีที่ลุ้นสุดๆคือ "แดด"
==========================================
‣ก่อนอื่นต้องขอพูดเรื่องผังโรงเรียนที่ออกแบบมาย่างสดนักเรียนโดยเฉพาะ
เพราะจุดที่เราจะได้นั่งกันนั้นแดดลงพอดีไม่บอกนึกว่านั้งอยู่กลาวทะเลทราย
ส่วนบริเวณหน้าเสาธงที่อาจารย์ใช้พูดจะร่มรื่นประหนึ่ง โอเอซิซ แล้วที่เรา
ลุ้นการเคลื่อนที่ของแดดตามเวลาที่ผ่านไปโดยแถวโซนซ้ายของเสาธงนี่
มึง โดนก่อนเพื่อนแน่นอน แถม มึง โดนกันทุกวันด้วยเพราะแดดลงตรงนั้น
ตั้งแต่เริ่มสวดมนต์แดดจะค่อยๆไล่มาตั้งแต่หัวแถวไปท้ายแถว
==========================================
‣ส่วนวันไหนมีกิจกรรมประเภท วันครู วันสุนทรภู่อันนี้ไม่ต้องหนีครับ มึงโดน
กันถ้วนหน้าแน่นอนครับ กิจกรรม แม่ง จะยาว สัด เลยครับประมาณคาบนึง
สุกพร้อมกินแบบมีเดียมแรร์ เนื้อชุ่มๆเลือดฉ่ำๆ
=========================================
‣ทำให้เด็กไทยมีโอกาสมากขึ้นที่จะเป็นมะเร็งผิวหนัง
==========================================
‣พวกเราจึงดีใจเสมอถ้าวันไหนฝนตกและพื้นเปียก นอกจากไม่ต้องเสี่ยงกับมะเร็งแล้ว
อากาศจะดีมากๆ ไม่ต้องไปเข้าแถวหน้าเสาธง แถมได้บรรยกาศใหม่ แต่ความซวย
จะไปตกยู่กับอาจารย์นักเทศน์ประจำวันนั้น นอกจากเด็กไม่ฟังปาฐกฐา
แล้ว มันยังคุยเหมือนติดคุกมา10ปี เหมือนโดนผีเข้าสิ่งโดยไม่มีสายสิญจน์สะกด
จะหยุดยากมากๆ
==========================================
‣สุดท้ายกิจกรรมหน้าเสาธงนอกจากไม่ฟังใครหน้าไหนพูดแล้ว มันยังคุยเล่น
กันเอง2,000กว่าคนโดยมิได้นัดหมาย ที่เหลือก็จะเป็นการทำการบ้านหรือ

เขวี้ยง เศษหินตามพื้น(จะสะใจมากถ้าปาแล้วคนโดนไม่รู้ว่าใครปา) นั่งเอาเศษไม้
เขี่ยดินตามซอกอิฐปูตรงหน้า (ขุดทุกวันจนเป็นหลุมซักวันอาจทะลุไปถึงแกนโลก)
หรืออาจจะนั้งแอบมองคนที่ชอบที่อยู่แถวถัดไป ส่วนมากเรามักนั้งอยู่หลังแถว
จนได้เห็นแค่ท้ายทอย กับ ติ่งหูเธอแทนจะได้นั่งข้างๆ ได้แต่ภาวนาให้เธอมาสาย
แล้วนั้งหลังแถมเหมือนกัน(ซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้น)
==========================================
‣นี่คือเหตุผลที่นั้งเศร้าหน้าเสาธง
==========================================
‣คือไม่ใช้เพราะอาจารย์หรือแดดหรอก/จบ.
==========================================