ความทรงจำกลางฤดูร้อน

  หลังจากที่ผมได้เจอกับเธอในตอนนั้น..ถึงแม้จะเป็นเพียงชั่วพริบตา..ผมก็ไม่สามารถสลัดภาพของเธอออกจากหัวผมได้เลย..เมื่อผมกับมาถึงบ้าน..คุณอาก็กำลังเตรียมอาหารเย็นจวนจะเสร็จแล้วเหลือเพียงตั้งโต๊ะเท่านั้น

'เอ้า..โครคัสกลับมาแล้วเหรอ..ช่วยยกพวกนี้ไปไว้ที่โต๊ะให้หน่อย'

'ครับผมกลับมาแล้ว..ขอโทษนะครับที่ไม่ได้ช่วยเตรียมอาหารเลย'

'ช่างเถอะ..วันนี้โครคัสก็เพิ่งมาถึงที่นี้..คงเหนนื่อยล่ะสิ'

'เอ่อ...ตอนผมเข้าไปในป่า..ผมไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งที่น้ำตก..คุณอารู้จักเธอหรือเปล่า'

'ใช่คนที่ผมยาวๆ..นั่งร้องไห้อยู่แถวน้ำตกใช่มั้ย'

'รู้จักเหรอครับ'

'ก็แค่พอรู้มาบ้างแหละ..ว่าครอบครัวของเธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตปลายปีที่แล้ว'

'งั้นเหรอครับ..ผมพอจะช่วยเธอได้หรือเปล่านะ'

'เมื้อกี้พูดอะไรหรือเปล่า'

'เปล่าครับ'

 หลังจากที่พวกเราทานอาหาร..ผมก็เข้าห้องนอนของผม..ผมโน้มตัวลงนอนบนเตียง..และผมคิดกลับไปกลับมาว่าผมจะช่วยเธอได้มั้ย..ผมก็เผลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว..ความคิดสุดท้ายที่ผุดคิดมาว่า..ผมจะสามารถช่วยได้ไหม

 ในเช้าวันถัดมาผมก็ออกไปข้างนอกพร้อมกับหนังสือวรรณกรรมหนึ่งเล่มเข้าป่า..ผมไปแถวๆน้ำตก..และผมก็หาต้นไม้ใหญ่แถวนั้น..เมื่อผมหาต้นไม้ใหญ่ที่เหมาะสมได้แล้ว..ผมก็แนบหนังสือไว้ข้างหลังและปีนขึ้นต้นไม้ต้นนั้น..ผมปีนขึ้นไปถึง..ผมก็นั่งพิงต้นไม้อ่านหนังสืออยู่บนนั้นอยู่หลายชั่วโมง..ผมก็เหลือบมองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งมาทางนี้..ผมคิดว่าเธอคงจะมานั่งร้องไห้อีกแน่..ผมเลยเผลอทักเธอออกไป

'ไงครับ..วันนี้มานั่งร้องไห้อีกแล้วเหรอครับ'