ซีรี่ส์ 4 ประตูหลอน ตอน อาถรรพ์แฟนเก่า

ณ หอแห่งหนึ่งมีนักศึกษาสาวคนหนึ่งกำลังก้าวเท้าเดินขึ้นบันไดอย่างช้าๆ เสียงรองเท้าส้นสูงของเธอกระทบบันไดเป็นเสียง กึก กึก กึก ท่ามกลางความเงียบสงัดในยามค่ำคืน ที่ผู้คนพากันอยู่ในห้อง มีเพียงแสงไฟที่สาดส่องผ่านช่องใต้ประตูเล็กๆ เท่านั้น

นักศึกษาสาวเดินมาที่ห้องเช่าของเธอ พร้อมกับไขกุญแจเข้าไปในห้อง ที่มีแต่ความมืด 

/กริ๊งงงง~ กริ๊งงงง~/ เสียงริงโทนในมือถือของเธอดังขึ้นเป็นระยะๆ เธอรีบกดรับเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของแฟนหนุ่มโทรเข้ามา เธอแอบอมยิ้มเล็กๆ ก่อนที่จะกดรับสาย

"ว่าไงจ๊ะอ้น"

"ดาว...อยู่ที่หอหรือเปล่าแล้วเข้าห้องหรือยัง"

"แหม อ้นไม่ต้องห่วงหรอกน่า ดาวอ่ะดูแลตัวเองได้น่ะ อีกอย่างนะดาวก็ถึงห้องแล้วด้วย" ดาวพูดไปก็เปิดไฟในห้องไปด้วยพร้อมกับวางข้าวของลงบนเตียง

"ก็อ้นเป็นห่วงนี่น่า มีแฟนทั้งคนต้องดูแลให้ดีๆหน่อย เดี๋ยวแม่หาว่าดูแลลูกสะใภ้ไม่ดี"

ประโยคนั้นทำใหดาวแอบหัวเราะเบาๆ "แหม..อ้นก็ พูดไรไม่รู้ งั้นดาววางสายก่อนนะ  จะไปอาบน้ำล่ะ"

"โห้... ได้คุยแปปเดียวเองนะ คิดถึงอ่าาา ไม่วางได้มั้ยอ่ะ นะดาวนะ"

ดาวแอบอมยิ้มในความขี้อ้อนของแฟนหนุ่ม 

"ไม่เอาน่ะอ้น เลิกอ้อนได้แล้ว เดี๋ยวดาวอาบน้ำเสร็จจะทักไลน์ไปล่ะกันนะ"

"ก็ได้...รีบๆอาบนะ คิดถึง"

"จ๊ะ แค่นี้นะ" ดาววางสายของอ้นก่อนที่จะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเดินเข้าห้องน้ำไป

 

ทั้งสองคนคบกันได้หนึ่งปีเต็มแล้ว อ้นและดาวได้เจอกันตอนปีหนึ่ง ทั้งสองพบกันและรู้จักกันครั้งในงานรับน้องที่พี่ ๆ ในคณะจัดขึ้น อ้นได้ถูกจับลงประกวดเดือนมหาลัย ทำให้สาว ๆ หลาย ๆ คนรู้จักและหลงรักเขา ด้วยใบหน้าเรียว ตาคม จมูกโด่ง บวกกับรูปร่างสูงสง่าของเขา แต่ถึงจะมีสาวมาตามกรี๊ดเยอะขนาดไหน อ้นก็ไม่สนใจอยู่ดี นอกจากสาวตากลมโต ผมยาว หุ่นดี ที่ผู้ชายในมหาลัยต่างพากันหมายปอง นั่นคือ ดาว นั่นเอง หลังจากที่ทั้งสองคนได้เป็นแฟนกัน ความรักเขาทั้งสองก็หวานจนเพื่อนๆต้องแซว ไม่เว้นแต่ล่ะวัน ทั้งสองคนอาศัยความรักและความเข้าใจกันจึงทำให้ทั้งสองไม่ค่อยมีปากมีเสียงกัน

แต่แล้ววันหนึ่งความรักของทั้งคู่ก็มาถึงจุดจบ...

ดาวมายืนรออ้นที่คณะนานเกือบชั่วโมง เธอพยายามโทรตามแฟนหนุ่มแต่กลับไร้วี่แวว ไม่สามารถติดต่อได้

"หายไปไหนของเขานะ โทรไปก็ไม่รับ" 

ในขณะที่ดาวกำลังเครียด เพื่อนร่วมห้องของเธอก็เดินเข้ามาทักทาย

"อ้าว ดาวมายืนทำไรตรงนี้ล่ะ"

"เรามายืนรออ้อนอ่ะ ไม่รู้ว่าไปไหน โทรไปก็ไม่รับ"

"อ้าว!! เราเห็นอ้นกับใยไหมอยู่ที่ลานจอดรถอ่ะ นึกว่าดาวจะรู้ซะอีก ไม่รู้ว่าจะโดดเรียนไปไหนกันเปล่า"

"อ้นกับใยไหมไปอยู่ด้วยกันงั้นหรอ..."

"ใช่น่ะสิ งั้นเราจอตัวนะต้องไปหาเพื่อนล่ะ บายจ๊ะดาว" เพื่อนคนดังกล่าวโบกมือลา แต่ดาวไม่สนใจ เธอรีบเดินไปที่ลานจอดรถของมหาลัยทันที

ด้านของอ้นกำลังนัวเนียกับใยไหม เพื่อนสนิทของดาว ทั้งสองคนแอบคบกันอย่างลับๆ โดยที่ดาวไม่รู้มาก่อน อ้นและใยไหมกำลังนั่งอยู่ในรถด้วยกันสองคน โดยอ้นเป็นฝ่ายโอบไหล่ของใยไหมเอาไว้ พร้อมกับมองสาวสวยตรงหน้า ราวกับจะกลืนกินทั้งตัว

"อ้นมองเราแบบนี้เราเขินนะ รีบไปเรียนเหอะ เดี๋ยวอาจารย์ว่านะ"

"หืม..อาจารย์จะมาว่าอะไรเราได้ล่ะ อีกอย่างนะตอนนี้ไหมอ่ะสำคัญกว่าอะไรทั้งหมดเลยนะครับ" อ้นหยิกแก้มใยไหมอย่างเอ็นดู

ใยไหมปัดมืออ้น "สำคัญหรอ เห็นยังสวีทกับยัยดาวอยู่ทุกวัน ไหนบอกว่าจะเลิกกับมันและมาคบกับเราไงล่ะ"

"แหม ที่รักจ๋าของแบบนี้ต้องใช้เวลาหน่อยสิ เธอไม่รู้หรอกว่ายัยนั่นมันตื้อเราขนาดไหน ขอเลิกกี่ทีก็ไม่เลิก"

"งั้นให้ไหมไปบอกเองดีมั้ยค่ะ ว่าอ้นอ่ะรักไหมมากกว่ามัน เรื่องจะได้จบ"

"อย่าเลย เดี๋ยวมีเรื่องกันเปล่าๆ ไม่เอาล่ะไม่พูดถึงคนอื่นล่ะเรามามีความสุขด้วยกันดีกว่า"

อ้นทำท่าจะยื่นหน้าไปจูบใยไหม แต่ใยไหมดันตัวอ้นออกทำท่าเล่นตัวท่าทางเขินๆ ก่อนที่ดาวจะเปิดรถฝั่งที่ใยไหมนั่ง ทั้งคู่หยุดเล่นสวาทลง พร้อมกับมองมาที่ดาวที่กำลังยืนมองด้วยสายตาโกรธแค้น พรางน้ำตาไหลไปด้วย เพราะเธอไม่คิดว่าเพื่อนสนิทของเธอกับผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด จะมาหักหลังด้วยการแอบคบกันแบบนี้

"ใยไหม แกทำไรอยู่..."ดาวยืนกำมือแน่น พร้อมกับยืนกัดฟันด้วยความโกรธ

"คือว่า...ฉัน" ใยไหมยังไม่ทันพูดอะไร ดาวก็ลากใยไหมลงมาจากรถพร้อมกับตบใยไหมอย่างเต็มแรง

"มึงมายุ่งกับผัวกู มาแย่งผัวกูทำไม อีเพื่อนเลว"ดาวพูดไปก็ตบใยไหมไป ทั้งสองฟาดฟันกันอย่างดุเดือด ใยไหมเองก็ไม่ยอมเจ็บอยู่ฝ่ายเดียวเช่นกัน ส่วนได้แต่ยืนมอง จนมีนักศึกษาในระแวกนั้นวิ่งเข้ามาจับทั้งคู่แยกออก

"ปล่อย ปล่อย ไม่ต้องมาห้ามฉันจะตบนังนี่ อีคนหน้าด้าน ผู้ชายเขาไม่รักมึง มึงจะมารั้งเขาไว้ทำไม"ใยไหมตะโกนด่าดาวพร้อมชี้หน้าด่า และพยามดิ้นออกจากหนุ่มนักศึกษาล็อกตัวเธอไว้อยู่

"มึงสิหน้าด้าน มาแย่งผัวของกูทำไม อีเพื่อนเลว ปล่อยฉันนะ"ดาวเองก็พยามดิ้นออกจากกลุ่มนักศึกษาที่พยามฉุดดึงเอาไว้

"ดาวพอแล้ว พอ"อ้นพยามเข้ามาจับตัวดาว แต่ดาวไม่สนใจ ตะโกนด่าไปเรื่อยอย่างบ้าคลั่ง จนอ้นเหลือทนจึงตบหน้าดาวไปหนึ่งฉาด เมื่อดาวสงบลงเธอก็ค่อยๆ ร้องไห้ออกมา น้ำตาของเธอหยดไหลอาบสองแก้ม ราวกับทุกข์ทรมานใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"อ้นตบเราทำไม..."

"ก็มึงมันบ้า เข้ามาตบเมียกูทำไม ดาว!! เราเลิกกันเถอะ"

"เลิกหรอ !! นี่จะเลิกกับเราและไปคบกับอีสาระเลวนี่เนี่ยนะ"

"อย่ามาว่าเมียกูแบบนี้ มึงมันก็แค่ของเล่นชั่วคราวของกูเท่านั้นอ่ะ พอเลยไม่ต้องมายุ่งกับกูสองอีก อย่ามาให้เห็นหน้าอีกนะ ไป!!" อ้นผลักดาว จนดาวล้มลงไปกองกับพื้น 

ภาพที่ดาวเห็นคือภาพอ้นที่เข้าไปกอดและโอบหัวใยไหมอย่างถนุนถนอม ใยไหมแอบยิ้มร้ายให้กับดาว

ดาวทนไม่ไหวจึงกรีดร้องออกด้วยความแค้นใจ "ไม่จริง ไม่จริง กรี๊ดดดดดดดดดด"

 

ตกดึกในคืนนั้น ดาวกลับเข้ามาในห้องและล็อกกลอนสนิท เธอเอาแต่นั่งร้องไห้นึกย้อนไปถึงวันเก่าๆ วันที่อ้นกับเธอได้จูงมือกันเดินเล่นที่ในสวนธารณะ ในช่วงเวลาที่พระอาทิตย์เริ่มตกดิน คำสัญญานั้นดาวยังจำได้ดี

"ดาว..เรามีไรจะบอกอ่ะ"อ้นยืนมองหน้าของดาว 

"มีอะไรหรออ้น..."

"เอ่อ...คือว่าเรา..."

"อะไรหรอ ?" ดาวทำหน้าสงสัย อ้นรีบหยิบสร้อยรูปผีเสื้อ ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

"นี่...เราให้"อ้นชูสร้อยคอและยื่นให้กับดาว

"ให้เราทำไมอ่ะ...มันน่าจะราคาแพงอยู่นะ เราเกรงใจอ่ะ"

"เกรงใจทำไม ในเมื่อเราตั้งใจซื้อให้เธอ..."อ้นแอบเขินเล็กๆ เขากลั้นหายใจและพยายามพูดประโยคนั้นออกมา "เป็นแฟนกันนะดาว"

"ห๊ะ !?"

"เราชอบเธอนานแล้ว นานพอที่เราจะรู้ตัวว่าเราเธอ และคงรักใครไม่ได้อีก เป็นแฟนกันนะ"อ้นพูดด้วยความรู้สึกของตัวเอง ความรู้สึกที่เขารักผู้หญิงตรงหน้านี้จริงๆ

อ้นคลุกเข่าและจับมือดาวกุมไว้แน่น "เป็นแฟนกับผมเถอะนะ ผมสัญญาว่าจะรักดาวคนเดียว เราจะรักกัน อยู่ด้วยกันตลอดไป ผมสัญญา"

"อ้น..."ยิ้มให้กับอ้น นัยต์ตาของเธอเริ่มมีน้ำตารินไหลออกมาเล็กน้อยด้วยความประทับใจ เพราะไม่เคยมีใครบอกรักเธอมาก่อน เธอจึงตัดสินใจที่จะตอบ "ตกลงค่ะ เราเป็นแฟนกันนะ"

ภาพความทรงจำที่ดีเหล่านั้นและคำสัญญาของอ้น ดาวไม่เคยลืมเธอหลับตาและนึกถึงมันจนเธอน้ำตาไหลออกมาจากความรักที่มีให้กับอ้น ตอนนี้มันค่อยๆกลับกลายเป็นความแค้น ดาวลืมตาขึ้นพร้อมกับเอามือขูดกับพื้นกัดฟันด้วยความแค้น ยิ่งเธอนึกถึงเหตุการณ์ในวันนี้เธอยิ่งแค้นใจ ดาวจึงตัดสินใจที่จะปิดชีวิตตัวเองด้วยการผูกคอตายในห้องของเธอ 

ดาวนำเชือกขึ้นไปผูกกับพัดลมเพดาน พร้อมกับยืนอยู่กับบนเก้าอี้ "ถึงตัวกูจะตาย กูก็ตามไปเอาชีวิตของมึง" นั่นคือประโยคสุดท้ายที่ดาวพูด เธอเอาหัวยื่นเข้าไปลอดเข้ากับห่วงของเชือกที่เธอผูกอย่างหนาแน่น และถีบเก้าอี้ออก ร่างของดาวชักงิ้นชักงออยู่กลางอากาศ จนสิ้นลมหายใจอยู่ในห้อง โดยที่ไม่มีใครรู้...ว่าเธอตายแล้ว

 

ผ่านไป 2 เดือน อ้นและใยไหมกลายเป็นคู่รักที่หวานชื่น หลายๆคนต่างอิจฉาในความหวานของทั้งสอง ใยไหมและอ้นพากันมานั่งคุยในร้านกาแฟของทางมหาลัย

"ไม่รู้ว่าป่านนี้ดาวจะไปอยู่ไหนนะอ้น ตั้งแต่วันนั้น ก็ไม่มีใครเจอดาวอีกเลยอ่ะ"ใยไหมพูด

"ไหม ไหนเราตกลงกันแล้วไงว่าจะไม่พูดถึงเขาอีกอ่ะ ตอนนี้มีแค่เรานะ"

"ก็แหม แต่ยังไงเขาก็เพื่อนสนิทเรานะ อ้นเราลองไปหาดาวที่หอกันมั้ย"

"อย่าเลยดาว อ้นไม่อยากไปยุ่งกับเขาอีกแล้ว เราตัดขาดกันแล้ว"

"อ้น..."ใยไหมกุมมือไว้ 

ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าตลอดเวลาที่ทั้งคู่คบกัน ดาวคอยจับตามองพวกเขาอยู่ตลอด และคอยส่งเสียงกรีดร้องอยู่ตลอดเวลาโดยที่ไม่มีใครได้ยิน

"มึงทิ้งกู มึงทรยศกู กูจะเอาไปอยู่ด้วย"วิญญาณของดาวยืนโกรธแค้นอยู่ข้างหลังของอ้น โดยที่อ้นไม่เห็น

จังหวะนั้นใยไหมกำลังเล่นมือถืออยู่ 

"มาถ่ายรูปลงเฟสกันอ้น"ใยไหมชวน

"เอาดิๆ" อ้นรีบจัดทรงผม เตรียมตัวถ่ายรูปคู่กับแฟนสาว

แต่จู่ๆ ภาพหน้าจอมือถือของใยไหม ก็ปรากฎเป็นภาพของดาวที่ผูกคอตายอยู่ในห้อง

ใยไหมอึ้งกับภาพที่เห็น เธอจ้องมองภาพนั้นด้วยความอึ้ง ก่อนที่ภาพนั้นจะขยับและชี้มาที่ใยไหม "มึงต้องตาย" ใยไหมสะดุ้งร้องกรี๊ดออกมา "กรี๊ดดดดดดดดด" และเธอก็เผลอโยนมือถือไป

"เป็นไรหรอไหม เป็นไร"อ้นเข้ามาหาใยไหม ในขณะที่เธอตัวสั่นด้วยความตกใจ ใยไหมเผลอไปมองที่กระจกของร้านตรงเค้าท์เตอร์ เธอก็พบกับเงาของดาวที่ดวงตาขาวโผลน น้ำตาไหลออกมาเป็นเลือด ยืนชี้หน้ามาที่เธอ "กรี๊ดดดดดดดดดดด ออกไปนะ อีผีบ้า ออกไป๊" ใยไหมกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว อ้นได้แต่งุนงง

ใยไหมกรีดร้องและวิ่งออกไปราวกับคนเสียสติ อ้นพยายามจะวิ่งตามไป แต่พนักงานดึงแขนไว้

"จ่ายตังต์ก่อนครับคุณลูกค้า"

อ้นรีบคว้าตังออกมาให้พนักงานก่อนที่จะวิ่งไปตามใยไหม

"ในเมื่อมึงสองคนรักกัน กูก็จะทำให้มึงสองแยกจากกัน ตายซะเถอะ"วิญญาณของดาวหายวับไปจับขาของใยไหม 

ใยไหมพยายามสลัดขา เธอก้มลงมองที่ข้อเท้าก็เห็นดาวนอนกอดขาของเธอ และมองเธอด้วยสายตาอันโกรธแค้น ใยไหมพยามจะกรี๊ดแต่ดวงวิญญาณของดาวคลานขึ้นมาจากพื้นและกอดเธอไว้พร้อมกับเอามือปิดปากจของใยไหม "มึงต้องตาย !!"

อ้นรีบวิ่งออกมาแต่ก็สายไป เมื่อรถคันนึงกับวิ่งตรงมาทางใยไหม "เฮ้ย ไหมระวัง!!"

ทันใดนั้นรถคันนึงก็พุ่งเข้ามาชนใยไหมเข้าอย่างจัง ร่างของใยไหมถูกไปกับพื้นและกระเด็นไปที่หน้ามหาลัยนักศึกษาระแวกนั้นต่างพากันตกใจ และกรีดร้องออกมา 

อาจารย์เจ้าของรถรีบเปิดประตูรถและลงมาจากรถ "นักศึกษา อาจารย์ขอโทษอาจารย์ไม่เห็นจริงๆ" เหตุการณ์เริ่มชุลมุน ในขณะที่อ้นแอบมองอยู่ห่าง

"มึงคือรายต่อไป..."วิญญาณของดาวยืนอยู่ข้างหลังของอ้น พร้อมกับจ้องมองด้วยความแค้น

 

ตกดึก อ้นขับรถกลับบ้านโดยที่ไม่รู้เลยว่าวิญญาณของดาวนั่งอยู่ตรงข้างคนขับ อ้นกดเปิดวิทยุในรถเพื่อให้คลายเครียดและลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ แต่เสียงวิทยุกลับมีคลื่นแทรกเข้ามา เป็นเสียงผู้หญิงร้องไห้...

"เฮ้ย วิทยุเป็นไรว่ะ"อ้นพยายามตบวิทยุและกดเปลี่ยนช่อง แต่กลับไม่มีประโยชน์

เสียงผู้หญิงร้องไห้เริ่มมีเสียงแปลกๆตามมา เป็นเสียงเล็บขูดกับพื้นอย่างทรมาน

"เฮ้ย นี่มันอะไรกันว่ะ"อ้นพยายามกดปิดวิทยุ จู่ๆเสียงนั่นก็เงียบไป...

"มึงต้องไปอยู่กับกู !!"เสียงของดาวตะโกนออกมาจากวิทยุ ดังลั่นรถ จนอ้นตกใจเผลอหักรถหลบไปชนกับเสาไฟข้างทาง

อ้นเงยหัวขึ้นมาท่ามกลางควันรถ รถของอ้นถูกชนยับจนฝากระโปรงเปิด คนระแวกนั้นพากันมามุงดูกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

 

วันต่อมาอ้นอยู่ในห้องยามดึก และพยายามลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวาน "มันอะไรกันว่ะ เมื่อวานนี้ ใยไหมก็ตายแถมรถยังมาโดนชนอีก ซวยไรขนาดนี้ว่ะ" อ้นบ่นไปมือก็เลื่อนเฟสบุ๊คไป จู่ๆข้อความของดาวก็เด้งขึ้นมา

"หวัดดีอ้น สบายดีมั้ย??"

"เฮ้ย...ดาว"อ้นนั่งมองข้อความอยู่พักใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจตอบกลับ "บายดี ดาวล่ะไปอยู่ไหนมา"

"เราก็อยู่กับอ้นไง"

อ้นนั่งมองข้อความนั้นด้วยความงุนงง ในขณะที่กำลังจะตอบกลับข้อความของดาวก็เด้งขึ้นมา

"เราอยู่กับอ้นตลอดเวลา"

"ตามคำสัญญาที่อ้นพูดไว้ไง"

"เราจะอยู่ด้วยกัน"

"ตลอดไป..."

ข้อความของดาวเด้งขึ้นมา นั่นทำให้อ้นขนลุกซู่ อ้นกำลังจะกดปิดเฟส แต่ยังไม่ทันที่จะเลื้อนเม้าส์ไปไฟน ข่อความของดาวก็เด้งขึ้นมา เป็นคลิปที่ดาวผูกคอตาย ร่างของดาวกำลังดิ้นทุรนทุรายอยู่ในคลิป อ้นนั่งมองคลิปนั้นด้วยความอึ้ง เขาเริ่มรู้ตัวแล้วว่าดาวที่เขาคุยอยู่นั้น ไม่ใช่คน...

จู่ๆหน้าจอคอมของอ้นก็ดับไป และปรากฎเป็นภาพของดาว ชี้หน้าของอ้นพร้อมพูดว่า "มึงต้องไปอยู่กับกู!!"

"เฮ้ยยยยย" อ้นและรีบไปถอดปลั๊กคอม แต่เหตุการณ์ไม่ได้สงบลง

ไฟในห้องของกระพริบไม่เป็นจังหวะ หน้าต่างปิดเปิด เสียงดังโครมคราม อ้นรีบวิ่งออกจากห้องและปิดประตูทันที จนทุกอย่างสงบลง

 

อ้นค่อยๆเปิดประตูห้องออกอย่างช้าๆ ข้าวของทุกอย่างกระจาย ไม่เป็นที่เป็นทาง อ้นเดินเข้าห้องและปิดประตูลงยังไม่ทันที่อ้นจะลงมือจัดข้าวของ เสียงปริศนาก็ตามมา...

กึก กึก กึก...กึก...กึก เสียงฝีเท้ากำลังเดินวนอยู่บนเพดานของบ้านที่อ้นอยู่ เสียงนั่นค่อยๆดังขึ้น ราวกับค่อยๆเดินมาที่ห้องของอ้น กึก...กึก...กึก...

"ดาว...ดาวอย่างมายุ่งกับอ้นเลยนะ อ้นกลัวแล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะนะ" อ้นพนมมือไหว้และนั่งลงหลังติดกำแพง ทันใดนั้นเองเสียงฝีเท้าก็หยุดชะงักลง อ้นถอนหายใจอย่างโล่งอก

แต่กลับเป็นเสียงฝีเท้าที่วิ่งขึ้นลงบันไดแทน เสียงนั่นไม่แค่วิ่งไปมาแถวบันได แต่กระทืบบันได และยังวิ่งไปรอบๆบ้านของอ้นอีกด้วย ผสมกับเสียงกรีดร้องรอบๆบ้าน "กรี๊ดดดดดด กรี๊ดดดดดดดด" เสียงของดาวกนีดน้องไปทั่วบ้าน อ้นแทบขวัญเสียพยายามเอามือปิดหู แต่เหมือนว่าเสียงเล่านั้นไม่หยุดง่ายๆ

ประตูห้องนอนของอ้นถูกบิดกลอนจากด้านนอก กึกๆๆๆๆๆ ราวกับมีคนพยายามที่จะเข้า อ้นตกใจร้องโวยออกมาด้วยความตกใจกลัว "ม่ายยยยยย ช่วยด้วยยย ช่วยด้วยยยย"

"มึงต้องไปอยู่กับกู มึงต้องไปอยู่กับกู"

 ประตูห้องของอ้นเปิดออก เสียงดัง ปัง!! วิญญาณของดาวพุ่งเข้ามาหาอ้น ดวงตาขาว มีเลือดไหลอาบรอบๆดวงตา "กูกับมึงจะต้องอยู่ด้วยกันตลอดไป !!"

"ไม่เอา ออกไปนะ ออกไป ช่วยด้วยยยย"

ยิ่งอ้นโวยวายวิญญาณของดาวยิ่งเอามือขูดกับพื้นจนเลือดนองเต็มพื้น "อ๊ายยยยยยยยยยย" เสียงกรีดร้องของดาวที่แฝงคงามทรมานดังสนั่นไปทั่วบ้าน อ้นตกใจจนหมดสติไป ประตูห้องปิดดัง ปัง !!

 

เช้าวันต่อมา อ้นได้ลองไปที่หอพักของดาวที่ดาวเคยอยู่ และเมื่ออ้นมาถึงหน้าห้อง ก็ได้กลิ่นเหม็ฉุนลอยออกมาจากห้อง เจ้าของหอเล่าให้ฟังว่ามีกลิ่นเหม็นเน่าแบบนี้มา 2 เดือนแล้ว เมื่อเจ้าของหอไขกุญแจ สิ่งที่อ้นและจะของหอเห็นคือ ศพของดาวผูกคอตาย ร่างกายของศพถูกห้อยอยู่กับพัดลมเพดาน ดวงตาของศพยังคงลืมตาค้างอยู่ 

เมื่ออ้นเห็นศพของแฟนเก่า เขาก็ถึงกับน้ำตาไหล เขาไม่คิดว่าความเจ้าชู้ของเขาจะเป็นสาเหตุให้ดาวตัดสินใจฆ่าตัวตายแบบนี้ และในเวลาไม่นานอ้นก็ได้โทรบอกพ่อแม่ของดาวให้ทราบข่าวคราว ในระยะวันเวลาผ่านไปไม่นานมากนักงานศพของดาวก็ได้ถูกจัดขึ้น 

บรรยากาศงานศพของดาวที่อ้นได้ไปร่วม อ้นได้แต่นั่งน้ำตาคลอ เขานั่งพนมมือและมองรูปของดาวที่อยู่โรงศพ เสียงพระที่สวดไม่ได้เข้ามาในหัวของอ้นเลย ในหัวของเขามีแต่ภาพของดาว และเสียงของดาว...เขาจำได้ถึงภาพความทรงจำครั้งนึงที่ดาวเคยพูดกับเขา

"ดาว ถ้าเราแต่งงานกัน ดาวอยากให้จัดงานที่ไหน"

"อืม...ริมทะเล ดาวชอบ มันโรแมนติกดีนะ"

"งั้นถ้าเราเรียน เราจะขอดาวแต่งงาน จะจัดงานแต่งงานของเราที่ริมทะเลด้วยดีมั้ย"

ภาพของดาวที่ยิ้มให้กับอ้นในวันนั้น มันค่อยๆลอยหายไป อ้นหลับตาลงและน้ำตาไหล และพูดในใจ "อ้นขอโทษ..." อ้นได้แต่นั่งกลืนน้ำตาอยู่ในงานศพของดาว เขาคิดว่าถ้าเขาจริงใจกับดาสและไม่มีคนอื่น ป่านนี้ดาวคงจะอยู่ข้างๆเขา และคงบอกรักเขาทุกคืน...เหมือนที่เคยเป็น

 

อ้นกลับบ้านมา และเข้าห้องนอน เขาล้มตัวนอนลงบนเตียงพร้มกับหยิบไดอารี่ที่ได้มาจากตอนที่ไปห้องของดาว อ้นเปิดดูไดอารี่นั่น ในคือไดอารี่ที่ดาวเขียนบันทึกไว้ว่าหนึ่งวัน อ้นพูดอะไร ทำอะไร รวมทั้งรูปของอ้นที่ดาวแอบถ่าย บางรูปยังมีข้อความเขียนไว้ว่า "คนนี้น่ารักจัง" "วันนี้หมูน้อยของเราแอบหลับในห้องเรียนอีกแล้ว" "พรุ่งนี้แล้วสินะวันเกิดอ้น" เมื่ออ้นเปิดไปถึงหน้าสุดท้าย เป็นภาพคู่ของอ้นและดาว ภาพที่ทั้งคู่ถ่ายไว้ตอนคบกันวันแรก พร้อมกับเขียนข้อความไว้ด้านล่างว่า "เราจะรักกันตลอดไป HBD" อ้นน้ำตาไหล 

เขาคิดว่าถ้าดาวยังไม่ตาย ดาวคงได้ยื่นไดอารี่เล่มนี้ให้กับเขาในวันเกิด...

"ขอให้ดาวไปสู่คตินะ..."อ้นพูดพร้อมกับกอกไดอารี่ไว้แน่น

"เราจะอยู่ด้วยกัน...ตลอดไป !!" 

อ้นหันไปมองต้นเสียง ก็พบกับศพของดาว ที่นอนอยู่ข้างๆเขา 

"ดะ...ดะ...ดาว"

ศพของดาวค่อยๆ ขยับและหันมามองอ้นด้วยดวงตาสีขาว เลือดไหลออกจากตา

"มึงต้องไปอยู่กับกู !!"

"ม่ายยยยยย" เสียงของอ้นโวยวายลั่นห้อง ก่อนที่ประตูของอ้นจะปิดลง....

 

"กูกับมึงจะอยู่ด้วยกันตลอดไป..."

 

 

The end