เพื่อนสมัยเด็กก็คือเพื่อน

เพื่อนสมัยเด็กเมื่อฉันได้ยินคำๆนี้ขึ้นมามันทำให้ฉันรู้สึกปวดใจเพราะเพื่อนสมัยเด็กไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้นอกนากดพื่อนเท่านั้น

ส่วนใหญ่เพื่อนสมัยเด็กจะเป็นได้แค่ พระรอง-นางรองเท่านั้นเอง แต่ถ้าเป็นอีกอย่างที่ส่วนน้อยจะมีก็คือเพื่อนสมัยเด็กที่ไม่ได้เจอกันมานานแล้วมาพบกันอีกครั้งซึ่งนั่นจะทำให้เกิดความรักความคิดถึงจึงจะจบด้วยความสุขแต่นั้นก็เป็นเพียงเรื่องราวที่มีจำนวนน้อยแต่เรื่องราวของฉันเป็นเรื่องแรกที่กล่าวไป

ฉันเป็นผู้หญิงมีเพื่อนสมัยเด็ก3คนผู้หญิง1ชาย2พอเวลาผ่านไปมากขึ้นพวกเราทั้งสี่ก็เติบโตมาพร้อมๆกันและฉันก็ได้แอบหลงรักเพื่อนสมัยเด็กหนึ่งในสองคนนั้นที่เป็นผู้ชาย เขาเป็นคนที่ดี แต่ยังไงซะเพื่อนก็คือเพื่อน ฉันไม่อาจบอกความรู้สึกออกไปได้เพราะเขาคิดกับฉันแค่น้องสาวเท่านั้นเอง จนกระทั้งวันหนึ่งผู้หญิงคนนั้นได้เข้ามาในชีวิตของพวกเรา

เธอไม่สวยน่าตาธรรมดา ดูไม่เหมือนผู้หญิง แกร่งกล้า ซุ่มซ้าม ซื่อตรง แต่ทำไมกัน... เขาถึงได้หลงรักเธอคนนั้นได้หล่ะ ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจก่อนที่มันจะไม่มีโอกาศ

ฉันบอกความรู้สึกที่กลั้นเก็บมันเอาไว้ตั้งแต่ยังเป็นเด็กออกมา เขายิ้มให้ฉันรอยยิ้มนั้นฉันอยากอุ้มมันเอาไว้แต่ว่ามันมีเจ้าของแล้ว เขากุมมือฉันไว้ความอบอุ่มเหล่านี้ฉันอยากกอดมันเอาไว้แต่ยังไงมันก็มีเจ้าของแล้ว ความสุขนี้ฉันอยากครอบครองมันไว้คนเดียวเหลือเกินแต่มันไม่ใช่ของฉันมันคือของเธอคนนั้น เขาบอกกับฉันว่า เขาคิดกับฉันได้แคีน้องสาวเท่านั้นและไม่มีวันเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไปได้

ถึงมันจะเจ็บแค่ไหนฉันก็รู้สึกมีความสุขที่ได้บอกความรู้สึกของฉันออกไป ถึงฉันจะถูกปฏิเสธแต่ฉันก็จะขอทำหน้าที่เพื่อนให้ดีที่สุด เพราะฉันไม่สามรถทำอย่างอื่นได้นอกจากแนะนำสนับสนุนทั้งสองฝ่ายให้เข้าหากันทั้งๆที่มันเจ็บปวดแต่ฉันก็ทำได้ทำให้เพื่อนสมัยเด็กที่ฉันรัก ทำให้เพื่อนคนใหม่ที่รักมีความสุข แค่นี้ก็พอแล้ว
จนเขาและเธอได้ครองรักกัน ฉันร้องไห้ด้วยความดีใจและเสียใจพร้อมๆกัน ห้วงเวลาผ่านไปไม่กี่ปีความรักระหว่างพระเอกกับนางเอกก็หายไปกับการเวลา เพราะยังไงซะนี่มันก็โลกแห่งความเป็นจริงไม่มีคู่รักที่จะไปได้รอดนอกจากแต่งงานหรอก

เขาร้องไห้กลับมาหาฉันความโศกเศร้าเสียใจนั้นฉันรับรุ้ได้เพราะมันคือการที่สูญเสียคนที่รักไป เขาขอคบกับฉัน แต่ฉันกลับปฏิเสธเขาทั้งๆที่น่าจะตอบตกลง ฉันรู้ดีว่าเขาต้องการใครซักคนมาเยียวยาหัวใจเขาแต่นั้นไม่ใช่สาเหตุที่ฉันปฏิเสธเขา

ฉันรู้ดีว่าการถูกปฏิเสทมันเจ็บปวดเพียงใด แต่ฉันไม่ได้รักเขาในแบบที่ฉันรักเขาเหมือนเมื่อก่อนแล้ว กาลเวลาทำให้คนเราเปลี่ยนไป ตอนนี้ฉันมีคนที่ฉันรักและเขาก็รักฉันตอบ

เขานั่งลงคุกเข่าต่อหน้าฉันแล้วบอกว่าเขาไม่เหลือใคร ฉันจึงกอดเขาแล้วยิ้มให้เขาอย่างออนโยนแล้วพูดกับเขาว่า"ถึงฉันจะเป็นคนสำคัญให้กับนายไม่ได้แต่ฉันจะช่วยรักษาและเยียวยาหัวใจให้นายเอง" พอฉันพูดจบเขาเช็ดนำ้ตาแล้วพูดขอบคุณฉันก่อนจะเดินจากไป

จบแล้วค่ะสำหรับเรื่องนี้ เรื่องนี้สร้างมาจากเพื่อนสมัยเด็กที่ไม่สามารถเป็อย่างอื่นนอกจากเพื่อนได้นะคะ ขอบคุณที่อ่านนะคเ