สำหรับชั้นแกคือเพื่อนแท้ 2

หลายๆคนที่เลี้ยงเหล่ามะหมานั้น ชั้นเชื่อว่า แทบทุกคนต้องเคยจูงน้องหมาไปเดินเล่นแน่เลย ชั้นเองก็เหมือนกัน สำหรับมะหมาบ้านชั้นนั้นบอกได้เลยว่าเชือกจูงธรรมด๊า ธรรมดาที่ขายตามร้านขายของสำหรับสัตว์เลี้ยงหรือในห้าง เอาไม่อยู่เพราะมะหมาบ้านนี้ แรงโค-ตะ-ระ เยอะ ต้องใช้โซ่พาจูงเท่านั้น

ครั้งหนึ่ง(อันนี้คือเรื่องจริงเลยนะคะ)มีมนุษย์ป้าคนหนึ่ง(ไม่ขอบอกชื่อนะคะ)ที่ชั้นมักจะเรียกว่า "อีหน้าหมาไน" เป็นมนุษย์ป้าที่นิสัยเสียสุดๆ ชอบนินทา โอ้อวด(ทำอย่างกะไม่เคยมีงั้นแหละ)แม่ของชั้นเล่าว่ากำลังคุยอยู่กับคุณยายที่อยู่ข้างๆบ้าน อีหน้าหมาไนก็วิ่งกระหืดกระหอบ มาอวดเสื้อแล้วบอกว่าราคาเจ็ดพัน ชั้นเคยเห็นอยู่คิดเลย เจ็ดพันหรือเจ็ดสิบกันแน่ป้า 

กลับเข้าเรื่องกันๆ ครั้งหนึ่งที่ชั้นล่ามโซ่เจ้าฟักทองแล้วเดินเล่นอยู่ก็ดั๊นไปเจอกับอีหน้าหมาไน!!มันทักเลย

"หนูที่บ้านไม่มีเชือกจูงเหรอจ๊ะ"

ชั้นทำได้แต่หัวเราะแฮะๆเท่านั้นแต่ในใจนั้น...อีหน้าหมาไน เชือกจูงราคาหลายร้อยเอามาล่ามมึงเราะ! อีกอย่างเชือกเส้นบางๆเอาเจ้านี่ไม่อยู่หรอก@$%#@%$^&...และอีกสารพัดคำด่าที่คิดออกมา ใช่คะเชือกจูงธรรมดาเอาเจ้าพวกนี้ไม่อยู่หรอกคะ เพราะหมาของชั้นแรงเยอะมากต้องใช้โซ่เท่านั้น 

และตัวที่มีปัญหาที่สุดคือ...

ไอ้อ้วนบูม!!!

ไอ้นี่มันชอบลากคนที่จูงมันเสมอ ซึ่งคนๆนั้นก็คือ อิฉันเอง เพราะส่วนมากชั้นจะพาหมาเดินเล่นก็มีแค่ บิ๊กบูม ฟักทอง แตงไทย ส่วนแม่หมีกับหมูแดงชั้นให้อยู่ในบ้านคะ (เดี๋ยวหลุดหนีไปวิ่งเล่นล่ะก็ กว่าจะกลับบ้านนานเลย..)

ไอ้อ้วนบูมนั้นก่อนจะพาเดินชั้นต้องเอามือพันโซ่ที่ล่ามมันไว้ทบหนึ่งกันไว้แล้วเปิดประตู...ด้วยเรี่ยวแรงอันมหาศาลทำให้ชั้นโดนลากตัวแทบปลิว(เกือบล้ม)ไปตามแรงของไอ้หมาอ้วนลูกครึ่งปั๊กอย่างบิ๊กบูม มันทำให้ชั้นต้องใช้เเรงมหาศาลของตัวเองคอยดึงมันไว้ไม่ให้วิ่งเร็วเกินไป ช่วงเวลาที่ชั้นจะหมาออกไปเดินเล่นจะเป็นช่วงมืดๆที่ไม่ค่อยมีคนเดิน เอาล่ะสิ งงใช่ไหมล่ะ ว่าทำไมชั้นถึงพาหมาไปเดินเล่นตอนไม่ค่อยมีคน เพราะว่าที่ชั้นจะพาเจ้าบิ๊กบูมและแตงไทยเดินตอนมืดๆ เนื่องจากหน้าตาของไอ้สองหน่อมันดุ(ในสายตาของคนอื่น)เดี๋ยวคนบางพวกจะกรี๊ดวี๊ดว้ายหาว่าหมาจะมากัดหรือพูดง่ายๆชั้นรำคาญคะ ผิดกับฟักทองที่หน้าตาดูธรรมดาๆ(ในสายตาคนอื่น)จึงสามารถพามันเดินเล่นในช่วงบ่ายได้ หลังๆชั้นไม่ค่อยพาหมาออกเดินเล่นแล้ว เพราะชั้นไม่ค่อยมีเวลาคะ นานๆทีจะไปแต่ส่วนมากจะพาบิ๊กบูม เพราะว่าการพาไอ้หมาตัวนี้ไปก็เท่ากับให้ชั้นได้ออกกำลังกาย(โดยการวิ่งตามมัน บอกตรง แทบล้มเลย)โดยล่าสุดเพิ่งพาไปเดินเล่นเกือบล้มหน้าจูบถนนดีที่ทรงตัวดึงไอ้อ้วนไม่ให้วิ่งเตลิดไปไกล ไม่งั้นเป็นแย่เลย

หากเราพาหมาไปเดินเล่นนั้นถือเป็นการผ่อนคลายทั้งเจ้าของเเละมะหมานะค่ะ มันทำให้เราปวดตดปวดตับ และสนุกไปในเวลาเดียวกันเลย และน้องหมาจะดีใจมากๆถ้าหากเราพาเค้าไปเดินเล่นถือว่าเป็นการเอาใจใส่เค้า สุนัขนั้นอายุไม่ยืนอย่างมนุษย์เรานัก อย่างมากก็แค่ยี่สิบปี หากแต่ยี่สิบปีนั้นถือเป็นช่วงเวลาที่สำคัญของมะหมาและเจ้าของ ในโลกนี้ชั้นเชื่อว่ามะหมานั้นคือเพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์เลยถึงแม้ว่าเค้าจะพูดโต้ตอบไม่ได้ก็ตาม แต่การที่เราได้ดูแลเค้านั้น มันทำให้เรารู้สึกผูกพันธ์และมีความสุขมากๆ และวันนี้คุณเล่นกับสัตว์เลี้ยงของคุณรึยังคะ?

จบไปอีกตอนนะค่ะ ถ้ามีเวลานิกซ์จะมาอัพเรื่องราวความน่ารักสุดกวนป่วนฮาของเหล่ามะหมาบ้านนิกซ์ให้อ่านอีกนะค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านคะ