Got7 พาหลอน

    อะแฮ่ม!! แบมแบมคนหล่อมาแล้วครับผม วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่ง ที่พวกผมอยุ่ซ้อมจนดึก 

        " เฮ้ย!! เจบี ผมว่าก่อนที่พวกเราจะกลับหอ ไปหาซื้ออะไรกินที่ซุปเปอร์มาเก็ต ก่อนดีกว่าป่ะ " แจ็คสันฮยองพูดขึ้นพลางลูบท้องไปด้วย ทำให้เหล่าเมมเบอร์พยักหน้าเห็นด้วย รวมทั้งผมด้วย 

        เส้นทางการไปซุปเปอร์มาเก็ต ผมคงต้องบอกก่อนว่า หากไม่ไปกันเป็นกลุ่ม อันตรายมาก เพราะต้องข้ามสะพาน แถมทางเดิน หลอดไฟยังเสีย ตั้ง 2 ดวงแน่ะ ไม่รู้ว่า เจ้าหน้าที่การไฟฟ้ามัวไปทำอะไรกันอยู่ ผมนี่ส่ายหน้าเลย เฮ้อ!!! 

       " อ้าว ทุกคนซ้อมเสร็จแล้ว รีบๆเก็บของแล้วไปหาอะไรกินกันเถอะ ! " เจบีฮยองพูดขึ้นอย่างร่าเริง พร้อมกับหยิบกระเป๋าสะพานขึ้นพาดบ่า เปิดประตูเดินนำลงไปชั้นล่างคนแรก 

       ชะอุ้ย!! หนาวซะมัด ประเทศเกาหลีในเวลากลางคืนหนาวอย่าบอกใครเลยครับผม ผมยืนสั่นจนได้ยินเสียงฟันกระทบกัน แต่จู่ๆก็รู้สึกมีผ้ามาคลุมตัว อา....มาร์คฮยองคนพูดน้อยนี่เอง ที่เอาเสื้อคลุมมาให้ผม

        " ขอบคุณคับ มาร์คฮยอง " ผมพูดพร้อมกับยกยิ้มให้มาร์คฮยอง พร้อมกับที่พวกยุคยอมกอดคอจูเนียร์ฮยองออกมาจากตึก 

       " อา.. วันนี้อากาศหนาวจังนา " ยองแจฮยอง พูดขึ้นพร้อมกระชับเสื้อขาวยาวเข้าหาตัวพร้อมกับที่เจบีฮยอง ตระโกนบอกให้พวกพวกเดินตามเร็วๆๆๆ สงสัยจะหิวจัด 

       บรรยกาศวันนี้ เหมือนครึ้มไปด้วยเมฆหนา เงยหน้าขึ้นไปมองไม่เห็นดาวสักดาวเลยคับ รถก็ไม่วิ่งผ่าน ทั้งๆพึ่งจะ ตี2เอง ( เค้านอนกันหมดแล้วจ้าแบมแบมเอ้ย ) พวกผมก็เดินไปเรื่อยๆ พร้อมกับพูดคุยกับนิดน้อย แต่แล้วความเงียบก็เข้ามาปกคลุม เพราะต่างคนต่างเหนื่อย จนอยู่ในโลกส่วนตัว 

        กว่าจะถึงสะพานลอยก็ เกือบ 15 นาทีคับ ทั้งๆที่ ถ้าเป็นตอนเช้าๆ พวกผมใช้เวลาในการเดิน แค่ 10 นาที สงสัยจะเหนื่อยจัดกันจริงๆๆ ก้าวแรกที่เจบีฮยองเหยียบบันไดสะพาน ผมก็รู้สึกหนาวแปลกๆกับ พร้อมกับมือที่เลื่อนไปจับมือจูเนียร์ฮยอง และรู้สึกที่ความชื่นในมือจูเนียร์ฮยองเลยครับ

        " จูเนียร์ ฮยองเป็นอะไรรึ่เปล่าครับ " ผมถามด้วยสีหน้ากังวล 

       " เปล่า... พี่แค่เหนื่อยน่ะ " จูเนียร์ฮยองพูดเสียงเบา พร้อมกับมองไปรอบข้างอย่างหวาดระแวง

       เจบีฮยองเดินกอดคอกับแจ็คสันฮยอง พูดจาหยอกล้อกันแบบไม่เกรงใจบรรยกาศพี่แก่จะรู้ไมล่ะเนี๊ยว่าบรรยกาศมันวังเวงแปลกๆๆ จู่ๆ ทางตรงข้ามของสะพานก็เกิดเสียงกระทบ เหมือนเสียงร้องเท้าดังขึ้นมา แปลกมาก ทั้งๆที่พวกผมคนเยอะกว่า ยังไม่ได้ยินเสียงรองเท้าของกันกัน ผมอดใจไม่ไหว เลยแอบสงเกตเจ้าของเสียง พร้อมการปรากฏตัวของ ผู้หญิง อา..ผู้หญิงนี่เอง

        ก๊อก ก๊อก ก๊อก ...............

       ผู้หญิงคนนี้ สวมรองเท้าส้นสูงสีแดงกับ จัดได้ว่าเธอหุ่นดีมาก ดูพวกเจบีฮยองกับเหล่าเมมเบอร์มองตาเป็นมันส์รวมทั้งผมด้วย อา....ผู้หญิงอะไร หุ่นดีชะมัด ผมมองตั้งแต่รองเท้าจนถึงใบหน้าของเธอ วาว!! เธอสวยมากครับ แต่นัยน์ตาเธอเศร้าจังครับ เธอเดินเหมือนไม่เห็นพวกผมเลย ผมไม่ได้หลงตัวเองนะคับ แต่ว่าคนเกาหลีเกือบทั้งประเทศต้องรู้จัก ไอดอลหน้าใหม่ ไฟแรง Got7 บ้างล่ะ กลับเข้าเรื่องต่อ เธอเดินผ่านพวกผมไปกับ พร้อมกับเสียงรองเท้าหายเข้าไปในปลายสะพาน ผมคิดว่าเธอคงไปแล้ว แต่จู่ๆ ในขณะที่พวกผมเดินจึงถึงตรงครึ่งสะพานพอดี

      ก๊อก ก๊อก ก๊อก ................

       เสียงรองเท้ามาอีกแล้วครับผม เหล่าเมมเบอร์ตามมองหน้ากัน พร้อมกับพร้อมใจหันไปทางปลายสะพาน ผมคิดว่า เธออาจเดินผิดทาง เลยกลับขึ้นมา แจ็คสันฮยองพูดอย่างติดตลกว่า

      " สงสัย เธอจะติดใจพวกเรา เลยกะจะมาขอลายเซนต์ " พร้อมกับหันไปยิ้ม เชิงให้เจบีฮยองเห็นด้วย

        มาร์คฮยอง สะกิดผม ยิกๆๆเลยครับ เป็นอะไรของเค้า

        " เฮ้ย!!!!!!!! "พร้อมกับเสียงร้องของยองแจฮยองดังขึ้น สื่งที่พวกผมเห็น คือ ผู้หญิงคนเดิมครับ แต่เธอไม่ได้เดินมาจากปลายสะพานที่เธอพึ่งข้ามฝั่งไป เธอเดินมาจากตรงต้นสะพานทีเธฮพึ่งเดินผ่านพวกผมไปครับ ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เจบีฮยองเห็นท่าไม่ดีเลยพูดปลอบว่า

       " เธออาจจะข้ามถนน แล้วหลอกพวกเราก็ได้ ซ่อนกล้องไงๆ " พร้อมกับเหล่าเมมเบอร์ที่หน้าซีดพยักหน้าปลอบใจตัวเอง จับมือกันแน่นเลยคับ 

       ก๊อก ก๊อก ก๊อก ..............................

         เธอเดินผ่านพวกผมไปอีกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้ ใบหน้าของเธอขาวซีดมาก ทั้งๆที่เหมือนกี้ ตอนที่เธอเดินข้ามสะพานมาครั้งแรก เธอแต่งหน้าจัดมากแท้ๆ แล้วเธอไปเอาเวลามาจากไหน ถึงได้ลบเครื่องสำอางเร็วขนาดนี้ แบมแบมงง! เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ สีก็ซีดลงอย่างเห็นได้ชัด ผมแอบได้ยินยูคยอมกระซิบบอกเจบีว่า

        " ถ้าเป็นรายการซ่อนกล้องจริง ผมจะขอคาระวะ เลย เนียนเกินไปล่ะ "

        เจบีฮยองส่ายหน้าอย่างขำๆ ช้าพร้อมกับพวกผมที่เดินไปจากใกล้จะถึงทางลงบันได

       ก๊อก ก๊อก ก๊อก  ...........................................

         เอาอีกแล้วคับผม มาอีกแล้ว คราวนี้พวกผมพร้อมใจกันหยุดเดินเลยคับ พร้อมกับที่มือรู้สึกได้ถึงความชื้นจัด พวกเราบีบมือกันแน่นขึ้น พระเจ้า!! แต่สิ่งที่พวกผมเห็นมันเป็นสิ่งที่พวกผมคงจะจำติดตาไปชั่วชีวิต

         ร่างของหญิงสาวคนเดิม เธอเดินลากเท้า...ช้าๆ.... พร้อมกับ เสียงสะอื้อไห้ ราวจะขาดใจ มันทำให้ผมใจสั่นอย่างหวั่นกลัว แข้งขารวมใจกันไม่ขยับเขยื้อน ตัวชาไปหมด หันไปดูเหล่าเมมเบอร์ แจ็คสันฮยองกระโดดกอดยูคยอมโดยมียองแจฮยองอยู่ตรงกลางหลับตา ผมเห็นน้ำตาของจองแจฮยองไหลมาเป็นทาง ทำให้ผมกลัวจนน้ำตาเริ่มจะไหลตามไปด้วย เจบีฮยองบีบมือจูเนียร์ฮยอง ทั้งสองยืนอยู่หน้าสุด เจอจังๆๆเลยล่ะ ผมเห็นขาของฮยองทั้งสองสั่นด้วยล่ะคับ จู่ๆๆผมก็รู้สึกที่มือที่จับมาร์คฮยองอยู่ชาไปหมดเลยครับ ผมกับหันไปมองมาร์คฮยองเราหันมามองหน้ากัน 

       ฮือ...ฮือ ผู้หญิงคนนั่นเริ่มเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น พร้อมกับกลิ่นเหม็นสาป อย่างรุนแรง ทำให้ผมแทบอ้วกตรงนี้เลย เหล่าเมมเบอร์ ก็คงรู้สึกเหมือนกับผม เพราะใบหน้าแต่ละคนต่างหันไปหาอากาศที่บริสุทธิ์

      อึดใจต่อมา ตอนที่ผู้หญิงคนนั่นจะเดินผ่านผมไป ผมแอบเหลือบตามองหน้าเธอ พระเจ้า!!! สิ่งที่ผมเห็น ทำให้ผมแทบทรุด ดีที่มือมาร์คฮยองจับไว้ ผู้หญิงคนนั่นไม่มีหน้าคับ เธอสวยๆๆตอนแรกหายไป เหลือเพียง ใบหน้ารูปไข่ ที่ไร้  ตา หู จมูกปาก เหมือนเธอจะรู้ว่าผมแอบมอง เธอหันหน้ามาหาผมช้าๆๆพร้อมกับเลื่อนใบหน้า เข้ามาใกล้ๆ แม่ครับ!! ช่วยแบมด้วย ผมรู้สึกได้ถึงแรงกอดจากด้านหลัง มาร์คฮยองนั่นเอง 

      " หลับตาซะ " มาร์คฮยองกระซิบข้างหูผมเบาๆๆ ทำให้ผมเริ่มรู้สึกตัวว่า ผมไม่ได้อยู่เดียว

     หญิงสาวคนนั่นหันหน้ากลับไป พร้อมกับเดินจากไปตรงมุมสะพาน ผมได้ยินเสียงหัวเราะมาตามลมที่พัดผ่านหน้า มันทำให้ผมหลอน

      " รีบๆๆเดินเถอะ ผมว่า เราไปซุปเปอร์มาเก็ต แล้วโทรให้ผู้จัดการมารับเลยดีกว่า ไม่กงไม่กินมันแล้ว " แจ็คสันฮยองพูดเสียงสั่นๆ

      พร้อมกับเหล่าเมมเบอร์ พยักหน้าสนันสนุน พอคิดได้ดังนั่น พวกผมตัดสินใจวิ่งลงสะพาน แต่แล้วสิ่งที่ทำให้พวกผมสะงักอีกครั้ง คือ ผู้หญิงคนเดิม แต่ตอนนี้ เธอใช้หัวคลานขึ้นตรงตีนบันไดคับ พร้อมกับเงยหน้าที่ไม่มีตา หู จมูก ปาก เหมือนตอนที่ผมแอบมองเธอขึ้นมา พร้อมกับการที่เธอขยับหัวเหลือนขึ้นมาบนบันได ทีละขั้น ทีละขั้น

    " เหี๊ย!!!!!  " เสียงพวกพวกพูดขึ้นพร้อมกันพร้อมกับ จับมือหันหลังวิ่งกลับ ตึก JYJ โดยไม่คิดจะไปซุปเปอร์มาเก็ตอีกแล้ว พร้อมกับเสียงหัวเราะหลอนๆๆๆๆ พัดมาตามหลัง ผมหันกลับไป เห็นผู้หญิงคนนั่น ยังคงเดินขึ้นลงบนสะพานลอย อยู่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น......

       จบตอน 2 จ้า หลอนไม่หลอนก็ช่วยไลค์ช่วย แม้ม เป็นกำลังใจ ให้ไรค์หน่อยเน้อคะเด้อ