กฏของคนแอบรัก = อย่าตั้งความหวัง

               ใครบ้างที่เกิดมาแล้วไม่เคยมีอาการเผลอไป "แอบชอบ" ใครสักคน ? ไม่มีหรอกจริงมั้ย แรกๆมันก็ดูตื่นเต้น ดูมีความสุข อารมณ์ประมาณว่าแค่ได้เห็นหน้าเค้าก็ดีแล้ว แค่เค้าคุยด้วยก็มีความสุขไปทั้งวัน ยิ่งพอส่งยิ้มมาทักทายใจนี่ลอยไปไกล แล้วพอนานไปความู้สึกมันก็เพิ่มพูลขึ้นเรื่อยๆ จากการแค่ "แอบชอบ" มันเริ่มจะเหมือนกลายเป็น "แอบรัก" เพราะสิ่งต่างๆและการกระทำของเค้ามันทำให้ความรู้สึกของเรามันข้ามเส้นของคำว่า "ชอบ" กลายเป็น "รัก" ตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะหรอ ไม่มีใครรู้หรอก เพราะมันเพิ่มของมันเองและไม่เคยลดลงสักครั้ง แต่! อย่าลืมว่านี่คือชีวิตจริงไม่ใช่นิยาย การ์ตูน หรือละคร ที่คนเราจะสมหวังในความรักไปซะหมด เพราะฉะนั้น! ถ้าคิดว่าจะ "แอบรัก" ใครสักคน อย่าพยายามตั้งความหวัง อย่าเข้าข้างตัวเองจนกว่าเค้าจะทำอะไรที่ชัดเจนและบอกความรู้สึกของเค้ากับเรา การที่เค้ายิ้มให้ไม่ได้แปลว่าเค้าสนใจในตัวเรา เค้าอาจเป๋นคนที่อัธยศัยดีคนนึงก็แค่นั้น การที่เค้าทักทายไม่ได้แปลว่าเค้าใส่ใจเรา แต่เค้าอาจแค่ทักไปตามมารยาทของคนที่รู้จักกัน การที่เค้าชวนคุยไม่ได้แปลว่าเค้าให้ความสำคัญ แต่เค้าอาจแค่เห็นเราเป็นเพื่อน พี่ น้อง คนนึงที่สามารถคุยเรื่องไร้สาระได้ และการที่เราเห็นเค้ามองมาที่เราพอดี ก็ไม่ได้แปลว่าเราอยู่ในสายตาของเค้าตลอดเวลา เพราะเค้าอาจแค่บังเอิญมองมาทางนี้ประมาณว่าเป็นแค่ทางผ่านของสายตาเค้า

               การที่เรามีความสุขกับสิ่งที่คิดไปเอง มันอาจจะดีสำหรับเราในการหาข้ออ้างเพื่อที่จะ "แอบชอบ" หรือ "แอบรัก" เค้าต่อไป แต่ถามตัวเองหรือยัง ว่าพร้อมที่จะเผชิญกับความผิดหวังในวันข้างหน้าหรือเปล่า เราเข้มแข็งพอมั้ยที่จะพร้อมยอมรับความเป็นจริง และออกมาเผชิญหน้ากับมัน เพราะความรักทำให้คนอ่อนแอได้อยู่เสมอ ต่อให้เข้มแข็งขนาดไหน ก็แพ้มันอยู่ดี ไม่มีหรอกใครที่ไม่เคยร้องไห้เพราะความรัก อย่าลืม! ถ้าไม่อยากเจ็บก็ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป อย่ารีบ อย่าให้ความรู้สึกมันเกิดขอบเขต อย่าเพิ่งให้ความหวังตัวเอง เพราะคนที่เจ็บคือเราไม่ใช่เค้า