สำหรับชั้นแกคือเพื่อนแท้

โฮ่ง!สวัสดีครับ ผมชื่อหมูแดง หรือจะเรียกผมว่าแดงก็ได้นะครับ ผมเป็นสุนัขพันธุ์ไทย(พันธุ์ทาง)และผมถือว่าเป็นพี่ใหญ่ของบ้านเลย สิ่งที่ผมน่ะไม่ชอบเลยคืองูมันน่าหยะแหยงครับและก็เด็กๆ(ยกเว้นเจ้าของ) ที่บ้านผมมีสมาชิกอยู่สี่คนกับอีกห้าตัว ผมมีเจ้านายอยู่สี่คนครับ คนแรกผมเรียกว่าแม่ เป็นคนที่ทำงานบ้านและหุงข้าวให้พวกผม คนที่สองผมเรียกว่าพ่อ พ่อไม่ค่อยจะอยู่บ้านบ่อยหรอกแต่ผมก็รักพ่อมากนะเพราะที่บ้านพ่อใหญ่สุด คนที่สามผมเรียกว่า พี่P(นามสมมุติ) พี่Pน่ะไม่ชอบแทนตัวเองว่าพี่หรอกนะแต่ชอบแทนตัวเองว่าแม่มากกว่า คนที่สี่ผมเรียกว่าน้อง น้องคนนี้เป็นน้องชายของพี่P ออกจะดื้อชอบแกล้งผมเจ็บๆจนผมเกือบโดนพ่อตีอยู่บ่อยๆเพราะอะไรน่ะเหรอก็เพราะผมเกือบตบะแตกกัดน้องน่ะสิ

ที่บ้านของผมน่ะมีมะหมาอาศัยอยู่ร่วมกันอีกสี่ครับ หนึ่งคือ แม่หมี แม่ผมเอง แม่หมีมักจะไม่ค่อยออกไปไหนหรอกวันๆเอาแต่นอน เว้นแต่เวลาได้ออกไปปล่อยแก่แต่แม่หมีก็กัดงูเก่งนะครับ(ทั้งๆที่ฟันจะหักหมดปากแล้ว) สองคือ แตงไทย มะหมาเชื้อสายหลังอานที่แสนจะเรียบร้อยปานผ้าพับไว้แถมกัดงูเก่งจริงๆ บ่อยครั้งที่พี่P ชอบเรียกมันว่า มะไทย ไม่รู้เพราะอะไร หมางง สาม มันชื่อบูม หรือชื่อเต็มๆคือบิ๊กบูม มันมีชื่อที่น้องตั้งให้มันด้วยคือบูมบ้า เพราะไอ้นี่มันหมาไฮเปอร์ชัดๆ แถมไอ้บูมยังมีชื่อที่พี่Pและแม่ตั้งให้เกือบสิบชื่อเอาไว้เรียกมันตามแต่สถานการณ์ ผมน่ะโคตรเกลียดมันเลยมันน่าหมั่นไส้เพราะทั้งแม่และพี่Pชอบให้มันเข้าบ้านน่ะสิ มันน่ะหมาสองหน้าชัดๆคืออยู่ในบ้านจะเรียบร้อย นอกบ้านจะไม่ยอมให้ใครจับมัน

ผมกับมันคือคู่แค้นกันเลยไอ้นี่น่ะมีนิสัยขี้อิจฉา มันไม่ถูกกับแตงไทย ไม่รู้เพราะอะไร สุดท้ายคือฟักทอง เจ้าหมาหางพวงสวย เดี๋ยวนี่มันกลายเป็นขวัญใจประจำบ้าน แถมมันมีนิสัยชอบอาบน้ำที่อ่างปลาทำเอาพี่P บ่นตลอดว่า"ปลาชั้นจะหัวใจวายตายหมดบ่อแล้วนะ!!"

สำหรับผมน่ะคนที่ผมรักที่สุดคือพี่P เพราะเวลาผมทะเลาะกับมะหมาตัวอื่นทีไร พี่Pมักจะมาปลอบผมแทบทุกครั้ง ผมน่ะไม่เคยกัดเจ้าของเลยนะแต่มีครั้งหนึ่งที่น้อง เหยียบกล่องดวงใจของผมน่ะสิทำให้ผมเผลอกัดเฉียวเข้าที่หัวของน้อง ดีที่แต่เฉียวผมเองก็ไม่ได้ตั้งใจตอนแรกพ่อโกรธผมมากแต่พอรู้สาเหตุผมก็รอดตัวน่ะนะ ไม่งั้นแย่ 

สำหรับพี่Pนั้นบางครั้งก็เป็นให้ข้าวพวกผมเอง พี่Pน่ะมักจะข้าวผมเยอะเป็นพิเศษ ผมชอบมากเลยแต่ก็มีครั้งหนึ่งที่พี่Pเอาข้าวของผมไปให้ไอ้บูมหมดผมโกรธมากเลย อยากกระชากไส้มันมากแต่สุดท้ายแม่ก็เอาข้าวมาให้ผมน่ะนะทำให้ผมรอดตายไปได้วันหนึ่ง วันต่อมาพี่Pแกล้งตักข้าวให้ไอ้บูมเยอะจนพูนจาน ผลก็คือไอ้บูมวิ่งหนีหางจุกตูด 555+ แหม...ที่แท้พี่Pกะจะสั่งสอนไอ้บูมนั่นเอง ที่ชอบไปแย่งข้าวมะหมาตัวอื่นกิน (ความจริงผมเองก็ชอบแย่งข้าวตัวอื่นเหมือนกันนะแต่พี่Pเค้าไม่อยากยุ่งอะไร) บ่อยครั้งที่ผมมักจะส่งเรียกรบกวนเวลาเจ้านายกำลังนอน พี่Pมักจะจับผมมามัดที่ห้องส่วนตัวขอผม ทั้งๆที่ปกติผมเองก็มีที่ประจำนะ บางครั้งพี่Pก็ชอบแกล้งผมบ้าง ดึงหางผมหรือตีผม แต่ผมไม่โกรธหรอกนะเพราะหัวใจของผมให้พี่Pไปแล้วนี่นา มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมติดสาวหนีออกจากบ้านไปหลายวัน ผมน่ะรู้มาว่าพี่Pรอเปิดประตูให้ผมจนไม่ได้หลับนอนมาหลายคืนเลย ผมรู้สึกผิดมากๆที่ทำให้เจ้านายคนนี้เป็นห่วง 

ต่อมาช่วงหลังๆพี่Pมักจะอยู่แต่ในบ้านไม่ค่อยออกมาเล่นกับพวกผม คราวนั้นผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันแต่พอพี่Pมาผมน่ะมักจะเข้าไปหาไปเล่นด้วย ตอนนั้นผมดีใจมากเลยที่พี่Pมาหามาเล่นด้วย

แต่มีอยูวันหนึ่งพี่Pกลับมาจากโรงเรียน สักพักพี่เค้าก็กรี๊ดกร๊าด(ไม่)ลั่นบ้าน จากนั้นพี่เค้าก็โทรไปหาแม่และพ่อว่า"แม่ค่า หนูติดแล้ว หนูติดมหาลัยแล้ว"สีหน้าในตอนนั้นพี่Pดูดีใจมากเลย

ผ่านไปหลายเดือนมีอยู่เดือนหนึ่งพี่Pมาถ่ายรูปผม และมะหมาทุกตัว พี่Pมาลูบหัวผมพลางสั่ง"หมูแดงดูแลบ้านด้วยนะลูก ดูแลแม่และน้องด้วยนะ อย่าทะเลาะกับบูมและฟักทองนะ แม่ไม่อยากให้หนูเจ็บตัว แม่รักหมูแดงนะ" สีหน้าพี่Pดูยิ้มแย้มหากแต่แววตานั้นกลับเศร้า เช้าวันต่อมาพี่Pก็มาหาผมแล้วสั่งผม"ฝากดูแลบ้านด้วยนะหมูแดง หมูแดง สำหรับชั้นแกคือเพื่อนแท้ ถึงใครจะมองว่าแกเป็นแค่หมาพันธุ์ทาง สำหรับชั้นแกคือหมาที่น่ารักและหล่อมากๆ แล้วเจอกันนะ"

จากนั้นพี่Pก็ไม่กลับมาบ้านอีกเลยหลายเดือนแต่ผมเองก็เคยได้ยินนะว่าแม่กำลังคุยกับพี่P บางครั้ง พี่Pก็โทรมาแล้วให้แม่เอาโทรศัพท์มาให้พวกผมได้ยินเสียงแต่เสียงโทรศัพท์มันดังมากจนพวกผมต้องหนี กรรมของหมาที่หูดีเกินครับ 

ต่อมาผมโดนคนใจร้ายตีผมตอนที่ผมกำลังจะไปจีบสาว ทำเอาผมเจ็บมากจนผมกินอะไรไม่ลงบวกกับที่ผมคิดถึงพี่P ทำให้ผมผอมลงมากจนเห็นซี่โครง พอแม่โทรไปบอกพี่Pว่าผมผอมลงไปมาก

จากนั้นไม่นาน พี่Pก็กลับมาพร้อมกับพ่อ ผมดีใจมาก พี่Pเห็นสภาพของผมแล้วสงสารเลยลูบหัวผม"คิดถึงแม่ไหมหมูแดง"ถ้าผมพูตอบพี่เค้าได้ ผมจะบอกว่าคิดถึงสิ คิดถึงมากๆด้วยจากนั้นอาการบาดเจ็บผมก็ดีขึ้นและไม่นานพี่Pก็กลับไปเรียนมหาลัย ผมดีใจมากนะที่พี่Pกลับมาและพี่Pก็กลับบ้านบ่อยขึ้นผมดีใจจัง ตอนนี้ตัวผมอ้วนมาก พี่Pทักผม"แหม หมูแดงเนี่ยล่ำจริงๆแต่อย่าอ้วนไปมากกว่านี้นะ เดี๋ยวขึ้นอืดแบบไอ้บูมนะ"

ผมน่ะถ้าพูดได้ผมอยากจะคุยกับพี่Pนะ เพราะผมรู้ว่าพี่Pไม่ค่อยมีเพื่อนเยอะ ถ้าสำหรับพี่P พวกมะหมาอย่างผมคือเพื่อนแท้ สำหรับผมพี่Pคือเจ้าชีวิตครับ คือคนที่พวกมะหมาอย่างผมจะซื่อสัตย์และจงรักภักดีจนหมดลมหายใจไปเลย โฮ่งๆ....

อยากลองแต่งแนวนี้ดูติชมได้นะค่ะ