Promise การผจญภัยของคนกับดาว

     วันนี้แคโรไลน์ต้องรีบตื่นเช้าเป็นพิเศษ เธอต้องจัดเตรียมของสำหรับการไปโบสถ์ในวันนี้ให้เรียบร้อย อันที่จริงวันนี้ไม่ใช่วันอาทิตย์ แต่ที่เธอต้องไปโบสถ์ก็เป็นเพราะว่าวันนี้เป็นวันที่จัดงานเทศกาลประจำปีของหมู่บ้านเป็นวันแรก ทุกๆคนจึงต้องเตรียมตัวให้พร้อมรวมทั้งต้องจัดเตรียมของและอุปกรณ์ทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนพระอาทิตย์ขึ้น

     เธอถึงต้องรีบขนาดนี้ไง เฮ้อ--

     แคโรไลน์เริ่มจากการต้มซุปมันฝรั่ง ต่อด้วยการอบขนมปังแป้งข้าวโพด ระหว่างรอให้ซุปและขนมปังได้ที่ เธอก็ตรวจดูของไปพลางๆเพื่อให้แน่ใจว่าเธอมีของทุกอย่างครบ ทั้งชุดจาน ช้อนและส้อม ผ้าเช็ดปากและผ้าเช็ดหน้า รวมถึงอาหารเที่ยงสำหรับเธอและแดน

     ต่อจากนั้นแคโรไลน์ก็หันมาสนใจซุปอีกที เธอเติมน้ำเพิ่มไปในซุปอีกหน่อย แล้วปิดฝาหม้อ รอเวลาให้ซุปได้ที่ แล้วเธอก็หันไปตรวจดูขนมปังในเตาอบ เติ่มไฟไปอีกนิดแล้วปิดฝาเตาอบ จากนั้นเธอถึงได้เดินไปเรียกแดนที่นอนหลับอยู่ในห้อง

     "แดน-- แดน ตื่นเถอะจ้ะ ได้เวลาแล้วนะ"

     เธอเขย่าตัวหลานชายเบาๆ เด็กชายค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา อ้าปากหาวพลางกล่าวอรุณสวัสดิ์

     "อรุณสวัสดิ์ครับป้า ฮ้าว"

     "อรุณสวัสดิ์จ้ะแดน หลานรีบไปอาบน้ำแล้วมาช่วยป้าจัดของทีนะจ๊ะ อย่าอืดอาดล่ะ"

     "ครับป้า" เด็กชายรับคำ

     แดนอ้าปากหาวอีกที ก่อนลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กๆที่แขวนไว้ตรงมุมห้อง เด็กชายเดินออกไปนอกห้อง หยิบถังน้ำใบเล็กๆขึ้นมา แล้วเดินออกไปนอกบ้านตรงไปยังลำธาร แดนตักน้ำใส่ถัง แล้วหิ้วน้ำในถังใบเล็กๆนั้นมาเทใส่ลงไปในถังแบนๆที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกับเตาผิง เด็กชายตักน้ำอีกสองสามรอบ น้ำก็ขึ้นมาเกือบครึ่ง แดนลากเอาผ้าม่านที่แขวนอยู่มาปิด เนื่องจากว่าแคโรไลน์ได้ขึงเชือกเอาไว้ เมื่อแดนลากผ้าไปตามเชือกมันก็จะกลายเป็นม่านบังตาได้ 

     เด็กชายคว้าเอาสบู่เหลวสีขุ่นๆมาทาตัว แล้วน้ำผ้าขนหนูจุ่มน้ำให้เปียกเช็ดไปตามตัว เขาทำอย่างนี้ซ้ำอีกหลายครั้งจนมั่นใจว่าสะอาดดีแล้วจึงน้ำผ้าขนหนูอีกผืนมาเช็ดตัวให้แห้ง แดนแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่ดีที่สุดที่เขามี คือเสื้อสีขาวแขนยาวสะอาดสะอ้าน สวมเสื้อกั๊กสีน้ำตาลไว้ด้านนอกกับกางเกงผ้าหนาๆสีเทา เสร็จแล้วก็ใส่ถุงเท้ากับรองเท้าบูตหนังสีน้ำตาลเข้ม เด็กชายตรวจดูการแต่งกายอีกรอบ เมื่อคิดว่าเรียบร้อยดีแล้วจึงออกไปหาแคโรไลน์

     ผู้เป็นป้ากำลังวางแซนวิชชิ้นสุดท้ายลงในตะกร้าสานสำหรับปิกนิก ซึ่งแดนเดาว่าในนั้นจะต้องเป็นมื้อกลางวันของพวกเขาแน่ๆ โดยที่ข้างๆตะกร้ามีหม้อใส่ซุปมันฝรั่งใบใหญ่ที่ขึ้นควันฉุยพร้อมส่งกลิ่มหอมยั่วใจอยู่ ถัดจากนั้นไปหน่อยก็มีตะกร้าใบใหญ่ที่ใส่ขนมปังข้าวโพดจนเต็ม จนท้องของเด็กชายต้องร้องประท้วงเบาๆ

     และดูเหมือนว่าแคโรไลน์จะรู้ว่าเด็กชายกำลังหิว เธอเงยหน้าขึ้นมาจากตะกร้าสาน ส่งยิ้มให้เด็กชายน้อย ก่อนเอ่ยปาก

     "มาเถอะแดน หลานคงหิวแล้ว ป้าแบ่งบางส่วนไว้ให้แล้ว"

     ว่าจบก็เดินนำเด็กชายไปที่โต๊ะอาหาร แดนค่อยๆเดินตามไปแล้วทรุดตัวนั่งลง สองป้าหลานทานอาหารกันอย่างเงียบๆ เด็กชายจัดการขนมปังข้าวโพดที่อยู่ตรงหน้าทันที เนื้อนุ่มๆของขนมปังทำให้เด็กชายยิ่งหิวมากขึ้นอีก แดนจัดการนำน้ำเกรวี่ที่ทำจากหอมใหญ่ราดลงไปบนขนมปัง รสชาติของขนมปังกับน้ำเกรวี่เข้ากันดีมากจนเด็กชายอดคิดไม่ได้ว่า ถ้ามีหมูเค็มทอดกรอบร้อนๆมากินด้วยกัน คงทำให้อร่อยมากกว่าเดิมแน่

     เมื่อทานอาหารเสร็จก็เป็นเวลาหกโมงแล้ว แคโรไลน์จึงให้แดนไปช่วยขนตะกร้าออกมาตั้งที่หน้าบ้านเพื่อรอรถเทียมวัวที่จะมารับ รอกันไปสักพักแดนก็สังเกตเห็นเกวียนที่ขับตรงมา บริเวณที่นั่งคนขับมีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ เขามีผมสีน้ำตาลเข้มกับดวงตาสีฟ้าสดใส และเขายังเป็นคนที่แดนรู้จักดีเสียด้วย

     "พี่เบน!" เด็กชายตะโกนอย่างตื่นเต้น

     ก็จะไม่ให้ตื่นเต้นได้ยังไง ในเมื่อพี่เบน หรือ เบนจามิน เป็นลูกชายคนเดียวของคุณอาแคทเธอรีน น้องสาวแท้ๆของคุณพ่อของแดนนั้นเอง โดยครอบครัวของคุณพ่อนั้นประกอบไปด้วยคุณปู่คุณย่า ป้าแคโรไลน์ที่เป็นพี่สาวของคุณพ่อ ตัวคุณพ่อเองและก็อาแคทเธอรีนที่เป็นน้องสาวคนสุดท้องและลูกคนสุดท้ายของปู่กับย่า จากที่ป้าเคยเล่าให้ฟัง อาแคทนั้นเป็นลูกที่คุณปู่กับคุณย่าตามใจมากทีสุดเลยก็ว่าได้ 

     ทำให้หลังจากที่อาแคทแต่งงานไปจึงต้องคอยกลับมาเยี่ยมคุณปู่คุณย่าเสมอ ทำให้เเดนได้พลอยรู้จักเบนจามิน พี่ชายที่อายุมากกว่าตน 9 ปี อันที่จริงจะบอกว่าเบนจามินเป็นคนที่คอยเลี้ยงแดนอีกคนก็ว่าได้ ทำให้แดนรู้สึกสนิทกับพี่ชายคนนี้มากพอสมควร

     และนั้นจึงทำให้แดนถึงกับเกือบร้องไห้ในวันที่เบนจามินย้ายไปทำงานในเมืองเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว

     แต่ตอนนี้พี่เบนกลับมาแล้ว!

     แดนคิดอย่างดีใจ และคงเพราะแสดงอาการดีใจออกมาอย่างชัดเจน ผู้ใหญ่สองคนที่ยืนอยู่จึงหลุดหัวเราะออกมา 

     "เอาล่ะๆ แดนช่วยป้ายกตะกร้าขึ้นเกวียนหน่อย ส่วนเบนช่วยกหม้อทีนะจ๊ะ" แคโรไลน์พูดขึ้นแทรกเสียงหัวเราะ เมื่อเห็นว่าพวกเธอกำลังจะสายแล้ว

     เมื่อขนของเสร็จ เบนจามินก็ขึ้นนั่งประจำที่คนขับ รอจนแดนกับแคโรไล์ขึ้นมานั่งเรียบร้อยแล้วจึงได้ขับเกวียนออกไป เกวียนแล่นฉิวไปตามทาง ทิ้งให้ลมเย็นๆพัดมาโดนหน้า แดนชอบบรรยากาศอย่างนี้ที่สุด เด็กชายจึงนั่งเงียบๆซึมซับบรรยากาศอยู่พักใหญ่ แล้วจึงถามขึ้น

     "พี่เบนไม่ทำงานแล้วหรอครับ?"

     "หืม?" เบนจามินหันมามองแวบหนึ่งก่อนหันกลับไป "ทำสิ พี่แค่กลับมาเยี่ยมบ้านและก็มาร่วมงานเทศกาล เดี๋ยวก็กลับไปทำงานต่อแล้วล่ะ"

     "แล้วพี่ทำงานอะไรหรอครับ?"

     "ขายของน่ะ พี่เปิดร้านขายของชำเล็กๆในเมือง"

     "ขายดีไหมจ้ะเบน?" แคโรไลน์ถาม

     "ก็เรื่อยๆครับ แต่ช่วงนี้คนแห่มาซื้อของตุนไว้สำหรับฤดูหนาว เลยกลายเป็นว่าผมขายดีขึ้นตั้งเยอะ 5555" 

     "ขายดีก็ดีแล้วจ้ะ แล้วอย่าลืมเอาเงินไปฝากธนาคารบ้างนะ จะได้มีเงินเก็บไว้ใช้"

     "ครับป้า" เบนจามินรับคำ "จริงสิแดน พี่เอาลูกกวาดมาฝากด้วยนะ พนันได้เลยว่าเราต้องชอบแน่!"

     "จริงหรอครับ!" แดนพูดอย่างตื่นเต้น

     "ก็จริงน่ะสิ พี่จะโกหกเราทำไม" เบนจามินพูดอย่างขำๆ "แต่ว่านะ ตอนนี้เราลงไปได้แล้ว ช่วยป้าขนของลงไปด้วยล่ะ พี่จะไปหาที่เก็บเกวียนก่อน" 

     เมื่อเบนจามินพูดขึ้นนั้นแหละแดนถึงได้เห็นว่ามาถึงที่โบสถ์แล้ว

 ----------------------------------------------------------------------------------

เพิ่มอีก 25 per ค่ะ บอกตามตรงว่าคนเขียนขี้เกียจมาก 5555 พล็อตในหัวไปใกล้ถึงดาวเสาร์ แต่เนื้อเรื่องยังไม่ออกจากโลกเลยยยยยย แต่งไปแต่งมาก็มึนๆ ถ้าเจอคำผิดหรือตรงไหนแปลกๆก็บอกกันได้นะคะ บางครั้งคนเขียนก็มั่ว 5555

ไว้มาต่ออีก 50 perค่ะ บ๊าย บาย