Dark Paradise นรกของพระเจ้า

"พระเจ้าคะ...ตอนนี้...ฉันมายืนอยู่ต่อหน้าพระองค์ ด้วยความอัปยศและอับอาย...ฉันอยากจะขอให้พระองค์...ช่วยมอบเสียงอันไพเราะนั้นให้ฉัน...อีกครั้ง...ได้โปรด..."

"ฮึ...ฮึ...ฮึ..."

"เอ๊ะ..."

ฉันหันไปทางต้นเสียงที่อยู่ข้างหลัง

"พระเจ้าน่ะ มันไม่สนใจคำขอไร้ค่าของแกหรอก"

"คุณเป็นใคร...อ๊ะ!"

ฉับพลัน ร่างที่เคยยืนเหยียดยิ้มอยู่ที่หน้าประตูกลับวาร์ปมาอยู่ตรงหน้าฉันอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้มีกลุ่มควันสีดำโชยออกมาจากตัวเขา มันทั้งเหม็นขี้เถ้า และเหม็นกลิ่นซากศพ

"ฉันเป็นใครไม่สำคัญ..."

ร่างนั้นพูดออกมาพร้อมกับลมหายใจเหม็นสาบ มือเย็นเฉียบเป็นพังผืดเหมือนเท้ากบ เลื่อนมาจับคางของฉันแล้วออกแรงบีบ

"รู้แค่ว่า...ฉันทำให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริงได้ก็พอ...ฮึ...ฮึ..."

เขาหัวเราะเบาๆดวงตาถลึงกว้าง และยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเพื่อจะทำให้ฉันสัมผัสให้ได้ ว่าเขาสามารถทำได้อย่างที่ว่าจริงๆ

"คุณ...พูดจริงเหรอคะ" เสียงที่ถามกลับไป เป็นเพียงเสียงของลมหายใจแผ่วๆ ฉันสามารถรู้สึกได้ถึงแรงปรารถนาที่พลุ่งพล่านอยู่ในอก

"ได้สิ...ขอเพียงแค่คุณ ทำสัญญากับผม"

คำพูดที่เคยแข็งกระด้างกลับกลายเป็นอ่อนหวานโดยที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัว

"ฉัน..."

"ขอเพียงแค่คุณมอบสิ่งของบางอย่างเป็นการตอบแทน เท่านี้ คุณก็จะได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณต้องการ ไม่เว้นแม้กระทั่ง สิ่งที่คุณรัก และเสียงที่หายไปของคุณ..."

เขารีบพูดดักไว้เมื่อเห็นฉันมีความลังเล

"ทุกคนจะกลับมารักคุณอีกครั้ง...แค่คุณทำสัญญากับผม..."

"ฉัน..."

เมื่อนึกถึงผลตอบแทนที่จะได้กลับมา เพียงเพื่อทำสัญญาบางอย่าง กับการที่มาเฝ้าภาวนาต่อหน้าพระเจ้าและรอปาฏิหาริย์ที่ไม่มีวันเป็นจริง เทียบกันแล้ว อันแรกดีกว่าตั้งเยอะ

"...ตกลงค่ะ"

เมื่อฉันเอ่ยคำตอบออกไป ร่างตรงหน้าก็แสยะยิ้มจนริมฝีปากสีดำที่แตกระแหงดุจแผ่นดินยามหน้าแล้งปริออก และฉันรับรู้ได้ถึงพลังอำนาจบางอย่างที่จะทำให้คำขอของฉันเป็นจริงได้...ในไม่ช้า

คำเตือนของซาตาน

อย่าจ้องมองจันทราเมื่อครากลางวัน

อย่าเพ่งแลสุริยันเมื่อยามกลางคืน

...

Dark Paradise