Happy Halloween

ณ โรงพยายาล

"มูนไลท์..." เสียงของซันนี่ดังขึ้นข้างๆหูของมูนไลท์ที่หมอบหลับอยู่ที่ปลายเตียงของซันนี่ " อะไรเหรอ?"มูนไลท์พูดทั้งๆที่ยังนอนหมอบอยู่ "เราจะได้กลับบ้านหรือเปล่า?" ซันนี่ถามขึ้นมาพร้อมพลิกตัวไปหามูนไลท์ "ยังจะอยากกลับไปอีกเหรอ" มูนไลท์เลิกหมอบเเล้วลุกขึ้นไปหยิบน้ำมาดื่ม "อยากสิ นั้นบ้านของพวกเรานี่นา" ซันนี่พูดไปยิ้มไป"จะบ้าเหรอ!! ตัวเองเกือบตายเพราะบ้านหลังนั้น ยังจะอยากไปอีก!" มูนไลท์เผลอตะคอกไปโดยไม่รู้ตัว" อะ ่เอ่อ มูนไลท์ " ซันนี่ก้มหน้าลงไปมองเเผลของตัวเอง นัยตาเริ่มหมนหมอง " ไม่!! ไม่นะ!! อย่าทำชั้น!!!" ซันนี่ไม่มีสติเหลืออยู่อีกเเล้ว เพราะตกใจเเผลที่ตนเองได้มา จึงได้เเต่โวยวาย"หมอคะ หมอคะ" มูนไลท์วิ่งออกไปจากห้องที่ซันนี่พักอยู่เเละรีบไปเรียกพยาบาลเเละคุณหมอ โดยทิ้งซันนี่ไว้ลำพัง(อีกเเล้ว)

"สวัสดี คุณหนูซันนี่ หึๆๆ "มีเสียงกระซิบอยู่ที่ข้างหูของซันนี่ เเต่ครั้งนี้ซันนี่ไม่มีสติเลย จึงทำให้ซันนี่คว้าเเจกันที่อยู่ข้างเตียง ฟาดไปฟาดมา เธอระเเวงเเละกลัววิญญาณตนนี้มาก ถึงกับกระชากสายน้ำเกลือออกเเละวิ่งออกไปข้างนอก "คุณหนูซันนี่~~~" วิญญาณตนนั้น พูดพร้อมหายไปกับเสียงนั้น....

หลายๆครั้งที่วิญญาณตนนี้สร้างปัญหา ปัญหาก็ล้วนจะเกิดกับซันนี่ทั้งนั้น มูนไลท์ไม่เคยเจ็บตัวเพราะวิญญาณตนนี้เลย มูนไลท์อยู่ใกล้ซันนี่ตลอดเวลาเเละไม่ยอมห่างจากตัวซันนี่ เพราะเกรงว่าวิญญาณตนนี้จะทำร้ายซันนี่อีก จนบางทีมูนไลท์ก็เกือบจะโดนลูกหลงอยู่เหมือนกัน เเละเเล้วมูนไลท์เริ่มไม่ไหวกับวิญญาณตนนี้ จึงได้ติดยันไว้รอบบ้านหรือเเม้กระทั่งในบ้านไว้อย่าง เเน่นหนา วิญญาณตนนี้ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย ประมาณ3เดือน พวกเธอสบายใจขึ้นมาก เเต่ทว่า วิญญาณตนนี้จะยอมเเพ้ไปง่ายๆอย่างงั้นเหรอ จะกลับมาหาพวกเธออีกครั้งหนึ่งหรือไม่ ถ้าวิญญาณตนนี้กลับมาก็อาจจะทวีคูณความหลอนให้พวกเธอได้สติหายกระเจิงไปหมดเเน่ๆ เเต่มันจะใช้ได้กับมูนไลท์หรือเปล่านะ โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ