Boku no yume Story

     ถ้าพูดถึงความฝัน คุนจะตีความหมายของมันออกมาอย่างไร สำหรับผมผมตีความหมายออกมาได้หลักๆสองอย่างคือ ความฝันที่เมื่อคุนหลับตาลงแล้วเห็นเป็นจินตนาการต่างๆจากส่วนลึกๆของสมองของคุน และ ความฝันที่คุนอยากให้มันเป็นจริงในอนาคต 

     นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของผมที่ลองเขียน(พิมพ์)อะไรแบบนี้ ก็หวังว่าทุกคนจะสนุกสนานกับเรื่องราวต่างๆของผม กับ เรื่อง ความฝัน

ตอนแรก ไม่ยอมตายง่ายๆหรอก(เฟ้ย)

     วันนั้นผมและเพื่อนๆได้ไปเที่ยวกันที่เกาะๆหนึ่ง ซึ่งเป็นเกาะที่ธรรมชาติสวยงามดูไม่มีอะไร พวกเราเล่นน้ำกัน เพื่อนชาวญี่ปุ่นของผม โยชิ มันนี่ตัวชอบแกล้งเลยมันและเพื่อนคนอื่นๆโยนผมลงไปในน้ำและด้วยความที่น้ำลึกมากบวกกับผมว่ายน้ำไม่ค่อยเป็น ผมก็เกิดอาการกลัว ผมตะโกนเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า ทะซูเคเบะ! ทะ...เคเต๊ะ! ...เคเต๊~! ผมคิดในใจ ไม่มีใครเห็นผมเลยผมทนไม่ไหวจริงๆหมดแรงแล้ว นี่เรามาได้แค่นี้จริงๆเองเหรอนี่ แล้วที่เค้าว่าก่อนตายจะมีฉากคัทซีนของชีวิตไหลพรวดเข้ามาก็ไม่ใช่ความจริงสินะ

อา.....

หนาวจริงจริง......

ที่นี่ที่ไหนกัน....เราทำอะไรอยู่......

อึดอัดจัง..... อึดอัด!....อึดอัดโว้ยยยย!!!!!!!

พรวด!!!!!!(เสียงสะดุ้งอยู่บนที่นอน จริงๆนะ)

ผมตื่นขึ้นมาแล้วก็รีบเดินเข้าห้องน้ำ ยิงกระตาย ใช่ครับมันคือความฝัน5555 ปกติถ้าเราไปเล่าให้ใครฟังก็คงจะมีแต่รอยยิ้มและ หัวเราะ ปลอมๆที่เราจะได้รับหรือไม่ก็ มึงฉี่แตกใช่มะ? อะไรประมานนี้ 

เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่าครับ ทำไม ผมถึงฝันเช่นนั้น ทำไมปวดฉี่แล้วต้องฝันถึงน้ำ บลา บลา บลา ผมเป็นคนนึงที่ชอบความฝันของตัวเองมาก แล้วรอความฝันใหม่ๆในทุกๆวัน ในกรณีนี้ผมคิดเรื่องที่เชื่อมต่อกับโลกความจริงได้หนึ่งอย่าง เหตุการณ์ที่จมน้ำของผมเป็นความจริงตอนผมไปเล่นน้ำตกที่ญี่ปุ่นและจมน้ำเกือบตาย ขาดสติไปสามนาที ซึ่งเป็นเหตุให้ผมกลัวน้ำและมันยังคงหลงเหลืออยู่ในส่วนลึกๆของสมองของผม ซึ่งผมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อและอยากจะค้นคว้าต่อไปด้วยตัวเอง 

*หัดเขียนครั้งแรก ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่นำเสนอแบบงง แล้วเนื้อเรื่องของผมมันสนุกตรงไหน ไวยากรณ์ภาษาไทยเริ่มมึนๆแล้วครับเรียนมากไปหน่อย แฮ่ๆ ตอนแรกยังไม่จบนะครับ เพิ่งเข้าสู่ช่วงแรกครับ ไว้มาต่อพรุ่งนี้นะครับ ฝันดีครับ โอยะซุมิ PONGPONGt

ตอนแรก.สอง

"เร็วเข้าจะมืดแล้วรีบก่อกองไฟเร็ว" เสียงผมบอกกับเพื่อนๆอีกสามคน

"ถ้าไอพวกนั้นมันมาเจอเราอีก ชิบหายแน่!!" โยชิเพื่อนชาวญี่ปุ่นบอกด้วยเสียงที่หวาดกลัว

"ทำไงดีเรามาที่เกาะนี้กันทำไมนะ" แฟนของไอแบงค์ซึ่งผมยังไม่เคยถามชื่อ พูดด้วยน้ำเสียงรุกรี้รุกรน

"โอเค!! เดี๋ยวกูไปหากิ่งไม้ในป่าเอง ทางนี้ก็ฝากด้วยนะเว่ย" ไอแบงค์ ออกไปทันทีที่พูดจบ

      นี่มันอะไรกัน พวกเรามาอยู่ที่เกาะนี้ได้ยังไงกัน แล้วทำไมถึงผมถึงจำอะไรไม่ค่อยได้รู้แต่ว่าผมต้องรีบก่อไฟทำไมกันนะ นี่ไม่ใช่เวลามาคิดแล้ว...... จะมืดแล้วโว้ย!!!

"พวกเรา ระหว่างรอไอแบงค์เรารีบหาอะไรมาทำที่พักกันเถอะ! โยชิ เอ็งไปหาพวกเชือกหรือใบไม้หรืออะไรที่มีประโยชน์มานะ เดี๋ยวกูจะออกไปหาฟืนช่วยไอแบงค์อีกที ส่วนเธอ รอพวกเราอยู่ตรงนี้นะ แล้วเจอกันที่นี่อีกทีนะโยชิ ระวังตัวด้วย!" ผมสั่งการออกไปราวกับตัวเองเป็นหัวหน้า

"เรียวไค Pongคุง" โยชิ พูดภาษาญี่ปุ่นกับผมก่อนออกไปพร้อมยิ้มให้นิดหน่อย

"รีบกลับมาเร็วๆนะ...พวกนาย" แฟนไอแบงค์พูดด้วยน้ำเสียงเหงาหงอย

       จากนั้นพวกเราทั้งสี่ก็แยกย้ายกันผมเก็บไบไม้ในป่าเพื่อนำมาเป็นเชื้อเพลิง และกิ่งไม้กับก้อนหินเพื่อนำมาทำเป็นกองไฟ ระหว่างทางที่ผมเดินลึกเข้าไปในป่า ผมก็เจอกับกวางป่าที่บาดเจ็บเจียนตาย

"โถ....น่าสงสารจริงๆ ขอโทษนะที่ช่วยอะไรไม่ได้"ผมพูดกับมันพร้อมลูบหัวมันเบาๆ และแบ่งใบไม้ที่เก็บได้ให้มันกิน

       น้ำตาของมันไหลราวกับจะบอกกับผมว่าขอบคุน หลังจากนั้นก็จะมืดแล้วผมเลยรีกลับไปยังจุดนัดพบ

ทุกคนกลับมาพร้อมๆกันพอดีเราเริ่มจุดไฟเพื่อเพื่มความอบอุ่นพวกเราทั้งสี่คนก็เริ่มรู้สึกตัวว่าเราไม่มีเสบียงอะไรเลยแต่ ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีอยู่ เพราะใกล้กับที่ที่เราอยู่นั้นมีทะเลและบ่อน้ำอยู่ผมและแบงค์จึงช่วยกันเหลาเศษไม้ที่เหลือเพื่อไว้แทงปลาไว้กิน พวกเราทั้งสี่จับปลากันอย่างสนุกสนานจนลืมไปเลยว่าพวกเรากำลังติดเกาะ แล้วไอท่าจับปลาตลกๆของไอโยชินี่มันอะไรกันสมแล้วที่เป็นคนญี่ปุ่นมึงคิดว่ามึงเป็นโจโจ้เหรอ555

พวกเราจับปลามาได้แค่สามตัว

"งั้นเดี๋ยวกูกินคนละครึ่งกับมึงเอง ให้แฟนมึงกินเยอะๆและกัน" ผมพูดกับไอแบงค์เพื่อนตายของผม

แครก...แคลกแครก...ตุบตุบ.... ระหว่างที่เรากำลังกินปลอยู่นั่นเอง ก็มีเสียงแปลกๆโผล่ออกมาจากพุ่มไม้

"เดี๋ยวกูไปดูเอง" แบงค์พูดพร้อมกับหยิบกิ่งไม้ที่แหลมคมและเดินออกไป....

"ไดโจวบุกะนา โคะไว่ว่ะ"โยชกระซิบเบาๆ

แซกแซ่ก........  และสิ่งนั้นก็ค่อยๆออกมาจาพุ่มไม้

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด~!!"  เสียงแฟนไอแบงค์กรีดร้องด้วยความตกใจ