พนักงานสาวสวยผู้แสนจะน่ารัก
เขียนโดย บัทเตอร์
วันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 16.01 น.
แก้ไขเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 16.02 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพนักงานสาวสวยผู้แสนจะน่ารัก
.
สวัสดีครับ...ก่อนที่ผมจะไปทำงานที่ร้านอาหาร หลังจากที่ผมทำงานได้มีกี่วัน...ผมก็เจอเลยครับ แม่ของลูก... 555+
จริงๆ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรน้องเขาหรอก [งั้นเหรอ?] แต่รุ่นน้องคนนี้เธอน่ารักมาก ตัวก็เตี้ย...สูงประมาณหัวไหลของผมด้วยเนี้ย ชื่อเล่นของคุณเธอเขาก็น่ารัก แถมคำพูดคำทักของคุณเธอเขาก็ไพเราะเสนาะสุด ผมเห็นแบบนี้แล้ว...อยากขุดหัวใจรุ่นน้องเขาเข้ามาศึกษาจริงๆ เหอะๆ [เก็บอาการหน่อยเนยเน่า]
คุณหนูเธอกินอะไรถึงได้งามปานนี้ รู้ไหมตัวของพี่โคตรลอย...ลอยไปยังทะเลทรายซาฮาร่า [แล้วจะลอยไปทำไมล่ะนั้น?] ผมมองดูเธอก็เฉยๆ อยู่นะตอนแรกๆ แต่ตอนนี้ผมมันอยู่เฉยๆ ไม่ได้แล้ว...เดียวได้กินแห้ว
พี่บัทเตอร์คนนี้อกจะแตกอยู่แล้วเมื่อเห็นเธอไปสนิทกับหนุ่มๆ คนอื่น [นั้นมันเรื่องของเขา] โอ้...อิจฉาแท้ [แกเกี่ยวอะไรกับน้องเขาด้วยเนี้ย] หนุ่มๆ เขาขอถ่ายรูปด้วย...ไอ้ผมก็อดใจที่จะไปกระโดดถีบยอดหน้าไอ้คนที่มันขอถ่ายรูปด้วยกับเธอจริงๆ แต่กับคิดว่า...วันพรุ่งนี้ต้องพกปืนไฟไปเสียแล้ว ใครริบังอาจขอคุณเธอถ่ายรูปอีกเป็นครั้งที่สอง กูยิงมันแน่ๆ 555+ [จะโหดไปไหมบางทีที่พูด แต่ความจริงแล้วจะกล้าทำหรือเปล่าอันนี้มันคนละเรื่อง]
ณ ร้านบาร์บีคิวฮัท ที่ผมพึ่งเข้าทำงานนี้...จริงๆ ก็มีพนักงานหลายคนอยู่อ่ะนะ แต่ถึงกระนั่นเจ้าของร้านก็ยังเอ่ยปากว่า...มีคนไม่พอ คนไม่พอ เหอะๆ อันนี้ผมก็ไม่แน่ใจว่าคุณนายเขาจะต้องการพนักงานเยอะขนาดไหนกันแน่ ขนาดเท่านี้...ผมก็ยังจำชื่อพนักงานทุกคนไม่หมดเลย เฮ้อ...แปลกนัก ทำไมม้าเร็วไม่มีผู้หญิงหน้าไหนคิดจะมาทำช่วยเราเลยวะ โด่...มีแต่ผู้ชายมาทำช่วยข้อย เอาเถอะๆ วิ่งทั้งวันก็ดีถือซะว่าออกกำลังกายยามค่ำคืนก็แล้วกันนะ งิๆ
บอกว่าที่บอกยามค่ำคืนเมื่อตะกี้นี้...อย่างที่บอกทุกคนในเว็บขีดเขียนไปแล้วว่า ผมทำงานเริ่ม 6 โมงเย็นจนถึง 4 ทุ่ม และกว่าผมจะกลับถึงบ้านก็ตี 1 ตี 2 พอดี เพราะต้องไปเที่ยวราตรีตามสถานที่ต่างๆ ในตัวเมืองร้อยเอ็ดด้วย [คิดว่าจะโรแมนติกโคตร แต่ไม่ชวนกูเลยนะมึง]
วกกลับมาเข้าเรื่องสักนิดก่อนจบ เดียวงงว่าผู้หญิงที่ผมเฝ้ามองเธอคนนี้คือใคร ผมจะบอกให้ก็ได้ว่าเธอชื่อ ลูกหว้า นั้นแน่ะๆ ใครมาที่ร้านบาร์บีคิวฮัทอย่าลืมมองป้ายชื่อตรงอกด้วยซ้ายของเธอด้วยว่าคนที่ผมชมตอนนี้นั้นเธอน่ารักจริงอ่ะเปล่า อ้อ...อย่าลืมช่วยผมให้สนิทกับเธอก็ดีสิน่า ฮ่าๆ บานานาพลีช [ถ้าชอบก็จีบเอาเองดิ]
เหอะๆ คนอย่างผมมีหรือจะกล้าจ้องหน้าผู้หญิง เผื่อคุณหนูเธอเขามีแฟน...เขาจะไม่เอาผมตายรึเนี้ย ว้าว...พูดแล้วน่ากลัว 555+ [เฮ้ยๆ แล้วผู้หญิงที่ชื่อตุลย์ล่ะเฮ้ย] เอาล่ะครับ...คนอย่างผมมันก็แค่เมาๆ ลอยๆ เรื่อยเปื่อยไปวันๆ แล้วสาวๆ คนไหนล่ะจะมาชอบจริงไหม คงไม่มีแฟนกันเขาหรอกเนอะ เหอะๆ ว่าไป...
คุณครับชื่ออะไรเหรอ อายุเท่าไหร่เอ่ย มีแฟนยัง ถ้าไม่มีผมจีบคุณได้หรือเปล่า ถ้าไม่ได้ผมถีบคุณนะ 555+ [ไม่ไหวๆ หนุ่มหน้าไหนจะเข้าไปถามสาวแบบนั้น สิ้นคิดสิ้นดี...] คงหมดหวังแต่เริ่มต้นสินะผมเนี้ย ดูหน้าผมดิโคตรซกมกแถมสันดารผมก็ยังลามกอีก...เดินไปทางไหนก็มีแต่คนหลีกทางให้ เพราะความคิดว่าผมมันเป็นประเภทคนที่นอนพึ่งตื่น แงๆ ให้ตายสิบัทเตอร์
รู้สึกเรื่องเดียวผมจะพูดวกไปวนมาเกินจริงๆ เอาเป็นว่าขอจบเรื่องนี้ไว้แต่เพียงเท่านี้ บายจร้าที่รัก
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ