เงา..

-

เขียนโดย มุกโกะ

วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 17.51 น.

  1 ตอน
  1 วิจารณ์
  4,546 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 20.47 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1) สายใยพูกพัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ไหมฟ้า ที่ต้องมาเจอเรื่องวุ่นวายหลังจากเกิดอุบัติเหตุจากการที่เธอได้ไปเที่ยวทะเลกับพี่ชาย แต่เมื่อออกเรือไปได้สักพัก เรือได้ชนกับโขดหินทำให้เรือพลิกคว่ำ หัวของไหมฟ้าชนเข้าไปหิน ก่อนหมดสติไปเธอเห็น สกายพี่ชอยของเธอจับมือเธอไว้ก่อนพูดว่า "เอาฉันไปแทน" เมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็อยู่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เมื่อฝื้นขึ้นมาเธอก็ได้ถามหาพี่ของเธอแต่กลับได้รับข่าวร้ายว่า ทีมกู้ภัยหาพี่เธอไม่พบ เวลาผ่านไป 3 ปี เธอได้ขึ้นชั้น ม.6 เธอได้รู้ว่าเธอเห็นอะไรที่คนทั่วไปมองไม่เห็น (โดยคนปกติจะมีเงาติดตัว อยูตลอดที่แสงส่งมา) แต่เมื่อเธอไม่เห็นเงาของคนๆนั้ง เขาจะตาย หลังจากเงาหายไป 7 วัน

 

วันที่ 1 จากการมองเห็น

  (เอาละนักเรียนนั่งลง วันนี้เรามีเพื่อนใหม่สองคนที่จะย้ายเข้ามา) ครูประจำชั้นเอ่ยบอกนักเรียนในห้อง ที่กำลังโฮมรูม

(ใครย้ายเข้ามาวะ ม.6 เนี้ยนะ)เฌหันไปถามอองฟองที่กำลังอ่านหนังสืออยู่

(ไม่รู้สิคงตามพ่อแม่มาละมั้ง) เธอจึงมองไปยังเพื่อนใหม่

(แฝดนี่นา น่ารักทั้งคู่เลยนะเนี้ย) อองฟองยิ้มใสๆพลางมองฝาแฝดชายที่ หน้าตาดีใช้ได้ 

(เอาละแนะนำตัวได้แล้วละ ทั้งสองคน) ครูที่เอามือตีโต๊ะเพื่อหยุดการคุยเสียงดังภายในห้องเรียน

(ผมชื่อ มิน เป็นฝาแฝดกับ มิล ฝากตัวด้วยครับ) มินที่จับมือมิลที่ทำตัวสั่นๆ เพราะคงยังไม่ค่อยชินกับที่ใหม่ๆ

(แล้วอีกคนจะไม่พูดหน่อยหรอ) เฌที่อยากรู้อยากเห็นเอ่ยปากถาม

(เธอพูดไม่ได้นะ) ครูตัดการสนทาระหว่างทั้งสองคน ปัง! ไหมฟ้าที่วิ่งเข้าห้องมาอย่างรีบรน วิ่งตรงไปยังที่นั่งของเธอ

(ขอโทษค่ะที่หนูมาสาย) เฌที่เห็นสีหน้าเพื่อนที่วิ่งเข้ามาในห้องทำหน้าซีดๆ

(แกเป็รอะไร?) เฌเอ่ยถาม

(ค่อยฟังละกัน!) ไหมฟ้าตัดบทการสทนา แล้วหยิบหนังสือขึ้นมา

     พักกลางวัน

(แกจะเล่าได้ยัง?) เฌที่กำลังนั่งกินข้าวหันมาหาเพื่อนที่ไม่ยอมบอกสิ่งที่เขาต้องการ

(ฉัน..... ฉันเห็นคนๆหนึ่งที่กำลังเดินข้ามถนน ตอนนั้นแดดแรงมาก แต่ฉันกลับไม่เห็นเงาของเขา ฉันจึงยืนดูตั้งนาน ทันทีที่รถบรรทุกวิ่งผ่านมา เงาจากไหนก็ไม่รู้วิ่งมาผักเขาไปชนกับรถคันนั้น)

(แกบ้าไปแล้ว 55) เฌที่หัวเราะ แต่กลับต้องหยุดทันทีที่เห็นหน้าของไหมฟ้า

(แกจะบอกว่าแกมองเห็นอีกแล้วเนี้ยนะ ก็แม่ของแกเขาพาแกไปรักษาแล้วนิ มันก็หายไปแล้ว)เฌปลอบใจเพื่อน

(ฉันก็ไม่รู้พักนี้ฉันฝันถึงพี่สกายบ่อยมากนะ)

(แกนะแก เอาอีกละ พอๆกินข้าวต่อ) เฌตักข้าวในจานของไหมฟ้าก่อนที่จะป้อนไป

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา