สังคมก้มหน้า?

    หนูน้อย ! นี่เธอจะไปใหน? รอ ฉันก่อนได้ไหม เสียงจากหนุ่มหล่อขาวตี๋ ที่เคยแซวเธอ ก่อนหน้านั้น หอบช่อกุหลาบ ช่อใหญ่มาให้เธอ หลังวัน แห่งความรัก 1วัน

     ตอนนี้ เธอไม่เชื่อใจผู้ชายคนใหนทั้งนั้น เพราะเคยเกือบถูกข่มขืนทำให้เธอกลัวผู้ชาย

    หนุ่มตี๋ ยังตามตื้อเธอ ไม่ยอมหยุด จนเธอรำคาญ หนูน้อย หยุด เดินหนี แล้วหันกลับ มาพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"   นี่นาย ชื่ออะไร? " หนุมตี๋ ยิ้มเล็กน้อยก่อนตอบเธอ 

" เราชื่อ ไลน์  มาคบกับเรานะ เราแอบชอบเธอมานานแล้ว" ชายหนุ่ม สารภาพรัก อีกรอบหลังจากบอกไปก่อนหน้าแต่  เธอเดินหนี

    สาวน้อย เอามือค้ำที่เอวพร้อมกับพูดเสียงดัง" นี่นายไลน์ ฉันไม่สนใจนายหรอกนะ ถึงจะหล่อระดับชุปตาร์ ฉันก็ไม่สน เพราะฉะนั้นเลิก ตาม เลิก คุย จบไหม? "

   พูดจบ หนูน้อย สะบัดผมที่ยาวสวย เดินจากไปทิ้งไว้เพียงไลน์ ที่ยืน นิ่งคอตกแม้แต่ช่อดอกไม้ยังไม่มีแรงจะถือไว้หล่นลงที่พื้น เขาไม่สนใจดอกไม้ที่ร่วงหล่นไป เดินคอตกกลับไปที่ห้องเรียน

    หนูน้อย หลังจากปฎิเสธ ไลน์ เสร็จ กลับเข้ามานั่งที่โต๊ะตามเคย ' ภายในใจกลับคิดถึงคนที่เคยช่วยเธอขึ้นมาเธอรู้สึก อยากจะขอบคุณเขามาก

    งั้นเย็นวันนี้ลองไปรอเขาที่ สวนสาธารณะ นั่นดูแต่กลัวจะเจอไอ้โรคจิตอีก คงต้องหาเพื่อนไปด้วย แล้วเราชวนใครดีน้า? สาวน้อยบ่นไปพลางกวาด สายตามองหาเพื่อน ที่พอจะช่วยเหลือเธอได้ แล้วเธอก็พบกับเธอคนนั้น

     ยัย ต้นข้าว สาวร่างยักษ์ เหมือนผู้ชาย  คนที่เรียกว่า เพื่อนมั้งสำหรับเธอ เพราะก่อนหน้าเธอชอบมาชวนคุย บ่อยๆ 

    หนูน้อยรีบ เดินเข้าไปหาเธอทันที " นี่ๆ ต้นข้าว เย็นนี้ไปสวนสาธารณะ กับเราหน่อย คือเราไม่อยากไปคนเดียว

" ได้ซิ " ต้นข้าวรีบตอบก่อนที่ หนูน้อย จะพูดจบ

" ขอบใจนะ "หนูน้อยส่งยิ้มให้ เธอ แล้วเดินกลับมาที่โต๊ะตัวเอง

       หลังเลิกเรียน

    หนูน้อย กับ ต้นข้าว มาถึงที่สวนสาธารณะทั้งคู่นั่งลงที่ม้านั่งประจำของ หนูน้อย ทั้งคู่คุยกันจนเวลาล่วงเลยใก้ลค่ำสายตาของหนูน้อยพยามมองหาชายคนที่ช่วยเธอ เพราะพอรู้ว่าเขามีรูปร่างเช่นไร 

   " เย็นมากแล้ว เรากลับกันเถอะ ต้นข้าว "หนูน้อย รีบชวนเพื่อนกลับทั้งคู่ ลุกขึ้นจับกระเป๋า เพื่อเตรียมตัวกลับ

   ทันใดนั้นเอง กลุ่ม วัยรุ่น 3 คนกรูกันเข้ามาล้อมทั้งคู่ไว้

หนูน้อย จำหน้าของหนึ่งใน3คนได้คือ คนที่พยายามจะข่มขืน เธอครั้งนั้น 

" นี่ พวกนายจะทำอะไร ฉันจะร้องให้คนช่วยน่ะ " หนูน้อย ตวาดใส่พวกมัน แล้วหันมองหาคน เพื่อ ขอความช่วยเหลือ แต่เวลานี้ไม่มีใครอยู่เลย

   คราวที่แล้ว พลาดไป ไม่นึกว่าจะกล้ามาที่นี่อีกคงติดใจชินะ " ชายรอยสัก ที่แขน พูดพร้อมเดินเข้า หาหนูน้อยส่วนพวกของมัน อีกสองคนรุมทำร้าย ต้นข้าว จนลงไปกองกับพื้น ด้าน หนูน้อย เธอพยามวิ่งหนี แต่ไม่ทันการมันคว้าแขน เธอไว้ได้ 

   " ไม่นะ ใครก็ได้ช่วยที !  หนูน้อยตะโกนสุดเสียง

   " หยุดนะโว้ย! เสียงเด็กหนุ่ม ปริศนาดังขึ้น ทั้งหมด หันไปมองที่เขา ภาพที่เห็น คือ วัยรุ่นชายในชุดนักเรียนโรงเรียนเดียวกับหนูน้อย สวมหมวก กันน็อคเต็มใบปิดบังใบหน้า

     ชายรอยสัก ตะโกนบอกเพื่อน ให้จัดการคนที่สวมหมวกกันน็อค สวนเขา รีบดึงหนูน้อยขึ้นมาอุ้มขึ้นบ่าเร่งเดิน หนีไป 

    บรรดา เพื่อนของชาย รอยสักเข้ารุม คนที่ใส่หมวกกันน็อค พวกมัน2สองคนทั้งแตะ ทั้งต่อยเข้าไส่คนใส่ หมวก กันน็อคแต่เขาก็สู้ จนชนะได้

   เมื่อล้มสองคนนั่นเสร็จ เขารีบวิ่งตาม หนูน้อย ที่ถูกอุ้มไปทันที ด้านต้นข้าว พอได้สติเธอรีบ วิ่งออกไปหาคนมาช่วย 

    เธอวิ่งไปไม่ไกล เจอตำรวจกำลังขับมอไซมาพอดี จึงรีบเรียกเพื่อไปช่วยหนูน้อย

" อย่าดิ้น ซิว่ะ โอ้ยยยย กัดหลังทำไมว่ะ " ชายรอยสัก ร้องขึ้นพร้อม ปล่อยเธอให้หล่นลง หนูน้อยรีบลุกขึ้น เพื่อวิ่งหนี แต่ถูกมันคว้า ตัวไว้ก่อน 

   ชายสวมหมวกกันน็อค ตามมาทัน กระโดด ถีบเข้าท้องคนที่ จับตัวหนูน้อยทันที มันเซจนล้มลงไป

   หนูน้อยรีบวิ่งไปหลบที่หลังของหนุ่มสวมหมวกกันน็อค

ชายรอยสัก ลุกขึ้นแล้วล้วงมีดพก ออกมา " ไอ้บ้าแกตาย "พูดจบ มันพุ่ง ตรงเข้าแทง ชายสวมหมวกกันน็อค ทันทีเขาไม่ทันตั้งตัว แต่ก็พอหลบได้บ้างเลยโดนแทงเฉียดที่แขนขวา จนเป็นแผล

   มันหันกลับมาเพื่อแทง อีกครั้ง แต่ต้องหยุดชงักเพราะ เห็น ตำรวจ ที่วิ่งตาม ต้นข้าว มา มันรีบวิ่งหนีทันที ด้านตำรวจ ไล่ตามมันไปติดๆ

   หนุ่มสวมหมวกกันน็อค เมื่อเห็นว่า หนูน้อย ปลอดภัยแล้ว รีบวิ่งจากไปโดยไม่พูดซักคำ

   เดี๋ยวก่อน นายเดี๋ยวก่อน หนูน้อย ร้องตะโกนเรียกคนที่ช่วย แต่ไม่มีทีท่าว่า เขาจะหยุดจนลับตาเธอไป

   เช้าวันต่อมาตำรวจจับพวกชายรอยสักได้ทั้งหมดส่วน หนูน้อย ก็มาเรียน ตามปกติ แต่ถูกทางอาจารย์เรียกไปซักถามจนพักเที่ยง   

 ตอนพักเที่ยง

หนูน้อย ไปกินข้าวตามปกติ เธอเดินผ่าน ลานจอดมอเตอร์ไซ ของโรงเรียน สายตาเธอ บังเอิญ ไปเห็นหมวกกันน็อค คล้ายของคนที่เข้าไปช่วยเธอไส่อยู่ หนูน้อย รีบเดินเข้าไปดูด้วยความสงสัย สาวน้อย จำได้ทันทีเพราะรอย แตก เล็กน้อยตรงกระจกหน้า

   เธอหันมองหาเจ้าของรถ แต่ไม่มีเพราะยังไม่เลิกเรียน

หนูน้อย เก็บ ความสงสัยไว้ในใจ แล้วรอจนเลิกเรียน

   หลังเลิกเรียน บรรดา นักเรียนต่างเลิกเรียนแล้วขับมอไซน์กลับจนเกือบหมด แต่ มอไซน์ คันที่มีหมวกกันน็อคของคนที่ช่วย หนูน้อยก็ยังไม่มีใคร มาเอาไป 

   หนูน้อยแอบ ดูอยู่จนเวลาผ่านไปใก้ลค่ำ

   และแล้วก็มีเด็ก หนุ่ม คนหนึ่งเดิน เข้าไปที่รถมอไซน์คันที่มีหมวกกันน็อค ของคนที่ช่วยเธอ ตอนนั้นค่อนข้างจะมืดนิดๆ ทำให้ หนูน้อยมองหน้าเขาไม่ชัด

   เธอรีบวิ่งเข้าไป ที่เด็กหนุ่มคนนั้นทันที เขารีบหันมองเจ้าของเสียงฝีเท้าที่มาจากด้านหลัง 

  เมื่อเห็นหน้าคนที่ช่วยเธอ หนูน้อยหยุดวิ่ง ทันที

" ไลน์ นี่นาย หรือว่านาย " 

"อะไรกัน ทำฉันอกหักแล้วยัง จะเอาอะไรอีก" ไลน์ พูดพร้อมยกหมวก กันน็อคขึ้นไส่ เตรียมสตาทรถ

  " เดี๋ยวก่อนนาย "หนูน้อย รีบวิ่งไปจับที่แขน ขวาของไลน์เธอแน่ใจ ทันทีว่าต้องเป็นเขาเพราะ ที่แขนก็มีผ้าพันแผลตรงที่ถูกโจร แทงเป็นแผล

    "นาย ทำไม ไม่บอกฉันว่านายเป็น คนช่วยฉัน ไลน์"

" เพ้อ อะไรของเธอ ยัยตัวเล็ก ใครช่วยเธอกัน ไม่เอาไม่พูดด้วยแล้วไปดีกว่า ไลน์ พูดจบ สตาท มอไซทันที 

  บรืน " นายบอกความจริงกับเราเถอะ ไลน์ หนูน้อย เสียงสั่น น้ำตาเริ่มหงดออกมาจากสองตา ดวงตาคู่นั้นจ้องมอง ไลน์ อย่างอ้อนวอน

    ไลน์ มองตาเธอ  พักหนึ่งแล้วหันกลับ เข้าเกียร์ ทันใดนั้นเอง เสียงตะโกน จากด้านหลังทั้งคู่ก็ดังขึ้น

   กูทนไม่ไหวแล้วโว้ย! เพื่อน สนิทของไลน์ ที่รู้เรื่องดีทุกอย่าง จากที่ไลน์ เล่าให้ฟัง ทนไม่ไหวในความหยิ่งของเพื่อน ที่ขอพิชิตใจสาวที่รักได้ก่อนแล้วค่อยบอกความจริงว่าเขาช่วยเธอ ถึง2ครั้ง

    "ไอ้บ้า ไอ้โง่ ถ้าแกจะเป็นอย่างนี้ตูบอกเธอไปนานแล้วแกดู หนูน้อยซิว่ะ เธอร้องไห้ใหญ่แล้ว จะรออะไร อีกฟะไอ้บ้า" เพื่อนของ ไลน์ เดินเข้ามาด่าชุดใหญ่ ไส่ ไลน์

   เขา นั่งนิ่งบนมอไซ ไม่กล้าพูดอะไรหลังโดนเพื่อนรักแฉ ชะหมดเปลือก

   หนูน้อย กระโดดขึ้นมอไซ  แล้วกอดเอวเขาไว้ ไลน์ ตกใจเล็กน้อยแล้วหันมามองเธอ 

   " นายไม่ต้อง พูดอะไรก็ได้ แค่พยักหน้าก็พอ สรุปแล้วนาย คือคนที่ช่วยเราไว้ทั้ง 2 ครั้งใช่ไหม?

   ไลน์ พยักหน้า ตอบ หนูน้อย สาวน้อยยิ้มอย่างมีความสุข แล้วกอดเขาแน่นขึ้น.....จบ