เพื่อนสนิทที่แอบรัก

นัทพากย์

เย้!ในตอนนี้ก็มาถึงบ้านพักของไอ้พีทสักที บ้านพักของไอ้พีทมันติดทะเลนานๆทีมันจะมาพัก ดีนะที่มันจ้างคนมาทำความสะอาดซะก่อน ผมล่ะเมื่อยไหล่จริงๆ จะถามว่าเพราะอะไรน่ะเหรอครับ ก็เพราะไอ้นิวมันยึดเอาไหล่ผมต่างหมอนน่ะสิ แถม ผมยังโดนไอ้บอยมันแผ่รังสีอาฆาตใส่เป็นระยะๆอีก ทำให้ผมนอนไม่ลง แถม พอผมกินโกโก้ปั่นที่ผมซื้อให้ไอ้นิวแก้คอแห้งเท่านั้นแหละ ไอ้บอยมันก็มองผมตาขวางซะแล้ว 

"หาวว สวยจัง"ไอ้นิวลุกออกจากรถมาบิดขี้เกียจ ลมทะเลก็พัดมาเย็นดีนะแต่แดดแรงไปนิด

เดี๋ยวไอ้นิวก็เป็นลมแน่

"ขอบใจไอ้บอย"จู่ๆไอ้บอยไปเอาหมวกฟางมาจากไหนหว่ามาสวมให้ไอ้นิว

"เออ ไม่เป็นไร ใส่ๆเหอะเดี๋ยวดำขึ้นมาจะแย่เอา"น่าน เก๊กว่ะไอ้นี่นิ

สักพัก ผมเห็นว่าแดดเริ่มแรงแล้วจึงเข้าไปจูงมือไอ้นิวเข้าบ้านพักดีกว่า ส่วนสัมภาระไอ้พีทมันเอาไปเก็บให้แล้วไอ้นี่เท็คแคร์เพื่อนดีวุ้ย"ปะ ไอ้นิวเข้าบ้านเถอะเดี๋ยวจะเป็นลม"

"อื้ม"

ไอ้บอยบ่นลอยๆ"เอาใจกันจริงนะพวกมึง ห่างกันไม่ได้เล๊ย"

ไอ้นิวหันไปแขวะ"บ่นไรวะ ไอ้บอย เมนท์มารึไง"ท่าทางมันจะรำคาญไอ้บอยแล้วแฮะ

ไอ้บอยยักไหล่ไม่รู้ไม่ชี้ อ้าวมึงกวนแล้วนิ

ผมต้องรีบดึงไอ้นิวเข้าบ้านก่อนที่จะไอ้บอยจะโดน หามส่งโรง'บาล เหตุเพราะโดนไอ้นิวกระทืบจมดิน ถ้าไอ้นิวโมโหขึ้นมา ต่อให้เป็นผู้ชายอย่างไอ้บอย ไอ้พีท หรือผม ถ้าไฝว้กันตัวต่อตัวหรือสามรุมหนึ่งกับไอ้นิวล่ะก็ พวกผมเนี่ยแหละเละแน่ เวลาไอ้นิวมันโมโหทีไล่กระทืบคนไม่ยั้งชนิดไม่เลือกหน้าอินทร์หน้าพรหมเลย แค่คิดก็เสียวแล้ว บรื๋อ 

พอเอาไอ้นิวเข้าบ้านไปแล้วผมก็ออกมา เห็นไอ้บอยนั่งหน้าหงิกนอกชานบ้าน "มึงเป็นอะไรวะ ไม่หนุกเหรอ เห็นหน้าหงิกตั้งแต่มาแล้ว"

"เออ กูหงุดหงิด"

"เรื่อง'ไรวะ"ผมนั่งข้างๆไอ้บอยมัน

"ก็มึงกับไอ้นิวเล่นอยู่ติดกับไอ้นิวมาตั้งแต่ก่อนออกเดินทางแล้ว" ชัดเลยมันหึงผมกับไอ้นิว

"ก็คุณลุงกับคุณน้าเค้าไอ้นิวไว้กับกูนิ"ก็จริงนี่นา ก็พ่อแม่ไอ้นิวเค้าฝากไว้นิวนี่นา อีกอย่างถ้าเกิดไอ้นิวมันเป็นอะไรไป กูไม่มีปัญญาออกลูกให้อัจฉริยะๆคืนเค้านะ"แต่มึงไม่ควรจะไปกวน อวัยวะเบื้องล่างไอ้นิวมันนะ พวกกูขี้เกียจส่งมึงเข้าโรง'บาล มึงก็รู้นี่นา ถ้าเกิดไอ้นิวมันโมโหขึ้นมามันไม่คว้าไม้หน้าสามมาฟาดหน้ามึงเราะ"

ก็มีครั้งหนึ่งที่ไอ้บอยเกิดทะลึ่งไปหลอกผีไอ้นิว จนมันกรี๊ดซะแต๋วแตกเท่านั้นแหละพอรู้ว่าเป็นไอ้บอยแกล้งเท่านั้นแหละ ไอ้นิวรีบคว้าไม้หน้าสามมาไล่ฟาดไอ้บอย เล่นเอาผมกับไอ้พีทห้ามแทบไม่ทัน ตอนนั้นไอ้บอยหวิดหน้าแหกหัวแตกเลยนะนั่น

ไอ้บอยยังจะเถียง"กูไม่ชอบนี่นา มึงเล่นอยู่ติดกับไอ้นิวแทบทุกเวลาขนาดนี้ ตัวมึงกับไอ้นิวจะติดกันเป็นปาท่องโก๋แล้วนะ ไอ้มึน!"

"กูชื่อนัทเว้ย"แน่ ไอ้นี่หาเรื่องเปลี่ยนชื่อผมซะแล้ว

นิวพากย์

ตอนนี้ชั้นเข้ามานั่งเล่นในห้องนอนของตัวเองที่ไอ้พีทเอาสัมภาระมาวางไว้ แหม ห้องนี้ก็สวยดีแฮะ อยู่ชั้นสองซะด้วย นี่ดีนะไม่ต้องนอนกับเจ๊ปลา ไม่งั้นนอนไม่ได้แน่เพราะเจ๊แกนอนกรนดังเวอร์ บ้านพักนี่มีสองชั้นชั้นสองมีชั้นกับเจ๊ปลานอน ส่วนไอ้สามหน่อนอนชั้นล่าง วันนี้เกือบได้ฤกษ์งามยามดีอัดไอ้บอยซะแล้ว ไอ้นี่นับวันชักจะชอบกนอวัยวะเบื้องล่างชั้นขึ้นทุกที เย็นนี่ทำปาร์ตี้ซีฟู้ดดีกว่า นี่ก็บ่ายแล้วแฮะ ไปซื้อของเตรียมไว้ดีกว่า^O^

ตอนนี้เจ๊ปลานอนพักอยู่ที่ห้อง ชั้นไม่อยากกวนเจ๊แกเลยแฮะ พอลงมาชั้นล่าง เห็นไอ้นัทกับไอ้บอยนอนพักที่โซฟา 

ส่วนไอ้พีทกำลังฟังเพลง ชั้นเลยเข้าไปสะกิดพลางเรียก"ไอ้พีทๆ"

"มีอะไรเหรอ ไอ้นิว"

"พากูไปตลาดหน่อยดิ เดี๋ยววันนี้กะจะทำปาร์ตี้ซีฟู้ด"

"ก็ดี รอแป๊บนะ เดี๋ยวไปหยิบกุจแจรถก่อน"

"อื้มๆ"

หลังจากนั้นชั้นกับไอ้พีทก็นั่งรถไปตลาดกัน แต่ก็ไม่ลืมแปะโน๊ตบอกคนที่เหลือนะ 

บอยพากย์

เอ...รู้สึกว่าผมได้ยินเสียงสตาร์ทรถดัง ไอ้พีทมันไปไหนวะ ผมลืมตาตื่นขึ้นมาหาน้ำดื่มที่ตู้เย็นก็พบ...โน๊ตของไอ้นิว 'ไปตลาดหน่อยนะเดี่ยวกลับ นิว'

สาดดดดดดดด!!!!! ป่านนี้ไอ้พีทมันคงทำคะแนนนำผมแล้ววววว เผลอไม่ได้เลย ไอ้คาสโนว่า

"ไอ้บอย มึงเป็นอะไรวะ"ไอ้นัทก่อนมึงจะทักกู มึงไปล้างหน้าก่อนดีมั้ย หน้ามึงมึนได้ใจมาก

"ไอ้พีทพาไอ้นิวไปเดินตลาดแล้วอ่ะดิ"

"เหรอ ฝากไอ้นิวซื้อน้ำส้มหน่อยดีกว่า"เฮ้ย มึงโคตรห่วงเพื่อนเลย 

"มึงไม่ห่วงไอ้นิวเหรอวะ"

"ห่วงทำไม เดี๋ยวมันก็กลับมาแล้ว เดี๋ยกูโทรหามันหน่อย"สักแป๊ป

[มีไร ไอ้นัท]

"ฝากซื้อน้ำส้มหน่อย"

[ถามไอ้บอยกับเจ๊ปลาดิ๊ ว่าจะฝากซื้ออะไรไหม]

ไอ้นัทหันมาหาผม "มึงจะฝากไอ้นิวซื้ออะไรรึเปล่าไอ้บอย"

"ไม่อ่ะ"

ไอ้นัทหันไปคุยโทรศัพท์"ไม่นะ รีบๆกลับก็แล้วกัน กูกับไอ้บอยเป็นห่วงนะ ยัยปากเสีย"

[จ้าๆไอ้หน้ามึน]

ไอ้นิวตัดสายทันที บางครั้งไอ้สองคนนี้มันก็มีแขวะกันบ้างแหละ

พีทพากย์

เหนื่อยคร้าบบบ ตอนนี้ผมอยู่ในสถานะคนขับรถของไอ้นิวครับ ในตอนนี้คุณเธอกำลังเดินซื้อของตัวปลิวส่วนผมกลายสภาพมาเป็นเบ๊ที่ต้องคอยถือของให้ 

"หนักไหมไอ้พีท"ไอ้นิวถามโดยไม่กะมองหน้าผมเลยแฮะ ตอนนี้ไอ้นิวกำลังซื้อผักสดอยู่

"เอาพริกขี้หนูสวนกับกระเทียมคะ" พอไอ้นิวหันหน้ามาเห็นผมหน้าแดงเหงื่อซึม เลยควักผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงมาซับเหงื่อผม"ไปหลบร่มก่อนไป๊ เดี๋ยวลมใส่กูขี้เกียจแบก"และแล้วไอ้นิวก็หันไปซื่อของต่อ ก็นะที่บ้านผมมันไม่มีอะไรติดตู้เย็นเลยนอกจากน้ำแข็ง(ที่เพิ่งซื้อก่อนมา)นี่นา พอคุณเธอซื้อเสร็จก็เดินนำลิ้วไปซื้อของต่อ ยังจะต่ออีกเราะ นิวคร้าบ สงสารพีทบ้างเต๊อะหนักคร้าบ

"มาพีทกูช่วยถือ"

"ดี กูหนัก"

ไอ้นิวหน้าหงิกลง"หนักทำไมไม่บอก เก๊กอยู่ได้ พวกผู้ชายนี่บ้าชะมัด ไอ้บอยก็คนหนึ่งและ มึงก็อีกคน"ไอ้นิวบ่นพลางแบ่งของจากมือผมไปถือ ผมได้แต่ส่ายหน้า

"เอาน่า ไอ้นิว อย่าหน้าหงิกหน้างอเลยเดี๋ยวหมดสวยหรอก ยิ้มหน่อย ยิ้มหน่อยน้า แกยิ้มแล้วน่ารักนะ"

"บ้า!///>O<///"ว่าแล้วคุณเธอก็เดินนำลิ้วไปเลย

"นิวจ๋า รอเค้าด้วย^O^"

หลังจากที่ผมกับนิวซื้อของต่างๆสำหรับปาร์ตี้ซีฟู้ดแล้วโดยไม่ลืมที่จะซื้อน้ำส้มของไอ้นัทและของกินอย่างอื่นไปด้วย ที่ต้องซื้อของไปให้ไอ้นัทนะครับเหตุก้เพราะว่าถ้าเกิดแกล้งลืมขึ้นมาไอ้นิวได้โดนไอ้นัทเทศนาแน่ เพราะเหนือฟ้ายังมีฟ้าเหนือไอ้นิวยังมีไอ้นัท เพราะถ้าไอ้นัทโกรธทีมันจะบ่นใส่เป็นชุดจนหูชาแถมอาจจะด่าเป็นภาษาอังกฤษอีก  น่ากลัวพอๆกับเวลาไอ้นิวโกรธซะอีก(สำหรับไอ้นิว ถ้าใครไม่ไปกวนอวัยวะเบื้องล่างของคุณเธอมากๆเข้า คุณเธอก็ไม่โกรธอะไรหรอก)เพียงแต่ว่าไอ้นัทมันนิ่ง มึนได้ทุกสถานการณ์ นานๆทีจะโมโหโทโสกับเค้านะครับ

ผมอดไม่ได้ที่จะบ่น"ซื้ออะไรเยอะแยะวะ ไอ้นิว"

คุณนิว เธอนั่งไขว่ห้างข้างคนขับก่อนจะบ่น"ก็พวกมึงแต่ล่ะคนกินอย่างกับพายุเฮอริเคนนี่นา หรือจะเถียง"

"เออ จริงของมึง"จริงครับพวกผมสามคน พีท บอย นัท กินเยอะเป็นพายุเฮอริเคน กินได้กินดี 

"เฮ้ย! ไอ้พีท ย้อนกลับไปซื้อถ่านกับเตาก่อน"

เอี๊ยดด!ผมเบรครถแทบไม่ทันเลย เออ ผมลืมไปว่าที่บ้านพักมีแต่เตา แต่ดันไม่มีถ่าน"มีเตาแล้ว เหลือแต่ถ่าน"ผมถอยรถไปซื้อถ่านทันที

พอถึงร้านขายของไอ้นิวรีบลงจากรถ วิ่งไปซื้อถ่านสามสี่ถุง เฮ้อ กว่าจะได้กลับบ้านพักก็เล่นซะเกือบเย็นเลย