แฟนคลับ

     หนูชื่อ จีวอน อะอะไม่ต้องตกใจว่าทำไมหนูถึงชื่อเกาหลี๊ เกาหลี พ่อแม่หนูท่านชอบชีรี่เกาหลี มากๆ ตอนหนูเกิดหนูเลยได้ชื่อ เล่นกิปเก๋ แบบนี้ตอนนี้อายุ เราก็ปา ไป16 ปี แล้ว ด้วยชื่อของ หนูทำให้หนู ชื่นชอบ ศิลปินเกาหลี เอา มากๆ เรียกว่าครั่งไคร้เลยก็ว่าได้ แบบว่าเขามาเมืองไทยเมื่อไหร่สาวก อย่างหนูต้องไปนอนเฝ้าที่สนามบินกันเลยทีเดียวเชียวหล่ะ 

   แต่ มุมมองชีวิตหนูต้องเปลี่ยนไปหลังจากเหตุการณ์นั้น !

      จงเอาทิปมา จงเอาทิปมา นี่ตาแก่นี่ท่าทางก็ดีทำไม ไม่ให้ทริปสาวสวย สไตล์เกาหลี อย่างจีวอน นะ  หว้าไปซะล่ะ สุดท้ายก็ไม่ได้ทริป วันนี้ก็ตามเคยค่ะทำงานช่วงหลังเลิกเรียนของหนู เพื่อหารายได้เสริมเพราะแค่ค่าขนม ของปะป๋า มะม๋า มันไม่พอชื้อบัตร เข้าคอนเสิร์ต ราคาเกือบ หมืน ทำไมมันแพงงงงง เว่อออออ นะเหรอค่ะ เพราะ มันเป็นบัตรแถวหน้าติดขอบเวที ประเภทเหงื่อศิลปินตกใส้หน้าแมะๆ กรี๊ดดดดดด คิดแล้วฟิน เอาล่ะตั้งใจทำงานสู้โว้ย

      หลังเลิกงาน

   วันนี้เราก็เก็บเพิ่ม ได้อีก 300 รวมที่เก็บได้ อีก7600 เหลืออีกแค่พันเดียว เหลือเวลา อีกแค่3 วันจะทันได้ยังไงเรา โอ้ยยยย กลุ้มโว้ย!  

    โอ ปะกำหนำสไตล์ #&#

เอะ ใครโทรเข้า รับก่อนเรา ว่าไงพี่พี .....อะไรน่ะงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กกำพร้า หนูไม่เอาหรอก ตูเกลียดเด็ก .....อะไรน่ะ ! ค่าจ้างวันล่ะพัน ยัยพี่พีอยากให้เราไปที่นั่นจนต้องควักเงินตัวเองมาล่อเลยรึ เอาก็เอาว่ะเรา เห็นรบเร้ามาหลายทีมันมีอะไรดี ยัยพี่พี ถึงไปที่นั่นทุกอาทิตย์

     เช้าวันเสาร์

   ไอ้เด็กเวร พวกนี้หยุดวิ่งได้แล้วตูปวดหัวจริ๊ง ๆ ว้าย ! ไอ้เด็กบ้ามาเปิดกระโปรงฉันทำไม ไอ้เด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน แต่เอะด่ามันไปก็คงไม่ถูกเพราะ พวกนี้มันไม่มีพ่อแม่อยู่แล้ว 55555

ตอนเที่ยง

อะไรกัน! อาหารขยะพวกนี้มันอะไร เด็ก ๆ ต้องกินปลากระป๋อง กับข้าวที่มีแมลงมอดข้าว ปนเต็มไปหมด ผักก็ไม่มีหมูก็ไม่มี อย่างนี้ต้องไปถามหัวหน้าศูนย์เด็กกำพร้าให้มันรู้เรื่องไปเลย

ที่ห้องหัวหน้าของศูนย์เด็กกำพร้า

     ทำไมกันเรื่องที่หัวหน้าศูนย์เด็กกำพร้าเล่ามามันต่างจากภาพที่เห็นทางทีวีที่มีศิลปินดารามาทำบุญ เลี้ยงอาหารเด็กพวกนี้ ภาพแห่งความสุข เหล่านั้นเป็นแค่ฉากหน้าเพื่อให้คนเหล่านั้นดูดี เพราะคนไม่คิดมาเลี้ยงอาหารเด็กๆเหล่านี้ทุกวัน สิ่งที่ทาง ศูนย์ ต้องการจริ๊งๆ ก็คือข้าวสาร อาหารแห้งที่เด็กเหล่านี้กินได้ทั้งปี ความคิดของหนูหลังจากเห็นภาพความไม่เท่าเทียมกันของสังคม มันทำให้หนูไม่กล้าแม้แต่จะก้าวออกไปจากที่ตรงนั้น.....

หลังเลิกงาน

   อะไรกัน แววตาที่จ้องมองเราตอนที่เรากำลังเดินออกจากรั้วประหนึ่งว่าเขาไม่อยากให้เราเดินจากไป ลึกๆ แล้ว หนูว่าเด็กพวกนี้ กำลังเศร้าที่ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ใน ขณะที่เด็กมีพ่อมีแม่อย่างเรา กลับใช้เงินที่หามาได้ ในการเที่ยวเล่น ตามศิลปินเกาหลี ที่เอาแต่ความสนุก ความชอบส่วนตัว แทนที่เงินเหล่านั้นใช้ทำประโยชน์ ให้เพื่อนมนุษย์ด้วยกันได้ฉันตัดสินใจแล้วตั้งแต่นี้เป็นต้นไป! 

ฉันจะหาเงินที่ได้เพื่อช่วยผู้อื่น.......

 จบ.แด่ติ่งเกาหลีผู้จากไป ยืนไว้อาลัย 1 นาที 55555 มุขเสี่ยวป่าวเรา