ปิ้งนัก รักซะเลย

“หาจะให้หนูแต่งงานหรือค่ะ หนูพึ่งอายุ 15 ปีเองนะคะ คุณแม่จะให้แต่งด้วยที่ยังไม่ได้ดูตัวเลย นะคะคูณแม่”แม่ตอบ “ลูกเลิกทำตัวเป็นเด็กได้แล้วนะ เขามาดูตัวลูกวันพรุ่งก็ได้นิ เดียวจะโทรศัพท์ไปบอกให้จะครองโสดไปทำเดียวจะไม่มีเงินจะได้ช่วยอะไรกันทำมาหากินไง ปะไปล่ะ!” แม่พูดด้วยเสียงเอะอะเพราะลำคาน   “โธ่คูณแม่ใจร้ายทำไหมทำกับลูกตัวองเช่นนี้”เขาร้องคำควรอยู่ตรงนั้น เวลาผ่านไปหลชังจากท่านข้าวเสร็จแล้ว “ลูกจ้ะได้นะวันพรุ่งนี้เป็นวันสำคัญมากเลยรู้จ้ะลูก” “ค่ะแม่”  ต่อมา เขาใช่เชือกมัดติกับขอบหน้าต่างแล้วเตรียมเสบียงแล้วเปิดหน้าต่าง

กระโดดลงจากบ้านมาอย่างรวดเร็วและรีบดึงเชือกลงทันทีแล้วโทรหาชิกะให้มารับไปแล้วหายตัวไป เช้าวันรุ่งขึ้น “ลูกจ้ะได้เวลาแล้ว นะจะลูก โรนุเขามารอแล้วนะ”แม่ส่งสัยเลยขึ้นไปบนห้องอ่าวหายไปไหนเเล้วเนี้ย "เอะนั้นมันจดหมายอะไรเนี้ย" แล้วแม่จึงเปิดอ่าน"แม่ค่ะ หนูขอโทษที่ออกมาด้วยที่ทำให้เป็นห้วงเพื่อที่หนูจะไม่ได้แต่งงานกันโรนุหนูสัญญาค่ะ รักแม่มากค่ะ จากมินะ (มินะจริงๆนะคะ รักและจะไม่ลืมแม่ค่ะ)ล่าก่อนตลอดกาล ><รักแม่เสมอ "โธ่ลูกแม่"แม่พูดจารอยากอาไรอาวอนคณะเดียวกัน "เออ...ขอบใจนายมากเลย""ไม่เป็นไรเพื่อนกัน"