ผมจะรอวันที่ผมกล้าพอ

                 "วันนี้สินะ ที่ผมจะต้องไปเอาโทรศัพท์ ที่เอลินเก็บได้ แล้วก็วันนี้สินะที่ผมจะได้บอกความรู้สึกกับเอลินสักทีหลังจากที่ผมอัดอั้นมานาน  วันนี้ผมเตรียมสคริปมาอย่างดีเลยแหละ ผมเตรียมตัวมานานแล้วด้วย และแล้วผมก็เห็นเอลินที่เธอกำลังเดินข้ามถนนมาพร้อมกับการ์ดใบเล็กๆใบหนึ่งกำลังจะเดินมาหาผมสายตาของผมและเธอจับจ้องที่กันและกัน ทำให้ผมและเธอไม่ทันมองรถที่กำลังขับมาอย่างรวดเร็ว แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น รถที่วิ่งมาอย่างรวดเร็วนั้น พุ่งเข้ามาหาเอลินอย่างเร็ว ทำให้เอลินนั้นกระเด็นออกไปจากสายตาของผม ต่อหน้าต่อตาผม ทำให้คนอย่างผมนั้นแทบใจสลายอยู่ตรงนั้นเมื่อผมเห็นคนที่ผมรักสุดหัวใจ ได้นอนจมกองเลือดอยู่ไม่ไกลจากสายตาผมนัก ทำให้ผมที่กำลังถือดอกไม้ที่เตรียมเพื่อมาบอกรักเธอในวันนี้ ผมโยนดอกไม้ทิ้ง แล้ววิ่งไปโอบกอดผู้หญิงคนที่ผมรักที่รักที่สุดด้วยน้ำตาที่กลั่นออกมาจากหัวใจ ใครจะไปรู้เธอได้สิ้นลมหายใจเมื่อตกลงพื้นก่อนที่ผมจะวิ่งไปโอบกอดเธอเสียอีก  ณ เวลานั้นผมแทบจะยืนไม่อยู่ร่างกายของผมนั้นอ่อนแรงไปเสียหมด ตอนนี้ผมทำได้เพียงแค่ตะโกนบอกรักเธอหวังว่าเธอจะได้ยินในสิ่งที่ผมบอกไป การ์ดที่เธอถือมานั้นไม่ได้กระเด็นไกลไปจากตัวเธอสักเท่าไหร่ ผมเลยตัดสินใจนำการ์ดที่เธอถือมานั้นเก็บเอาไว้ 

เรื่องนี้้มันก็ผ่านไปได้นานแล้วเหมือนกันนะ

นานพอที่ทำให้ผมนั้นทำใจได้ แล้วก็ไม่คิดที่จะรักใครอีกเลย ผมต้องขอบคุณที่ครั้งหนึ่งที่เธอเคยมาทำให้ผมรักขอบคุณที่เธอนั้นได้เข้ามาสร้างความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตผมแล้วผมก็๋จะไม่่มีวันลืมเธอ วันนี้ผมจะอ่านการ์ดที่ผมเก็บไว้หลังจากที่เธอโดนรถชน เนื้อความมีอยู่ว่า สวัสดีค่ะพี่คราสหนูเอลินนะ การ์ดใบนี้เป็นการ์ดที่แทนความรู้สึกของหนูที่มีทั้งหมดให้แก่พี่ได้รับรู้นะ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา2ปี หนูเฝ้าแอบมองพี่ทุกวัน คิดถึงพี่ทุกวัน หนูรู้แล้วนะว่าพี่คิดยังไงกับหนู หนูก็อยากจะบอกพี่เช่นกันว่าหนูรักพี่มานานแล้ว หนูพยายามที่จะตัดใจจากพี่แต่ก็ทำไม่ได้ วันนี้คงไม่สายไปใช่มั้ย ที่หนูจะมาบอกว่า 

"หนูรักพี่นะ"

ขอบคุณที่ทุกคนที่ติดตามเรื่องสั้นเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนที่1จนถึงตอนสุดท้าย ฝากติดตามเรื่องต่อไปด้วยนะคะ