ประธานนักเรียนที่รัก (Yaoi)

     กริ๊ง!กริ๊ง!

     เสียงร้องโอดครวญของโทรศัพท์มือถือของผมที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้นมา ทำให้ผมต้องละจากการพักสายตาในการดูแม่บ้านอาบน้ำ(ให้หมา!) มาดูโทรศัพท์แทน

     'พ่อ'

     รู้นะว่ารวย แต่พ่อเดินออกมาจากบ้านสักสิบยี่สิบเก้ามันจะเป็นมะเร็งหรือไง อยู่ห่างกัแค่นี้ทำไมต้องโทรมาด้วยก็ไม่รู้ (-...-')

     "ฮัลโหล! ว่าไงครับคุณพ่อสุดหล่อ...(ลากไส้!)" ผมรับสายพ่อแต่ก็เว้นคำพูดที่อยากพูดไว้

     "แกเข้ามาหาฉันหน่อยสิ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"

     "โอเคครับ...เดี๋ยวต่างเข้าไป รักพ่อมากน้าาาา จ้วบบ!" ผมพูดส่งท้ายด้วยถ้อยคำที่หวานหยาดเยิ้มอย่างน่าหมั่นไส้จนมดขึ้น 

     ผมชื่อติ๊งต่างครับ เป็นลูกชายคนสุดท้ายของเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังทั่วเอเชีย ชีวิตผมตั้งแต่เกิดมาสวยหรูไปเสียทุกอย่าง อยากได้อะไรก็มีคนประเคนมาให้ถึงที่ ไม่ต้องออกแรงไปหาเองมาให้เหนื่อยถึงแม้ว่าบางทีผมอยากทานไข่เจียว คนใช้ก็จะทำไข่ต้มมาให้เสมอก็เถอะ

     ผมเป็นลูกครึ่งครับพ่อเป็นนักร้องแม่เป็นโคโยตี้ของผับชื่อดังในพัทยา คืนหนึ่งพ่อกับแม่ได้มีอะไรกัน จึงทำให้พี่ชายกับผมเกิดมา เฮ้ย!ไม่ใช่! ผมเป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษ เรื่องความหล่อนี่ผมสู้พี่ชายสองคนแรกได้แน่นอน แต่ติดอยู่ที่ว่าผมยังไม่มีเมีย ไม่ใช่เพราะว่าไม่มีใครจะเอาคนอย่างผมหรอกนะครับ เพียงแค่ผมยังไม่พร้อมก็เท่านั้น อยู่แค่ม.4 เองนี่นาาาา ^o^

     "คุณดูแลลูกยังไงกันฮะ! ถึงทำให้มันทำตัวเหลวแหลกแบบนี้!"

     "แต่ลูกยังวัยรุ่นอยู่นะคะ...คุณน่าจะเข้าใจลูก" ชะงัก! คำพูดที่ดูเหมือนจะทะเลาะกันของพ่อกับแม่ดังออกมาถึงนอกห้อง

     หมายความว่าอะไร...?

     พ่อกับแม่ทะเลาะกันเพราะผมอย่างนั้นหรอ...?

     ก๊อกๆ ก๊อกๆ

     "มาแล้วหรอ...ไอ้ตัวดี!" เสียงพ่อทักขึ้นหลังจากที่ผมเข้ามาในห้องแล้ว โชคดีที่ในห้องยังอยู่ในสภาพเดิม ถ้างั้นพ่อกับแม่คงไม่ได้ทะเลาะกันร้ายแรง เฮ้อออ...โล่งอก!

    "คุณอย่าพูดกับลูกแบบนั้นสิคะ"

    "พ่อจะทำอะไรผมก็ทำเถอะ...ขอร้องอย่าว่าแม่"

     "ไปอยู่อังกฤษ"

    "ฮะ!ปะ..ไป อยู่อังกฤษ! ผมไม่ได้หูฝาดหรอกนะ?" 

*****มาแค่นี้ก่อนน้าาา เดี๋ยวมาต่อพรุ่งนี้จ้า!****