ทำไมต้องแก

          "นักเรียนใหม่หรอ" ไม่ต้องเอากล้องมาถ่ายก็ได้นะพวกเธอทั้งหลาย ฉันไม่ได้จะตบกันหันกลับไปดูบอร์ดเหมือนเดิมเถอะนะไทยมุงทั้งหลาย ขืนจ้องกันเป็นตาเดียวแบบนี้ครูก็มาหรอกเดี๋ยวก็กลายเป็นเรื่องใหญ่อีกเข้าห้องปกครองแต่เช้าเลยสิทีนี้ โอ้ยยยยยยยยย!

"ขอโทษที พอดีเรารีบนะกลัวมาไม่ทันดูห้องตัวเอง" ยัยเตี้ยนั้นค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ..ตึ้ง.. ทำไมน่ารักจังเลย >< เห้ย!เป็นเบี้ยนหรือไงบ้าาาาาาา แต่ยัยนี้น่ารักดีจริงๆนะ ฉันดันตัวเองลุกึ้นยืนรีบออกไปม๊อบจะได้สลายเดี๋ยวโดนจับข้อหาเป็นแกนนำโดยมิได้ตั้งใจ

"เธอ..ยัยเด็กใหม่ลุกไปล้างไม้ล้างมือแล้วค่อยไปดูบอร์ดก็ได้ไม่ต้องรีบอีกนะเดี๋ยวไปชนใส่คนอื่นอีก" ยัยนั้นลุกขึ้นมาตามคำสั่งแต่ทว่าหัวเข่าของเธอมีเลือดออก *0* เห้ย!แกเราไม่ได้ทำนะเห้ยเห้ยเห้ย "เธอๆ พาเราไปล้างแผลหน่อยสิเราไม่รู้ว่าห้องพยาบาลอยู่ไหนหน่ะ" ^^

"โอเคได้ แต่ทำไมต้องฉันละ" ยัยนั้นทำหน้าคล้ายจะวีนใส่แล้วตอบกลับมาด้วยเสียงแข็งว่า "ก็รู้จักแค่เธอเนี้ยจะให้ไปบอกใครอีกละ เธอนี้มึนเนอะเมื่อคืนได้นอนไหมเนี้ย" สงสัยฉันคงกลัวเลือดจนรู้สึกเมาๆหน่ะ มีเรื่องแต่เช้าเลยนะนางกลอย 

          ฉันลากร่างเล็กๆแต่หนักไปด้วยไขมันมาจนถึงห้องพยาบาล - -; มาถึงจนได้นะฉันเนี้ยแค่หอบขาตัวเองเดินก็ว่าลำบากละยังต้องมาแบกยัยเตี้ยอ้วนนี้อีก เห็นตัวเล็กๆแต่ก็หนักใช่เล่นเลยนะ

"ทำไมทำหน้าดุจังเธอ" ยัยนี้สะกิดฉันหยิกๆ "อะไรมาส่งแล้วก็เข้าไปดิ" ฉันปล่อยแขนยัยนี้ทันทีเมื่อพูดจบ "จำทางกลับไปที่บอร์ดได้ใช่ไหม..ไปละ" ฉันเดินออกมาจากห้องพยาบาลแล้วกลับไปที่บอร์ดรอครูเช็คชื่อเข้าห้องโฮมรูม เฮ้อออ..คงไม่เจอยัยนั้นอีกนะพอละพอพอพอออ!

"กลอยใจ ปัญญาวัตร" เสียงโหดๆเข้มขรึมของคนที่คุ้นเคย "ครูมาลี!!" ฉันตกใจกับครูประจำชั้นม.4ครูมาลีผู้เป็นเจ้าระเบียบที่1ของโรงเรียน โอ้..มาย..ก็อด ฉันต้องถูกจิกหัวใช้และโดนด่าทุกวันแน่ๆเลย รู้สึกเหมือนเป็นพจมาณ ณ.บ้านทรายทอง 

"ตกใจอะไรห้ะหญิงกลอย" หันมาโหดใส่แล้วไม่นะม่ายยยยยยยยย T0T

"อีกคนหนึ่งหายไปไหน..กลอยเธอช่วยไปตามหา นางสาวพาฝัน ปัญตระกูณให้ครูหน่อยนะ" "ค่ะ"

ในโรงเรียนมีนักเรียนเกือบจะ2000คนจะไปตามหาคนคนเดียวได้ไงเนี้ย โอ้ย!โรงเรียนก็กว้างรู้แต่ชื่อหน้าก็ไม่เคยเห็นจะไปตามได้ไงเนี้ย