ข้างๆหัวใจ

 

ข้างๆหัวใจ... 

นารูโตะกับฉัน 

บางทีเราอาจจะเหมือนกันมากกว่าที่คิด

[เล่าเรื่อง]

 

---

 

 

พยายามทำความเข้าใจ..สายตาเวลาที่เธอมองฉัน

ไม่อยากคิดอะไร เกินเลยจนพลาดพลั้ง

 

---

 

              

                 ทำไมฉันถึงได้ชอบอุสึมากิ นารูโตะมากขนาดนี้กันแน่นะ? ทั้งๆที่ความจริง เพื่อนๆของฉันส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ชอบนารูโตะเสียหน่อย พวกนั้นต่างก็บอกว่านารูโตะเสียงดังเกินไป แสดงความรู้สึกอย่างชัดเจนเกินไป แล้วก็ใจร้อนเกินไป สายตาของพวกนั้นเวลาที่ฉันเถียงกลับไปว่านารูโตะไม่ได้เป็นแค่เด็กที่ทำตัวเรียกร้องความสนใจอย่างที่พวกนั้นคิดเสียหน่อยนั้นเต็มไปด้วยความระอาผสมกับความรำคาญ

 

                ยิ่งเถียงกัน พวกนั้นก็ยิ่งเบื่อ

 

                ฉันก็ยิ่งโกรธ

 

                ความจริง ที่ฉันชอบนารูโตะนั้นไม่ได้เป็นเพราะ ‘เขาเป็นตัวเอก’ หรอก

 

                แต่มันเป็นเพราะความมุ่งมั่นของเขามากกว่า คนอะไรก็ไม่รู้ หัวแข็งเป็นบ้า (ในทางที่ดีนะ) ฉันมองเห็นว่านารูโตะเป็นเด็กคนหนึ่งที่อยากให้คนอื่นยอมรับในตัวเขา จริงอยู่ การที่เขาเลือกใส่เสื้อสีส้มแสบตาอาจจะเป็นเพราะเขาอยากให้คนอื่นมองเห็นเขา เขาอาจจะเรียกให้คนอื่นหันมามองเขา ให้เห็นเขายืนอยู่ตรงนั้นด้วยก็ยังดี

 

                นารูโตะมีสิ่งที่ฉันไม่เคยมี

 

            ความกล้าที่จะพูดในสิ่งที่คิด

 

                ฉันอิจฉาเขาจังเลย แต่นั่นก็ยิ่งทำให้ฉันชอบเขาด้วย

 

                แล้วก็..

 

---

 

 

ห้ามให้คิดนั้นลำบาก หากยิ่งใกล้ชิดกัน

แต่เธอรู้ไหม ว่าใจของฉัน

สับสนมากเหลือเกิน

 

---

 

            

    ตอนนี้ฉันเจอสิ่งที่นารูโตะกับฉันมีเหมือนกันเพิ่มมาอีกอย่างหนึ่งแล้ว จะว่ายังไงดีล่ะ บางทีความรู้สึกของนารูโตะที่มีต่อซากุระ อาจจะคล้ายๆกับความรู้สึกของฉันที่มีต่อ ‘เขา’ ด้วยก็ได้

 

                เหตุผลที่นารูโตะชอบซากุระในตอนแรกนั้นคืออะไร ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ บางทีอาจจะเป็นเพราะเส้นผมสีชมพูสลวย บางทีอาจจะเป็นเพราะการที่ซากุระพัฒนาจากคนขี้อาย มาเป็นคนที่กล้ามากกว่าเดิม หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะเหตุผลอื่นๆมากมายนับร้อยนับพันที่เขาไม่มีวันแสดงออกมาให้เห็น

 

                ฉันสงสัยจังเลย

 

                จะมีบ้างไหมสักวัน ที่นารูโตะรู้สึกสับสน เหมือนกับฉันตอนนี้?

 

                จะมีบ้างไหมสักวัน ที่เขานั่งครุ่นคิด สาเหตุอะไรที่ทำให้เขาชอบคนๆนั้น?

 

                เพราะว่าคนๆนั้นเป็นคนที่ป๊อปปูล่าอย่างนั้นเหรอ?

 

                เพราะว่าคนๆนั้นเป็นคนที่มีใบหน้าคนละแบบกับที่เคยประกาศว่าเป็นสเปครึเปล่า?

 

                เพราะว่าคนๆนั้นเป็นคนงี่เง่า ไร้สาระ ทำตัวน่าหมั่นไส้ให้เห็นได้ทุกวันใช่ไหม?

 

                ฉันไม่รู้

 

---

 

 

แล้วฉันนั้นสำคัญ แค่ไหน

คิดฝันไปได้ไกล เท่าไร

มีโอกาสได้ยืนในหัวใจเธอบ้างไหม?

 

---

 

 

                คำพูดที่แสนไร้เดียงสา คำพูดที่มองดูก็รู้ว่าเธอไม่คิดอะไร ท่าทางที่ทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงทั้งๆที่ความจริงมันคงจะไร้ความหมาย เธอรู้บ้างไหมว่ามันทำให้คนๆนี้คิดไกลแค่ไหน หากว่าความรู้สึกของฉันสามารถสื่อเป็นระยะทางได้ ป่านนี้ฉันคงจะลอยไปไกลถึงดาวพลูโตแล้ว

 

                มันไม่ดี ไม่ดีเลยสักนิดเดียว

 

                รู้บ้างไหม ตอนที่เธอส่งยิ้มให้ ที่เธอเห็นฉันทำหน้านิ่งสนิท ในใจของฉันมันยิ้มกว้างมากแค่ไหน

 

                พอคล้อยหลังเธอ พอแน่ใจว่าไม่มีใคร ฉันก็แทบจะเต้นบัลเล่อยู่ตรงนั้น ประหลาดมากๆ

 

                หรือนี่เป็นเพราะนี่คือรักครั้งแรก?

 

---

 

 

ถอนตัวและถอนใจ ไม่ทัน

แม้เธอจะมองกัน เช่นไร

หากเธอไม่ได้รักเลย

แค่ขอข้างๆหัวใจ… ให้ฉันได้ยืนต่อไป เพื่อรักเธอ

 

---

 

 

                ฉันอายุสิบแปดปีแล้วในปีนี้ แต่เธอรู้ไหมว่าไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้จับมือของฉันเลยนอกจากคนในครอบครัว …และเธอ เธอคนที่ชอบเดินเข้ามาถือวิสาสะเอามือของฉันไปจับไว้แล้วส่งรอยยิ้มกว้างๆแบบนั้นมาให้ ฉันสังเกตหลายครั้งแล้วว่าทุกครั้งที่เธอยิ้ม ขอบตาของเธอจะมีรอยย่นที่อาจจะดูน่าขันในสายตาของคนอื่น แต่มันกลับดูน่ารักสิ้นดีในสายตาของฉัน

 

                ฉันกลัวนะ ครั้งแรกที่เธอนำมือของฉันไปจับ ฉันชักมือออกทันที เพราะตกใจ

 

                วินาทีต่อมา ฉันก็กลัวว่าเธอจะโกรธ  

 

                แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรฉัน แถมยังส่งสายตาเหมือนขอโทษมาอีก

 

                ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนดี ตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา เธอก็คอยหาเรื่องมาทำให้ฉัน…ทำให้พวกเราทุกคนได้หัวเราะเสมอ เธอชอบทำตัวตลก และชอบทำเรื่องที่ซีเรียสให้กลายเป็นเรื่องที่สบายๆขึ้นมาได้ทันที

 

                รู้ไหม? บางทีฉันก็อิจฉาเธอที่เธอสามารถทำให้คนอื่นๆรู้สึกสนุกสนานได้ขนาดนั้น ในขณะที่ฉันมีแต่จะทำให้คนอื่นๆต้องเครียด แต่ก็ไม่มีเลย ที่ความอิจฉาของฉันจะอยู่นานกว่าหนึ่งชั่วโมง

 

                เธอเป็นคนที่มีเสน่ห์แบบนั้น

 

                ฉันไม่แปลกใจ เวลาที่มีคนมาชอบเธอ

 

                ฉันไม่แปลกใจ เวลาที่คนอื่นมาบอกฉันว่า ‘ช่วยเอาขนมไปให้เขาหน่อยได้ไหม?’

 

            ฉันไม่เคยแปลกใจ

 

                เพราะเธอคือคนที่ดี น่ารัก ไม่แปลกที่มีคนมาชอบเธอเยอะ

 

                คนอื่นดูจะเข้าใจว่าเราสนิทกัน แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ เธอสนิทกับคนอื่นในกลุ่มเรามากกว่าฉัน เธอสนิทกับกาแฟ สนิทกับดา สนิทกับผลไม้

 

                เธอสนิทกับกาแฟที่สุด เธอเล่าเรื่องต่างๆของกาแฟฟัง

 

                ก่อนหน้านี้ฉันไม่รู้ตัวหรอก ว่าฉันมักจะมองไปที่พวกเธอ เวลาที่พวกเธอคุยกัน แล้วนั่งนึกในใจว่าพวกเธอคุยเรื่องอะไรกันหนอ? ฉันขอเข้าไปนั่งฟังด้วยได้ไหม?

 

                แต่ฉันไม่ใช่คนที่กล้าขนาดนั้น

 

                หากถามนารูโตะจริงๆจังๆว่าทำไมถึงชอบซากุระ เขาอาจจะอึกอัก ตอบไม่ถูก ก็แหงล่ะ ใครจะไปตอบได้ ในเมื่อซากุระชอบทำร้ายร่างกายเขา บางทีก็อารมณ์ร้ายเหมือนนางยักษ์ บางทีก็ทำเหมือนสนใจ บางทีก็ทำเหมือนไม่มีความรู้สึกอะไรให้กัน  

 

                เธอ ผู้ที่ไม่เพอร์เฟค เธอขี้โวยวาย ทำตัวงี่เง่าบ่อยครั้ง บางทีก็อารมณ์แปรปรวน

 

                แต่ฉันชอบเธอ

 

                ชอบมากๆ ชอบ…แบบที่ไม่เคยชอบใครมาก่อน

 

                ฉันไม่รู้ว่านี่คือความชอบที่แท้จริงหรือไม่

 

                แต่ฉันรู้อย่างหนึ่ง

 

                ขอบคุณจริงๆ ที่เป็นเธอ

 

                รักแรกของฉัน ที่คงจะไม่สมหวัง อย่างน้อยมันก็ดี ที่เป็นเธอ

               

               

---