วุ่นนักรักสี่เศร้า

โครม....ปัง....ตูม

"เสียงอะไรฟะ!!!"ผมคิรัว  โซดิกส์ซึ่งกำลังนอนหลับสบายต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงแปลกๆอะไรซักอย่างแบบหัวเสีย

"มีอะไรเหรอพี่จ้า"อารุกะน้องของผมเองก็ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงประหลาด(ไรเตอร์:เสียงแกนั้นแหละ!!)

"ไม่มีหรอกอารุกะ....นอนต่อเถอะ"ผมลูบหัวอารุกะแล้วเธอก็กลับไปหลับปุ๋ยเหมือนเดิม

หลังจากนั้นผมก็ลุกออกจากเตียงแล้วมุ่งหน้าไปที่ประตูหน้าบ้านทันทีเพื่อที่จะ

"ใครมาทำเสียงน่ารำคาญแถวนี้ฟะ!!เดี๋ยวพ่อก็ฆ่าทิ้งซะหรอก!!"ตะโกนบอกความในใจ

"เอ่อ...โทษทีนะคิรัวที่ทำให้ตื่น"ห๊ะ??

"กอร์น!!!นะ..นายมาได้ไง???"กอร์นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง

"อ่อ...คือว่าฉันมาเยี่ยมน่ะ..แล้วพอเห็นว่าไม่มีใครอยู่ก็เลยฝึกเน็นไปพลางๆน่ะ"ไม่มีใครอยู่บ้านนายสิกอร์น!!!นี้มันกี่โมง6.00น.ใครเค้าจะมาตื่นกันตอนนี้!!!อยากจะบอกแต่เกรงใจนะเฟ้ย!!

"นายเนี้ยนะ..เฮ้อ"ผมไม่อยากจะพูดอะไรแล้วล่ะ...เหนื่อยใจวะ

"ละ..แล้วอารุกะล่ะ"หมอนั้นเอ่ยถามหาน้องสาวผมก่อนจะเริ่มชะเง้อคอดูรอบบ้าน

"น่าสงสัย"

"นอนอยู่น่ะ..เข้าไปในบ้านสิ"ผมรีบพูดตัดบทก่อนที่หมอนั้นจะถามเรื่องอารุกะอีก....ใครจะไปยอมฟะผมน่ะหวงน้องสาวมากเลยนะถึงจะเป็นเพื่อนกันแต่ผมก็ไม่เว้นหรอก

หลังจากนั้นผมก็พากอร์นเข้ามาในบ้านแต่ดันมีเหตุการ์ณไม่คาดฝันเกิดขึ้น...อารุกะ...อารุกะ!!!กำลังเดินลงบันไดมาจากข้างบนไม่นะ!!!..ไม่นะ!!อย่างงี้เจ้ากอร์นคงจะดีใจยิ้มแจ่มใสอยู่ในใจแน่เลย!!!...พอผมลองหันไปดู...แหม...ยิ้มใหญ่เชียวนะกอร์น

"อ๊า!!..พี่กอร์น"อารุกะรีบวิ่งลงมาอย่างลุกลี้ลุกลนแล้ววทำท่าจะกระโดดกอดกอร์นส่วนกอร์นก็อ้ามือตอบรับเต็มที่แต่ว่า......

"แปะ"ผมเอามือดันหน้า2คนนั้นไว้โดยผมอยู่ระหว่างกลาง

"จะทำอะไรก็เกรงใจหน่อย..."ผมพูดเสียงเรียบก่อนจะเดินจูงมืออารุกะไปนั่งที่โซฟาแล้ววกอร์นก็ค่อยๆเดินตามหลังมา

"เดี๋ยวหนูไปหยิบขนมมาให้นะค่ะ"อารุกะว่าเสร็จก็วิ่งไปที่ห้องครัวแล้วก็วิ่งกลับพร้อมด้วยคุ้กกี้น่าตาน่ากินมากมายแต่ว่า......โครม!!!!อารุกะหกล้มหัวกลิ้งอยู่ที่พื้นคุ้กกงคุ้กกี้เละไม่เป็นชิ้นหลังจากนั้อารุกะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะร้องไห้ฟุมฟายชุดใหญ่ผมรีบวิ่งไปหาน้องสาวด้วยความเป็นห่วงส่วนกอร์นก็ไปนั่งเก็บคุ้กกี้ที่หล่นอยู่ตามพื้น

"พะ...พี่จ้า..อารุกะ...ขะ..ขอโทษ"แล้วก็ร้องไห้ชุดใหญ่ -_- 

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ใหม่ก็ได้"ผมรีบปลอบน้องของผมก่อนเตรียมตัวจะออกไปข้างนอกแต่ก็ต้องหยุดชะงักแล้วหันมาพูดกับกอร์น

"กอร์น...ถ้านายทำอะไรน้องฉันล่ะก็...ตาย!!!"พูดเสร็จผมก็เดินออกจากบ้านแล้วมุ่งหน้าไปที่ร้านขนม

"ระ...รับทราบ"กอร์นตอบรับก่อนจะเดินไปปลอบอารุกะต่อ

เอาล่ะร้านขนมร้านขนมรีบๆไปแล้วรีบๆกลับดีกว่า