ซะขนาดนี้หรือจะลืมลง

     เรื่องสั้นนี้ เป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับตัวผมในวัยเด็กจนถึงปัจจุบัน เหตุการณ์ต่างๆที่บรรยายไว้ในเรื่องสั้นนี้ มาจากความทรงจำของผมที่ย้อนนึกทีก็อดยิ้มไม่ได้ บางเรื่องก็ตลก บางเรื่องเศร้า ตามแต่เหตุการณ์ ผมขอแจ้งไว้ในบทนำนี้ว่าเรื่องราวที่ผมจะนำมาลงนี้ จะไม่ประติดประต่อกันนะครับ อาจจะเป็นเรื่องของช่วงวัยเด็กแล้วข้ามมาตอนโต แล้วย้อนกลับไปวัยเด็กใหม่ ตามแต่ว่าจะนึกเรื่องอะไรออก ก็นำมาเล่าสู้กันฟังสนุกๆ

     ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อเอส เกิดที่พัทยา แต่เกิดได้ไม่นานก็ย้ายตามพ่อกับแม่มาอยู่ระยอง ซึ่งปู่ผมเปิดอู่ท่อไอเสียโรงกลึงและโรงชุปโครเมี่ยม จึงได้ตามพ่อให้มาช่วยงาน และให้แม่มาช่วยหุงข้าวและทำกับข้าวให้คนงานในอู่ ซึ่งแม่ผมก็ได้เปิดร้านขายข้าวแกงอยู่ข้างๆอู่นี่เอง ผมมีพี่ชายอยู่หนึ่งคน ชื่อพี่เอ ซึ่งแก่กว่าผม 4 ปี ด้วยระยะห่างวัยกันพอสมควร ทำให้แม่และคนอื่นๆจะโอ๋ผมมากเป็นพิเศษ ส่วนพี่เอซึ่งโตกว่า ก็ถูกสั่งให้ดูแลผมให้ดีเพราะเป็นพี่ พี่เอเลยเกิดอาการหมั่นไส้ผมเล็กๆ จึงมีการแกล้งกันเป็นประจำ ซึ่งก็เป็นที่มาของเรื่องราวในบางตอน หวังว่าเรื่องราวที่ผมเขียนจะสร้างความบันเทิง สนุกสนานให้กับผู้อ่านได้ ไม่มากก็น้อยนะครับ

                                                                                ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่าน

                                                                                               มังกุมภ์