กำหนดคำเขียนเรื่องสั้น by nus

          ให้นำคำที่กำหนดให้ไปเขียนเป็นเรื่องราว โดยคำเหล่านี้จะอยู่ในเนื้อเรื่องได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ห้ามเขียนเพิ่มขึ้นมาอีก พร้อมขีดเส้นใต้คำเหล่านี้ไว้ด้วย...

๑)ยาหม่องตราถ้วยทอง  

๒)ความฝัน  

๓)แมลงวัน  

๔)สินค้าไทย  

๕)กางเกงใน  

๖)ประจำวัน

๗)นักแสดง

๘)โทรทัศน์  

๙)สุนัขกินรถมอเตอร์ไซด์ 

๑๐)ยาลดไข้ 

๑๑)รีบวิ่งไป  

๑๒)มายากล 

๑๓)เครื่องบินชนรถไฟใต้ดิน  

๑๔)ไม้บรรทัด  

๑๕)หยุดคิดก่อน

          .....เนื้อเรื่อง.....

          สวัสดีครับ...ผมมีชื่อว่า (โทรทัศน์) ชื่อนี้ท่านพ่อและท่านแม่ของผมเป็นคนตั้งให้นะครับ...ก่อนที่ท่านจะจากผมไป ด้วยโรคหัวใจวายฉับพลัน...เพราะ (สุนัขกินรถมอเตอร์ไซด์) คันโปรดของพวกท่านไปทั้งคันเลย แม้แต่ล้อรถก็ไม่เว้น...ไอ้สุนัขตัวนี้มันก็ยังสามารถเขมือบลงกระเพาะอาหารของมันไปทั้งหมด และด้วยเหตุนี้ท่านทั้งสองจึงทนไม่ได้ที่รถมอเตอร์ไซด์คันสุดที่รัก...โดนไอ้สุนัขตัวร้ายรับประทานไม่เหลือซาก ท่านพ่อและท่านแม่ของผมจึงหัวใจวาย...ไปจากผมในที่สุด

          ผมโกรธมาก...แต่ทำอะไรไม่ได้หลังจากที่ท่านทั้งสองตายจากผมไป ไอ้สุนัขนั้นก็ตายตามไปติดๆ เพราะอาหารที่มันกินเอาไปเป็นพิษ เหอะๆ สุนัขพันธุ์อะไรก็ไม่รู้ที่สามารถเขมือบรถมอเตอร์ไซด์เข้าไปทั้งคัน

          จากเรื่องราวในวันนั้นผ่านไป ผมก็ต้องหางานหาเงินส่งตัวเองเรียนด้วยตัวเอง...เนื่องจากไม่มีท่านพ่อและท่านแม่

          ทุกเช้าก่อนที่ผมจะไปโรงเรียน ผมมักจะเห็น (แมลงวัน) บินชมดมดูด (ยาหม่องตราถ้วยทอง) ที่วางไว้ใต้ราวตากผ้าหน้าบ้านของเพื่อนสาวคนหนึ่งที่ผมรู้จัก...เนืองจากหล่อนเรียนอยู่ห้องเดียวกันกับกระผม

          ด้วยความสงสัยใน (สินค้าไทย) ที่ผลิตออกมาว่าเป็นเช่นนั้นไปได้อย่างไร ทำไมแมลงพวกนั้นถึงได้บินดมยาหม่องอยู่ทุกวัน สงสัยพวกแมลงมันคงวิงเวียนศีรษะอย่างหนัก...เหมือนกระผมในตอนนี้ที่พอหันไปมอง (กางเกงใน) ของเพื่อนสาวที่ตากอยู่บนราวตากผ้าก็มีอาการมึนๆ โอ้ย...กลิ่นอะไรมันช่างหอมหวานยิ่งนักกับ กกน. ตัวนี้

          ชีวิต (ประจำวัน) ของผมก็เวียนวนอยู่อย่างกับสิ่งซกมกและโคตรจะลามกพวกนี้อยู่ทุกเช้าค่ำ เพราะท่านพ่อท่านแม่ของกระผมหาได้สอนสั่งอะไรผมไม่ เพราะไอ้หมาหน้าดานตัวนั้นตัวเดียวเลย...ที่ริบังอาจกินมอเตอร์ไซด์เข้าไปทั้งคัน

           เรื่องเล่าเรื่องนี้เริ่มจะเหมือนการแสดง (มายากล) ที่หลอกลวงผู้คนที่เข้ามาอ่าน...แต่สิ่งนั้นอาจนำพาความสุขมาให้ท่ามกลางความโกหกของ (นักแสดง) อย่างมหัศจรรย์ก็เป็นได้

          และเรื่องราวของกระผมผู้นี้ก็เหมือนกันกับการแสดงที่เต็มไปด้วยความโกหกและหลอกลวง เช่นว่า สุนัขที่ไหนมันจะไปกินรถมอเตอร์ไซด์ได้ แมลงตัวไหนที่ชอบดมยาหม่อง ใช่แล้วนั้นเป็นเรื่องแต่งอันหาความจริงไม่ได้จากนักเขียนนามว่านัสผู้นี้

          แต่อะไรที่แอบซ่อนอยู่ในเรื่องราวอันโกหกแบบนี้ ?

         ท่านผู้อ่าน (หยุดคิดก่อน) สักแปป แล้วมาฟังกระผมเล่าต่อก็แล้วกันว่าเรื่องสั้นเรื่องนี้มันมีอะไรซ่อนอยู่กันแน่ ? ใครกันหละที่หาคำตอบนี้ได้ ?

          วันในที่ (เครื่องบินชนรถไฟใต้ดิน) เพื่อนสาวข้างบ้านของผมหล่อนร้องไห้ เพราะพ่อแม่ของหล่อนไม่ยอมซื้อ (ไม้บรรทัด) ให้...และด้วยเหตุนี้เองหล่อนจึงร้องไห้ทั้งคืน จนผมเริ่มรู้สึกรำคาญ...ผมจึง (รีบวิ่งไป) ซื้อ (ยาลดไข้) แล้วเอาไปให้หล่อน เผื่อว่าหล่อน...เพื่อนสาวของผมนั้นจะหยุดร้องไห้สักที แล้วหล่อนก็หยุดร้องไห้จริงๆ ตามที่ผมคิด

          จนถึงเวลาเช้าแห่งความเป็นจริง ผมตื่นขึ้นจากที่นอนที่เดิมที่เคยนอน ท่านพ่อและท่านแม่ของกระผมก็ยังไม่ได้ตายจากผมไปไหน เอ่ะ...ผมเริ่มงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตะกี้นี้ อ่อ...ที่แท้มันก็เป็นแค่ (ความฝัน) เรื่องราวที่ท่านผู้อ่านได้มันเป็นฝันของผมเองหรือนี้ ฮ่าๆๆ

          ผมรีบวิ่งตรงไปกอดพ่อกับแม่ก่อนเลยเป็นอันดับแรก...แล้วผมก็พูดว่า

          “ดีใจจังที่ท่านยังไม่ตาย” ....อ่อ แล้วผู้เขียนเองต้องการสื่ออะไรหรือป่าว ? หรือเป็นเพียงการเขียนธรรมดาๆ ที่หวังในคำที่กำหนดไว้ข้างตันนั้นให้ครบถ้วนลงในเรื่องราวอันหาความจริงไม่ได้เรื่องนี้ ?