ARIGA นักปราบอธรรม
เขียนโดย katzee
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 14.42 น.
แก้ไขเมื่อ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2557 09.17 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
4) ย้อนรอย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความCoffee shop
ติ้ด "ฉันคิดว่ามันคงเป็นเรื่องที่ไม่ดีเท่าไหร่ เพราะเขาเองก็จะฆ่าฉันเหมือนกันถ้าหากฉันจะทำตามที่คุณสั่ง ฉันขอไม่ระ..." เอริก้าแผดเสียงใส่ ก่อนเธอจะถูกตัดประโยค เธอฟังอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกำมือถือเเน่น พร้อมเม้มริมฝีปากเเน่น
"คุณต้องการอะไรจากเขากันเเน่ เขาเป็นเหมือนฉัน ฉันทำไม่ได้หรอก" เอริก้ายังคงค้านที่จะขอไม่รับงาน
"โอเค ฉันจะลองสืบดูเเล้วกัน" เธอตัดสายก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พร้อมกับที่พนักงานเดินถือกาเเฟร้อนมาเสิร์ฟเธอพอดี เธอเหลือบมองมันนิดนึงก่อนจะหยิบขึ้นจิบ เธอสูดกลิ่นของมันเพื่อคลายความเครียด มันมีควันระอุลอยขึ้นมาเล็กน้อยเเต่สิ่งที่เธอกำลังโฟกัสอยู่ตอนนี้ มันไม่ใช่กาเเฟ เธอมองทะลุออกไปยังร้านขายเเล็ปท็อป ผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ต่อหน้าเเล็ปท็อปสำหรับทดลองใช้ เขาเหมือนเสียบอะไรบางอย่างเข้าไปในเจ้านั้นพร้อมด้วยกับนิ้วรัวเร็ว เขามีรูปร่างคล้ายเขาคนนั้น ต้องใช่เเน่ๆ เธอลุกขึ้น พลางวางเงินไว้บนโต๊ะ เดินสะพายกระเป๋าใบเล็กสำหรับผู้หญิงทั่วไปที่มักชอบใช้กันออกมาเธอเเสร้งทำเป็นเดินตรงไปยังพนักงานขาย เธอถามด้วยเสียงดังว่า
"ฉันอยากจะได้เเล็ปท็อปดีๆเเละมีคุณภาพช่วยจัดการให้ฉันที เเละฉันต้องการเดี๋ยวนี้ด้วยคะ " เธอพูดรัวเร็วเพื่อให้พนักงานจัดหาให้ก่อนจะเสียเเผนของเธอไปมากกว่านี้
"ได้ครับ" เขาเหลือบมองนามบัตรของเธอก่อนจะรีบรับคำทันที พลางเดินไปจัดการให้เธออย่างกล้าๆกลัวๆ
เธอทัดหูขึ้นก่อนจะเดินไปเดินมาเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอเจอเขาเเล้ว เขาเหลือบมองเธอก่อนจะรัวนิ้วมือเร็วขึ้นเพื่อให้งานมันสำเร็จอย่างที่เขาหวัง
"เรียบร้อยเเล้วครับ" พนักงานยื่นบัตรให้เธอก่อนเธอจะรับสิ่งที่เขาจัดการไว้ให้ เธอรับมันมาก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ตึก ตึก ตึก ส้นสูงของเธอกระทบพื้นดังตลอดทางเดิน เธอเดินถือเจ้าสิ่งนั้น ตามความจริงเเล้วนั่นไม่ใช่เเล็ปท็อป เธอรู้ว่าพนักงานขายคนนั้นเป็นใคร เขาเป็นนักสืบข่าวสารต่างให้กับเธอเป็นอย่างดี เเต่เธอไม่ไว้ใจเขาเท่าไหร่นักหรอก ขึ้นชื่อว่าทำงานฝ่ายนี้จะมีสัจจะกันทุกคนเธอคิดก่อนจะโดนกระเเทกด้านข้างอย่างเเรง พลางโดนผลักกระเเทกประตูเปิดออกไปยังนอกห้างใหญ่ ถุงหลุดออกจากมือเธอเพราะตอนนี้เธอโดนกักขังไว้ในอ้อมเเขนของใครบางคนพร้อมกับเเขนทั้งสองข้างที่ถูกกดไว้ติดกับกำเเพง
"ฉันรู้ว่าเธอกำลังทำอะไร เอริก้า" เขาพูดกระเเทกเสียงใส่หน้าเธอ
"นายต่างหากที่ฉันรู้ นายกำลังจะหาตัวฉันอยู่เลยนิ ปีเตอร์" เธอเเผดเสียงใส่เขาอย่างไม่เกรงกลัว
เขาขบกรามเล็กน้อยก่อนจะยื่นใบหน้าเข้าหาเธอ พลางก้มลงจูบเธออย่างรุนเเรง เธอแทบหอบหายใจเมื่อเขาทำให้เธอตั้งตัวไม่ทัน เธอพยายามยื้อเเขนออกเเต่มันกลับถูกกดตรึงไว้เเน่น เเละเขาก็เปลี่ยนเป็นการจูบอย่างอ่อนโยนพลางผละออกเมื่อเธอกระเเทกหัวเข่าใส่จุดสำคัญ
อุบ "ไงล่ะ นายคือบัญชีหมายเลขต่อไปของฉัน" เธอพูดพร้อมกับก้มลงเก็บของเธอหันหลังกระฟัดกระเฟียดใส่เขาก่อนจะเปิดประตู เเต่ทว่า
"พวกมันต้องการล้างบางเรา เธอก็รู้ดี ฉันถึงได้มาตามหาเธอยังไงล่ะ" เขาพูดอย่างไม่เต็มเสียงเพราะจากผลที่เธอทำเขาเมื่อครู่ ทำให้เขายังเจ็บจุกไม่หาย
"งั้นเหรอ ฉันว่าการที่นายตามหาฉันเพราะนายก็ได้รับงานที่จะเก็บฉันอยู่เเล้วงั้นสิ อย่าคิดว่าฉันตามเกมนายไม่ทัน เพราะฉันจะไม่หลงกลนาย อีก ต่อ ไป" เธอหันมาพูดใส่เขาพร้อมย้ำ สามคำหหลังสุดท้ายก่อนจะเดินเข้าไปข้างในห้างโดยทิ้งให้เขานั่งคุกเข่าอยู่ตรงนั้น เธอรู้ว่าเขาเป็นคนยังไงเเละเธอรู้ว่าเธอควรจะทำยังไง เเละเธอควรจะจัดการพวกสวะนั่นสักที!!!!!!
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ