เพื่อนกัน...ฉันสัญญา

                       เราเรียนด้วยกันจนมาถึงปี4 ปีสุดท้ายแล้วสินะ คงไม่มีอะไรทำให้เราได้อยู่ด้วยกันแล้วสินะ เวลา1ปีที่เหลือจึงมีค่ากับฉันมาก

เช้าที่แสนสดใส วันนั้นฉันไปเรียนตามปกติ แต่ฉันดันเกิดอุบัติเหตุเสียก่อน ฉันไม่รู้หรอกว่าฉันเป็นอะไรมากรึเปล่า แต่ฉันลุกได้ ลุกขึ้นมามองหน้าคนที่ไม่มีความรับผิดชอบ คนที่เห็นแก่ตัว ลุกขึ้นมาดูคนที่มากับฉันว่าเป็นอะไรมากรึเปล่า ตอนนั้นฉันมึนไปหมด จำไม่ได้ใครเป็นใคร ใครที่มาช่วยฉัน แม้แต่คนที่ชนฉัน ฉันก็จำไม่ได้ และไม่อยากจะจำเหตุการณ์โหดร้ายแบบนั้นอีก

น้องฉันบอกให้ฉันกลับบ้าน กลับไปทำแผล กลับไปหาหมอ กลับไปตั้งหลักที่บ้าน แต่ฉันไม่อยากกลับบ้าน ฉันนัดเพื่อนไว้ ฉันไม่อยากให้เพื่อนรอ ฉันเลือกที่จะไปต่อ ไปทั้งที่มีแผล ไปทั้งที่เลือดไหน ไปทั้งที่เสื้อผ้าเต็มไปด้วยรอยเลอะ ไปเพื่อที่จะเจอเพื่อนของฉัน

ฉันใช้กระดาษทิชชู่เช็ดเลือดที่ไหลมาตลอดทางและลงตรงท่ารถที่เธอขึ้นประจำ ตั้งแต่ฉันโดนรถชนมาจนถึงท่ารถฉันยังไม่ได้ร้องไห้สักนิดเลย แต่พอฉันได้มายืนรอเพื่อนคนเดียว ได้รู้ว่ากำลังจะได้เจอเธอแล้ว เธอกำลังจะมาหาฉัน น้ำตามันก็ไหนออกมา ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นน้ำตาแห่งความเจ็บปวด ความกลัว ความเศร้า หรืออะไร แต่ฉันร้องไห้ ร้องตรงที่มีคนยืนรอรถเยอะๆ ร้องตรงที่มีรถวิ่งผ่านไปผ่านมาตลอดเวลา ร้องโดยไม่อายใคร

เธอเดินมาหาฉัน เธอตกใจที่เห็นฉันร้องไห้ เธอถามฉันว่าใครทำอะไรฉัน มันยิ่งทำให้ฉันร้องหนักขึ้นไปอีก ร้องจนพูดไม่ออก ร้องจนอ้าปากพูดอะไรไม่ได้ 

เธอกอดฉันไว้แล้วลูบแขนเบาๆฉันจึงได้ร้องเบาลงแล้วเล่าให้เธอฟังว่าฉันเจออะไรมาบ้าง เธอเห็นแผลที่ยังมีเลือดออกอยู่ก็ตกใจ รีบเอาการดาษเช็ดให้ แล้วบอกให้ฉันรออยู่ตรงนั้นเพื่อเธอจะเดินไปซื้อที่ทำแผลที่เซเว่น แต่ฉันเลือกที่จะไปด้วย เราเดินไปเซเว่นด้วยกันฉันก็ยังคงร้องไห้อยู่ตลอดเวลาเธอบอกให้ฉันยืนนิ่งๆเธอจะไปหาซื้อเอง เธอมาพร้อมถุงพลาสเตอร์ สำลีเช็ดหน้า เธอบอกว่าปิดแผลไว้ก่อนแล้วไปทำแผลที่ ม.

ฉันนั่งร้องไห้มาตลอดทาง เธอก็นั่งอยู่ข้างๆฉันตลอด เธอให้ฉันจับแขนเวลาขึ้นบันได เธอติดต่อเรื่องโรงพยาบาลให้ฉัน เธอมาเป็นเพื่อนล้างแผลทุกวัน ถึงแม้ว่าเธอจะต้องนั่งอยู่คนเดียวในห้องฉุกเฉินก็ตาม เธอไม่เคยทิ้งฉันไปไหน 

ฉันดีใจที่มีเธอเป็นเพื่อน ดีใจที่ได้รู้จักคนดีๆแบบเธอ  ดีใจที่ได้รักเธอ ไม่รู้จะตอบแทนเธออย่างไร  เธอเป็นผู้หญิงสวยทั้งภายในและภายนอก ฉันไม่รู้จะขอบคุณเธอยังไง ที่เธอมาคบกับฉัน มาเป็นเพื่อนฉัน

ตลอดเวลา10ปีที่ผ่านมา ฉันมีความสุขมากๆ และดีใจมากๆที่ในชีวิตนี้ได้เป็นเพื่อนกับเธอ เธอคงไม่รู้หรอกว่าฉันดีใจแค่ไหน ที่ฉันได้เป็นเพื่อนกับคนดีๆแบบเธอ ฉันรักเธอมาก เธอคือเพื่อนสนิทที่สุดที่ฉันเคยมีมา และเธอก็จะเป็นเพื่อนสนิทของฉันแบบนี้ตลอดไป ฉันสัญญา.....

(หากวันหนึ่ง เธอเข้ามาอ่านเรื่องราวพวกนี้ แล้ววันนั้นเรายังมีโอกาสอยู่ด้วยกัน เธอช่วยมากอดฉันแน่นๆสักทีนะ แต่ถ้าวันนั้นเราต้องห่างไกลกันไป ขอให้เธอรู้ว่า ฉันรักเธอมากที่สุด เพื่อนเอย...)