หลอนทุกวันพระ

จริญเริ่มเห็นเหตุการณ์  เห็นสิ่งต่างๆ มากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเธออายุได้ 11 ปี ซึ่งตอนนี้แม่และพ่อของเธอได้ให้เธอเริ่มนอนคนเดียว ในคืนหนึ่งซึ่งเป็นคืนวันพรใหญ่ หรือ วัน วิสาขบูชา นั่นเอง จริญได้เข้านอนตั้งแต่ 2 ทุ่ม เธอนอนหลับอย่างสบาย จนกระทั่งได้ยินเสียงหมาหอน ดังขึ้นเป็นระงม !!!! แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมากเลยหลับต่อ จนต้องตกใจตื่น เพราะได้ยินเสียง เหมือนคนเดินรอบห้อง!!!!!! เธอเหลือบไปมองนาฬกา ตอนนี้เวลาอยุ่ที่เที่ยงคืนครึ่ง.... จริญพยายามคิดว่าหูฝาดไป!!! แต่เสียงนั้นกลับดังขึ้นๆ จนทำให้จริญเริ่มกลัวนั่นคือ "เสียงผู้หญิงร้องไห้อย่างโหยหวน"  เสียงนั้นเริ่มเข้ามาใกล้มากขึ้นๆๆๆเรื่อยๆๆ จริญพยายามหลับตา และข่มตาหลับ แต่ก็ไม่หลับ......ได้แต่พยายามสวดมนต์ แต่ก็สวดผิดสวดถูก จนกระทั้งหางตาเหลียบไปเห็น ผู้หญิงอยู่บริเวณหน้าต่าง ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ ตรงหน้าต่างไม่มีระเบียง คงไม่ใช่คน