รักวุ่นๆนับฟันปี

ความรักความหลงไหลที่มีมานานนับพันปีที่

ณ ดินแดนที่แสนห่างไกลมีงูหัวหนึ่งหลงไหลในรูปโฉมนางที่อยู่ในก้อนก่อนหิน จึงได้มาหานางทึ่อยู่ในก้อนหินทุกวัน ทุกวันจนถึงวันสิ้นลมหายใจแต่ก่อนสิ้นลมได้อธิฐานว่าเกิดชาติหน้าขอให้ได้รักกับนางที่อยู่ในก่อนหินนั้นทุกชาติไม่ว่าจะเกิดเป็นอะไรก็ตามก็จะของรักนางที่อยู่ในก้อนหินทุกชาติไป

500 ปีต่อมา

ในยามมืดมิด ณ ใต้ทะเล

กรีด!กรีด! ช้วยข้าด้วยใครก็ได้ช้วยด้วย!!! เสียงร้องที่มาจากนางเงือกตัวน้อยที่กำลังว่ายน้ำหนี เหล่าผู้คุมกฎชายชุดดำที่ขี่ม้า กำลังไร้ตามนางมาเรื่อยๆ ไม่นานนางเงือกน้อยก็ล้ม นางเงือกน้อยคิดว่าคงต้องสิ้นชีวิต ก็ตอนนี้ คงจะไม่มีใครช้วยอีกต่อไปแล้ว

แต่ทันได้นั้น ลูกธนูก็พุ้งเขามาถูก หนึ่งในผู้คุมกฎทำให้ผู้คุมกฎสลายตัวไปอย่างไม่เห็นฝุ่น

แต่สติของนางเงือกน้อยก็หมดไป รู้ตัวอีกที่ก็อยู่ในอ้อมกอดของชายที่มีหางเป็นงู

ชายผู้นั้นได้ถามขึ้นมาว่า:เจ้าชื่ออะไรกัน

นางเงือกน้อยตอบด้วยหน้าตาที่งง : ข้านั้นชื่อ โอบอน แล้วท่านละชื่ออะไร

ชายผู้นั้นตอบว่า: ข้าชื่อ จาคอบ

 โอบอนก็ถามต่อว่า : ท่านจาคอบจะพาข้าไปไหนงั้นรึ

 จาคอบ  "ก็ไปบ้านของข้ายังไงเล่า ข้าคงไม่ปล่อยให้นางเงือกตัวน้อยที่บาดเจ็บอยู่ตัวคนเดียวหลอก "

โอบอน "ท่านมีน้ำใจ สะเหลือเกิน ข้าไม่รู้จะตอบแทนท่านอย่างไรดี"

จาคอบ "งั้นรึ ข้าจะรอเจ้าตอบแทนก็แล้วกัน "

โอบอน " เจ้าค่ะ "

จาคอบ " ถึงบ้านของข้าแล้วละ โอบอน "

สิ่งที่อยู่ต่อหน้าของนางก็ คฤหาสน์ ทีแสนใหญ่โต งดงาม เป็นประกาย 

ทันไดนั้น ก็มีชายแก่ผู้หนึ่งเดินเข้ามา แล้วพูดว่า "นายท่าน จาคอบ ท่านหญิง ที่อยู่ในอ้อมกอดของนายท่านนั้นเป็นใครกันรึ"

จาคอบจึงตอบด้วยสีหน้าที่เย็นชา " นางผู้นี้คือคนที่ข้ารักและอีกไม่นาน นางจะเป็นภรรยา ของข้าอย่างเป็นทางการ ตอนนี้นางได้รับบาดเจ็บ ข้าจึงจะพานางไปนอน จงรีบไปเตรียมยาให้นาง ซะ "

ชายแก่ตอบว่า " ได้ขอรับนายท่าน " 

 จาคอบจึงพาโอบอนที่งงขึ้นไปบนห้องนอนจนเตียง

โอบอนได้พูดนึ้นด้วยสีหน้าที่แดงก่ำ "นี้ท่านจาคอบพูดอย่างงั้นมันจะดีงั้นเหลอ เราพึ้งรู้จักกันเองนะค่ะ"