เจ้าสาวจ้าวยุทธภพ

          "เพลงดาบดอกเหมย"

          "ลูกเตะพลายกระซิบ"

 

 

          เปรี๊ยงงงง

 

         เสียงปะทะระหว่างเพลงดาบกับเพลงเตะดังสนั่น ทั้งสองยืนจังก้าไม่ไหวติง ถังอันขาอ่อนล้มลงเขาเอาดาบไม้ยันพื้นเอาไว้   ส่วนคู่ต่อสู้หันมาด้วยรอยยิ้ม

 

        แต่มันก็ตาเหลือบขาวหมดสติไปด้วยพลังของเพลงดาบแม้จะเป็นดาบไม้ก็ตาม  ไป่หลินลุกขึ้นไชโยดีใจ

 

         "เย๊ เจ้าชนะแล้ว ทีนี้เราต้องสู้กัน เจ้าต้องการพักใหมข้าจะให้เจ้าพักสักครู่"

 

         ถังอันหันมายิ้มตอบรับอย่างยากลำบาก เขาส่ายหน้า

 

         "ไม่ล่ะ  แค่ศิษย์ลำดับสามข้ายังชนะลำบาก ส่วนเจ้าเก็บเรียบทั้งอันดับหนึ่งและสี่กับห้าแต่ยังเริงร่าอยู่ได้ข้าคงหมดแรงเสียก่อนใช้เพลงดาบที่สอง  ข้าขอยอมแพ้แล้วกัน"

 

          ถังอันกระโดดลงเวทีแล้วมานั่งพักอย่างเหนื่อยอ่อน กรรมการเห็นดังนั้นจึงยกธงให้ไป่หลินได้เข้ารอบชิง

 

         "ถังอันหมดแรงข้าวต้มขอยอมแพ้ แม่นางไป่หลินชนะบายเข้าสู่รอบชิงคนแรกจ่ะมะฮ้า"

   ("กรรมการนี่จบนอกมีบงมีบายด้วย")("ใช่ฮ้า")("ไม่ได้คุยกับเจ้า!!")(ว๊าย!!เทยท้อแท้..")

 

 ไป่หลินกระโดดลงเวทีมาหาถังอันที่นั่งพักเหนื่อยอยู่ นางยิ้มหวานให้เขาทำท่าประหลาดใจ

       "ถังอันเจ้ามีคุณธรรมสูงส่งข้าขอบใจเจ้ามากที่ช่วยอยู่ข้างข้าบนเวที"

       "หึ ข้ามันพลาดเอง ความจริงต้องล้มเจ้าก่อนถึงจะถูก เจ้าก็ไปพักสิข้าเหนื่อยแล้วขอข้านั่งพักสักเดี๋ยว"

       "ได้สิ ถังอันขอบใจนะ"

       ถังอันยิ้มแล้วนั่งหอบอยู่ใต้ร่มสำหรับพัก  

 

    และมีคนมองเขาทั้งสองจากบนเวที ตี้หลงมองไป่หลินที่ยิ้มให้ถังอัน เขารู้สึกอิจฉา จนเกือบเสียท่าเจ็กหลง เขาหลบหมัดที่มีไฟลุกท่วมอย่างฉิวเฉียด

         ตูม  พื้นเวทีแตกกระจาย

 

        ไป่หลินยืนมองดูตี้หลงสู้แล้วนึกอยากช่วยนางจึงร้องตะโกน

        "เจ้าขี้โอ่ ข้าอยากต่อยหน้าเจ้าจะแย่อยู่แล้ว ห้ามแพ้นะ"

 

        ตี้หลงยิ้มดีใจที่ไป่หลินเชียร์เขา ไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงมาจากให้เขาคล่องแคล่วขึ้น เจ็กหลงตัวใหญ่แรงเยอะเขาเลยใช้โอกาสนี้ใช้วิชาดาบที่เบาแต่เร็ว

 

         "สิบดาบเทวะต่อเนื่อง"

 

     ผัวะ ผัวะ ผัวะ เปรี้ยง   เจ็กหลงโดนพายุดาบ เขาปัดป้องถอยกลับไปตั้งหลักแล้วเร่งพลังอัคคีขึ้นอีกด้วยความโมโห เหล่าชาวยุทธฮือฮา

          "เจ้าหนู ข้าจะให้เจ้าเสียใจที่กล้ามาทำข้าเจ็บ"

 

       เหล่าชาวยุทธต่างพากันตกใจ ไม่เว่นแม้แต่เหล่าปรมจารย์บนที่นั่งสูง

 

          "ท่านเทพกระบี่ยุติการแข่งเถอะ ปล่อยไปคุณชายตี้หลงต้องแย่แน่"

      เหลยป้าร้องไปยังเฉินโจวที่นั่งกอดอกจ้องมองอย่างเยือกเย็น เขากำลังลุกขึ้นแต่ได้ยินเสียงร้องจากตี้หลงที่เวที

 

         "ไม่ได้นะท่านเทพกระบี่ ห้ามหยุดการประลองนี้ ข้าจะสู้อย่างลูกผู้ชายแม้ข้าจะตายก็ไม่เสียใจ ข้าจะจัดการเขาเอง"

 

         เจ็กหลงยิ้มอย่างพอใจ เขาระเบิดพลังไฟพุ่งเข้าหาตี้หลงเหมือนลูกปืนใหญ่ ตี้หลงตั้งท่าดายตั้งรับ แต่ทว่า

          "(แย่แล้ว ดาบไม้มีรอยแตกหัก ข้าไม่อาจเปลี่ยนใจหลบ)"

 

 

         เปรี๊ยงงงง

 

 

      ตี้หลงปลิวลอยดาบไม้หักระจายท่ามกลางเสียงตกใจของเหล่าผู้ชม  เจ็กหลงพุ่งตามไปด้วยความเร็วคว้าขาเขาได้

 

 

        มันจับทุ่มลงพื้นไม่ให้ตกออกเวที

 

       "สำหรับเจ้าข้าจะจัดชุดใหญ่ให้"

 

     มันโยนตี้หลงที่หมดสติขึ้นฟ้าแล้วเร่งพลัง เหล่าชาวยุทธหลายคนปิดตาไม่กล้าดู

 

         "หมัดอัคคีพิโรธ"

 

      ซูม   แต่มันกลับซัดโดนอากาศ มันมองหาทั่วเวทีก็ไม่เจอตี้หลง เฉินโจวอุ้มตี้หลงแล้วลงพื้นอย่างแผ่วเบาที่แท้เขาพุ่งมาด้วยวิชาตัวเบารับตี้หลงจากหายนะ  

 

       เจ็กหลงยิ้มมุมปาก

 

        "ออกมาแล้วเฉินโจว มาสู้กับข้าอีกรอบ ข้าต้องการสู้กับเจ้า ขึ้นเวทีมาสู้กับข้า"

 

    เจ็กหลงท้าเฉินโจวทีกำลังวางตี้หลงลงพื้น เขาทำท่าไม่เห็นเจ็กหลงในสายตา

 

      "เจ้าใจเร็วไปหรือเปล่า เจ้ายังไม่ชนะเลิศเลยด้วยซ้ำ เจ็กหลง"

 

       เจ็กหลงนึกขึ้นได้มันหันมามองไป่หลินที่โกรธจัดนางกำลังคิดว่าเป็นความผิดของนาง

       "(นี่ถ้าข้าไม่ยุให้เขาแข่งต่อเขาอาจไม่เจ็บหนักขนาดนี้ ข้าผิดเองขอโทษนะ)"

 

        เจ็กหลงตีอกแล้วร้องตะโกนใส่ไป่หลินที่ยืนก้มหน้านิ่ง

 

       "มาเลย ข้ายังสบายดี ไม่ต้องรอเวลาเด็กตัวเล็กอย่างเจ้าข้าเขี่ยก็กระเด็นแล้ว"

 

     ไป่หลินเดินขึ้นเวทีอย่างเงียบเชียบ นางโกรธจัดจนพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว

 

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

 

        "รอบสุดท้ายฮ้า เริ่มเลยฮ่ะไม่พูดพร่ำทำเพลงนะฮ๊าเขากลัว   Ready   Goooooo!!!!"

      กรรรมการประกาศเสร็จก็รีบวิ่งกระแดะๆลงจากเวที  เจ็กหลงไม่รอช้าพุ่งเข้าหาไป่หลินด้วยความเร็วหมายซัดให้กระเด็นทันที

 

          "ข้าเกลียดเจ้า เจ้าหมัดอัคคีชั่ววว"

 

       ไป่หลินตะโกนร้องสุดเสียง นางสวนด้วยเพลงหมัดที่รวดเร็วจนไม่มีใครมองดูทัน

 

         เปรี๊ยงงงงงงงงง

  

    เจ็กหลงกลิ้งสามตลบ มันฝืนกำลังตั้งหลักได้ที่ขอบเวที เลือดกระซิบที่มุมปาก มันยืนดูไป่หลินจากที่เคยใช้วิชามั่วซั่วคิดขึ้นเองบ้าง บัดนี้นางตั้งท่าหมัดกังฟูสวยงาม

 

        "ข้าคิดมาตลอดว่าจะไม่ทำให้เตะตาชาวยุทธ แต่แค่ซัดตกเวทีมันไม่พอสำหรับคนร้ายเช่นเจ้า เข้ามาเลยเจ็กหลง"

 

      "เจ้าตั้งท่าเพลงหมัดสิบสอง คัมภีร์พยัคฆ์ เจ้าใช้วิชานี้ได้ยังไง"

 

     ไป่หลินไม่ตอบ นางพุ่งเข้าหาเจ็กหลง มันเกร็งพลังหมัดอัคคีแต่ช้ากว่า ไป่หลินมุดลอดหมัดที่มันสวนมา

 

       "หนึ่ง เสือตะปบหน้า"

 

      เปรี๊ยงงง  เจ็กหลงโดนซัดหน้าหงาย หันผิดทิศมึนงง ไป่หลินไม่ปล่อยจังหวะ

 

       "สอง พยัคฆ์คำรนฟ้า"

 

    ตูมมม    เจ็กหลงโดนกระแทกที่สีข้าง มันร้องด้วยความเจ็บปวด และขาอ่อนลง

 

         "สาม...."

 

      ไป่หลินกำลังซัดท่าที่สาม นางก็ทำหน้าตกใจ  ที่นั่งคนดูฝั่งทิศใต้ มีบางอย่างพุ่งมา

 

       "หลบเร็ว!!!!"

 

     ไป่หลินร้องเตือนแม้รู้ดีว่าอยู่ไกลเกินได้ยิน     มันพุ่งกระทบ ที่นั่งฝั่งนั้นก็เกิดระเบิดทั้งแถว มีคนตายคาที่ทันที สี่สิบสาม เลือดเจิ่งนองไปทั่ว  

 

       ผู้คนหนีกันจ้าระหวั่น  เหลยหยางเจ้าเมือง เฉินโจวเทพกระบี่ หัวซานป๋อ เหลยป้าพรรคไต้หล้า แม่ชีกิมหยงลุกขึ้นพร้อมเพรียงกัน

 

       "ท่านเทพกระบี่มันมาแล้ว"

 

      เฉินโจว จ้องไปที่เกิดการระเบิดนั้น มันมีบางอย่างซูบผอมกำลังดูดกินเลือดที่เจิ่งนอง

 

 

        มันซูบผอมเหมือนผีตายซากและตัวมันสีเดียวกันกับเลือด  ไป่หลินยืนมองด้วยความอึ้ง นางคิดถึงหนหลังวันที่นางต้องติดตามเว่ยเส้าเทียน

 

        "เจ้าตัวนี้เองที่ทำลายและฆ่าพี่ๆที่สำนักโคมเขียว"

 

 

       เหลยหยางหน้าซีดเขาให้จื่อเสียเข้าไปหลบในจวน เขาประกาศกร้าว

 

 

         "พวกเจ้ารออะไรอยู่ ฆ่ามัน"

 

 

        เหล่าชาวยุทธควักมีดที่ซ่อนไต้ที่นั่งกำลังคนพร้อมอาวุธ เกือบร้อยพุ่งเข้าหาสิ่งนั้น

 

          "ฆ่าจอมมารกระดูกแดง"

 

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::