ปริศนาของหมาป่าสีดำ

               ผมเป็นเด็กคนหนึ่งที่อยู่ในป่าลึกกับพี่ชาย ผมเรียกเขาว่า ไคร์ ไคร์เป็นคนใจดี อ่อนโยนกับผมมากๆ ผมกับไคร์มีหน้าที่ทำกันทุกวัน ผมไปตักน้ำที่แม่น้ำใส่ในบ่อน้ำใกล้ๆกระท่อมที่ผมและไคร์อยู่ ส่วนไคร์ไปตัดต้นไม้ในป่าลึกไปอีก พวกเราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข..... 

               บางครั้งที่ผมได้ไปเจอเด็กผู้หญิงคนหนึ่งตอนที่ผมไปตักน้ำที่แม่น้ำ เธออยู่อีกฝั่งของแม่น้ำ เธอมีผมสีขาวสวย ใส่เสื้อสีฟ้า ผมไม่คอยเห็นหน้าเธอชัด เธอมักจะวิ่งไปหลบหลังต้นไม้ เธอเป็นคนที่ขี้อาย มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมพาเธอไปหาไคร์ แต่ว่าเธอวิ่งหนีไคร์ไปในป่าไม่ยอมพูดกับไคร์สักคำ.....

               วันนี้ผมไปตักน้ำที่แม่น้ำตามปกติและได้เจอกับเธออีกครั้งและชวนเธอมาเล่นกับผม เธอก็หนีผมไปในป่า เฮ้อ...เธอคงกลัวผมละมั้ง ผมจึงรีบตักน้ำและกลับกระท่อมไป.....

               ทำไมวันนี้ไคร์กลับกระท่อมช้าล่ะ ปกติไคร์จะกลับมารอผมที่หน้าบ้านเสมอ ไคร์ต้องมีอันตรายแน่ๆ ผมจึงวิ่งออกกระท่อมไปในป่าผมมองไปที่ท้องฟ้า มันดูมืดมัวไม่มีแสงแทรกมาได้เลยผมกลัวว่ามันสายเกินไปที่จะช่วยไคร์ได้ ผมจึงรีบวิ่งไปในป่าที่ไคร์ตัดไม้.......