So my love รักเธอคนเดียว

6.3

วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.41 น.

  6 ตอน
  2 วิจารณ์
  10.56K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2557 17.06 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

2) ไปได้ดี -..-

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากวันที่ผมได้ไปรู้จักกับเธอมา สามสี่วัน ป่ะวะ  ผมไม่เห็นเธออยู่โรงเรียนเลย

เธออยู่ห้องหนึ่งมั้งจากที่ผมเดาๆดู ผมว่าใช่อ่ะ น่าตาแบบ สวย เก่งเริด เพอร์เฟค

คนไรวะน่ารักชิบหายยย  วันนี่ก็เป็นวันศุกร์วันสุดท้ายของการเรียนแล้วสินะ หึๆๆ

แต่ยังไม่อยากให้เป็นวันนี่เพราะว่าผมยังไม่เจอเธอเลย นี่ก็จะเที่ยงอยู่ละ อยากเจอวะ

เข้าใจความรู้ของผมหน่อยครับบบมิ้นนนนครับมาให้ผมเห็นหน้า  พอจบประโยคนี้

เท่านั้นแหละ  เธอเดินผ่านหน้าผมไปเลยยย  ผมเลยวิ่งไปหาเธออออ

u"มิ้นนนนน  "ผมเรียกเธอแต่แล้วเธอก็หันหน้ากลับมาหาผมแล้วยิ้มมม รอยยิ้มสวยวะ

"อะไรเหรอนิว?"เธอยิ้มสวยจริงง  โฮ้ยยยย  น่ารักจัง

"แฮ่ก แฮ่ก  เหนื่อยย อ่อคืออยู่ห้องหนึ่งใช่ไหม?"

"ใช่คะ ไปก่อนก่อนนะอาจารย์เรียกแล้วววว"

เธอเดินห่างจากผมออกไปไกลมากกกก  ผมเธอมันแล้วถักเปียลงมา สวยยยอ่ะะ

เธอเป็นคนที่เรียนเก่งมากคนหนึ่งถ้าผมรักเธอผมคงต้องเปลี่ยนตัวเองรึเปล่า? ไม่หรอกม้างงงงง ผมออกจะเรียนเก่ง

(หลงตัวเอง) เอาละผมเริ่มได้ทำความรู้จักกับเธอมากขึ้นแล้ว

ต่อจากนี้เราจะได้ใกล้ชิดกันไหมน้าาา? ปีหน้าผมต้อวการแค่

ห้อง1เท่านั้นผมจอแค่อย่างเดียว

                              ถึงเวลาเลิกเรียนแล้วละวันนี้อาจารย์ใจดีหน่อย5555ว่าแค่วันนี้ ป๊าาา มาส่งนี่นาแล้วจะกลับบ้านยังไง

รถสายย~ไม่มาทางนี้ด้วย คำตอบสุดท้ายที่ในสมองของผม

คิดคือ-เดินนนน- ทุกกทีเวลาป๊าามาส่งมักได้เดินกลับบ้าน

เพราะปกติผมจะขี่รถมาเองไงละะ เท่ห์สุดๆไปเลย  #มั่วๆ

ทางเดินกลับบ้านของผมมันมืดไม่ใช่น้อยเลยยละบางทีผมก็

ระแวงเป็นนะถึงจะเป็นผู้ชายก็ตามที เอ่อ....วันนี้ที่บ้านของ

ผม ได้ยินว่าสมาชิกใหม่จะย้ายเข้ามาอยู่ข้างๆห้องของผม

เป็นลูกของเพื่อนแม่ เรียนเก่งไม่ใช่เล่นเลนละรีบไปดีกว่าา

อยากเห็นหน้าล้าววววว   ขณะที่ผมกำลังเดินกลับบ้านคน

เดียวผมก็เห็นมิ้น ยืนอยู่ตรงเสาไฟฟ้าทางปากซอยเข้าบ้าน

"มิ้นนนน มาทำอะไรแถวนี้ครับบบบ"สุภาพทั้งที

"อ๋อ...นิวพอดีว่าบ้านเราอยู่แถวนี้แต่ว่าเราเพิ่งย้ายมาใหม่ไง"

"เดินไปกับเราก็ได้นะะะ"ผมเลยยื่นขอเสนอให้เธอ

"ไม่ดีกว่าขอบคุณนะม๊าาเราบอกว่าให้รอแถวนี้"เธอหนัาซีดๆ

หลังจากที่เธอพูดประโยคนี้จบเธอจึงเป็นลมต่อหน้าผม ผมรีบ

รับเธอไว้ทันแล้วผมให้เธอขี่หลังพาไปยังย้านของผมขึ้นห้อง

ทันทีเลยละ (แม่กับป๊ากลับบ้านดึกทุกวัน) ฟุ๊บ ฟุ๊บ ผมเลย

วางเธอลงบนที่นอนอย่างนุ่มนวล ผมจึงเอามือแปะที่หน้าผากของ

เธอ เอ๊ะะ ตัวอุ่นนรึว่าจะเป็นไข้น้าาา~เอาผ้ามาเช็ดตัวให้ดี

กว่าจะตัวร้อนมากกว่านี้  หลังจากที่ผมเช็ดตัวเธอเสร็จเลยมา

นอนที่โซฟาของห้องงง   แล้วผมจึงหลับไปในความเหนื่อยย

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา