มีเพียงเธอ

          เธอคนนั้นเป็นคนที่ผมรักมาก..TOON..เธออาจจะไม่ได้สวยในสายตาของใครๆ แต่เธอน่ารักมากมายในสายตาผม เวลาที่ได้เจอกับเธอในโลกออนไลน์แห่งนี้..ได้พูดคุย..ผมโคตรมีความสุข

          ไมรู้เหมือนกันว่าตอนแรกเราสองคนนั้นรู้จักกันได้ยังไง..ผมก้จำไม่ค่อยจะได้..แต่พอมารู้สึกตัวตอนนี้ผมก็หักห้ามใจที่จะรักเธอไม่ได้เสียแล้ว

          มันช่างน่าตลกที่ความคิดของผมนั้น..มันโคตรแตกต่างกับความเป็นจริงเหลือเกิน ผมวาดฝันความรักของผมไปในทางที่สวยงาม แต่เหตุการณ์ความเป็นจริงนั้นไม่ใช่..มันโคตรกลับกัน..เธอคนนั้นไม่สนใจใยดีอะไรผมเลยสักนิดเดียว

          ผมไม่รู้ว่าในใจของเธอคิดอะไร..คิดถึงใคร..ผมรู้แต่เพียงในใจของเธอนั้นไม่มีชายอย่างผมแน่นอน ยามอาวรณ์ตอนใดผมมักคิดถึงเธอเสมอ..อยากเจอเธอ..อยากพูดคุย..อยากรู้จักกับตัวเธอให้มากขึ้น

          นิยาย..เธอชอบเขียนอักษรตามจินตนาการของตัวเธอของผ่านทางนิยาย เธอมักจะสาธยายเรื่องราวอันแสนสนุกนั้น..และผมเองก็ชอบเรื่องราวที่เธอขีดเขียนขึ้นเหล่านั้นเช่นกัน

          มีหนทางเดียวที่ผมคิดว่า..เป็นวิธีที่ทำให้หายคิดถึงเธอไปชั่วขณะ..คือการได้นั่งอ่านนิยายเรื่องที่เธอบรรจงเขียนนั้น แต่ว่า..มันไม่เป็นไปตามที่คิด (ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึง)

           ครั้งหนึ่ง..ผมเคยท้าเธอว่า (แน่จริงมาแข่งนิยายกันดีไหม ว่าใครจะสนุกกว่ากัน) ผมก็แค่พูดไปอย่างงั้นแบบว่าอยากให้เธอสนใจ ผมรู้อยู่แต่แรกแล้วว่าเธอจะตอบกลับมายังไง (เสียเวลา)

          ทุกเรื่องราวหามิได้..ที่จะมาแข่งกัน..หรือคุณคิดยังไง ทุกเรื่องสั้นทุกนิยายที่สาธยายออกมาจากข้างในจิตใจของผู้เขียนเองนั้นไม่สามารถแข่งกันได้แต่แรกแล้วจริงไหม (เรื่องราวที่เต็มไปด้วยความรู้สึก)

          มานึกๆ แล้ว คนรวย,คนจน,คนที่รู้จัก,คนที่ไม่รู้จัก,คนที่เคยพบหน้าและคนที่ไม่เคยพบพานเจอหน้าตาอย่างผม..เธอคง..!! (ก็เท่านั้น)

          ความรักที่ไม่สมหวัง..มันช่างเจ็บปวดจริงๆ เลยนะ..เธอรู้ไหม? พยายามทำให้เธอหลงรัก..แต่ผลมันกลับตรงกันข้าม (ไงไม่รู้ตอนนี้เธอเกลียดผมเข้าเส้น)