ดนตรีคือฝัน เธอนั้นคือรัก

''เธอมันไม่ได้เรื่อง! เธอมันห่วยแตก!!''

''เป็นนักดนตรีภาษาอะไร!! ห่วยแตก''

''ฉันไล่เธอออก เพราะเธอทำให้วงของเราเสียชื่อเสียง!!''

''ม่ายยยยยยยยยยยยยยย''ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมา เฮ้ย ที่แท้ก็แค่ฝัน แต่หวังว่าถ้าไปสมัครแล้วมันจะไม่เป็นจริงนะ กลัวววTOT

''เป็นอะไรหรือป่าวครับ''

''ปะ ป่าวค่ะ''จริงด้วย ลืมบอกไป ฉันกับเขาได้นั่งที่เดียวกันด้วยนะ  บังเอิญไหมละ^o^

''ว่าแต่ตอนนี้ถึงไหนแล้วค่ะ''ฉันพูดขึ้น

''ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่น่าจะใกล้ถึงแล้วละ''

''ค่ะๆ''

                                              เอี๊ยด!

''อ๊ะ! ถึงแล้ว ฉันไปแล้วนะค่ะ''

''ผมก็ต้องลงตรงนี้เหมือนกันครับ''

''งั้นไปกันเถอะค่ะ''

''ครับ''

                                 ตึก ตึก ตึก(เสียงคนเดินลงจากรถ)

''งั้นแยกย้ายกันตรงนี้เลยนะค่ะ บาย''

''หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกนะครับ''ฉันยิ้มให้เขา แล้วฉันก็โบกรถแท๊กซี่เพื่อไปที่พัก เสียดายจัง น่าจะขอถ่ายรูปเก็บไว้สักรูปก็ยังดี

                                                  .

                                                  .

                                          15นาทีต่อมา

                                                  .

                                                  .

''ถึงแล้วครับ''เสียงลุงคนขับแท๊กซี่พูดขึ้น

''ค่ะ เท่าไรค่ะ''ฉันพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา

''45บาทครับ''

''นี่ค่ะ'' ฉันพูดพร้อมกับยื่นแบงค์50ให้กับลุงคนขับ

''นี่ครับตังค์ทอน5บาท''

''ค่ะ'' ฉันพูด แล้วเดินไปที่ๆพัก    อยากนอนจัง ง่วงจะตายอยู่แล้วรีบไปดีกว่า ว่าแต่มันอยู่ที่ไหนหว่า ลุงคนขับก็ไม่ได้จอดหน้าโรงแรมซะด้วย อย่างนี้ต้องพึ่ง GPS..... เจอแล้ว!! เย้ๆ ได้นอนสักที

                                             หลังเช็กอินเสร็จ

ฉันได้อยู่ห้อง515ซึ่งมันอยู่ชั้น5 อยากอยู่ชั้น2จังเลยง่าาา

''อ๊ะ!เจอแล้ว''ฉันพูดพร้อมกับรีบไขกุญแจเข้าไป

''ว้าว! สวยจัง''พอเปิดประตูมาฺฉันก็ต้องทึ่ง! เพราะมันสวยมาก แต่ความจริงฉันไม่ค่อยใส่ใจเรื่องพวกนี้หรอก ไปอาบน้ำนอนดีกว่า

                                            10นาทีต่อมา

สบายจังเลย เริ่มง่วงแล้วด้วย ไปนอนดีกว่าเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย พรุ่งนี้ไปสมัครเรียนไวโอลีนด้วย เดี๋ยจะไปสาย

                                             วันรุ่งขึ้น

ดีจังวันนี้ตื่นทัน รีบไปดีกว่า

                                         1ชั่วโมงต่อมา

ถึงแล้ว ตื่นเต้นเป็นบ้า! เขาจะรับเรารึป่าวน้า ช่างเถอะรีบเข้าดีกว่า   ฉันเปิดประตูเข้าไปในร้าน แต่ก็มี ผช. ที่อยู่ด้านหลังฉันเดินชนฉันจังๆ เจ็บน้าาาา TOT

''ขอโทษครับ เป็นอะไรหรือป่าวครับ''

''ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ''ฉันหันไปพูดกับเขา แต่แล้วก็ต้องตกใจเพราะเขาคือ

''คุณ!!!''